'De zwakste leerling mag
mikpunt noch maatstaf zijn'
""""Hlli
Winterse toer
w
.Leusder Krant.
Het weer in ei
L E U S D E N
Meester Gé Matijssen, 25 jaar op dezelfde school
Natuurgenezers in Leusdo
Rectificatie typefout
Duitse predikant naar Leusden
Vinken
Woensdag 4 december 1991
Pagin;
LEUSDEN - Meester Matijs
sen (47) kwam gelijk met Sin
terklaas naar Leusden. Op vijf
december, vijfentwintig jaar
geleden. In tegenstelling tot de
goedheiligman, is hij gebleven.
Een andere school ter variatie
was voor hem nooit belangrijk.
Bij 'zijn' Rossenbergschool
veranderde genoeg. Eerst de
verhuizing van het gebouw
waar nu de Til inzit naar de
nieuwbouw, daarna de naams
verandering van de school, de
uitbreiding van het aantal
leerlingen en de vele vernieu
wingen in het onderwijs. „Van
kersverse onderwijzer bij col
lega's, die een generatie ouder
waren, ben ik gegroeid naar
ervaren leerkracht, een gene
ratie ouder als mijn teamle
den". Een veranderend portret
van een onderwijzer, een tijd,
een school en een dorp.
Meester G(é). Matijssen
('mijn voorletter is mijn ge-
boortenaam'), is om te zien een
onderwijzer, die niet met zich
laat spotten. Zijn borstelige
wenkbrauwen staan zorgvul
dig overeind, zijn donkere blik
en spreekvaardigheid laten
niets onduidelijk. Zijn menin
gen zijn op ervaring gestoeld.
Hij verwijst er regelmatig
naar. Immers voor toen en nu
gold en geldt: ,,Op de opleiding
leren ze veel mooie theorieën.
Maar over hoe het in de prak
tijk gaat. hoorde en hoor je
weinig Dat moet de ervaring
leren En wat ze ook meer of
anders op de PABO krijgen dan
ik heb gekregen, die ervaring
pakken ze me niet af en daar
heb ik meer van."
Groepsgesprek
Het is geen verdediging, doch
een constatering De waarden
die hij onderschrijft in het on
derwijs worden door jonge
leerkrachten vaak vervangen.
In plaats van vertellen en
voorlezen wordt een groepsge
sprek gehouden In plaats van
klassikaal, individueel. Be
langrijker dan schoonschrij
ven is schrijven als uiting van
emoties en kennis.
Matijssen houdt van vertellen,
klassikaal 'samen' doen en
schoonschrijven. Willen ver
tellen was de drijfveer om on
derwijzer te worden. Ieder
schooljaar begint met het op
het schoolbord schrijven van
het woord SAMEN. Want dat
moet de intentie van de klas
zijn. Samen zich aan de regels
houden, samen werken, samen
praten en vooral samen een
klas vormen.
Schoonschrijven is zowel zijn
hobby als zijn passie Zijn
schooljaar is zorgvuldig ver
deeld in vijf wekelijkse perio
des, waarin hij afwisselend
zijn avonden vult met school-
verplichtingen of met cursus
sen Kalligrafie (zelf zegt hij
consequent en uit overtuiging
liever schoonschrijven) voor
Latent Talent en zusterorgani
saties in de regio.
Mooie letters
Is Matijssen dan een stijle,
stijve meester van de oude
stempel7 De indruk gegeven in
een interview waarvoor maar
weinig vragen nodig waren is
volmondig- Nee. Zoals altijd
gestoken in een van de vele
door zijn vrouw gebreide
truien, onderstreept hij ook
zijn creatieve, inventieve in
vulling van zijn lessen.
„Het grote verschil in het on
derwijs van nu met vroeger, is
de mogelijkheid om alle vak
ken aan te grijpen binnen een
bepaald thema. Vroeger moest
je in een schooljaar simpelweg
het opgegeven boekje door
werken. Want je collega van
een klas hoger werkte met het
daaropvolgende boekje. Veel
creativiteit kon je daarin niet
kwijt. Tegenwoordig zijn er
veel meer mogelijkheden om
iets duidelijk te maken, te laten
leven. Bijvoorbeeld ter voorbe
reiding van de Kerst kwam de
komst van de Romeinse heraut
ter sprake, die de volkstelling
aankondigde. Daar is een
prachtig verhaal van te maken
waarin tijd en leven geschetst
zijn. Die man las zijn tekst van
een perkament vol mooie let
ters. Perkament hebben we
niet, maar mooie letters kun
nen we maken. Waarmee we op
de uitdrukking 'monniken
werk' kwamen. Met een uitleg
waar dit begrip vandaan komt
Zodat we kunnen terugkomen
met zo'n kleine aanleiding bij
Geschiedenis, Nederlands,
Handenarbeid en straks mis
schien bij het kerstspel".
25 jaar geleden ging het in het
toenmalige Hamersveld op de
Sint Johannes Evangelist-
school voor jongens, heel an
ders.
Woning
Voor Matijssen m Hamers
veld solliciteerde naar de
functie van onderwijzer, kwam
hij eerst polshoogte nemen. Hij
was na zijn opleiding in Nijme
gen, in dienst gegaan. In
Amersfoort gelegerd werd hij
rij instructeur. Met een paar
leerlingen in een jeep, onder
brak hij een rijles in café Tinus
van de Pol waar de oude Ha-
mersvelders zaten. Zij konden
hem vertellen over de school en
wie daar werkten
Hij ontmoette daar de man
waarbij hij later in de kost zou
komen. Thiem van de Hengel,
beter bekend als Thiem Be
schuit. Broodbakker en snack
Gé Matijssen temidden van zijn groep leerlingen: „Ik hoor en zie bijna alles. Dat is vervelend voor de
leerlingen, mzaar het helpt ze ook".(foto Hans Verhorst)
barhouder en regelmatig 's
avonds van huis Zijn vrouw
wilde daarom wel een ver
trouwd figuur in de kost en de
nieuwe onderwijzer was pre
cies waar ze op hoopte. Een van
de redenen waarom Matijssen
naar juist deze vacature solli
citeerde was overigens de kans
op een woning.
„In die tijd erg belangrijk. Ik
wilde trouwen en daarvoor
wilde ik een huis hebben De
gemeente Hamersveld had
toen grote uitbreidingsplan
nen. Toen ik kwam waren de
eerste nieuwbouwhuizen net
opgeleverd. Maar Hamersveld
was niet veel meer dan bebou
wing langs de Hamersveldse-
weg, Asschaterweg en wat
richting Leusbroek. Na ander
half jaar in de kost te zijn ge
weest, kreeg ik de schoolwo-
ning aangeboden. Het huis
waar nu de notaris in woont
Daar hebben we drie jaar ge
woond. Wel erg druk met de
kinderen op het schoolplein.
Privé en werk was moeilijk te
scheiden."
Aan Leusden zelf hebben hij en
zijn vrouw nooit moeten wen
nen. „We voelden ons snel
thuis We komen uit Volburg
Een klein dorpje tussen Arn
hem en Nijmegen. Mijn vader
was boer. Ik was de oudste van
negen kinderen. Van mijn va
der moest ik kiezen tussen de
schop en de pen. Ik koos voor
de pen want voor het boeren
werk heb ik nooit gevoeld. Sa
men met de hoofdonderwijzer
is over mijn hoofd toen uitge
maakt dat ik naar de MULO in
Eist en de kweekschool in Nij
megen moest Een beslissing
waar ik het overigens helemaal
mee eens was. Onderwijzer
worden was voor mij een uit
daging Ik herinner mij mijn
motivatie haarscherp. Ik had
m de derde of vierde klas lage-
reschool een meester die ont
zettend mooi vertellen, schrij
ven en tekenen kon. Die bezie
ling wilde ik ook hebben. Die
manier van iets overbrengen.
Liefde voor kinderen was niet
het uitgangspunt.' Op de
kweekschool moest hij door de
theorie heen. In alle twaalf
vakken examen doen. "Je
moest alles kunnen. Het was
niet mogelijk zoals tegenwoor
dig om je ergens op toe te leg
gen en iets anders te laten val
len." Pas in Leusden leerden
hij de kneepjes van de praktijk
die nog steeds dienst doen.
„Degene die het hardst
schreeuwt, het eerst zijn vinger
opsteekt, zit altijd vooraan en
moet vaak genegeerd worden."
Op de school een juf, mevrouw
van Bergen voor de kleintjes,
een direkteur voor de oudste
kinderen en meester van Keu
len voor de derde en vierde
klas Ongeveer honderdvijftig
'boeren' kinderen, waarvan
veertig voor Meester Matijs
sen, in de combinatieklas 1/2.
Vergadercultuur
De klas met de hoge ramen,
grote witte bollampen en de
centrale verwarming, die kos
ter Van de Tweel (tevens win
kelier van teilen en borstels)
kwam opstoken De kinderen
in de tweezitsbanken. De
meester op zijn podium achter
bureau met klep.
Twee jaar later verhuisde de
school naar de Rozengaarde,
kwamen er meisjes bij en ver
anderde de school van naam.
De Rossenberg beschikte over
de nieuwste mogelijkheden.
Zelfs kleedruimte en dokters
kamer. Het onderwijs veran
derde. De eerste gymnastiek-
en zwemlessen. De scheiding
tussen kerk- en schoolbestuur.
Het groter en jonger wordende
team overlegde met elkaar
(,,We hebben een tijd gehad
met een echte vergadercul
tuur") en zelfs met de ouders.
„Het Leusdense gemeentebe
stuur was enthousiast voor
veel nieuwe dingen. De jonge
onderwijzers sprongen daar op
in. De ouderen vonden het wel
goed. Net zo als ik nu niet
warm meer loop voor compu-
teronderwijs, maar dit graag
aan de jongeren overlaat".
Met de vernieuwingen ver
dween het voetstuk. ..Ik voel
me niet meer dan andere men
sen, maar ook niet minder. Alle
mensen zijn gelijk, maar er is
verschil door functioneren.
Vroeger hadden we boerenkin
deren en was ik de autoriteit.
Tegenwoordig hebben de ou
ders meer te zeggen, maar heb
ik mijn ervaring en de daarop
gebaseerde mening. Een beetje
eerbied voor rangen wens ik
wel".
Hij maakt zich druk over ver
anderende waarden. „Vroeger
liet je kinderen voor straf na
blijven. Vader of in ieder geval
moeder waren thuis en merkte
de straf op. Tegenwoordig
wacht vaak niemand op de kin
deren of spreken de kinderen
bijelkaar af en hebben ouders
geen controle. Ik mis de saam
horigheid van het oude Hamer-
veld. Opnieuw geen oordeel, ik
constateer."
Zo is de school er om te leren en
is de norm de grootst gemene
deler. „Dankzij de onderwijs
methoden is het mogelijk daar
boven of daaronder iets meer
voor de kinderen te doen of ze
zelf te laten doen. Maar ik houd
niet van kinderen in het mid
delpunt zetten, omdat ze er
gens buiten dreigen te vallen.
Daar is niemand mee gebaat.
Iedereen zal zich aan moeten
passen. Binnen de klas zijn we
samen. In zelfstandig werken
buiten de klas, geloof ik niet.
Dat wordt keten met een
vriendje. Mijn ervaring is dat
kinderen het beste af zijn met
duidelijkheid. Ik hoor en zie
bijna alles. Dat is vervelend
voor ze, maar helpt ze wel.
Door de vernieuwingen kwa
men de ouders tot in de school
en kon de direkteur niet meer
voor de achtste groep staan.
Matijssen stond voor alle groe
pen, behalve voor de kleuters.
„Daar waag ik mij niet aan".
Met diep respect voor wie deze
kleintjes wel iets bij kan bren
gen is hij liever feitelijk met
resultaten bezig. Bij de acht-
ste-jaars heeft hij het gevoel
het basisonderwijs af te ronden
en de kinderen af te kunnen
leveren aan een nieuwe fase.
Hij is bijna toe aan de kinderen
van zijn eerste leerlingen. „Ze
zitten al in groep vier en vijf.
Van de allereerste lichting zijn
weinig mensen in Leusden ge
bleven. Veel boeren hebben
hun grond verkocht en zijn
naar Friesland of de polders
getrokken. Die kinderen zie je
niet meer. Maar af en toe blijkt
een oud-leerling naar de pabo
te gaan en dan heb ik het gevoel
iets van de bezieling, die ik van
mijn onderwijzer kreeg, door
gegeven te hebben. Dat is mooi,
heel mooi"
,a.v Gerot Jeunny.
In de krant van vorige week
wekte de heer Quartel de in
druk de enig overgebleven na
tuurgenezer in Leusden te zijn.
Mevrouw Louise Vlasblom, die
in haar woning aan de Bretag-
ne een praktijk als natuurge
nezer heeft, wil dat rechtzetten
Graag wil ik reageren op een
artikel in de Leusder Krant
van 27 november over een
phytotherapeut (de heer
Quartel), die zich alhier heeft
gevestigd. Naar mijn mening is
er een misverstand in het arti
kel geslopen.
Citaat uit dit artikel: „Om
dat Leusden meer inwoi
heeft en de twee hier prakt
rende natuurgenezers er
stoppen..."
Wie er dan ook mag woiL
bedoeld met de ander, ik
ben nog steeds praktizei
natuurgenezer, homeopaat
ïriscopist alhier.
Aangezien dit voor
cliënten verwarrende in
matie zou kunnen zijn, zo
die bij deze willen rectifice
Verder lijkt het me vers
dig, in de toekomst rekenin
houden met wellicht eenziji
informatie.
Louise Vlasblom
Bretangne 20
E
In de brief van de heer Visser
over het 150-jarig bestaan van
de Rabobank is een vervelende
fout geslopen.
Ik hoopte in de Leusder Krant
van vorige week een rectifica
tie aan te treffen van een zet- of
typefout in mijn brief over de
Rabobank. Daarin schreef ik
dat een lid van de Rabobank
garant staat voor een bedrag
van 500.000 gulden.
Nu zal ieder normaal den
kend mens met enig zakelijk
inzicht, die tot tien kan tellen
of de statuten van de bank
kent, hebben begrepen dat dit
5.000 gulden moet zijn.
Dat heeft de Leusder K
waarschijnlijk ook gedach
daarom rectificatie niet n
gevonden.
Niet aldus een bestuu
van een naburige Rabob
die me daar zonodig over
moest vallen.
Ik dacht, dat de tijd voc
was, dat bestuursleden va
plaatselijke Raboban
wanneer ze naar een verg
ring gingen, al ja begonne
knikken als ze op de fiets
de auto stapten en no{
knikten als ze weer thuis
J.J. Visser
Eikenlaan
WOERDEN (ANP) - Twee
Duitse predikanten zullen
vanaf volgend jaar in Lu
therse Gemeenten in Neder
land werken. Mevrouw M.J.A.
Schulz (30) en J.L. Christensen
zijn afkomstig uit de Nordel-
bische Kirche, die een predi
kantenoverschot heeft.
Schulz komt vanaf maart in
Eindhoven, 's Hertogenbosch
en Leusden werken en Chris
tensen in Groningen. De regio
nale Lutherse Kerk in het
noorden van Duitsland, die
ook Oosteuropese lutheranen
helpt, maakt de benoeming
van beide predikanten ook fi
nancieel mogelijk.
Sinds vorig jaar mei werk
Nederlandse predikant PI
Stoepker in een Lutherse
meente in het oosten
Duitsland. Tot het einde
de DDR betaalde de ELI
Nederland zijn trakten
dat vervolgens in (goedk
Oostmarken werd uitbeta.
Stoepker wilde het functi
ren van de kerk in een com
nistisch geregeerde staat
nabij bestuderen. Na het
eenstorten van het 'reëel
staande socialisme' heeft
zich meer op de invloed v
secularisatie en de paste
zorg voor oud-Stasi-mede
kers gericht.
Een hogedrukgebied pal
voor de deur biedt in dit
jaargetijde geen garantie
voor strakblauwe luchten
Het systeem is meest ge
vuld met zeer vochtige
lucht en door de lange
nachten treedt flinke af
koeling op. De koude
luchtlaag aan het aardop
pervlak kan nauwelijks
uitstromen, aangezien op
wat grotere hoogte warme
lucht voorradig is. Op 1500
meter was het eerder deze
week ongeveer 7 graden in
de plus, terwijl de tempe
ratuur aan de grond de
grootst mogelijke moeite
had om zich boven het
vriespunt uit te wurmen.
December lijkt van plan
binnenkort op de winterse
toer te gaan Al enkele da
gen stoeiden de computer
modellen met het hoge
drukgebied dat nu al da
genlang ons weerbeeld be
paalt Onzeker was waar
het systeem uiteindelijk
een nieuw filiaal zou gaan
betrekken en nu krijgen de
rekenbreincn wat meer vat
op de zaak. Al in een eerder
stadium heb ik de moge
lijkheid aangegeven van
een wat kouder weerbeeld
om en nabij de Sinterklaas,
echter het tempo waarmee
de verschuivingen gestalte
moesten krijgen werd
enigszins vertraagd Vol
gens het schema dat giste
ren uit de machines rolde
gaat het hogedrukgebied
geleidelijk op IJsland af en
m het weekeinde wordt
een positie betrokken bo
ven Scandinavië Wat zeer
belangrijk mag worden ge
noemd is, dat het hoge-
drukbolwerk wordt ge
voed vanuit het hoge noor
den van Rusland en ook
boven Groenland blijven
de barometers stevig in
vorm. Warmbloedige de
pressies kunnen daardoor
geen doorsteek maken
richting IJszee Als alles
volgens planning verloopt
nadert er morgen een eer
ste koufront. Dat zal be
wolking geven en de kans
op neerslag(mogelijk natte
sneeuw), iets groter ma
ken Vervolgens draait de
wind naar noord tot
noordoost en kan er een
winterse bui op vrijdag
vallen De temperatuur zal
dan ook overdag weinig of
helemaal niet meer boven
nul gaan komen. Achter
een tweede front wordt
nog koudere lucht uit het
hoge noorden op transport
gezet, maar of die tot onze
omgeving weet door te
dringen is nog onzeker.
Wel moeten we in het
weekeinde rekening hou
den met lichte tot matige
vorst en dit alles kan de
inleiding zijn voor een eer
ste vorstperiode in de nog
prille winter van 1991/92
De maand november is in
het algemeen iets te koud
verlopen De gemiddelde
etmaaltemperatuur be
droeg in Leusden 5.2 gra-
den(normaal 5.9). Vooral
in de eerste twee weken
viel erg veel regen, waar
door de maand kleddernat
in de klimaatboeken zal
verdwijnen. De laatste tien
dagen echter bleef het
grotendeels droog. In
Achterveld werd totaal
130 mm afgetapt, evenals
in Leusden. De herfst was
met 10.2 ongeveer normaal
wat de temperatuur be
treft, maar het was met 260
mm in Leusden wel iets te
nat Het buitensporig war
me tijdvak, ingezet na 1987
en waarin 1989 en 1990 de
warmste jaren werden se
dert 1706, lijkt voorbij In
het klimatologisch jaar,
dat loopt van 1 december
tot 1 december, werd ge
middeld in de Bilt 9.6 gra
den gescoord, ruim een
graad lager dan verleden
jaar(10.9) De 'sprokkel-
kou' van afgelopen februa
ri en de kille voorzomer
zijn hieraan debet.
Zolang de winter nog
weinig van zich laat mer
ken zullen we ook weinig
merken van vinken in
onze tuin. Onder vinken
verstaan we niet alleen
de Gewone vink maar de
hele vinkenfamilie met
onder andere Keep, Put
ter, Kneu, Goudvink,
Appelvink en Groenling.
Ofschoon de leefwijze
van de verschillende
soorten in grote lijnen
met elkaar overeenkomt,
het zijn bijvoorbeeld alle
zaadeters, zullen we de
meete niet vaak in de
tuin aantreffen. Zo heeft
de Putter die verzot is op
het zaad van distels, men
noemt hem niet voor
niets ook wel distelvink,
over het algemeen niet
veel te klagen. Distels
houden heel lang hun
zaad vast en sneeuwen
niet gemakkelijk onder.
Sijsjes houden het meer
op zaad uit ëlzeproppen
waarvoor hetzelfde
geldt, die blijven ook het
hele jaar door toeganke
lijk. De Keep voedt zich
gedurende de winter in
hoofdzaak met beuke-
nootjes en die kunnên
het, in de komende win
ter, wel eens moeilijk
krijgen. Door de late
nachtvorsten, gedurende
het afgelopen voorjaar,
zijn er nagenoeg geen
beukenootjes. Het zou
kunnen gebeuren dat, als
de winter eventueel wat
lang zou duren, ze samen
met de Vink, Goudvink
en Groenling de huizen
gaan opzoeken. Maar
voorlopig hebben ook die
nog geen nood. Er zijn
nog volop rozebottels en
andere vruchten met pit
jes. We kunnen dus nog
wel even wachten met
het voeren van strooi-
zaad Het zijn momenteel
alleen de mussen die er
van profiteren en
daarom beginnen we pas
als we de Vinken en de
Groenling in onze tuin
zien. Vooral de Groenling
zorgt dan wel aan zijn
trekken te komen. Of
schoon hij niet groter is
als een mus houdt hij die
wel op een afstand.
Als we Sijsjes willen zien
dan moeten we maar
eens bij de elzewallen
gaan kijken. Met een
klein beetje geluk zien
we grote groepen van die
groene acrobaten bezig
de elzeproppen open te
breken. Al in september
vormen ze grote groepen
en begint hun zwerftijd,
de voedseltochten. Be
halve elzezaden zijn ook
die van berken zeer ge
wild. Ze blijven nooit
lang op een plaats, maar
verplaatsen zich met de
hele groep onophoude
lijk. Zo leggen ze honder
den kilometers af.
Vroeger werden ze alge
meen als kooi- en volière
vogels gehouden want
zelfs in gevangenschap
houden ze hun levendig
heid en lust tot zingen Ze
werden gevangen door
middel van lijmstokken,
waar gelukkig alleen de
uitdrukking 'sijsjelij
mer' nog van over is ge
bleven. Het vangen, ver
voeren, verhandelen en
bezitten van zangvogels
is wettelijk verboden.
G. van Leeuwen
