Meester Monsma gaat
met pensioen
I 1561
157!
2r
ken van meer leden bij de activiteiten van de
vereniging.
Met veel verenigingen in de regio hebben we
ruilabonnementen op de periodieken. Deze bla
den circuleren in bestuur en redactie.
In het verenigingsjaar bleef het ledental nage
noeg stabiel. Begonnen we met 238, aan het
eind waren het er 240. Laten we daarbij wel
bedenken dat onze vereniging ook jonge leden
nodig heeft.
Leusden 31 december 1996
HISTORISCHE Kl?/^
Slot
Zr Lydia van Kalken
Het was de laatste keer dat Meester Monsma
naar zijn school wandelde: zijn laatste school
dag!
Het was nog vroeg, vroeger dan zijn gewoonte
was, maar dat kwam doordat hij nog een kar
weitje in zijn nieuwe huis had gedaan, samen
met een paar oud-leerlingen die het altijd wel
leuk vonden om Meester met het een of ander te
helpen.
Zo in zijn gedachten verdiept was hij al hij de
Ooievaarshorsterweg heiand.
Tante Rietje stond haar kleuters nog niet op te
wachten om de gevaarlijke oversteek van de
Arnhemseweg te maken. Voor hem uit liepen
toch al een paar jongens van zijn klas met klep
perende klompen op de klinkerweg.
Gepensioneerd-zijn zal wel vreemd zijn. dacht
hij verder, je dagelijkse ritme zou meteen op de
eerste dag verdwenen zijn. Hij had al kennis
gemaakt met zijn opvolger Lapor, een lange
man. Dat zal wel indruk maken op de kinderen!
Hoewel hij zelf niet groot was, had hij ze toch
altijd goed onder de duim gehad. De nieuwe zal
wel modernere opvattingen hebben over het
onderwijs en hoe je orde moet houden. Hij was
vast minder streng.' Een tik op zijn tijd had hij
zelf altijd wel nodig gevonden. Hij had zich
aangewend een bestraffing in drieën uit te
delen. Zo kon hij zijn drift de baas, als het
nodig was op te treden: eerst de kneep in het
oorlelletje, dan de kneep in de wang en tot slot
de tik met twee vingerknokkels op het achter
hoofd. Ja, nu gingen er stemmen op dat je met
ze moest praten, over waarom bepaald gedrag
niet door de beugel kon. Maar met dat gepraat
kweek je maar slappe kinderen! Ze kwamen
toch om te leren
Ondertussen was hij bij het schoolhuis aange
komen. Tante Rietje kwam er ook al aan. Ze
woonde in het huisje naast de bewaarschool,
daar had ze een kamerkeukentje en boven een
slaapkamertje, bij de familie Walet. Het was
maar een nauwe bedoening met zijn allen in dat
huisje!
Ha, de vrouw had hem zien komen en deed de
voordeur al open om hem de aktetas aan te
geven. Er zat een dikke bult in van een zak Van
Melle-toffees
voor de kinderen en een eigengebakken cake
voor bij de koffie.
Ja, wat zou er met het schoolhuis gebeuren nu
Lapor er niet in wilde wonen Hij had al horen
verluiden dat Rijk Veenendaal er een postkan
toortje in zou gaan houden. Diens moeder had
het agentschap nu aan de Arnhemseweg en
Rijks vader was besteller, maar die mensen
werden al oud. Fijn voor Rijk en zijn vrouw! Bij
de PTT had je altijd een goede baan en het huis
was er geschikt voor, voldoende ruimte, wel met
een goed hoog plafond. Nee, zelf had hij er niet
HISTORISCHE KR/a.
willen blijven wonen na zijn pensionering, zo
naast de school, je zou je er ongemerkt nog mee
gaan bemoeien.
Hij moest opschieten, Tante Rietjes kinderen
kwamen hem al achterop. Ze hadden schik, hij
zag veel lachende mondjes met fietsenrekjes.
Die Ooievaarshorsterweg was altijd een
belangrijke weg voor jong en oud. Op zondag
was het eendjes voeren bij de boerderij
Ooievaarshorst, daar was nog een gracht, men
zzegt dat er een kasteel heeft gestaan, en dan
had je er behalve de Lagere School de
Bewaarschool met op zolder de bibliotheek.
Op het schoolplein was het al druk, de kinderen
uit het Heetveld en 't Roet zijn altijd de eersten.
Boersema, de knecht van Bakker Hilgerman,
kwam ook al langs op zijn zware transportfiets.
Die deed zo nog wat frisse lucht op voordat hij
weer in de bakkerii aan de sla v zou
Toch maar een zwaar beroep, om vier uur 's
morgens al beginnen met bakken, het zware
deeg bewerken bij de warme ovens: Boersema
zag er maar bleekjes uit.
De schoolbel ging, hij zag juffrouw IJkema de
kinderen al in rijen van twee opstellen. Nu
gauw maar zelf naar de klas, de zak toffees en
de cake in de lessenaar, hij zou met al dat
gepeins nog te laat komen, voor het eerst!
De eerste maanden zou hij de Ooievaarshor
sterweg maar mijden, dan zou het wel sneller
wennen. Schoolverhalen zou hij nog wel te
horen krijgen, en wel van zijn dochter Jannie
die pas benoemd was in Veenendaal.
Zijn klas was ondertussen ook binnengekomen:
zijn laatste schooldag was begonnen.
