NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
Amersfooil Baarn, Banschaten, Eeaines, Hnemeli, Hoevelaken, HooM Leasden, Soest,
BUREN.
Zaterdag 6 Augustus 1881.
"I
aap
Tiende Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Advertentiën kunnen inge
zonden worden tot uiterlijk
's morgens 81/,, uur des Woens
dags en Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad-
vertentie wordt sleehts drie
maal in rekening gchraeht.
met
ge
ring
per
len.
on-
c.
rsb.
gei,!
'dagï
Dct.t
MERSFQORTSCHE COURANT.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers 3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags- en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsJ 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,07'.
Reclames per regel0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
tree;
H
i«
s
Volgens een verhaalook medegedeeld
in ons nornmer van 20 Juli j. 1.heeft
onlangs de rechtbank te Zutfeu een eigen
aardig vonnis geveld. Een man te Deven
ter had in zijn eigen buis voor zijn eigen
vermaak en oefening nu en dan solo's
uitgevoerd op een eigengemaakten trom
(een ton waarover een kalfsvel was gespan
nen.) Nu staat het in Nederland ieder
vrij muziek-instrumenten uit te vinden
en die te probeeren ook niet minder
heeft elk staatsburger het rechtzich in
muzikale uitspattingen te verdiepen
mits liet een en ander geschiede binnen
de wanden der woning.
Maar nu trof het toevalligdat naast
zijn huis het kerkgebouw der Israëlieten
staat. Nog toevalligerdat 's mans oefe
ningen juist samenvielen met de uren
waarop daar godsdienst-oefening werd ge
houden. En het toevalligste van alles was
weldat hij buiten die uren nooit aan
vechtingen kreeg om zich met zijn ge
liefkoosd boven alle beschrijving wellui
dend speeltuig bezig te houden.
Enfinna herhaalde vergeefsche ver
FEUILLETON.
IV.
Zij wilde zoo gaarne eens weten, hoe het
met hem ging, doch zij had dien dag
geen gelegenheid kunnen vinden om het
hem in persoon te vragen, want haar va
der had haar noodig. Zij moest namelijk
haar gewone taak voor hem verrichten,
bestaande in het mengen zijner kleuren en
het schoonmaken zijner penseelen, waar
door zij zijne studeerkamer niet kon
verlaten. Bovendien had haar vader ge
zegd dat zij dien avond niet uit moest
gaan, omdat hij zijnen vriend Meester
van Daxis uit Haarlem verwachtte, en
Genevieve dan natuurlijk thuis moest
wezen om dien te ontvangen. Het meisje
schrikte hevig, toen zij dit laatste bericht
vernam, want zij wist wat dit zeggen wilde.
En daar zij begreep dat Quentin haar ze
ker dien avond nog wachtte en hij bitter
teleurgesteld zoude zijn, indien ze niet
kwam, zoo besloot zij Gretchen naar hem
toe te zenden, ten einde hem te vertellen
wat haar belette zelve te komen en tege
lijker tijd hem te vragen, hoe de kergang
van dien morgen hem bekomen was.
zoeken van het Kerkbestuur en dito waar
schuwingen van de Deventer autoriteiten,
nadat onderscheiden rechtsgeleerden
hadden verklaard dat er niets aan te doen
was werd de toonkunstenaar aange
klaagd wegens opzettelijke stoornis van
den godsdienst. De rechtbank te Zutfen
veroordeelde hem tot f 20 boete, goed
koop genoeg.
Wij zullen over dit vonnis in geen dis
cussie treden. Het schijnt dat de heeren
juristen het over de zaak niet eens waren,
en wij hebben zelfs niet de eer tot dit
achtbaar collegie te behooren. Als leek
zou ik zeggenverdiende de vraag in
overweging te komen wat er eer bad ge
staan het huis van den tromvirtuoos,
of de kerk. In het eerste geval heeft de
Israëlietische gemeente door de stichting
van haar bedehuis een inrichting in het
leven geroependie inbreuk maakte op
iemands persoonlijke vrijheid. Hij kon dan
evengoed zeggen dat de leden door hun
godsdienstoefeningen zijn rust verstoren.
Gesteldhij of een zijner huisgenooten
ware eens gevaarlijk ziek toch zou hij
zich dien last moeten getroosten, al ware
ook zijn leven afhankelijk van volkomen
stilte.
Maar 't is zooburen kunnen 't
elkaar fameus lastig maken't zij de
buur dan kerkgenootschap, of vereeniging,
of plaats van uitspanning of particulier
persoon zij. Ik heb ook eens daarvan de
ondervinding opgedaan. Ik woonde naast
een kleermaker: slechts een negentiend'
eeuwsche muur scheidde onze woningen.
In de week had ik 'van den man geen
De lamp was nog niet aangestoken in
het huisje van den jongen smid. Zijne
moeder zat even als Geneviève voor het
venster; echter niet om als deze op de straat
te turen, doch om de laatste lichtstralen op
te vangen, ten einde de kleederen van haren
zoon te verstellen. Zoo nu en dau keerde
zij zich tot hem en ontwaarde met smart
dat zijn dierbaar gelaat nog bleeker was
dan gewoonlijk en dat de koorts zich van
tijd tot tijd merkbaar verhief. Eene donkere
schaduw overtoog eensklaps zijn gezicht,
want daarbuiten hadden zwarte wolken de
lucht bedekt, en hij vreesde dat zij, naar
wie hij reikhalzend uitzag, zich wellicht
door het weer zoude laten weerhouden.
i Moeder!" riep hij op eens, van de rust
bank waarop hij tot hier toe onbewegelijk
gelegen had, opspringende en op zijn el-
hoog rustende: //Moeder! kijk eens naar
huiten en zeg mij of het regent!"
Op dat oogenblik klopte Gretchen juist
aan de deur. De jongeling vloog nu ge
heel overeind; doch ziende dat het slechts
hare dienstbode was, liet hij zich mistroos
tig achterover vallen. //Mijne meesteres
laat u zeer groeten," zeide de dienstmaagd
tot de moeder, //en zendt u deze vruch
ten, die zij zelve heeft ingelegd. Zij wil
de ook gaarne weten, of uw zoon minder
lijdt, dan hij van morgen scheen te doen.
Zij kan heden haar huis niet verlaten om-
hinder maar o weeop Zon- en alge
meen trkende Christelijke feestdagen
dan hadt je 't lieve leven gaane Dat
begon al om acht uur 's morgensen
's avonds om tien was het dikwijls nog niet
uit. Er stoud op zijn kamer een heel oud,
erg verkouden orgel mijn buurman zette
alle registers wijd open alle vingers op
de toetsenalle voeten op de trappers
en onthaalde mij den lieven langen dag
op alle denkbare wanklanken begeleid
door de bulkende stemmen van een dozijn
vrienden en de krijgschende of beverige
geluiden van een nagenoeg gelijk aantal
vriendinnen die daar //gewijde liederen"
kwamen zingen. De zangers en zangeressen
wisselden elkander groepsgewijze af
de onvermoeide organist bleef dezelfde.
O, ik heb nooit het genoegen gehad den
Deventer trom te hoorenmaar ik denk,
dat moet engelenuiuziek geweest zijn in
vergelijking met zoo'n lawaai. Nooit heb
ik dan den man iets kwaads toegewenscht,
dat behoort niet tot mijn gewoonten
maar toch In elk gevalhij heeft het
op zijn geweten dat ik een poos lang
erg uithuizig ben geworden, ik die niets
liever doe dan rustig op mijn kamer te
zitten lezen of studeeren of courant-arti
keltjes maken. Ik ben ook zoo gauw mo
gelijk verhuisd.
Maar helaas! toen kwam ik van den regen
in den drop. Naast mijn nieuwe woning was
een poort, en in die poort, juist ter hoogte
van mijn slaapkamer, woonde een sjouw
erman. Die brave kerel was van de zeven
dagen er vier dronken en de overige drie
nijdig. Geregeld kwam hij 's avonds kwar
dat mijn meester bezoek krijgt."
//Bezoek?" riep Quentin op eens uit.
z/Ja," eenen vriend uit Haarlem, Mees
ter van Daxis, het hoofd van de schilder
school in die stad. Hij brengt zijne be
roemde schilderij, de Opwekking van La
zarus, naar Antwerpen om het in het Stad
huis ten toon te stellen en men denkt
vrij algemeen dat hij er den eersten prijs
zal behalen. Maar welke boodschap moet
ik aan mijne meesteres terug brengen.
Mijnheer? Ik geloof niet, dat gij veel be
ter zijt," voegde zij er bij, want zij had be
merkt, hoe de jonge man met een doods
bleek gelaat en bevende lippen achterover
op het rustbed was gevallen.
//Zeg aan uwe meesteres dat zij voor
ons bidden moet," sprak Madame Matzijs
op droevigen toon.
//Ach], wat helpt toch al dat bidden
moeder!" riep haar zoon bitter uit; en
toen Gretchen de deur achter zich had
gesloten barstte hij in een hartstochtelijk
snikken uit: //Ach, ik heb zoolang gebe
den, dagen niet alleen, maar ook gedu
rende vele slapenlooze nachten. Ik heb
gebeden, dat wij voor honger en armoede
mochten bevrijd blijven; gebeden, dat deze
zwakke arm weer sterk mocht worden om
te kunnen werken! En zie, moeder, hoe
mager hij toch is en hoe slap; en heden
nog veel zwakker dan hij ooit te voren
tier voor elven thuisen dan begon hij
zijn huisgezin te onthalen op allerlei liefe
lijkheden, Moeder de vrouw bleef de re
pliek niet schuldig en zoo ontspon zich
een dialoog, die zelfs voor den liefhebbers
van het allemaakste realisme te bar zou
zijn. Soms kwam het tot handtastelijk
heden en geen meubelstuk in het armza
lig krotdat niet in den strijd een of
meer ledematen had verspeeld. Circa half
twee kwam er een beetje kalmte, en een
half uur later was het het status quo
ante helium hersteldsomtijds op eenige
krabbels en een blauw oog na. Aan sla
pen viel onder die omstandigheden niet
te denken maar zelfs kon ik er mij niet
aan gewennen gedurende die gedachtenwis-
seling een courant te lezen. Hoe vaak heb
ik niet een politie agent opgeschommeld
wien ik koeien met gouden hoornen be
loofde als hij den vent maar voor één
nacht inrukte maar onveranderlijk werd
wij gezegd dat, zoolang het lawaai binnens
huis bleefer niets tegen te doen was.
Slechts viermaal gedurende het jaar dat
ik kwelling ondervond probeerde hij het,
op straat te gaan staan razen en ik
zeg het hier met innige zelfvoldoening,
al die vier malen heeft hij het grootendeels
aan mij te danken gehad dat hem logies
werd verleend ten raadhuizen
Toen ik eens aan mijn broeder mijn
nood klaagde sprak deze Kerel, je bent
nog betrekkelijk gelukkig. Ik had verleden
jaar een nette familie naast me, waar de
vier kinderen tegelijkertijd werden inge
wijd in de geheimenissen van het pianospel:
Het moest op een goedkoopje gaanen
geweest is. Nog nooit heb ik mij zoo ziek
gevoeld als van daag. Dit nu is het eenige
antwoord, dat er op mijne vurige gebeden
en op de uwe en de hare gekomen is!"
zoo vervolgde hij na een poosje, ,/en toch
had ik zoo innig gehoopt en vertrouwd,
dat ze verhoord waren geworden, ook ter
wille van Genevieve, want als er ooit een
engel op aarde geweest is.
z/Ja, dat is zij!" viel de moeder hem in
de rede," het liefste wezen, dat er nog
ooit geleefd heeft en bovendien het mooiste.
Het is zonde en schande, dat haar vader
haar wil dwingen, dien ouden, leelijken
Daxis te trouwen, enkel en alleen omdat
hij een penseel tusschen zijne vingers kan
houden!"
„O, Moeder! spreek daar toch niet ge
durig van; gij pijnigt mij, gij maakt mij
krankzinnig; mijn hoofd brandt als vuur,
en ik lig hier neer en peins en denk, totdat
ik niet meer denken kan„Neen, maar
dat moet zoo niet, mijn goede vriend,"
zeide eene ruwe doch vriendelijke stem dicht
achter hem.
Dokter Armen, zijt gij het? Ach,
Mijnheeer! ook gij kunt niets meer voor
mij doen, want zelfs de heilige Maria
kan mij niet meer helpen."
„Maar kunt gij dan niets uitrichten?
Waarom ligt gij daar op de rustbank,
zonder iets te doen