NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
II, BURN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMEI
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN
AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELÖ, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
Feuilleton.
MARIANNE.
No. 95.
Woensdag 28 November 1883.
Twaalfde Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandsch Overzicht.
Staten-G-eneraal.
COURANT.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 1—6 regelsf 0,40,
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,075
Reclames per regel 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen ingezon
den worden tot uiterlijk mor
gens 10 uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eenc viermaal geplaatste ad
vertentie wordt sleckts driemaal
in rekening gebracht.
In den laatsten tijd kwamen omtrent
de Egyptische expeditie, die onder bevel
van den Engelschen generaal Hicks de
benden van den malidi of »valschen
profeet" in Soedan bestrijdt, allerlei te
genstrijdige berichten, sommige van een
zeer verontrustend karakter. Het is thans
gebleken dat alleen dezen juist waren.
Eerst werd vernomen dat een hulp
corps van 500 Egyptenaren, Hicks als
versterking toegezonden, den 6 Novem
ber te Tohar, zuidwaarts van Soeakin,
(een havenstad aan de Roode zee,) dooi
de bedouïenen was overvallen en op 14
man na afgemaaktwat eigenlijk niet
te verwonderen was, want pas was de
aanval begonnen of de belden uit het
land der Pharao's wierpen bun geweren,
ammunitie, uniformkleeding en alles weg,
en trachtten zich door de vlucht te red
den, hetgeen hun mislukte. Ongelukki
gerwijze werd de troep in het belang
van de bestrijding van den slavenhandel
vergezeld door den heer Moncrieff, Britsch
consul te Soeakin; deze is ook onder de
slachtoffers. De overwinnaars rukten ver
der in de richting van genoemde stad,
welks bewoners voor een groot deel over
staken naar Djeddah op de Arabische
kust. De gouverneur van Khartoem schreef
aan de Regeering om nieuwe hulptroe-
NOVELLE
van
ALMA WEISZMANN.
Waarom had zij hem aangehoord? Waarom was
zij zwak geweest, iets voor haren argeloozen
man geheim te houden Waarom had zij niet
gesproken, toen het tijd was Nu was het daar
voor te laat. Zij was ten prooi aan de vreese-
lijkste folteringen.
Dokter Sturm was niet alleen, toen zij de ka
mer binnentrad tante Therese zat tegenover
hem. Een oogenblik keek hij zijne vrouw strak
aan, toen reikte hij haar vriendelijk de heide
handen toe, trok haar naast zich op de canapé
en drukte een vurige kus op hare heete wan
gen.
„Goeden avond, liefste Marianne, ik ben blij,
dat gij thuis zijtGij weet waarlijk niet, hoe
lang mij de tijd valt, als ik u niet zie riep
hij vroolijk uit en toen tante Therese die op
gestaan was om te vertrekken naar de deur
geleidend, sprak hij zacht tot deze:„Neern mij
met kwalijk, Therese, dat het mij moeielijk valt
te gelooven, wat gij mij zoo even verteld hebt.
Ik weet, dat er van dien kan. niets te duchten
is. Ik ben er van overtuigd, dat gij het goed
met ons meent, maar waarachtigde wereld is
niet zoo slecht, als gij wel denkt. Haal u dus,
bid ik u, geen dingen in het hoofd, die haar
onschuldig hart geheel vreemd zijn
„Maar Robert," vroeg Therese op heftigen
toon, „zijt gij dan heelemaal blind, of denkt gij,
dat ik zulks ben Ga voort, indien gij wilt, met
alle menschen te vertrouwen en het goede van
hen te gelooven en gij zult zien, hoe bedrogen
pen, doch voegde hij er bij, zend maar
geen Egyptenaars, want die zijn te laf
orn tegenstand te bieden.
Nog erger is het gegaan met de hoofd
wacht van generaal Hicksdeze was eeni-
ge dagen vroeger door een trouweloozen
gids in haar verderf gelokt. Aangekomen
in een wel van boomen maar niet van wa
ter voorziene bergengte, werd zij over
vallen door al de strijdkrachten van den
mahdi. Hicks liet de zijnen een carré
formeeren, dat zich drie etmalen lang
tegen met lansen en sabels woest storm-
loopende vijanden verdedigde. Eindelijk
gelukte het dezen, Hicks troepen, die geen
gebruik konden maken van hun geschut,
te forceeren, en nu had er een alge
meen bloedbad plaats de rebellen maak
ten slechts 50 gevangenen, waaronder
de teekenaar van het bekende tijd
schrift »The Graphic." Er zijn nu nog
slechts 4000 man Egyptenaren in Soe
dan, die zicli te Khartoem en te Sennaar
concentreeren kunnen zij zich ook daar
niet staande houden, dan zullen zij zich
te Soeakin verzamelen. Omtrent hetgeen
nu gedaan moet worden is men het niet
eensde Egyptische regeering zou heel
Soedan er wel aan willen geven, maar
te Londen wordt verteld dat niet slechts
aan het gedeelte der troepen, dat bevel
heeft gekregen zich op vertrek voor te
bereiden, contra-order is gegeven, maar
dat de Engelsche Regeering er zelfs aan
denkt een expeditie naar Soedan te or-
ganiseeren.
Het bevestigt zich dat de Chineesche
Regeering in een nota aan de Mogend
heden haar aanspraken op Tongkin hand
haaft. Bijzonder in het stuk, aan Frank
rijk gericht, staan nog deze woorden
«Indien Frankrijk, zijne traditiën van
gij uitkomten zonder hem verder goeden
nacht te wenschen, keerde zij hem den rug
toe.
„Waarover hebt gij beiden het toch zoo
drukvroeg Marianne, die nieuwsgierig gewor
den, zich bij haren echtgenoot in de gang voeg
de, juist, op het oogenblik dat de knorrige,
oude dame de trap op naar boven ging.
Eigenlijk over niets, mijn schatje," ant
woordde de dokter, zijne vrouw met zich mee
naar binnen voerend„Tante Therese was een
beetje zwartgallig zooals gewoonlijk, dat is alles!"
Marianne zag haren echtgenoot verschrikt aan.
„Maar wat heeft ze u dan gezegd, Robert.
Ik bid u, vertel het mij. Gij hebt toch, hoop
ik, geene geheimen voor uw vrouw?"
„Neen, dat nu wel niet, doch wees verstan
dig en vraag heden niet verder. Gij behoeft u
over niets ongerust te maken," was het min of
meer ongeduldige antwoord van den anders zoo
zachtzinnigen man.
Heete trannen welden op in Marianne's oogen,
toen zij dit antwoord vernam, het waren de
eerste tranen, die zij geschreid, de eerste on
vriendelijke woorden, die zij gehoord had sedert
hun huwelijk.
„Vergeef mij, liefste," sprak de dokter, hare
hand grijpend, „dat ik een oogenblik onvrien
delijk tegen u was. Maar zie, reeds meer dan
een uur heb ik met de grootst mogelijke zelf-
beheersching mijne boosheid tegenover tante
Therese moeten onderdrukken, want ik had haar
gaarne willen toevoegen, dat zij zicli maar met
hare eigene zaken bemoeieu en mij met rust
laten moest. Doch ter wille van den lieven vrede
heb ik zulks niet gedaan. En dit nu maakte mij
een weinig verstoord."
Marianne legde, ten teeken dat zij hem reeds
lang vergeven had, hare hand in de zijne en vroeg
niet verder.
Maar 's nachts look geen weldadige slaap ha
re oogen. De vrees van Julius weer te zullen
ontmoeten en de angst, dat tante Therese mis
eer en goede trouw vergetende, onze
rechten miskennen mocht, zullen wij be
reid gevonden worden die te doen eer
biedigen." Den 17en heeft Ilaidzuong een
aanval van Chineezen te doorstaan ge
had de plaats verdedigde zich flink, bij
gestaan door een kanonneerboot, en de
vijand moest aftrekken.
De Fransche Kamer beraadslaagt over
het wetsontwerp strekkende het mandaat
van Afgevaardigde onvereenigbaar te ver
klaren met openbare betrekkingen, be
halve die in het ontwerp bepaald ge
noemd worden (ondersecretarissen van
Staat, gezanten en sommige professoren.^
Nog voor de beslissing valt, is bisschop
Freppel van Angers veroordeeld tot te
ruggave van ruim zestienduizend francs
die bij te veel heeft ontvangen door dub
bele bezoldiging.
Maarschalk Serrano overhandigde Za
terdag den President der Republiek zijn
geloofsbrieven als gezant van Spanje, bij
welke gelegenheid wederzijds zeer wel
willende woorden zijn gewisseld.
Donderdag ontscheepte de Duitsche
Kroonprins te Valencia, en spoorde 's a-
vonds naar Madrid. De ontvangst zoowel
van de zijde der autoriteiten als van die
van bet publiek, liet aan hartelijkheid
niets te wenschen over. Thans zijn de
feestelijkheden ter eere van den hoogen
gast, waartoe ook een stierengevecht be
hoort, in vollen gang.
Als een merkwaardig teeken des tijds
moet worden aangestipt dat bet Hon-
gaarsc-h Volkshuis de volksvertegen
woordiging van een beschaafden staat,
in de negentiende eeuw beraadslaagt
over een wetsontwerp tot toelating van
huwelijken tusschen Christenen en Joden
Het besluit om tot de behandeling der
schien iets gemerkt en haren echtgenoot ge
waarschuwd had, hielden haar wakker. Met
kloppend hoofd en hevige pijn door al hare le
den stond zij 's morgens op en even als vroe
ger, toen zij niet wist wat op dokter Sturrns vraag
te antwoorden, riep zij ook nu in wanhoop uit:
Wat moet ik doen
Zoude zij haren echtgenoot alles bekennen
en dus zijn trouw hart op het gevoeligst kren
ken Zoude zij haren neef, die nog zoo weinig
van de wereld wist en wellicht alleen uit jeug
dige onbezonnenheid aldus tot haar gesproken
had, verraden en prijs gegeven aan de woede
van haren beleedigden gemaal Achalles
scheen haar even verschrikkelijk toe zij kon
geen besluit nemen
En terwijl zij over alles nadacht kwam haar
op nieuw, zonder dat zij het zelf wist, het beeld
van haren jeugdigen aanbidder weer voor den
geest, zooals hij haar het eerst te gemoet ge
treden was, jong, schoon en vol van kinderlij
ken zin, bijna onbewust van het kwaad dezer
aarde, en het deed haar leed, innig leed, dat
hij zich zoo door zijne liefde voor had had la
ten medeslepen.
»Er moet een einde aan gemaakt worden,"
sprak zij vol geestdrift tot zich zelve, laat er
van komen wat er wil. Het moet geschieden
voor hem en voor mij. Alles zal dan beter wor
den Ik mag hem niet meer zien voor en aleer
ik hem kalm en rustig geschreven heb, dat ik
wel zijne vriendschap doch nimmer zijne liefde
aan nemen kan, en dat hij nooit anders aan mij
dan als zijne tante denken rnag. Maar Robert
behoeft van dit alles niets te weten. Niet te
vergeefs zal hij mij zijn vertrouwen geschonken
hebben, ik zal toonen, dat ik liet waard
ben."
Met dit goede voornemen bezield, ging zij
naar beneden, om voor het ontbijt te zorgen.
Haar echtgenoot was reeds lang beneden en
was min of meer ontstemd, althans hij sprak
zeer weinig.
artikelen over te gaan, werd eerst ge
nomen na zeer levendig debat.
De Tweede Kamer verwierp Donder
dag, met 43 tegen 35 stemmen, Hoofd
stuk II (Uitgavenj der Indische begroo
ting. Sedert zij bij de wet wordt vast
gesteld, is dit de eerste maal dat zij ver
worpen wordt.
Vrijdag vroeg de Minister Heemskerk
wijziging der werkzaamheden in zooverre
dat eenige koloniale zaken voorloopig
buiten behandeling worden gelaten en
het Indisch debat niet wordt voortgezet,
aangezien de Minister van Kolonie^het
noodig gevonden had, den Koning ont
slag te vragen, en dit verzoek thans in
's Konings handen was. De Kamer stem
de daarin toe. Vervolgens werden een
aantal kleinere wetsontwerpen behandeld;
onder anderen werd goedgekeurd Neder
lands toetreding tot de conventie tot we
ring van de phyloxera vastatrix fwin-
gerdluis.J Op voorstel van den heer Lief-
tinck werd besloten het adres van den
heer Mooren, telegraafdirecteur te Kam
pen, zich beklagende over het verbod om
in dagbladen te schrijven, te verzenden
aan den Minister van Waterstaat, met
verzoek om inlichtingen.
Maandag deelde de Minister Heems
kerk mede, dat het ontslag van den Mi
nister van Koloniën door den Koning is
aangekomen, en dat de Minister van Oor
log, Generaal Weitzel, tijdelijk belast is
met de waarneming van het vacante de
partement.
Dinsdag aanvang der algeineene be
raadslagingen over de Staatsbegrooting.
Ook scheen hij heden niet de minste haast
te hebben, om zijne gewone bezoeken af te gaan
leggen en toch nimmer te voren had Marianne
daar zoo naar verlangd!
De brief, dien zij wilde gaan schijven, lag
haar zwaar op het harte en zij meende, dat
zij eerst na het vervullen van den plicht, hare
verloren zielerust herwinnen kon. Zou hij dan
nooit weggaan Nooit nog had hij zoo getalmd,
nooit nog zooveel tijd aan het lezen der courant
besteed Ach, het scheen haar eene eeuwigheid
toe.
Door de vreeselijkste martelingen gepijnigd,
begon zij er over na te denken, hoe ontzettend
het zoude zijn, indien zij den brief niet vroeg
tijdig genoeg op de post zou kunnen bezorgen
en er daardoor kans bestond, dat Julius hem
niet vóór den avond ontving. God indien zulks
waar ware, dan liep zij wellicht gevaar, hem
heden avond bij zich te zien, zonder dat hij nog
vernomen had hoe zij over zijn gedrag van gis
teren dacht
Eindelijk verliet de dokter zijne woning en
ging Marianne naar hare eigene kamer, die op
den tuin uitzag. Zij zette zich voor hare schrijf
tafel neder, nam de pen op, bedacht zich eenige
oogenblikken en trachtte toen al hare gedach
ten te bepalen op den brief.
„Lieve Julius?" Het opschrift was spoedig
gevonden, maar wat nu verder te zetten Zij
keek eens naar buiten. Hemel! welk een treu
rige, sombere dag was liet hedenNiets dan
dikke rook en een nog dikker nevel
Na een poosje ging zij verder
„Gij zult wel begrijpen, dat ik u he
den avond niet zien kan, althans niet
voor en aleer de zaak, die ons beiden
zoo na aan het harte gaat, opgehelderd
is. Uwe onbezonnen woorden, van gis
teren hebben mij diep beleedigd
(Wordt veruolgd.)
