'We koken zoals wij het lekker vinden'
'Ik ben heel blij met deze fusie'
Leusder Krant
De bediening bij eethuis 't Florijntje blijft informeel
Geen toekomst weggelegd bij Thuiszorg NU voor MDE-directeur Han Gerlings:
Woensdag 24 februari 1993
Paginal1
AMERSFOORT - Omstreeks
1985 besloot Peter Potters, ei
genaar van eethuis *t Florijntje
iets nieuws te proberen. Sinds
die tijd ontstond, in samenwer
king met Victorine Sloof, het
begrip Eethuis Cultuur'. Al
weer een jaar of acht worden
de uitstekende maaltijden in
eethuis 't Florijntje de eerste
drie maanden van het jaar, ie
dere donderdagavond omlijst
door voornamelijk klassieke
muziek. Victorine Sloof heeft
een gevarieerd programma sa
mengesteld die dan tijdens de
maaltijd ten gehore worden ge
bracht. Vele instrumenten pas
seren de revue: piano, klarinet,
viool, clavecimbel, enzovoort.
Al ongeveer zestien jaar is
Peter Potters eigenaar van het
eethuis 't Florijntje. Voordien
was hij samen met een vriend
werkzaam in het cafe 'Oom Al-
bert', hier stond hij achter de
bar. Op een gegeven moment
kreeg hij de kans om samen
met de vriend het pand van wat
nu 't Flonjntje is, te huren.
Doordat diens vriend vele rei
zen naar het buitenland
maakte, besloot Putters het
alleen te gaan doen. De moei
lijkheid in die tijd was voorna
melijk dat hij maar een beetje
kon koken.
Met behulp van vrienden en
kenissen lukt het hem toch aar
dig. Het restaurant had toen
slechts zeven tafels, de keuken
was nog in het gedeelte van het
huidige restuarant en besloeg
slechts zes vierkante meters.
Op het kleine binnenplaatsje
stond een vriezer waar de ijsjes
gemaakt werden iets dat voor
namelijk in de winter toch wel
problematisch was.
,,'t Florijntje was een van de
eerste zaken van Amersfoort,
er was nog een Turks restau
rant, een Italiaan en een bistro.
Er was dus duidelijk een markt
voor. Toen we opengingen had
den we nog de zogenaamde
'potten van de dag', voor 7,50
en soepen voor 3,50. Ik had
voornamelijk eenvoudige din
gen als karbonaadjes en
schnitzels. Toch was het iedere
dag helemaal vol. De eerste ja
ren kookte ik alleen, later
kwam er een meisje uit Utrecht
bij, die in 't Hoogt had gewerkt,
en later volgden er steeds
meer," vertelt Potters.
Langzamerhand kwamen er
steeds meer restaurants bij in
Amersfoort, de concurrentie
werd groot dus de noodzaak tot
kwaliteitsverbetering werd
noodzakelijk op het gebied van
eten zowel als dat van de stijl.
,,De eerste kerstag die het res
taurant meemaakte was heel
spannend. We hadden osse-
haas met champignons en
knoflooksaus met ananas op
het menu. We hadden grote
hoeveelheden ananas inge
kocht, maar door de zenuwen
vergaten we die te serveren.
Omdat we met die grote hoe
veelheden bleven zitten heb
ben we
daar later 'biefstuk Florijn'
van gemaakt.
Uiteindelijk begon het ko
ken zich steeds meer te ontwik
kelen, ik begon het ook steeds
leuker te vinden. Het is toch
heel anders als je zoiets leert
zonder daarvoor een opleiding
te hebben gevolgd. We koken
zoals we het zelf lekker vinden,
dat vinden wij het beste crite
rium, datzelfde geldt bij ons
ook voor de bediening die nog
al informeel is. We hebben een
vaste klantenkring waar we
graag een babbeltje mee ma
ken."
,,Ons publiek is zeer ge
mengd, soms denken mensen
dat 't Florijntje een studenten-
cafe is, misschien komt dat
door de buitenkant van het
restaurant. In een zogenaamd
echt restaurant moet alles
foutloos gaan, dat is bij ons
niet zo. Als bij ons bijvoorbeeld
gasten komen als het eethuis
helemaal vol zit dan sturen we
de mensen even naar een
kroegje in de buurt en bellen
dan daarheen als de tafel weer
vrij is."
Toch gaat in deze tijd die
manier van werken steeds
moeilijker, de mensen zijn
minder makkelijk dan vroeger.
Het verwachtingspakket en de
eisen liggen steeds hoger. Als
er tegenwoordig zelfs maar een
stoel wiebelt, wordt er meteen
iets van gezegd. Dat die eisen
steeds hoger zijn komen te lig
gen komt natuurlijk ook omdat
er zo ontzettend veel restau
rants zijn bijgekomen. Men
zegt wel atijd dat wanneer je
maar kwaliteit houdt, je zaak
het wel zal overleven, maar
daar twijfel ik wel eens aan. Ik
denk toch dat sommige zaken
over de kop zullen gaan
,,De eerste recesie kwam in
1985, in die tijd heb ik een ini
tiatief bedacht om mensen te
stimuleren om naar ons eethuis
te komen. Ik ben toen met Vic
torine Sloof gaan praten. Zij
lanceerde toen een nieuw be
grip, de eethuis-cultuur. Te
genwoordig is het zo dat overal
waar je komt muziek is, in een
kroeg maar ook in een restau
rant. Meestal is dat moderne
muziek, popmuziek Wij heb
ben toen gekozen voor klassie
ke muziek. De mensen die bij
ons optreden zijn meestal do
centen aan de muziekschool
van Amersfoort of conservato
riumstudenten."
,,Ons idee sloeg meteen ont
zettend aan, over het algemeen
vonden de mensen het heel
leuk Een van de leuke dingen
is dat het niet superprofessio
neel is, er gaat wel eens wat
fout De reden waarom mensen
op een bepaalde dag uit eten
gaan is me na al die jaren nog
steeds niet duidelijk. Als er
voetballen is dan weet je bij
voorbeeld dat er die avond
meer vrouwen dan mannen in
het restaurant zullen zitten.
Vaak zit zo'n dag dat mensen
uit willen eten de hele stad vol
En waarom dan juist op die en
die dag is me nog steeds een
raadsel," vervolgt Peter.
Parkeerbeleid
Dat de zaken nu iets teruglo
pen heeft te maken met de vele
restaurants die Amersfoort in
middels telt, maar volgens Pe
ter Putters is er nog een duide
lijk aanwijsbare reden. ,,Het
parkeerbeleid in Amersfoort is
een duidelijk probleem. Men
probeert het verkeer uit de stad
te weren maar ze hebben daar
geen alternatieven voor be
dacht, er is geen afgerond be
leid. Mensen die s'avonds de
stad in willen kunnen hun auto
niet kwijt
,,Dat daar voor ons een om
zetdaling in zit daar wordt
door de gemeente niet naar ge
luisterd. Oudere mensen gaan
echt niet een half uur lopen om
een restaurant te bezoeken. De
kans dat er iets men hen, of met
hun auto gebeurt is veel te
groot. Toen driekwart jaar ge
leden de Hof is dichtgegaan
scheelde dat zo'n honderd par
keerplaatsen, dat is te merken
aan de omzetcijfers."
,,Maar om weer terug te ko
men op mijn eethuis, in 1984 is
het restaurant verbouwd, het
pandje ernaast heb ik erbij be
trokken, daar is nu de keuken
in. We hebben toen het eethuis
aan de kritiek van de tijd aan
gepast Ook hebben we er toen
wat tafels bijgezet. Momenteel
zitten we ook midden in een
grote opknapbeurt. De toilet
ten zijn vernieuwd, de pla
fonds worden geschilderd, de
bar wordt vernieuwd en de
voorpui wordt gerenoveerd.
Vanaf de tweede week van fe
bruari gaat het restaurant ook
op maandag open, maar een
aantal dingen zullen binnen
het eethuis altijd hetzelfde
blijven, onze tafels en stoelen
komen allemaal uit grootmoe
ders tijd en dat wil ik graag zo
houden
Verbouwing
,,Ons terras heeft tien plaat
sen, het is klein maar intiem en
als het open is loopt het ook
altijd goed. Vroeger was het
terras helemaal volgegroeid
met onder andere hop. Dat viel
dan soms gewoon in het eten.
We hebben ook geen dak op het
terras zodat als het zomers re
gent en er mensen aan het eten
zijn je soms rare taferelen mee
maakt. We zetten dan gewoon
parasols op en de mensen aten
dan rustig verder. Het is dan
wel leuk om te zien hoe de men
sen erop reageren. Maar om dit
soort dingen te voorkomen ben
ik van plan om daar nu een
groot scherm overheen te han
gen."
„Dat ik de muziek slechts
drie maanden in het jaar doe
heeft vooral te maken met het
feit dat het organisatorisch ge
zien soms nogal moeilijk is.
Victorine Sloof is de contact
persoon met de muziekschool,
zelf is ze docente fluit. Samen
zijn we inmiddels weer wat
wijzer geworden aangaande
muziek die kan in ons restau
rant. Zo hebben we een keer
vier klarinetten gehad en dat
was dus duidelijk teveel
„Voor mezelf en de andei
die in het eethuis muziek
ken is het een heel handige d
nier om iets uit te proberen
je bijvoorbeeld in een con
wil doen. De mensen aan
tafeltjes praten er wat d<
heen en zodoende kun je w\
relaxter spelen," zegt Victof
ne Sloof. Op donderdag 21
nuan is Victorine Sloof zelf|
beluisteren.
„De muziek die ten geh(
wordt gebracht is mees
klassiek en soms lichtklassii
Op 11 februari speelt het E
semble d'Amersforte en dat
weer puur barok Op 18
bruari heb je bijvoorbe
weer een salonrepetoire en e
week later wwer iets rorm
tisch. Op 25 maart is er w
pure operette," vervolgt zij.
Wilt u meer informatie c
kunt u kontakt opnemen re
Eethuis 't Florijntje, Kromr
straat 49, telefoon 033-6335
De keuken is open van 17
21.30 uur.
Marian Vinei
AMERSFOORT - „Het is alsof
je bij de vuilnisbak wordt ge
zet." Han Gerlings (54 jaar)
reageert op zijn zeer plotselin
ge ontslag als directeur van de
Maatschappelijke Dienstver
lening Eemland (MDE). Bij het
samenwerkingverband Thuis
zorg Noordoost Utrecht,
waarin de maatschappelijke
dienstverlening en de gezins
verzorging samengaan, was
voor Gerlings geen plaats. Na
zestien jaar neemt hij met op
geheven hoofd afscheid. Hij
had zich graag ingezet voor de
nieuwe thuiszorg, die hij van
harte heeft toegejuicht. Hij zal
moeten toezien dat men van
zijn ervaring geen gebruik
meer zal maken. „Het moeilij
ke voor mij is dat ik niet weet
waarom men niet verder met
mij wilde."
De maatschappelijke dienst
verlening en de gezinsverzor
ging in Amersfoort en omge
ving wordt gebundeld in de
Vereniging Thuiszorg NU
(Noordoost Utrecht). In de fu
sie nemen uit Amersfoort deel
de Maatschappelijke Dienst
verlening Eemland (MDE), het
Protestants Sociaal Centrum
(PSC), de Algemene Instelling
voor Dienstverlening in
Amersfoort en het Groene
Kruis (AIMD) en het Gerefor
meerd Centrum Maatschappe
lijke Dienstverlening (GCMD).
Verder hebben zich ook het
Christelijk Maatschappelijk
Werk en Gezinsverzorging
(CMG) uit Bunschoten en het
Centrum Maatschappelijke
Dienstverlening (CMD) voor
Soest, Baarn en Eemnes bij de
nieuwe organisatie aangeslo
ten. Hans Pekelharing van het
PSC wordt de nieuwe directeur
van Thuiszorg NU. Nel van
Dijk wordt ad-interim-direc
teur van het Algemeen Maat
schappelijk Werk in oprich
ting.
Samenwerking
Han Gerlings was tot vorig
jaar directeur van het de MDE.
Hij is zeer blij met de fusie.
„We praten als zo'n twintig
jaar over samenwerking, maar
door verschillende opvattin
gen en omdat iedereen toch
apart wilde blijven, heeft het
zolang geduurd. Terwijl ande
re 'provincieplaatsen' het al
lang geregeld hebben. Maar
wij lopen in Amersfoort altijd
een beetje achteraan. We zitten
ook op de grens van de Rand
stad en de Veluwe. Dat bepaald
toch een beetje het verschil in
mentaliteit. Zo van, laten we
het nog maar even aankijken."
Het MDE is een samenwer
kingsverband van het Kimde
(Katholiek Instituut voor
Maatschappelijke Dienstver
lening Eemland) en Humani-
tas, afdeling Eemland. Beide
instellingen zijn niet gefuseerd
omdat men wilde wachten op
de grote fusie. Inmiddels zes
tien jaar later is het zo ver. „Bij
het MDE is het verschil in le
vensbeschouwing werkzaam
gemaakt door erover te praten
en dat heeft geleid tot een per
fecte samenwerking. Bij de
huidige fusie moet de angst
voor het verliezen van de eigen
identiteit nog uitgewerkt wor
den."
Twee jaar geleden zorgde
een maatregel van de regering
voor een stroomversnelling en
werd de noodzaak tot samen
werking ingezien. „Het kabi
net wilde dat de gezinsverzor
ging en de wijkverpleging sa
men gingen werken in de thuis
zorg. Toen heeft men gedacht
Voor Han Gerlings is er geen plaats in de nieuwe Thuiszorg Noordoost Utrecht „Die mededeling
kwam als een donderslag bij heldere hemel." (foto Hans Verhorst)
als het afgedwongen wordt,
dan kunnen we het beter zelf
gaan doen Want het was na
tuurlijk een bezopen situatie
dat zoveel instellingen langs
elkaar heen werkten."
Gerlings heeft goede ver
wachtingen van de nieuwe
thuiszorg. „Het zal de dienst
verlening beter maken. De
werkers kunnen per werkge
bied gehergroepeerd worden.
En er zal in datzelfde gebied
een betere samenwerking mo
gelijk zijn op andere terreinen.
Betere samenwerking en coör
dinatie is ook noodzakelijk,
omdat de behoefte aan hulp
enorm gestegen is."
Financiën
De financiële krapte binnen
de gezondheidszorg baart
Gerlings zorgen. De vraag naar
hulp blijft maar stijgen, terwijl
de financiële middelen niet of
nauwelijks stijgen. „Soms zijn
de subsidies zelfs gekort
Daardoor zijn er wachtlijsten
ontstaan. Terwijl we in de eer
ste lijn hulp moeten verlenen.
Iemand moet hier binnen kun
nen komen en meteen geholpen
kunnen worden. Maar door de
krapte in middelen mensen)
moeten mensen wachten en dat
is funest voor het werk
Hij geeft als voorbeeld hoe
ouderen vaak tevergeefs hulp
vragen bij de gezinsverzorging
„Als blijkt dat ouderen het niet
meer alleen kunnen, hebben ze
daar recht op. Maar vervolgens
moet je tegen die mensen zeg
gen 'u heeft er recht op, maar u
krijgt het niet' Dan ga je dus
kijken of men het echt nodig
heeft, of dat familie en buren
nog extra bij kunnen springen.
In dit soort gevallen moeten
mensen vaak een half tot twee
jaar wachten. Terwijl de hulp
die aangeboden wordt al aan
vullend is."
Bij het maatschappelijk
werk gebeurt het regelmatig
dat nieuwe cliënten een paar
weken moeten wachten eer zij
geholpen kunnen worden
„Het schrijnende daarvan is
dat we tegen zo iemand, die ten
slotte de stap naar het MDE
heeft durven zetten, moeten
zeggen 'we kunnen je helpen,
maar je moet wel even vier we
ken wachten'. Dan kan met,
want zulke mensen moeten
meteen geholpen kunnen wor
den. Het maatschappelijk
werk kent geen jarenlange
contacten; het varieert meestal
van een maand tot drie maan
den. Nu moet je maar afwach
ten hoe men op dat wachten
reageert. Het kan erger wor
den. Het gebeurt dan ook vaak
dat mensen tussendoor bellen
met vragen. Dan ben je mensen
aan het helpen, die officieel
nog geen cliënt zijn."
Gerlings vindt het een zor
gelijke ontwikkeling en de be
zuinigingen in de gezondheids
zorg lijken nog niet in zicht.
„Er is al veel verandert; de
werkers hebben zich verder
bekwaamd in het werk en ze
zijn ook harder gaan werken,
maar de grens is volgens mij
bereikt. Je gaat naar alterna
tieven zoeken. We hebben bij
voorbeeld maatschappelijk
werk voor groepen georgani
seerd. Er is meer differentiatie
gekomen, maar je blijft tegen
een tekort aankijken."
Vrijwilligers
Het MDE zag een aantal ja
ren geleden dat er werk zou
blijven liggen met alleen maar
beroepskrachten. Daarom
werd de hulp van vrijwilligers
ingeroepen. Inmiddels zijn er
vier hulpvormen met vrijwilli
gers opgezet en dat betekent
een flinke uitbreiding van de
hulpmogelijkheden. „Geluk
kig vond het bestuur het ook
belangrijk. Je moet alleen op
passen dat je aan vrijwilligers
met dezelfde eisen stelt als aan
professionele krachten." Ger
lings was bezorgd dat het vrij*
willigerswerk bij de fusie uit
de boot zou vallen, maar geluk
kig gaat dat werk gewoon door.
De belangrijkste hulpvorm
is de thuishulpcentrale, waar
bij een vrijwilliger de dagelijks
zorg van een hulpverlener ver
licht. Het gaat daarbij om
langdurig zieken en gehandi
capten Daarnaast zijn er tele
fooncirkels. waarbij alleen
staanden met vaak een slechte
gezondheid elkaar dagelijks
bellen. Als de cirkel rond is dan
weet de begeleider dat alles in
orde is.
Verder wordt er bemiddeld
bij de verzorging van huisdie
ren bij ziekte of vakantie. De
'Gesloten beurs' bewijst al een
reeks van jaren zijn nut. Goe
deren, die niet meer gebruikt
worden, kunnen van eigenaar
wisselen zonder dat er geld aan
te paskomt. Volgens Gerlings
zal er in de toekomst nog meer
creativiteit gevraagd worden
buiten het professionele werk
Onvoorzien
Tot slot wil Gerlings nog wel
even over zijn onvoorziene
vertrek praten. ,,Het was een
donderslag bij heldere hemel.
Ik had daar totaal geen reke
ning meegehouden. Je denkt
dat overkomt mij niet Ik zou
niet in het nieuwe team passen
en er zou met mij met goed
samengewerkt kunnen wor
den. Ik ben inderdaad kritisch;
bij tijd en wijle ben ik lastig: ik
laat mij de mond niet snoeren,
maar dat men niet met mij zou
kunnen samenwerken, begrijp
ik echt niet."
Hij laat een lijstje zien met
projecten die heeft opgezet om
de samenwerking tussen groe
peringen te verbeteren. Daar
onder zit het Buitenlanders
Beraad Amersfoort, Platform
Milieu, Vrede en Ontwikke
lingssamenwerking, 't Gilde
Eemland, projectgroep Over
Wonen van Ouderen Gespro
ken.
,,Het is alsof ze je bij de \i
nisbak zetten. Het moeili
voor mij is dat ik niet weet
er achter zit Het is klein re
selijk leed, maar dat geldt v
iedereen die zijn baan verli
Vooral als je het werk met
veel plezier hebt gedaan al;
Ik las laatst ergens dat 32 p
cent van de mannen boven
vijftig jaar werkloos zijn
zou mij moeten troosten. Hf
jammer dat zoveel ervariru
energie verspild wordt. Maa
komt met meer aan de bak
heb het afgelopen jaar
aantal keer gesolliciteerd,
dat ik nog wel eens iets an<
wilde, maar ik wordt niet e
meer uitgenodigd voor een
sprek. Ik ga nog wel probe
een andere baan te vin<
Lukt dat niet dat niet dan g
als vrijwilliger werken
Terwijl we het gesprekl
hebben afgerond, vertelt
lings over de spannende
rond het woonwagenbei
toen de grote woonwagenk
pen opgesplitst moesten v
den in overzichtelijke kamp
„Dat is heel spannende
voor mij geweest Vooral
dat wij opkwamen voor de
langen van de woonwagei
woners. We kwamen daarc
veelvuldig in aanvaring me
toenmalige wethouder V
we werden eigenlijk gei
vanwege de overheidssub!
die we kregen, de plannen
de regering te steunen en
te helpen die uit te voeren
conflict werd ook breed ui
meten in de media
werd mij, als directeur, oo!
gelmatig om commentaar
vraagd Ik heb mij toen fe
gezet tegen het woonwaï
beleid en dat is mij met
iedereen in dank afgenomi
Frits Schoenm!
perSo
(foto:
