NIEUWE
- EN ADVERTENTIEBLAD YOOR
AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN
EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND,
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG,
LEUSDEN, SOEST,
Feuilleton.
ALICES GEHEIM
No. 54.
Zaterdag 7 Juli 1883.
Twaalfde Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
In benauwde dagen.
W. PASSAUER.
AMERSFOORTSGHE COURANT
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,07s
Reclames per regel0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen ingezon
den worden tot niteriyk 's mor
gens 10 uur des Woensdag» ne
Zaterdag».
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt sleclits driemaal
ia rekening gebrackt.
Gij vertelt mijwaarde heer Redacteur,
dat gij plan hebt de kachel weer te la
ten zetten. Niet evenwel met het doel
om gauw klaar te zijn, als straks het
gure noordsch klimaat zijn rechten her
neemt. Dergelijke voorbarigheid laat ge
zeker maar over aan den Harlingschen
predikant, die dezer dagen in zijn gods
dienstoefening de kudde aanspoorde haar
liefdegaven te verdubbelen, met het oog
op den naderenden winter.
Uw beroep op de hulp van den smid
heeft een andere reden. Gij zijt half ge
smolten zegt geen wilt drogen, 't Mid
del is misschien probatum.
Dat het te warm is om te werken,
geef ik u dadelijk toe. Maar eigenlijk
wat hebben we aan die verklaring? De
behoeften des dagelijkschen bestaans laten
zich even goed gelden als wanneer de
kwikkolom onder 't vriespunt duikt, en
de harde wet der noodzakelijkheid wordt
door het warme zonlicht niet verteederd.
Zie, waarde vriend! het is niet goed,
iemand te benijden. Een massa menschen
die niet door den arbeid van hoofd of
handen zijn uitgeput, gaan nu naar de
koelste en lekkerste plaatsjes van ons we
relddeel om daar in een kalm niets doen
hun dagen te slijten, tot vervelens toe:
Zou het niet beter zijn dat men den
werkers, zij die den rnaatschappelijken
NOVELLE
van
15)
VII.
Zwijgend bleven zij elkander een oogenblik
aanstaren.
«Alice!» riep George eindelijk uit, de belee-
diging, hem vroeger aangedaan, geheel verge
tend en de har.d van het meisje grijpend. «Wat
is er gebeurd'? Waarom ziet er hier alles erg
woest en verlaten uit? Spreek, liefste, spreek.
«Ik heb u heden verwacht, Mijnheer Kearny»,
sprak het meisje met groote moeite en bijna
ongeloofelijke kalmtezonder hem op zijne vra
gen te antwoorden. «Miss Annabal Monval heeft
mij van uwe komst verwittigd en heeft u zeker
mijn vurig verlangen, om u nog eenmaal te
sprekenmedegedeeld. Wees zoo goed mij te
volgen, opdat wy zij zweeg; hare zwakheid
belette haar voort te gaan, en hare knieën
knikten onder haar, zoodat George, de lamp uit
hare bevende hand nemenden haar met zij
nen rechter arm ondersteunend, haar zoo snel
mogelijk naar hare kamer geleidde, waar zij zich
op eenen gemakkelijken stoel liet nedervallen,
terwijl hij zich van hoed en mantel ontdeed.
Nu eerst zag George, hoe de eenmaal jeugdige
bloeiende Alice veranderd was. De schoone blos
van hare frissche kaken had plaats gemaakt
voor eene vaal bleeke kleurde oogen hadden
hunne helderheid verloren en in plaats van den
opgewekten glimlach, die vroeger meest hare
lippen plooide, zag men nu een somberen, ern-
stigen trek.
vooruitgang helpen bevordereneens een
veertien dagen of drie weken verlof gaf
met behoud van tractement mitsgaders
de middelen voor de heen- en terugreis'
en gratis verblijf en voeding te Wiesba-
den, te Ems, te Gastein kortom overal
waar het aangenaam is en heerlijk? Als,
ik weer eens een soeiaal-democratenver-
gadering bijwoon moet ik daar toch eens
een appeltje van opgooienhet ding be-
discerssieëren kost geen geld. En wanneer
ik bedenkhoeveel beter de naar het
lichaam en geest verfrischte werklieden,
ik neem dat woord in zijn ruimste
beteekeniszoodat ook wij journalisten
er bij gerekend worden, na het ge
not. van hetgeen ik voorstelvoor hun
taak berekend zouden zijnhoe on
eindig veel de maatschappij dus van dien
maatregel zou profiteerendan is het
te verwonderen dat men er niet reeds
sinds lang toe is overgegaan.
Gij meent, dat ik scherts.
Mijnheer de Redacteur, 't is veel
te warm om te schertsen.
Bovendien brengt mijn toestand het
volstrekt niet mede.
Uw zetter staat op mij te wachten.
Niet voor zijn pleizier, maar, de cou
rant kan niet met blanco pagina's ver
schijnen. Er moet een artikel zijn. Waar
over? Bij alle goden van den Olympus,
dat zou ik weieens willen weten
Voor een betoog over de facultatieve
lijkverbranding is het wel een beetje te
warm. Zwem- en badinrichtingzeker
een aantrekkelijk onderwerpmaar schrijf
er eens drie regels over zonder te zwich
ten voor de verzoeking, de pen weg te
smijten en als een kikvorsch in het water
te springen!
We moeten dan ook voor deze snik-
Hoe groot moest niet het verdriet, de ellen
de geweest zijn, die zoo diep hare sporen ge
grift had
Tegenover haar stond de nog krachtige figuur
van haren vroegeren minnaar, over wiens schoo
ne, mannelijke trekken eene uitdrukking van het
diepste medelijden vloog bij het aanschouwen van
van zooveel naamloos wee.
«Alice», begon hij op nieuw, «liefste Alice,
gij zijt ziek, gij hebt geleden. Zeg mij, wat is
er gebeurd Ik weet nauwelijks of ik waak of
droom. Ik bid u, zeg mij alles, want ik lijd, nu
ik u zie lijden!»
Alice hief het doodsbleeke gelaat langzaam op
en keek hern met zulk eenen treurigenhartver-
scheurenden blik. aan, dat hij tot in zijne ziel
geroerd werd. Daarna stak zij hem hare verma
gerde hand toe en sprak: «lk ben blij, dat gij
gekomen zijt, George, want ik lees in uwe trek
ken, wat Annabel Mouval mij bij alles wat haar 1
heilig is, bezworen heeft, dat gij namelijk niet
haar, doch my alleen bemind hebt en nog be
mint. Annabel Monval is eene grootsche ziel,
George, want zij heeft mij verteld, wat zij
om uwentwil en ook voor den mijne gedaan
heeft, nadat ik in mijne boosheid en achterdocht
haar en ook u verstiet. Zij heeft mij gezegd,
hoe zij onschuldig door mijnen vader in den val
is gelokt en zoozonder in het minst te weten
wat zij deed, hare hand leende tot onze treu
rige scheidinghoe zij daarna oorgetuige was
van het vreeselijke plan, dat Broughton, hier
toe, helaas! door een ander aangezet, tegen
uw leven koesterde; hoe zij, als jongeling ver
mond, al de vermoeienissen en gevaren eener
wildernis trotseerde, en voortdurend bij den af
schuwelijken Brougthon bleef, zonder hem ooit
eene selïonde uit het oog te verliezen, ofschoon
zijn gezelschap haar met walging vervulde, hoe
zij steeds plan had, u te verwittigen van het
gevaar dat u dreigde, en u, zoo zij kon, met
haar eigen leven te beschermen. Doch hiertoe
had zij door den grooten afstand der beide
heete dagen iets bijzonders hebben. De
politiek kan ons niet helpen: zij is óf in
gesluimerd óf, loopt met een drill-jasje
en stroohoed in het bosch te slenteren.
De Parlementen zijn bijna allemaal naar
huis, en/lie koppig genoeg zijn om
het bij deze verzengde atmosfeer nog een
poos vol te houden, voeren niemendal
uit dat de moeite der bespreking waard
is. De Franschen beginnen reeds te ga
pen als zij den naam Tongkin hooren of
lezen: en van de MadagascarCongo
en andere quaesties herinneren zij zich
bijna niets meer. Het eenige wat hun
nog een beetje grappig voorkomt, is de
geschiedenis van Louise Michelomdat
daarmede een of ander standje in ver
hand staat, dat men voornemens schijnt
op den 14den Juli, het feest van de Re
publiek, te maken.
Als het nu niet zoo verbazend warm
wasdan zou ik over die republiekhaar
vooruitzichtentegenwoordigen toestand
financiëele positie, betrekkingen met het
buitenland, haar strijd tegen de mo
narchisten aan den eenentegen de anar
chisten aan den anderen kant, wel
wat kunnen schrijven. Laat ons niet ver-
getendat het voor Europa nog altijd j
van belang iswie te Parijs regeert en
wat er gebeurt. De stoffelijke invloed van
Frankrijk moge sedert den oorlog met
Duitschland zeer zijn verminderd, in de
ontwikkelingsgeschiedenis van de bescha- i
ving van het weten en de toepassing van
't geen men weetheeft het nog altijd
een krachtige stem. Een levend en wer
kend rustig en welvarend Frankrijk is
en blijft voor Europa onontbeerlijk.
Vraagt iemand mij nu, of ik denk dat
de toestand er spoedig veranderen zal?
Als de Regeering geen dwaasheden
karavanen nog geene gelegenheid gehad, toen
Brougthon door de Indianen verslagen werd en
zijn dood haar voor altijd van zijn hatelijk bijzijn
bevrijdde. Zij wilde voor uw leven waken, goed
maken wat zij eenmaal door hare jeugdige dar
telheid en lichtgeloovigheid misdeed, u en ook
rnijdie haar zoo wreed van mij joegwederom
vereenigd zien. Dit alles vertelde zij mij op
hare doortocht naar Saratoga. Ach, waarom kon
ik hare edelmoedigheid, niet vergelden want
weet, George, dat wij zij kon niet verder en
liet haar hoofd op de borst zinken. Met strak
gelaat staarde zij voor zichals wilde zij moed
verzamelen om den vreeselijken zin te voleindi
gen, maar het gelukte haar niet.
George vermoedde, wat er gebeurd was. De
treurige toestand, waarin zich het gansche ver
trek bevond, de gebroken meubelen, en een
paar i-alf geopende reiskolfers zeiden hem dit
maar al te duidelijk.
Op eenmaal echter scheen het meisje moed
gekregen te hebben.
«George», begon zij na een poos met beven
de stem, «ik ben eene bedelares! De petro-
leumbioimen hebben eenklaps opgehouden te
vloeien, nadat zij reeds eenigen tijd te voren
onregelmatig in hunnen toevoer geweest waren.
Alle moeite, om ook maar een enkelen droppel
uit de diepte op te halen, bleek weldra geheel
vruchteloos te zijn en sedert dien tijd is Pithole
een ruimeeen holle naam en wij broodeloos.
De bewoners hebben het stadje verlaten, na eerst
in hunne radeloosheid een groot deel der huizen
vewoest te hebben. De grond heeft geene de
minste waaide meer.
Dit hotel, hetwelk mijnen vader zestig duizend
dollars gekost heeft, is door zijne schuldeischers
verkocht voor de ongeloofelijke som van zes
tig dollars! Verdriet en zorg hebben de geest
kracht mijns vaders verlamd en het een en an
der heeft hem kindsch gemaakt. Gij hebt hem
gezien en gesproken, want hy was het. die be
neden n het portaal zat en u den weg naar
meer doet, zal het misschien nog wel
eenigen tijd aanloopen. Doch dan moet
men niet te veel drukte van expedities
makendie veel geld kosten iets waar
Frankrijk op heden evenmin dik in zit
als eenige andere Staat, en weinig uit
zicht op voordeel of roem belovendan
moet men de levenmakers van de roode
kleur niet al te ernstig opvattendoch
gestreng elke feitelijke verstoring van de
orde tegengaanenhebben de lui een
maal een veroordeeling beethen stilletjes
hun tijd laten uitbrommen, daar de on
dervinding toch geleerd heeft dat amnestie
aan hen verkeerd besteed is.
De Republiek moet steun zoeken en
vinden bij het kalme gezond verstand.
Vooral nu wordt dat noodig, nu men
langzamerhand de wenschen der monar
chisten op één punt zal zien samenloo-
pen. De graaf van Chambord is dood of
ligt op stervende Bonapartistische pre-
tensiën beteekenen op dit oogenblik zeer
weinig, omdat zij door geen flinken naam
gedragen wordenrest dus het hoofd der
Orleanistende graaf van Parijseen de
gelijk manverstandelijk zeer ontwikkeld
en bij wien men zonder veel moeite de
eigenschappen zou vinden van een re
gent in staat om het door republikein-
sche overdrijvingen op strand geloopen
schip weer vlot te maken. En dat men
in Frankrijk het gevaar van den toestand
inziet blijkt daarnitdat Jules Ferry reeds
bij voorbaat gezegd heeft de leden der
familie Orleans uit het land te zullen
verbannen, zoo de dood van den graaf
van Chambord aanleiding mocht geven
tot manifestatiën.
Doch over al deze dingen en vele an
dere nog zullen we nader spreken
als 't niet zoo akelig warm meer is.
boven wees. Ook mijne gezondheid is voor goed
verdwenen ik wensch nog maar zoo lang te
leven, tot ik
Hare tranen beletten haar voort te gaan.
«Dierbare Alice», riep George op teederen
toon uit, terwijl hij zich naast baar neder zette,
«gij schildert de zaken met al te zwarte kleuren
af. Luister, wat ik u te zeggen heb. Nog altijd
heb ik u lief met dezelfde liefde, als die welke
ik voor u gevoelde op den onvergetelijken avond
daar ginds in den tuin. Aan de wreedheidwaar,
mede gij mij van u stiet, aan de bittere pijn-
die gij mij veroorzaaktet, toen gij meendet dat
ik een ander meer beminde dan u, terwijl, ik
haar slechts een dienst ging bewijzen, denk ik
niet meer. Door de innigste liefde gedreven,
ben ik naar Pithole gekomen, om u dit alles te
zeggen en u daarna te smeken, de mijne te
worden. Ik heb uw vermogen niet noodig, daar
ik zelf rijk genoeg ben. Nimmer, dit bezweer
ik u, heb ik aan uwen rijkdom gedacht, toen
ik om uwe liefde vroeg; liet was uw edel hart
alleen, dat ik behoefde
Wat uwe gezondheid aangaat, die zult gij wel
spoedig terug krijgen, als gy slechts eenmaal de
ze plaats, waaraan zoovele smartelijke herin
neringen verbonden zijn, verlaten hebt. Wat
nieuwen moed, beste Alice, en vertrouw u
slechts aan de toekomst en aan mij!»
Treurig schudde het meisje het hoofd, terwijl
zij sprak: «En al ware dit zoo, Gegorge, al
werden ook al deze uwe wenschen vervulddan
nog bleef er iets over, dat ons voor eeuwig
scheidt.»
«Voor eeuwig scheidt? Hoe bedoelt gij dat
Alice
(Wordt vervolgd
