loe vallen Amerikaanse F 15 's in Leusden?'
Vij zijn net
arbapapa's
'Het kan ook hier gebeuren'
Geen commentaar
'Soms verzin ik boze plannen'
Leusder Krant
n
Over de waarschijnlijkheid van 'Hengelose crash' in Leusdense woonwijk:
inpenbestrijders klaar voor ongeluk
Leo Oosterhof van De Holm over Hengelose crash:
Defensie na crash muisstil
Radiostilte
Julia Faber ergert zich al jaren aan F 15 's
Crash boven Leusden
ensdag 19 februari 1992
Pagina 5
CUSDEN - Een week
leden stortte een F 16,
e zojuist was opgestegen
n de militaire vliegbasis
vente, neer op een woon-
jk in Hengelo. Wonder
•ven wonder vielen er
en slachtoffers te be
duren. Wel werden er een
ar huizen zwaar bescha-
gd en konden er enkele
to's naar de schroot-
op. Ondanks de betrek-
lijke goede afloop zat de
hrik er bij de Hengeloërs
ed in. Hoewel het onge
le in het 'verre' oosten
n Nederland gebeurde,
-aaide dat schrikeffect
ook uit naar Leusden. De
basis Soesterberg ligt im
mers vlakbij en de wijken
Langenbeek, Bosveld,
Noordwijck en Munnick-
hove liggen al jaren in de
aanvliegroute van de Ame
rikaanse F 15's van de ba-
Ergenis over de geluids
hinder, die daarvan het ge
volg is, bestaat er in Leus
den al sinds de eerste
straaljagers over de be
bouwde kom vlogen. Daar
is vanaf vorige week dan
ook angst bijgekomen. Wat
in Hengelo is gebeurd, zou
ook in Leusden kunnen ge
beuren. Maar hoe recël is
die veronderstelling? En
als een dergelijke ramp
werkelijkheid wordt, zijn
de verantwoordelijke in
stanties, zoals brandweer,
politie, gemeente en GGD
er op voorbereid? En wat
denkt de luchtmacht hier
over?
Vragen waar wij graag
antwoord op willen. Wij
verzonnen daarom een on
geluk met een F 15, dat
sterk leek op de crash in
Hengelo en vroegen de bo
vengenoemde instellingen
te reageren. Een kans voor
open doel voor de betrok
ken organisaties, dachten
wij, om mogelijke onrust
bij de bevolking weg te ne
men. Zo denken de brand
weer, de gemeente en de
GGD er ook over. Zij leg
gen ons precies uit op wel
ke wijze zij een dergelijke
ramp zullen aanpakken en
hoe zij daarbij samenwer
ken. Hoewel er hier en daar
nog wat puntjes op de i ge
zet moeten worden, lijken
de rampenbestrijders in de
regio Ecmland, waar Leus
den deel vanuit maakt, op
alles voorbereid. „Wij
kunnen het aan", is hun
zelfverzekerde antwoord.
Anders is het gesteld met
de luchtmacht. Basiscom
mandant Reinhardt lijkt in
eerste instantie bereid om
opening van zaken te ge
ven, maar wordt tot zijn
teleurstelling door zijn su
perieuren in Den Haag te
ruggefloten. Ook daar zit
de schrik er kennelijk goed
in. Die gesloten houding
van de mensen van Defen
sie is ook de ervaring, die
Julia Faber al jarenlang
ondervindt. Zij woont in
Langenbeek en is een van
de mensen, die zich stoort
aan de voortdurende
geluidsoverlast van de ge
vechtsvliegtuigen. die vol
gens haar zelfs nog even
gas geven boven de Leus
dense bebouwde kom.
Haar grote frustatie is,
dat zij voor haar klachten
tot nu toe geen gehoor
vond. Sterker nog, zij ont
ving zelfs dreigementen
naar aanleiding van haar
protest. Woedend is zij
daarom over de reactie van
Defensieminister Ter Beek
over het Hengelose onge
luk. Die sprak over een ge
lukkige afloop.
Wat dat betreft belooft de
houding van het ministerie
tegenover de pers na de
crash niet veel goeds.
Bij de directie van basis
school De Holm heeft het
ongeluk in ieder geval het
effect gehad, dat zij nog
eens extra is gaan naden
ken over de consequenties
van de ligging van de
school, precies in de aan
vliegroute. Een oud nood
plan, dat al jaren ergens
aan een muur hing, is vori
ge week maar eens afge
stoft. Als er geld is voor de
aanschaf van rookpotjes
zullen leerkrachten en
leerlingen binnenkort
gaan oefenen.
Oefenen deed vorige
week ook de brandweer en
de EHBO. Het tijdstip, op
de dag van het Hengelose
ongeluk, was natuurlijk
toeval. De oefening kreeg
er wel een extra dimensie
bij. Betrokkenen en toe
schouwers konden met ei
gen ogen zien hoe in de
praktijk een overigens na
gebootst miniatuurrampje
werd bestreden. De foto's
en het verslag van deze
oefening zijn terug te vin
den op een speciale pagina
in deze krant.
CR
OAS
'c FSDEN - De vergaderruimte van de brandweerkazerne aan
burgemeester van de Postlaan lijkt wel een crisiscentrum, dat
Iuën ramp is ingericht. Aan de tafel zitten brandweercomman-
H Blokker, gemeente-ambtenaar Van der Veen. politiewoord-
u: der Van der Kamp, GGD-directeur Boomsma en staf functio
Brouwer van dezelfde organisatie. Het door de krant ver-
i ien ongeluk is door hen serieus bestudeerd. „Het kan ook hier
uren", is hun unanieme oordeel. Of het ongeluk ook zal
tsvinden op de wijze, zoals door ons beschreven, kunnen zij
zeggen. De luchtmacht, die dat wel zou kunnen, is de grote
:zige tijdens het gesprek.
"Lis er iets dergelijks gebeurd, zijn wij er klaar voor", is de
1 mene stemming. „Wij hebben de mensen, de middelen en de
fendheid. De afspraken tussen de verschillende instellingen
dusdanig, dat wij snel en adequaat kunnen optreden". Geen
ek aan zelfvertrouwen dus bij de rampenbestrijders,
e trouwens moeite hebben met het woord ramp. „Voordat er
sprake is van een ramp, zijn er tussen het ongeluk en de
ndeling ervan al uren verstreken", zegt GGD-man Brouwer,
estal komt dat moment niet eens aan de orde". Zijn baas,
:teur Boomsma, voegt er aan toe dat het begrip ramp zeer
ief is. „Wij praten over veiligheidsrisico's. Wat is een ramp,
enkele tientallen slachtoffers bij te betreuren zijn. In het
[eer is het aantal slachtoffers veel groter. En wat te denken
8 aet aantal doden als gevolg van roken". Ook met betrekking
p en mogelijk ongeval met een militair toestel heeft Boomsma
ïhoefte om te relativeren. „Het aantal burgervliegtuigen in
FVicht is veel groter dan het aantal militaire toestellen",
y^ndweercommandant Blokker heeft het daarom liever over
„opgeschaalde' inzet van mensen en middelen. „De omvang
iet incident bepaalt de inzet van de mensen en middelen. We
n de volgorde waarin we moeten handelen en kennen daarbij
ensen en processen die daarbij in werking moeten komen.
wordt grootschaliger, naarmate het ongeluk en de gevolgen
/an groter zijn".
arom schrokken de verantwoordelijke instellingen in Eem-
na Hengelo niet op om elkaar daarna eens diep in de ogen te
n en elkaar te vragen vroegen of zij in staat zijn een dergelijk
uk op een goede manier af te handelen. „Je moet ons zien als
oort Barbapappa's", zegt Brouwer. Hij gebruikt dit beeld
en jaren geleden op televisie uitgezonden serie, omdat in de
trip de hoofdrolspelers in staat waren van vorm te verande-
Is de omstandigheden dat vroegen.
o gaat bij ons de rampenbestrijding ook. Wij zijn in staat
organisatie aan te passen aan de situatie, zoals die zich ter
;e voordoet. Wc oefenen daarom niet zozeer op specifieke
ties, hoewel we natuurlijk wel bepaalde scenario's doorne-
arvoor is het wel nodig geweest de basisopzet met alle
kken instanties goed door te nemen. „De waarde van de
nelijke oefeningen is het proces dat je met z'n allen beleeft",
opvatting van Blokker. Zijn organisatie speelt een cruciale
de bestrijding van rampen. „Het bevoegde gezag bij een
is de burgemeester van de gemeente waar het ongeluk
stvindt. Als brandweercommandant ben ik belast met de
ering. De brandweer is verantwoordelijk voor de coördina-
an de verschillende instanties".
langrijk is ook de eerste verkenning op het terrein van het
luk. „In Hengelo was er in eerste instantie sprake van slacht-
Er was daarover enige verwarring. Daarom kregen de
nhuizen in de omgeving door, dat zij operatiekamers in
dheid moesten brengen. Achteraf bleek dat niet nodig te
Dat had kunnen worden voorkomen, als de eerste verken
had uitgewezen dat er geen doden en gewonden waren", legt
wer uit.
n organisatie is verantwoordelijk voor de coöordinatie van
idischc hulpverlening. Hij laat een lijst zien van ziekenhui-
de omgeving, die kunnen worden ingeschakeld als er in de
een ernstig ongeluk gebeurt, waarbij veel slachtoffers val-
>p de lijst staan de afstanden ten opzichte van Amersfoort,
ntrale stad in de regio en het aantal beschikbare plaatsen
ekenhuis. Al naar gelang de aard van de verwondingen van
ichtoffers wordt beslist naar welk ziekenhuis zij moeten
en gebracht.
allend is dat bij de Amersfoortse ziekenhuizen het aantal
ikbare bedden niet is ingevuld. „Wij gaan ervan uit dat de
e toeloop naar deze ziekenhuizen na een dergelijk ongeluk
>ot is, dat daarmee hun capaciteit al benut is", legt hij uit.
oortgelijke regeling als voor de ziekenhuizen bestaat er ook
de ambulancediensten in de omgeving. Verder staan er
ilistenteams klaar en kan er indien nodig teruggevallen
>n od landelijke bijstand.
;s lijkt dus in de puntjes geregeld en dat is ook de mening
betrokken organisaties. Toch blijven er nog wel dingen te
jn over. „Met name de organisaties, die niet met de directe
—^nbestrijding te maken hebben, zouden wat meer 'rampen-
;d' moeten worden", denkt Boomsma. „Als zogenaamde
tionele diensten lopen wij bij de rampenbestrijding voorop,
jn voorbereid en hebben de belangrijke afspraken doorge-
(i en op papier staan. Dat zou bij de niet-opcrationele
en ook moeten gebeuren.
1 kker geeft een voorbeeld, waaruit blijkt dat het 'rampenbe-
irbetcrd had kunnen worden. „Bij de grote januaristorm in
waarbij veel schade was veroorzaakt door omvallende
kwam ook de dienst Gemeentewerken in actie. Tegelijk
e brandweer waren de mannen van de gemeente er om de
►i op te ruimen, terwijl de brandweer toch de aangewezen
LEUSDEN - Basisschool De Holm ligt in de wijk Noordwijck en
precies in de aanvliegroute van de F 15 's van Soesterberg.
waarnemend directeur Leo Oosterhof kijkt dan ook niet vreemd
op als hem een overigens verzonnen situatie wordt beschreven,
waarbij een vliegtuig op zijn school neerstort. Volgende week
doen de leerlingen en het team van de school mee aan een nood-
oefening. Het voornemen om het bestaande plan in een oefening
te toetsen kwam op nog voor het ongeluk in Hengelo. „Het
noodplan hangt al jaren in de klas. We vonden dat we het eens
moesten uitproberen." Hengelo geeft een extra accent. „Wie in
deze wijk woont of werkt zou zich moeten realiseren dat zoiets
zou kunnen gebeuren", zegt hij in alle nuchterheid.
De Holm is een houten gebouw
Of dit de reden is van het in alle
klassen aanwezige noodplan,
kan Leo Oosterhof niet beves
tigen Ieder lokaal heeft een
nooduitgang naar buiten. De
school bestaat meer dan tien
jaar, telt 340 leerlingen en
heeft onlangs een direkteurs-
wisseling gehad. Reden genoeg
om eens te bezinnen welke re
gels nog gelden. Het project
'communicatie' waar enkele
groepen mee bezig zijn, vorm
de een mooie aanleiding om het
'noodplan' te oefenen
'Hengelo' geeft daaraan een
extra dimensie. „Aan een on
geluk heb ik tot nu toe nooit
gedacht", geeft de waarne
mend directeur toe. „Wel is er
een voortdurende ergenis over
de herrie. Soms verstaan de
kinderen niet wat je zegt,
stoort het onverwachte geluid
de concentratie en hinderen de
straaljagers je gewoon in het
lesgeven. 'Hengelo' maakt in
eens duidelijk wat er zou kun
nen gebeuren. Daar mag je best
bij stil staan".
„Het is bijna niet voor te
stellen, maar het is beslist niet
onmogelijk. Natuurlijk is de
kans dat hier iets gebeurd,
klein Maar wie er over nage
dacht heeft, is beter voorbe
reid In het besef dat wanneer
hier een ramp plaats vindt, het
allemaal toch anders zal gaan
dan het geoefend is" Op dit
moment heeft niemand op
school een EHBO-diploma.
Onlangs is besloten dat min
stens één teamlid de opleiding
moet volgen.
„In de praktijk redden we
het met onze kennis. Meer dan
een geschaafde knie of een
tand door een lip hoeven we
niet te behandelen. Zodra het
erger is, bellen we onmiddel
lijk een dokter en de ouders"
De oefening op school vraagt
nog enige voorbereiding. Bij
een brandoefening mogen de
rookpotjes niet ontbreken,
maar hoe kom je daaraan?
Oosterhof probeert angst bij de
kinderen te voorkomen „De
oefening zal een avontuur zijn,
een verzetje. Maar we hopen
dat ze er iets van zullen leren
Wanneer ze ooit in een angstige
situatie terecht komen, zullen
ze rustig moeten blijven en
weten wat ze doen moeten".
De speelplaats van basisschool De Holm (fotoHans Roggen)
LEUSDEN/SOESTERBERG - „Het is allemaal gelukkig goed
afgelopen", zei minister Relus ter Beek vorige week opgelucht na
het neerstorten van een F 16 in een Hengelose woonwijk. De
reactie van de defensievoorlichters in de dagen erna geven van
die opgeluchtheid minder blijk. De schrik zit er kennelijk goed in.
Op het verstrekken van de feitelijke gegevens van het ongeluk na,
gaan de lippen van de voorlichters in Den Haag stijf dicht.
Geen enkel commentaar komt er van het ministerie. „Wij staan
geen enkel medium over het ongeluk te woord, ook niet de Hilver-
sumse omroepen. Ik zie niet in waarom ik voor u een uitzondering
moet maken", is het afgemeten en koele antwoord van kapitein
Fokkema. „Wij gaan niet in op hypothetische situaties", zegt hij
verder over het door ons verzonnen ongeluk met een F 15 boven
Leusden.
De 'radiostilte' strekt zich zelfs uit tot de basis in Soesterberg.
Daar is voorlichter Schouten en zijn baas. commandant Rein
hardt. in eerste instantie bereid commentaar te geven op het
verzonnen ongeluk onder het motto 'Wat daar kan gebeuren, kan
hier ook'. Maar na overleg met 'Den Haag' valt ook daar het doek.
'Geen commentaar' is het enige dat er nog uit de telefoon klinkt.
Toch begint het allemaal veelbelovend. Kapitein Schouten van
de basis in Soesterberg laat met een 'Kom maar op met je verhaal'
weten dat hij er niet tegenop ziet een mogelijk ongeluk bij Leus-
den te analyseren. Voordat de grote stilte valt, kunnen wij nog
van hem lospeuteren, dat er op zijn basis sinds 1978 door de
Amerikanen met F 15 wordt gevlogen. „De kans dat er met deze
toestellen iets gebeurt, is kleiner dan met een F 16", weet hij.
„Een F 15 heeft namelijk twee motoren en de kans dat deze
allebei tegelijk uitvallen, is niet zo groot."
„Sinds de eerste vlucht in Nederland met een F 15 in 1978 is
daarom tot nu toe maar één ongeluk gebeurd. Drie jaar geleden
stortte een toestel neer in de Noordzee. De piloot wist zijn vlieg
tuig in de buurt van een Noorse olietanker te krijgen, zodat hij en
de gevaarlijke hydrazinetank in veiligheid gebracht konden wor
den. In Soesterberg zijn buiten een aantal Nederlandse helikop
ters en Fokker-vliegtuigen 18 Amerikaanse F 15 gestationeerd.
Hoewel de Amerikanen zich de komende jaren langzaam maar
zeker uit Europa zullen terugtrekken, ziet het er voorlopig niet
naar uit dat zij ook uit Soesterberg zuilen weggaan"
Meer kan en mag Schouten niet zeggen. Zijn baas. comman
dant Reinhardt. klinkt enigszins teleurgesteld, als hij probeert
uit te leggen, waarom ook hij zijn mond moet houden. Eigenlijk
ziet hij niet in waarom hij geen commentaar kan geven op het
fictieve ongeval, zoals dat hieronder beschreven is. „Het klopt
zeker niet", wil hij nog kwijt. Maar wat er dan niet klopt, zal
voorlopig niemand mogen weten.
LEUSDEN - „Wat in Hengelo gebeurd is. kan natuurlijk ook in
Leusden gebeuren. De vliegroute ligt al jaren boven de wijken
Bosveld en Langenbeek. Babies schrikken wakker van het geluid
en peuters worden bang. Het klachtennummer bellen heeft geen
zichtbaar effect. Je krijgt de indruk dat ze hooguit verzuchten:
'Weer zo'n lastig burgervrouwtje' Aan het woord is Julia Faber.
De crash in Hengelo was voor haar aanleiding om de krant te
bellen, omdat het iets is, waar ze zelf ook al jaren bang voor is.
Zelf klaagt ze al heel lang over de geluidsoverlast, maar ze had
het gevoel alleen te staan.
Julia Faber woont sinds acht
jaar in Langenbeek. Net als
alle bewoners in haar wijk en
die van de wijk Bosveld hoort
ze de straaljagers richting
Soesterberg aankomen. Soms
lijkt het alsof de piloten net
boven Leusden nog even extra
'gas' geven Het gebulder
maakt telefoongesprekken on
mogelijk, verstoort radiopro
gramma's, maakt kinderen
wakker en bang Tot nu toe was
het ergenis.
Nu is er dan ook angst bijge
komen Door het ongeluk in
Hengelo werd datgene Julia
Faber al jaren bang voor was,
werkelijkheid Ze klaagde
tientallen malen, bezocht pro
testbijeenkomsten, stuurde
brieven naar de vliegbasis en
is om als eerste op de plek des onhcils aanwezig te zijn'
dels zijn de afspraken met de dienst Gemeentewerken
^scherpt en kan een dergelijke situatie zich niet meer voor-
20 Boomsma nog voor verbetering vatbaar vindt, is de be-
ïnheid van de bedrijven en organisaties op wiens terrein
ogelijkc ramp zich kan voltrekken. Bij het vastleggen van
enario van de bestrijding van de gevolgen van een ongeluk
l rangeerterrein in Amersfoort is dat bijvoorbeeld de Ne-
idse Spoorwegen. En bij een crash van een militair vlicg-
dat natuurlijk de luchtmacht. „Als zoiets gebeurt, zullen
j van de basis alle medewerking en informatie krijgen, die
)dig hebben", haast brandweercommandant Blokker te
-1. Op zijn uitnodiging om bij het gesprek met de krant
izig te zijn, is de luchtmacht echter niet ingegaan.
Julia Faber met zoontje Sebastiaan
de Baarnse Courant. Met
dreigtelefoontjes als resultaat.
Het enige goede dat Hengelo
volgens haar kan opleveren is
een algemeen protest van
Leusdenaren tegen de voort
durende overlast.
Julia Faber is woest. Woest
op minister van defensie Relus
ter Beek. „Hij zei in Hengelo,
we hebben geluk gehad. Alsof
daarmee alles goed is. De be
woners hadden hem een schop
moeten verkopen. Hij heeft
schuld aan wat daar gebeurde
en had kunnen gebeuren. Ik zie
steeds maar die mevrouw met
dat kleine kind op haar arm. Ze
staat achter haar raam. Haar
achtertuin is een puinhoop. De
schuur is weg. Ze heeft geluk
gehad. Wat denkt die man wel.
Ze moeten hem ter verant
woording roepen. Dit kan toch
niet
Julia Faber is geen lid van
een actiegroep en is niet tegen
een leger. Ze vindt het alleen te
gek om zich stilzwijgend te
moeten ergeren. „Wanneer je
er iets van zegt tegen buren,
kennissen is iedereen het met je
eens. Maar niemand doet wat.
Zij wel. Ze belde steevast de
klachtentelefoon van de vlieg
basis of het speciaal daarvoor
ingestelde 06-nummer.
„Ze noteren de klacht en ge
ven het aantal klachten drie
maandelijks door naar Den
Haag. Wat ze er daarmee doen
weet ik niet. In de hoop dat er
iets mee gebeurd, blijf ik bel
len." Haar ervaringen met de
vliegbasis zijn nog minder
hoopgevend. „Je krijgt reacties
van de dienstdoend officier in
de trant van: „Ik zit hier ook
maar voor mijn werk" Nie
mand schijnt iets te weten Ik
weet nu dat een Nederlandse
officier altijd toestemming
moet geven voor de vluchten,
ook die voor de Amerikanen
Maar men verschuilt zich ach
ter elkaar Gegevens over
vluchten zijn geheim. Men doet
een beetje lacherig, alsof ze
denken: 'Daar heb je weer zo'n
burger'."
In het voorjaar van 1990 las
Julia over een protestbijeen
komst in het dorpshuis in
Soesterberg. „Ik dacht, daar ga
ik heen om te zeggen hoeveel
last ik ervan heb. Maar zo
werkt het niet, weet ik nu. De
aanwezigen werden finaal van
tafel gepraat door Defensie.
Aan het verhaal over richtlij
nen, procedures, toetsingen en
geluidszones, kon geen burger
een touw vastknopen. Ze ver
gaten wel te vertellen dat de
Bij de bepaling van de ge
luidsnorm is geen rekening ge
houden met andere bronnen,
zoals helikopters, F 27 vlieg
tuigen, enzovoorts. Teleurge
steld door de vergadering,
raakte ze verontwaardigd door
een reactie van de comman
dant van de vliegbasis. Kolonel
J.H Wilbrink beweerde in een
interview dat alle klachten se
rieus genomen worden maar
dat er slechts zestien, afkom
stig uit Amersfoort, bekend
waren. Julia schreef een pittige
brief. Citaat „De vraag van de
Pvda of de commandant kan
garanderen dat er volgens zijn
richtlijnen wordt gevlogen,
wordt door hem, als 'ongepast'
beschouwd.
„De vliegbasis heeft zijn
procedures zo gunstig mogelijk
gekozen om zo weinig mogelijk
hinder te veroorzaken", zegt
hij. Daarbij verzwijgend dat
genoemde procedures stam
men uit een tijd, dat er over
De F 15
deze regio slechts een ver
dwaalde tweedekker vloog, in
plaats van Kolonel Wilbrmk's
oorverdovende troetelkindjes.
Over 'ongepast' gesproken."
einde citaat.
Na de plaatsing van de brief
volgde dreigtelefoontjes.
„Zullen we even met een tank
je huis komen verbouwen" en
„We komen wel even bij je
langs met een paar man" De
dreigementen werden gemeld
bij de politie en Soe.terberg
De reactie bleef bij „Nou me
vrouw, dat hoort natuurlijk
niet." Overtuigd van het feit
dat ze alleen stond tegenover
een macht waar ze niet door
heen kon komen, hield ze zich
een tijdje koest. *Ze bleef wel
bellen naar het 06-nummer,
zodra een straaljager over haar
dak scheerde. „Soms verzin ik
boze plannen. Zoals tiendui
zend ballonnen op het juiste
moment loslaten Maar ach, ik
ben geen actievoerder. Zoiets
doe ik niet."
Marianne van den Anker
Stefan Steenkamp
Foto's: Hans Roggen
procedures en zones waarin de
straaljagers mogen vliegen in
1978 zijn vastgesteld en sinds
dien zijn achterhaald. Leusden
valt daar niet eens onder. Wet
houder Come Verduin was ook
bij de bijeenkomst, maar kon
slechts toehoren"
De bijeenkomst hoorde bij
de inspraakprocedure, waar
mee de geluidszone werd vast
gesteld. De ongeveer zestig
aanwezigen brachten nogal
wat bezwaren naar voren. De
manier waarop de zones zijn
mgedeeld, noemde men fictief,
omdat de grenslijnen overeen
komen met de kadasterlijnen.
Op de manier waarop de ge
luidsnorm (KE) berekend
werd, kwam veel kritiek. Sinds
de zones zijn vastgesteld is be
zwaar niet meer mogelijk, om
dat het bijbehorend cijferma
teriaal militair geheim is.
Hieronder de beschrijving van
het ficitievc ongeval, zoals wij
dat per fax aan de brandweer,
de gemeente, de politie, de
GGD en de luchtmacht door
stuurden. Vanwege de actua
liteit lijkt het ongeval zoveel
mogelijk op de Hengelose
crash. Hoe groot de kans op een
dergelijk ongeval is, valt niet te
zeggen. En wij hebben natuur
lijk ook niet zo'n vooruitziende
blik, dat wij precies kunnen
voorspellen hoe een dergelijk
ongeluk zal gebeuren. Het ging
ons erom de betrokken instan
ties met een concreet geval te
confronteren. Bewoners van de
genoemde wijken en ouders
van leerlingen van de genoem
de school en peuterspeelzaal
hoeven zich daarom niet onge
rust te maken.
Maandagochtend 9 45 uur
Van een zojuist opgestegen F
15 van de basis in Soesterberg
valt beide motoren uit. De pi
loot. die net Leusden is gepas
seerd. besluit terug te keren
naar de basis Hij verliest snel
hoogte en moet vlak boven de
bebouwde kom van de wijken
Noordwijck/Munmckhove zijn
toestel verlaten Het vliegtuig
stort neer vlakbij basisschool
De Holm, waar de lessen m
volle gang zijn. De brokstuk
ken raken de school, de er vlak
bij gelegen peuterspeelzaal en
een paar houten woningen aan
de Pelgrimshove. De ravage is
groot. Er zijn doden en gewon
den te betreuren. Er bestaat
ontploffings- en brandgevaar,
omdat het toestel munitie aan
boord heeft
