'Eigen honk van levensbelang'
„Grenzen aan de groei"
Gebrek aan faciliteiten zit De Haaien dwars:
Vrijblijvend
sporten
met
commissie
SSD
ainers over de
itatgeneratie'
Het waterpolodoel
ensdag 2 september 1992
PORT BIJLAGE
Pagina 17
To Schoenmakers
In de hoedanigheid van
lectietrainer van de da-
es bij de handbalvereni-
Dg heb ik me. doordat ik
eds zes jaar junioren
5-20 jaar) train en bege-
id. een duidelijke mening
vormd over de jongere
neratie.
Binnen vrijwel elk team
n er spelers, die alles
hun medespelers over
bben of een uiterste li-
amelijke inspanning
r hun team willen leve-
en er zijn er die dat niet
Hen of kunnen. Ik vind
it dit niet leeftijdgebon-
d is.
Vroeger kon ik me be-
orlijk opwinden over
llatingen van de oudere
neratie in de trant van
•oeger in onze tijd' en
oeger, toen wij nog met
selectie mee mochten
linen' enzovoort, dus ik
er niet in vervallen zelf
Ike opmerkingen te ma-
Het heeft trouwens
en zin, je bereikt er niets
te. Integendeel. Je moet
trainer zien in te spelen
de belevingswereld van
leeftijdsgroep waar je
werkt en in ogen-
ïouw nemen dat er hele
dere gezagsverhoudin-
a binnen de samenleving
n gaan gelden. Vroeger
aop je voor je trainer, je
aar, je ouders. Het is
rigens maar de vraag of
zo goed was.
)nze vereniging wil alle
odacht aan de jeugd
an schenen, mede door-
flink wat seniorleden
laatste jaren successie-*
lijk bedankt hebben. Ik
I me hierbij tot taak om
motivatie en de menta-
it van de oudste jeugd
stimuleren, zodat ze zelf
team op een hoger ni~
u willen presteren,
arbij niet vergetend dat
al zoveel 'moeten' in
te tijd, thuis, op school,
ze een baan krijgen, en-
foorts. Sport moet in
•ste instantie een ont-
anning blijven, waarbij
ts moet van de trainer,
teraard laat ik de kans
ize te wijzen op de nood-
ak van een warming-
/cooling down, het ple-
r van een overwinning,
stimulans van team-
ist cn het voldane gevoel
het leveren van een
erste krachtsinspan-
)g niet voorbij gaan.
k heb er in ieder geval
e vertrouwen in en denk
het wel goed zit met
ze sportende jeugd.
Schoenmakers, hoofd
trainer LHV
LEUSDEN - „We kunnen geen
vijf jaar meer wachten op een
nieuwe kantine plus nieuwe
kleedkamers. Gebeurt er in die
jaren niets, dan ben ik bang dat
de vereniging zal ophouden te
bestaan." Dramatische woor
den van de voorzitter van de
Leusder Handbalvereniging.
Volgens Daan Bleuel is het nu
de hoogste tijd de vereniging
een solide basis te geven, om
het een redelijke kans te geven
te overleven. „We zijn mo
menteel een club zonder ziel; er
is geen clubbinding. En dat
komt volgens mij door dat je
een eigen honk mist."
LHV ziet de realisering van
een kantine en twee eigen
kleedkamers als prioriteit
nummer één voor het komende
seizoen. „Als er niet op korte
termijn uitzicht komt op reali
satie van het plan met Roda'46,
dan zullen we een ander plan
uit de kast moeten trekken.
Dan maar een houten keet met
twee kleedkamers. Maar ik
hoop dat we zo snel mogelijk
kunnen gaan heien Daai>
naast moet volgens Bleuel de
nadruk vooral worden gelegd
op het behouden van de eigen
jeugd. „Ook al omdat de jeugd
afdeling nu ergens op begint te
lijken. Bij de senioren is nog
maar een handjevol mensen
overgebleven, twee dames
teams en slechts één heren-
team, dat dan ook nog recrea
tief wil spelen
De Leusder Handbalvereni
ging (LHV) is op voetbalclub
Roda'46 na de oudste sportver
eniging in Leusden En nog
steeds is de club niet in het
bezit van een eigen kantine en
eigen kleedkamers. De LHV-
voorzitter: „Het klinkt gechar
geerd, maar we zijn inderdaad
nog steeds dakloos. De reden is
eigenlijk dat we ons pas in 1983
hebben afgesplist van de toen
malige omni-verenigmg Im
pala. Kort daarna ben ik voor
zitter geworden. Het ontbre
ken van een eigen accomodatie
had bij mij toen de hoogste
prioriteit."
LHV-voorzitter met de veelbelovende damesjunior engroep: ,,De tijd dringt." (foto. Hans Verhorst)
Eén van de eerste dingen die
de nieuwbakken voorzitter
Daan Bleuel deed, was het aan
kaarten van de situatie op het
Buiningsportpark bij de ge
meente. „We gebruiken nog
steeds een kleedkamer van
TTCL, maar die is te klein en
heeft maar twee douches. Dat
is niet meer van deze tijd. We
gebruiken de kantine van An
tilopen en we huren ook wel
eens een kleedruimte van hen.
Maar dat een volstrekt onbe
vredigende situatie."
Subsidie
De gemeente reageerde
toentertijd bijzonder snel en
binnen de kortste keren lag er
een subsidie klaar voor de
bouw van twee kleedkamers.
„Dat is er echter nog steeds
niet van gekomen. Want we
wilde er meteen een kantine bij
hebben. Maar we hadden
steeds problemen, of het was
net te duur, of niet haalbaar, of
het vinden van een geschikte
plek was een probleem." Die
subsidie ligt er nog steeds en
LHV wil die gaan gebruiken
voor het bouwplan dat samen
met Roda'46 is ontwikkeld
Bleuel; „Ik ben dan ook bij
zonder blij met dit plan. Het
liefst zou ik morgen gaan
heien, want wij kunnen geen
vijf jaar meer wachten. Dan
ben ik
bang dat de club het loodje zal
leggen. We zijn een club zonder
ziel. Dat merk je ook binnen de
teams zelf. Er is ook totaal geen
clubbinding; men gaat niet
naar feesten en men doet geen
dingen samen. Omdat je een
eigen honk mist. De kantine
van Antilopen is al een hele
verbetering, maar het wordt
nooit je eigen honk. Je mist
daar ook de directe relatie met
het veld
LHV wil samen met Roda'46
vier kleedkamers bouwen, die
door beide verenigingen kun
nen worden gebruikt. Boven
dien komt er voor de handbal
vereniging een kantine en voor
de voetbalclub extra vergader-
ruinte.
Roda'46 is bereid de bouw voor
te financieren als zij van de
gemeente de garantie krijgt dat
die in de toekomst de club een
bijdrage zal geven. „Door dit
plan zijn beide verenigingen
voorlopig uit de brand. Als er
op korte termijn geen uitzicht
komt op realisatie van het
plan, dan zullen we een ander
plan uit de kast moeten trek
ken. Dan maar een houten keet
met twee kleedkamers. We
kunnen niet langer wachten
LHV wil in de toekomst nau
wer gaan samenwerken met
andere sportverenigingen op
het Buiningsportpark.
Hoger plan
LHV heeft de laatste jaren
geprobeerd het vrouwen- en
mannenhandbal naar een ho
ger plan te krijgen „Ik moet
zeggen dat dat aardig gelukt is;
vooral de dames. Maar er bleef
altijd een gat met de jeugd. Mo
menteel begint onze jeugdaf
deling ergens op te lijken. We
hebben nu vijf jeugdteams.
Voorheen hebben we nooit
geen jeugd gehad; dat is iets
van de laatste jaren. Aan de
andere kant zie je een terug
loop van het aantal senioren
Vorig seizoen hebben we dan
ook het eerste team bij de man
nen moeten terugtrekken
„Door het aantrekken van de
jeugd is het nu belangrijk dat
we als handbalvereniging
moeten zorgen de zaakjes goed
voor elkaar hebben. Je ziet dat
handbal als teamsport de
grootste klappen krijgt. Vooral
bij senioren loopt het aantal
leden drastisch terug. Een club
als Celeritas uit Bunnik is al
tijd een sterke vereniging ge
weest, maar nu hebben ze geen
jeugd meer Leusden heeft dat
gelukkig nog wel, omdat we
een jonge gemeente zijn Maar
de concurrentie is groot
„We zullen de doelgroepen
moeten opzoeken en motive
ren. Een handballer komt niet
vanzelf naar je toe De sport
heeft een negatief beeld; het
zou hard en wild zijn En het
blijkt dat andere sporten een
grotere aantrekkingskracht op
jongeren uitoefenen We heb
ben nu een redelijke jeugd en
die moeten proberen te behou
den. En voor het werven van
nieuwe jeugdleden blijkt de
mond-op-mond-reclame het
beste te werken," aldus Bleuel
Enthousiasme
Gelukkig kan de Leusdense
handbalvereniging terugval
len op genoeg enthousiaste
mensen. „Ja, wat het kader
betreft hebben we geen klagen.
Het bestuur is volledig bezet en
ook de commissies doen het
goed In totaal zijn daar zo'n
twintig mensen actief. Op een
totaal van honderd leden is dat
zeker niet slecht. Vooral als in
om mij heen kijk in de afdeling
Daar is de situatie zorgelijk.
Een gezonde club als Laren
(met 250 leden) is door kader-
problemen onlangs bijna uit
elkaar gespat
Voor de toekomst wil LHV
zichzelf een solide basis geven
om de club een redelijke kans
te geven voor de toekomst De
randvoorwaarden, - een kanti
ne en kleedkamers -, zijn zeer
belangrijk voor het voortbe
staan van de vereniging Vol
gens de handbalvoorzitter
moet zijn club de concurrentie
positie verstevigen „Want we
zijn m de regio niet aantrekke
lijk: we hebben geen kantine
en qua niveau zijn we ook niet
interessant. Dus als je mensen
warm wilt maken voor de
handbalsport moet je toch
minstens een kantine hebben."
Frits Schoenmaker
LEUSDEN - De commissie sti
mulering sportdeelname, on
der auspiciën van de afdeling
sportzaken van de gemeente,
houdt zich bezig met het
bevorderen van de recreatie
sport in de gemeente Leusden.
Met behulp van de Leusdense
sportverenigingen en -instel
lingen biedt zij een breed scala
van wekelijkse sportactivitei
ten voor alle Leusdenaren in
woners tegen een laag tarief
per keer De geboden activi
teiten zijn van een hoogwaar
dig niveau en worden met uit
zondering van het midget-golf
allemaal begeleid door gekwa
lificeerd kader. Het is de be
doeling belangstellenden op
een ongedwongen manier ken
nis te laten maken met een deel
van het sportaanbod in de ge
meente. Het streven is de ver
dere opvang, bij gebleken inte
resse, over te laten aan de deel
nemende verenigmgen.
Belangstellenden kunnen
kiezen uit fors en gevarieerd
aanbod, zoals: yoga, grond-
gymnastiek, badminton, mid
get-golf, indoor-bowls, jeu-
de-boules, trimmen, (ïndoor-
)tennis, squash en een algeme
ne (jeugd)sportinstuif. De acti
viteiten kosten ongeveer een
rijksdaalder per keer. Voor
meer informatie is een uitge
breide folder verkrijgbaar op
de afdeling voorlichting van de
gemeente. Telefonische in
lichtingen bij de afdeling
sportzaken van de gemeente,
telefoon 961691.
LEUSDEN - Het gaat goed met
de Leusder zwem- en water
poloclub De Haaien. Misschien
zelfs wel te goed. Die wat
Het handbaldoel valt
'ast gelijksoortige colle-
i's van andere afmetin-
n meteen op door het feit
it hij vrolijk gekleurd is.
e staanders en de dwars-
gger zijn op gepaste af-
anden van elkaar voor-
en van gekleurde ban-
Q. die het geheel een
&nt aanzien geven. Eén en
nder gecombineerd met
nylon groen net, vast
bonden met een felo-
taje getint nylon koord,
!Ven het handbaldoel een
«telijk aanzien. De ge-
eurde strips worden er in
regel op geplakt, het-
*11 helaas wel eens uitno-
gd tot 'pulken', zoals op
ivenstaand exemplaar te
eo is. Het vrolijke doel
ïrandert dan in een ha-
doos, saai exemplaar dat
veel ouder uitziet dan
één jaar (de feitelijke bio
logische leeftijd van dit
doel). Een dekkende verf
laag is dan het enige ant
woord. Een rechtgeaarde
scheidsrechter zal dit doel
niet goedkeuren voor ge
bruik, omdat de handbal
reglementen nu eenmaal
voorschrijven dat de ge
kleurde blokken aanwezig
dienen te zijn.
De meest gebruikte
kleur is rood, maar ook
zwarte, groene en blauwe
doelen worden links en
rechts gesignaleerd. De af
metingen bedragen 2x3
meter (binnenmaten). Het
voordeel van een handbal
doel is dat hij multifunc
tioneel is. Zaalvoetballers
en -hockeyers hebben het
praktische nut van dit
soort doelen al lang gele
den ontdekt en zijn ze gaan
gebruiken.
merkwaardige conclusie zou
getrokken kunnen worden uit
de woorden van vice-voorzit-
ter Kees Hoendervangers.
„Onze vereniging heeft op dit
moment 300 leden. Dat zou ge
makkelijk kunnen verdubbe
len. Kijk maar naar andere
verenigingen in Lcusden, zoals
de tennis- en voetbalclubs. Die
hebben een ledenbestand van
rond de 1000. Daaruit blijkt
dat Leusden sportminded is.
Maar onze ledenaanwas moet
noodgedwongen beperkt blij
ven, vanwege de beperkte ca
paciteit van zw'cmad De Octo
pus."
Het probleem, waarmee De
Haaien te kampen hebben,
wordt op de late donderdag
middag treffend geïllustreerd
in het bad aan de Bavoortse-
weg. Tussen 16 00 en 18 00 uur
is het een komen en gaan van
kinderen en ouders die hen
brengen en halen. Het is de tijd
van de dag, dat er in het bad
door het personeel van de Oc
topus privézwemles wordt ge
geven. Het bad is dan niet meer
beschikbaar voor andere acti
viteiten, waaronder de trainin
gen van De Haaien. De club
moet noodgedwongen die trai
ningen plannen in de ongunsti
ge periode tussen 18.00 en
20.00 uur, waarin de overige
gebruikers van het bad thuis
lekker aan het avondeten zit
ten
Reinald Bakker, Bert Floor,
respectievelijk voorzitters van
de polo- en zwemcommissies
van de club en Kees Hoender
vangers hebben er begrip voor
dat de bedrijfsleiding van het
bad de commerciële belangen
m het oog moet houden „De
exploitatie van een zwembad is
bijzonder kostbaar Het kost
handenvol geld om bijvoor
beeld het 25 meterbad op tem
peratuur te houden."
„Aan de andere kant zijn wij
als vereniging afnemer van een
vast aantal uren. Daarbij komt
dat uitbreiding van het bad
qua vaste kosten niet zo kost
baar hoeft te zijn. Daarentegen
zal de opbrengst er door kun
nen toenemen", onderbouwt
Hoendervangers zijn betoog
voor meer zwemmoglijkheden
voor zijn club.
De Haaien zouden met een
tweede 25 meterbad een eind
op weg geholpen zijn Hoen
dervangers: „We kunnen nu
maximaal gebruik maken van
6 banen Dat betekent dat er
ook maar 6 zwemmers tegelijk
in het bad kunnen.' Voor de
poloërs ligt het wat anders. Die
gaan gezamenlijk te water.
Maar daar speelt weer het pro
bleem, dat zij maar twee keer
per week kunnen trainen. Tob
ben geblazen dus voor de
zwem- en waterpoloclub.
Dat gebrek aan zwemcapa-
citeit heeft verstrekkende ge
volgen In de statuten van de
vereniging staat als gevolg
daarvan dat de club zich niet
richt op het beoefenen van top
sport. „Dat wil niet zeggen, dat
wij geen topprestaties zouden
willen leveren", zegt Hoender-
vangers nadrukkelijk. „Wij
hebben daar echter gewoon de
mogelijkheden niet voor."
Dat er in de club wel degelijk
gestreefd wordt naar toppres
taties, blijkt volgens Bert Floor
onder meer uit de verrichtin
gen van enkele leden van zijn
zwemsectie bij belangrijke
nationale wedstrijden „Anja
van de Berg deed bij de Spee-
dowedstrijden in Drachten
mee in de top bij de wedstrij
den voor de jeugd onder de 12
jaar", geeft hij als voorbeeld
van recente datum.
En Chester Marsman, inmid
dels verhuisd naar Rotterdam,
maar behorend tot de nationa
le zwemtop bij de mannen,
kreeg volgens Floor zijn oplei
ding bij de Leusdense club.
„Wij doen als vereniging mee
in de C-competitie. (Het laag
ste nationale niveau, red).
Maar dat neemt niet weg dat
wij er alles aan doen onze leden
bij de individuele kampioen
schappen zo hoog mogelijk te
laten eindigen."
Kampioen?
Ook bij de waterpoloers is er
de drang in de competitie op zo
hoog mogelijk niveau mee te
doen. Het eerste herenteam
maakt volgens polovoorzitter
Reinald Bakker goede kans
kampioen te worden van het
district. Als deze opzet slaagt,
ligt de landelijke competietie
weer in het verschiet. Die
moest na het afbranden van het
oude zwembad enkele jaren
geleden noodgedwongen ver
laten worden, omdat er een
tijdlang geen trainingsfacili-
teiten meer waren
Daarvan heeft met name de
Amersfoortse vereniging AZ&
PC geprofiteerd Die ontving
de Leusdense polders met open
armen. „Er gaat van die vere
niging, die op landelijk niveau
speelt, nu eenmaal een zuigen
de werking uit", zegt Bakker
gelaten. „Als wij een talent
volle speler hebben, die hoger
op wil, kunnen wij hem alleen
maar aanraden zijn heil elders
te zoeken. Daar moeten wij ge
woon eerlijk in zijn
De brand van enkele jaren
geleden betekende overigens
met alleen rampspoed voor de
Haaien. Weliswaar kreeg de
vereniging te maken met een
behoorlijke leegloop van leden,
maar na de opening van de
Octopus in 1988 zat de club
weer behoorlijk in de lift.
Bij de polosectie heeft dat tot
gevolg gehad dat er flink geïn
vesteerd kon worden in de
jeugd. Het jeugdteam tot 21
jaar mag daarom dit jaar voor
het eerst uitkomen in de lan
delijke competitie „Dat wij
een sterke jeugd hebben komt.
omdat de belangstelling voor
het polo op wat latere leeftijd
komt. Wij konden daarom na
de brand weer met een nieuwe
lichting beginnen", verklaart
Bakker het succes van het
team.
Zijn 'collega' van de zwem
sectie werd met precies de om
gekeerde situatie geconfron
teerd. Floor. „Wij missen voor
al jeugdleden uit de lichtingen
1976/1979 Daarna is er bij ons
een behoorlijke aanwas ge
weest."
Hoendervanger benadrukt
dat de jeugd voor zijn vereni
ging zeer belangrijk is. Het
gaat bij zijn club daarom niet
alleen om het zemmen zelf,
maar ook om alles eromheen.
De pinksterkampen en de
clubavonden' zorgen voor de
sfeer bij de vereniging.
Goede sfeer
Hij illustreert de goede sfeer
in de vereniging met het en
thousiasme van zijn eigen
zoon, die ook lid is van De
Haaien „Hij gaat elke zater
dag met veel plezier naar De
Octopus „Die jongen wil graag
presteren, maar vindt het voor
al leuk om met een aantal an
deren in het bad bezig te zijn."
Kennelijk heeft dat enthou
siasme aanstekelijk gewerkt
op zijn vader, want die is door
het lidmaatschap van zijn zoon
betrokken geraakt bij de club.
„En zo zijn er nog veel meer
ouders, die een of andere func
tie binnen de club hebben."
Het doel van De Haaien is om
al die leden een zo hoog moge
lijke kwaliteit te bieden. Ten
minste voorzover de mogelijk
heden van het bad dat toelaten
En die zijn nu eenmaal be
perkt. Dat zorgt er ook voor dat
de club weliswaar meedoet aan
het sterrenplan van de zwem-
bond, maar niet alles kan bie
den wat volgens de bond zou
moeten.
De bedoeling van het ster
renplan is om de jongste leden
met direct m een specialteit te
dwingen, maar ze eerst kennis
te laten maken met alle takken
van de zwemsport. Dus met
alleen het wedstrijdzwemmen
en het waterpolo, maar ook het
kunstzwemmen en het schoon-
springen Pas na enige tijd
hoeft er gekozen te worden
Die keuze is bij De Haaien
niet al te ingewikkeld. Zwem
men of polo, daar blijft het bij.
Op de vraag of de club niet
meer zou willen bieden, aarzelt
Hoendervangers. „Wij hebben
daar eigenlijk niet zo over na
gedacht. Maar als wij dat zou
den doen, zouden wij waar
schijnlijk tot de conclusie ko
men, dat het bij zwemmen en
polo moet blijven." De reden is
duidelijk. Meer is er gewoon
niet mogelijk in De Octopus.
Stefan Steenkamp
Wie zonodig waterpolo-
doelman wil zijn, moet een
zekere mate van 'doodsve
rachting' hebben. De spe
lers van de tegenpartij
deinsen er namelijk niet
voor terug om de ballen
snoeihard op het doel af te
vuren. In het reglement
staat dat de doelverdedi-
ger, in tegenstelling tot de
andere spelers, de bal met
twee handen mag vangen,
maar in de praktijk lijkt
dit een onmogelijke opga
ve. Dus blijft er niets an
ders over om het doel, 3
meter breed en 90 centi
meter hoog, gerekend van
af het waterniveau, met lijf
en leden even hard terug te
kaatsen.
En het is toch al niet ge
makkelijk om het eigen
team te behoeden voor te-
gengoals. Want al mag de
keeper met twee handen
vangen, binnen het doelge
bied van 4 meter is het voor
hem niet toegestaan de bal
onder water te houden of
deze weg te gooien. Er zal
dus meegespeeld moeten
worden. Bij waterpolo is
daarom de 'vliegende keep'
een normaal verschijnsel.
De doelman heeft het over
zicht over het spel en weet
welke speler er aange
speeld moet of kan wor
den. Dus mag hij niet bang
zijn, moet hij een flinke
stem hebben en razendsnel
op het spel kunnen reage
ren.
De grote angst van een
waterpolokeeper is dat hij
bij het verwerken van de
bal te ver 'achterover-
leunt'. Als hij met de bal in
zijn hand binnen de drie
meter van de goal de doel
lijn passeert, geldt dit na
melijk onverbiddelijk als
een doelpunt. Dat schijnt
vooral pas beginnende
doelverdedigers nogal eens
te overkomen. En keepers
hebben nu eenmaal vol
gens hun medespelers en
de toeschouwers een wed
strijd voor hun team eerder
verloren dan gewonnen.
Daar is waterpolo geen
uitzondering op.
