Nieuw bedrijf vult kloof tussen makelaar en zelf verkopen
?é|e
Gevecht tegen vrouwenhandel dweilen met kraan open
.Leusder Krant.
te koop
m
ij
m 'éÈËÈmSPi* f
Komei1>eek
Geautomatiseerd selectiesysteem gaat na of kenmerken te koop staande woningen voldoen aan wensen kopers
mé - v'
„Drie-tot vijfhonderd
buitenlandse prostituées
in Gelderland"
„Toch blijven weals
stichting doorgaan. Wie
moet het anders doen?"
Doncerdag 11 juni 1992
Pagina 7
- „De eigenaar van een
woning die zelf wil verkopen, van
dienst te zijn bij het vinden van een
koper en een potentiële koper van
dienst zijn bij het vinden van een te
koop staande woning. Op deze wijze
is de bemiddeling van een makelaar
niet nodig en geschiedt de aan- en
verkoop van een woning voor
aanzienlijk lagere kosten." Een
spiksplinternieuw bedrijf in Ede, dat
onder de naam Home Base gaat
werken, denkt het gat in de markt te
hebben gevonden voor de aan- en
verkoop van woningen. W. Nijmeijer
en H. Smit zijn samen op het idee van
HomeBase gekomen en hebben het
verder uitgewerkt.
Elk jaar verwisselen ongeveer 60.000 be
staande woningen van eigenaar In ruim
6.100 gevallen wordt daarbij geen makelaar
ingeschakeld. De verkoper doet dan het ui
terste om in zijn eentje zijn woning te verko
pen op de woningmarkt. „Als wel een make
laar wordt ingeschakeld, betaalt men al
gauw tegen de 4000 gulden aan makelaars
courtage. Bij een gemiddelde prijs van
180.000 gulden voor een koopwoning en een
courtage van 1.85 procnet exclusief btw is
deze berekening snel gemaakt," menen Nij
meijer en Smit. „Bij deze makelaarskosten is
nog geen rekening gehouden met eventuele
doorberekende advertentiekosten.
De beide oprichters van HomeBase hebben
een geautomatiseerd selectiesysteem ont
wikkeld. Verkopers geven met een invulfor-
mulier de kenmerken van hun te verkopen
woning aan HomeBase op. Aspirant-kopers
geven hun wensen, ten aanzien van dé te
kopen woning, eveneens per formulier aan
HomeBase op. De selectie heeft plaats aan de
hand van de door kopers opgegeven wensen.
„Op basis hiervan gaat het systeem na of de
kenmerken van de te koop staande woningen
voldoen aan de wensen van de koper. Als dat
het geval is wordt de koper hiervan direct op
de hoogte gesteld. De koper krijgt op deze
wijze informatie over alle in HomeBase op
geslagen woningen toegestuurd, die voldoen
aan zijn wensen," aldus Nijmeijer, die ver
antwoordelijk is voor de technische kant van
de zaak.
Door de selectie van HomeBase is de kans
groot dat de woning aan de wensen van de
koper voldoet. Dit spaart, zowel bij de koper
als de verkoper, tijd en teleursteling uit, om
dat de verkoop snel doorgaat. De verkoper
kan de koper zelf een optie geven met een
door HomeBase verstrekte optieverklaring.
Als de koper vervolgens de financiën heeft
geregeld kan de koopovereenkomst, door
beide partijen, bij een notaris worden afge
sloten.
k,
'v mm-'-
„Als een verkoper zich aanmeldt dient zo snel mogelijk een koper voor zijn/haar woning gevonden te worden. Dit kan alleen maar bereikt ivorden door je te concentreren op een relatie} klem
gebied, om van daaruit verder te groeien." (Foto: bdu)
De werkwijze van HomeBase is eenvoudig.
Als een verkoper of koper eerst meer infor
matie wil hebben, kan HomeBase gebeld
worden voor het toegestuurd krijgen van een
informatieset (telefoon- 08380-40600). Toe
treding tot de data-base van het HomeBase-
systeem kost de verkoper aanvankelijk niets;
bij verkoop dient achteraf 375,— neerge
teld te worden. De koper betaalt 25,- voor
vier maanden lang een lijst van beschikbare
woningen. Beide partijen krijgen daarna een
uitgebreide aanmeldingsset toegestuurd. In
een soort van handleiding wordt uitgelegd
waarmee rekening gehouden moet worden
bij de verkoop of de koop van een woning. In
de aanmeldingsset zit tevens het formulier
waarmee de verkoper de kenmerken van zijn
woning aan HomeBase opgeeft en de koper
de wensen waaraan het te kopen woning
dient te voldoen.
Bij de verkoper zit in de set bovendien een
overeenkomst die ook geretourneerd dient te
worden. Deze overeenkomst dient om de we
derzijdse verplichtingen tussen HomeBase
en de verkoper vast te legeen. De koper krijgt
gedurende drie maanden, maandelijks een
lijst van geselecteerde woningen toege
stuurd. De verkoper blijft zo lang als hij/zij
dat wil met zijn/haar woning in HomeBase
vermeld staan, totdat de verkoop ervan heeft
plaatsgevonden.
HomeBase zal zich in eerste instantie con
centreren op het marktgebied Midden-Ne
derland „Wij willen een betrouwbare goede
naam opbouwen door dit gebied langzaam
maar zeker uit te breiden, aldus 'commercië
le man' H. Smit. „Als een verkoper zich aan
meldt dient zo snel mogelijk een koper voor
zijn/haar woning gevonden te worden. Dit
kan alleen maar bereikt worden door je te
concentreren op een relatief klein gebied, om
van daaruit verder te groeien Het einddoel is
natuurlijk geheel Nederland te bestrijken
ARNHEM APA) - In Nederland zet
een groot aantal regionale en één
landelijke stichting zich in voor de
strijd tegen vrouwenhandel.
Makkelijk is dat niet, want de
belangstelling voor deze
problematiek is niet overweldigend
en de slachtoffers zijn maar heel
noeilijk te bereiken. In Gelderland is
de Gelderse Stichting Tegen
Vrouwenhandel (GSTV), de
Nijmeegse Draad, op dit gebied
ictief. Deze maand houdt de GSTV
etn aantal voorlichtingsavonden over
ilt problematiek van vrouwenhandel.
Een gesprek met Odette Rosier,
voorlichtster en financieel
medewerkster van de stichting, over
deiverkzaamheden van de Nijmeegse
Draad en de problemen die daarbij
komen kijken.
Zelf beseffen de vrijwilligsters van de Gel
derse Stichting Tegen Vrouwenhandel
(GSTV) het maar al te goed: het gevecht tegen
vrouwenhandel is een gevecht tegen de bier
kaai. Odette Rosier geeft een schrijnend
voorbeeld van het dweilen met de kraan
°Pen. „Als een van de weinigen was een Indo
nesische vrouw ontsnapt aan haar ronselaar
en zij had aangifte gedaan bij de politie. Die
zette zich aan de zaak en bij toeval kreeg ze
i(e handelaar te pakken omdat hij rondreed
'n een gestolen auto. Bij huiszoeking die
volgde, trof de politie twee andere Indonesi
sche vrouwen aan die in de plaats voor die
andere gekomen waren. Zo blijf je dus be
zig"
Volgens Rosier is het vrij logisch dat er
Waarschijnlijk geen eind komt aan die ron
selpraktijken. „Vrouwenhandel is heel lu
cratief. De handelaren beloven de vrouwen
'n hun land gouden bergen, maar als ze een
maal hier in Nederland aankomen, worden
ze direct tot prostitutie gedwongen. Vrijwel
al het geld dat de vrouwen daarmee verdie
nen, gaat naar die man."
Ondanks het pessimistische toekomstper
spectief gaat de GSTV, net als de landelijke
stichting en alle andere regionale werkgroe
pen, door met hulpverlening aan deze groep
van migrantenprostituées, zoals verhandelde
vrouwen ook wel genoemd worden, en voor
lichting aan allerlei instellingen en het Ne
derlandse publiek. De stichting moet wel: in
Gelderland is slechts één reguliere hulpver
leningsinstantie die zich het lot van de
slachtoffers aantrekt, de andere hulpverle-
nings- of rechterlijke instanties besteden er
nauwelijks aandacht aan. En ook bij de poli
tiek lijkt de belangstelling voor het probleem
behoorlijk geluwd.
Om hoeveel vrouwen het gaat die onder
valse voorwendselen naar Nederland ge
haald zijn om vervolgens hier tot prostitutie
gedwongen te worden (de juridisch omschrij
ving van vrouwenhandel), is bijna niet te
zeggen. In Nederland is het niet gebruikelijk
dat prostituées geregistreerd worden, dus
ook het aantal migrantenprostituées wordt
niet vastgelegd En ook al zou er wel sprake
zijn van registratie, dan nog is het maar zeer
de vraag of ook de verhandelde vrouwen 'ge
teld' zouden worden, de handel speelt zich
namelijk in volstrekte illegaliteit af. Wel zijn
er volgens de Landelijke Stichting Tegen
Vrouwenhandel in Den Haag aanwijzigingen
dat het om duizenden vrouwen gaat. Dat
leidt de stichting af uit verhalen die ze hoort
van verhandelde vrouwen die met haar in
contact komen.
Ook over het aantal dat zich in Gelderland
bevindt is vrijwel geen uitspraak te doen.
Afgaand op het aantal hulpvragen en het
aantal buitenlandse prostituées in het Gel
derse, schat de stichting het aantal op drie
tot vijfhonderd. De meeste van die vrouwen
bevinden zich in sexclubs of -boerderijen.
Dat aandacht voor deze problematiek, on
danks het ontbreken van cijfers hard nodig
is, blijkt uit de problemen van verhandelde
vrouwen. Die zijn nijpend: uitgebuit, mis
handeld vaak, van familie en vrienden ver
laten en rechteloos, want illegaal in Neder
land verblijvend spelen ze hier tegen wil en
dank dag en nacht de hoer. Het geld dat ze
daarmee verdienen, gaat niet zoals valselijk
beloofd naar hun familie, maar rechtstreeks
naar de ronselaar.
Sinds vijfeneenhalf jaar zet de GSTV zich
in voor deze migrantenprostituées. De acti
viteiten variëren van hulpverlening tot voor
lichting aan allerlei instanties en het Neder
landse publiek. Vooral de hulpverlening stuit
nogal eens op problemen. Rosier: „Als een
vrouw naar ons doorverwezen is, proberen
we een opvangplaats voor haar te regelen.
Dat is vaak heel moeilijk, omdat er heel wei
nig plaats is. Vaak ook zijn instanties huive
rig een verhandelde vrouw op te nemen, om
dat men bang is voor eventuele criminele
sancties van de ronselaar Ook de ingewik
kelde problematiek van die vrouwen: een
andere cultuur, een slechte geestelijke con
ditie, een andere taal, andere gewoonten, is
aanleiding een opvangplaats te weigeren
Heel vaak is het echt een kwestie van leuren."
Ook 'de sterke arm van de wet' wil nog wel
eens voor problemen zorgen. „Als de politie
bijvoorbeeld via een inval een migranten-
prostituée heeft aangetroffen, wordt zo'n
vrouw vaak aan de vreemdelingenpolitie
overhandigd. Meestal zet de politie die
vrouw zonder pardon ons land uit, omdat ze
illegaal hier is. Kans om aangifte van vrou
wenhandel te doen heeft ze dan niet. Als ze
aan de zedenpolitie overgedragen wordt,
heeft ze die mogelijkheid wel," zegt Rosier
In Arnhem is het wat dat betreft niet best
geregeld, weet Rosier Daar worden vrouwen
meestal via de vreemdelingenpolitie direct
de grens over gezet. In Nijmegen daarente
gen. werken die twee diensten van de politie
veel beter samen. Als de vreemdelingenpoli
tie een vermoeden van vrouwenhandel heeft,
wordt zo'n vrouw direct naar de zedenpolitie
doorverwezen. Die geeft haar een (wettelijk
voorgeschreven) rustperiode om na te den
ken of ze aangifte wil doen
Dat klinkt eenvoudig, maar schijn be
driegt. Veelal willen de vrouwen helemaal
geen aangifte doen uit angst voor represailles
van hun handelaar of uit angst dat de familie
in het vaderland erachter komt dat ze hier
prostituée geweest is. Vaak zijn ze ook bang
voor de politie; in hun eigen land is die vaak
een verlengstuk van het ondemocratische re
gime Dat dat hier met het geval is, kunnen
die vrouwen maar moeilijk geloven.
Als een vrouw besluit geen naagifte te
doen, wordt ze alsnog uitgewezen Maar zelfs
als een vrouw wel aangifte kan en wil doen,
stuit ze op een probleem het vervolgingsbe
leid van het openbaar ministerie Rosier:
„Vrouwenhandel is heel moeilijk te bewij
zen. Heel vaak worden zaken gesponeerd bij
gebrek aan bewijs. Soms ook wordt een aan
gifte weggelegd in afwachting van nog meer
beschuldigingen aan het adres van een han
delaar.
Zelfs als het uiteindelijk wel tot een proces
komt, zijn de problemen nog niet voorbij Het
is maar afwachten of een handelaar uitein
delijk ook veroordeeld wordt."
In het jaarverslag van de landelijke stich
ting tegen vrouwenhandel worden alle
rechtszaken over de periode van 1989 tot en
met 1991 beschreven. Van de 43 aangiften in
dat tijdsbestek hebben er slechts 11 tot een
rechtszaak geleid. In drie gevallen zijn de
verdachten daadwerkelijk veroordeeld, in
vier zaken loopt nog een hoger-beroepspro-
cedure, aangespannen door de verdachten.
de overige vier zaken moeten nog voor de
rechtbank komen.
Dat een rechtzaak soms een uiterst slepen
de kwestie kan worden, bewijst de zaak van
Nena. In 1982 had ze in Nederland aangifte
gedaan van vrouwenhandel. De toenmalige
officier van justitie vond het geen proces
waardig en liet de boel verslappen. Na veel
publicitaire en politieke acties is het in 1988
alsnog tot een proces gekomen. De Neder
landse verdachte werd veroordeeld tot 2,5
jaar celstraf voor vrouwenhandel en ver
krachting van twee Filipijnse vrouwen
In 1987 deed Nena ook aangifte in de Fili-
pijnen. Nadat de verdediging er met succes in
geslaagd was de zaak zeker drie jaar te ver
tragen, is het proces na grote politieke en
justitiële druk vanuit Nederland alsnog ge
voerd. De uitspraak, in april 1991, verbijster
de iedereen: de verdachte werd vrijgespro
ken. Erger nog was dat in het vonnis niet
zozeer ingegaan werd op de ronselpraktijken
de verdachte werd om zijn goede naam en
faam geroemd, maar vooral op het karakter,
het verleden en de levenstijl van Nena Vol
gens de rechtbank waren die moreel met aan-
vaarsbaar en dus was haar getuigenis onbe
trouwbaar. Voor het rechtsgevoel van Nena
en voor alle andere slachtoffers van vrou
wenhandel is een petitie aangeboden aan het
Hoog Gerechtshof, waarin de bezwaren te
gen het vonnis naar voren worden gebraacht.
Als het Gerechtshof de petitie ontvankelijk
verklaard, zal het proces heropend worden.
Rosier:,,Dit voorbeeld geeft eens te meer
aan dat de strijd tegen vrouwenhandel veel
weg heeft van het spreekwoordelijke water
dat naar de zee gedragen wordt Toch blijven
we als stichting doorgaan. Wie moet het an
ders doen?"
Om meer aandacht op de problematiek van de
vrouwenhandel te vestigen, houdt de GSTV bij
eenkomsten. waarop telkens een aspect van vrou
wenhandel aan bod komt en via film of diaverto
ningen en sprekers toegelicht wordt. Belangstel
lenden kunnen woensdag 27 mei terecht in De
Coehoom in Arnhem. Voor meer inlichtingen is
het telefoonnummer van de GSTV 080-237064.
