NIEUWE W ADVEKTENTIEBLAD VOOR LI VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG. AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST, Feuilleton. Het pink van ROODEN BASTIAAN No. 17. Woensdag 27 Februari 1884. Dertiende Jaargang Uitgever: A. M. Slothouwer, Buitenlandsch Overzicht. W. ROMBOUTS. COURANT. Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 4, Franco door het geheele Rijk1,10. Afzonderlijke nummers3 Cent. Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags. te Amersfoort. Advertentiën van 16 regelsf 0,40. Iedere regel meer 0,05. Voor het Buitenland0,074 Reclames per regel 0,20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte AdTerteutiën kunnen ingezon den norden tot uiterlijk 's mor geus 10 uur des Woensdags en Zaterdags. Eene viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts driemaal in rekening gebracht. Engeland en de verrichtingen van En- gelschen in den vreemde leveren nog, altijd den hoofdschotel op voor de tafel der nieuwsberichten. Vooreerst de aan komst van Gordon te Khartoem, en de proclamatie die hem daarheen was voor afgegaan, waarin hij onder anderen be loofde dat de bezitters van slaven zou den gehandhaafd worden in hun eigendom en in hun recht om er zich door verkoop van te ontdoen. Aanvankelijk wilde men in Engeland niet gelooven dat Gordon, de standvastigste bestrijder van den sla venhandel, zooiets kon beloofd hebben toen naderhand bleek dat hij het toch inderdaad had gedaan, beoordeelde men die toezegging meer uit liet oogpunt der practijk, en kwam tot de meening dat Gordon niets anders had kunnen doen dan een toestand wettigen die onmoge lijk te veranderen is, hetgeen hem niet zou beletten ijverig voort te gaan met het houden van slavenmarkten in Egypte en den menschenroof in Centraal-Afrika te belemmeren. De Britsche troepen, bestemd om Tokar te ontzetten, onder Generaal Graham, waren reeds te Soeakim geland en op marsch naar eerstgenoemde stad, toen de tijding te Londen kwam dat Tokar zich had overgegeven aan Osman Digna, den onderbevelhebber van den Mahdi, op voorwaarde dat aan bevolking en bezet- DOOR „Daargelaten jonkman dat ik, tot uwen vader sprekende, uwe tneening niet heb gevraagd moet ik u zeggen dat ik nu juist aan uwe ver zekering, niet al te veel waarde hecht. Dus Form! het is tusschen ons hoor; gij bezorgt mij het contract, dat er geweest is, begrepen'? en hem doordringend aanziende voegde hij er scherp bij„of gij moest óók willen volhouden dat het er niet is geweest en dat gij zelf het, na de onderteekening van Goswijn, niet hebt medegenomen Form deed alsof hij dit laatste niet hoorde en verliet de Kamer met een linkschen groet, in wendig met de hel in het hart, dewijl hij be greep dat Goswijn zich op dat ongelukkige contract had beroepen. Hij sprak ouder weg geen woord tot zijn zoon, die hem. al schertsende, zijne onrust verweet, bewerende dat, als het er nu eenmaal maar niet meer was, de landheer hem niets maken kon en dat het er niet meer zijn zou daarvoor was immers gezorgd en dus kon vader er immers altijd mede uit. Het moet echter ter eere van Form gezegd worden dat hij daarmede geen vrede had en Bernard verbood het verder te loochenen, zooals hij blijkbaar be oogde. Liever wilde hij zich houden alsof hij het weder gevonden had en Goswijn maar zoolang laten blijven wie hij was, waarin Ber- nard eindelijk genoegen nam op voorwaarde I dat vader zich verbond te zorgen dat Geerte ting lijfsbehoud zou worden verzekerd. De opstandelingen vonden in de stad nog een aanmerkelijken voorraad ammunitie, en het ontbrak ook niet aan levensmid delen, doch de verdedigers waren het oneens geworden. De meesten vonden het nog verkieselijker, met Osman te onderhandelen dan hulp te erlangen van de Engelschen. Niettegenstaande nu het eigenlijk doel van Grahams expeditie niet meer bestaat, heeft het Britsche gouver nement, nadat onder den indruk van de tij- ding der overgave in allerijl een kabinets raad was gehouden, last gegeven voor waarts te rukken. Dit is ook in overeen stemming met de meening van Generaal Stephenson, die te Cairo bevel voert, en volgens wien het noodzakelijk is dat de overmoed van Osman ten spoedigste wordt gefnuikt. Deze bevindt zich thans met zijn leger in de nabijheid van Trin- kitat, ongeveer ter plaatse waar Baker- pacha zulk een gevoelige nederlaag leed: hij verklaart dat hij de Engelschen zal afwachten en verslaan. Men begrijpt dat de aanhang van den mahdi door de jongste gebeurtenissen niet weinig versterkt is, en dat het Gordon, die een samenkomst met hem schijnt te begeeren, niet ge makkelijk zal vallen het met hem eens te worden, evenmin als Graham aan zijn onderbevelhebber Osman een lichte partij heeft. Te Khartoem heeft Gordon een massa gevangenen in vrijheid gesteld en de belastirigboeken in het openbaar ver- 1 brand, hetgeen de bevolking zeer plei- zierig vond. Bradlaugh is te Northampton herkozen met grooter meerderheid dan hem ooit te beurt viel. Hij is toen weer in 't La gerhuis verschenen, maar verklaarde de beraadslagingen niet weer te zullen sto ren vóór de rechterlijke rnacht uitspraak heeft gedaan over de tegen hem inge diende aanklacht wegens tweemaal on wettig meestemmen. Zijn vastberaden en kalme houding zijn zeer beschamend voor zijn tegenstanders. Na de aanneming van het adres van antwoord, (onder anderen werd een amen dement Van Parnell tot gisping van de maatregelen der regeering ten aanzien van Ierland met groote meerderheid ver worpen,gaf de speaker (Voorzitter) te kennen dat hij tot zijn leedwezen het presidium van het Huis moest nederleg- gen. De heer Gladstone bracht warme hulde aan zijn verdiensten als voorzitter, en verklaarde dat de Regeering de Ko ningin een voordracht zou voorleggen, om hem een schitterend bewijs van waar deering te schenken. Het Hoogerhuis nam een voorstel aan van lord Salisburg om een onderzoek in tcstellen naar den toestand der arbeiders woningen. De P:ins van Wales was bij de zitting tegenwoordig en hield over dat belangrijk onderwerp een redevoe ring, nadat hij voor eenige dagen, door doctor Buchanan vergezeld, een bezoek gebracht had in de schamelste buurten van Londen, om door eigen aanschouwing op de hoogten van den toestand te komen, op voorstel der Regeering werd bepaald, dat het onderzoek zal uitgestrekt worden over het geheele vereenigd Koninkrijk, het platteland niet uitgesloten. Reeds werd de Commissie daarvoor benoemdpresi dent is de minister Dilke, en tot de leden behooren de Prins van Wales, lord Salis bury. de Parlementsleden Broadhurst en Cottings waarvan de eerste de werklieden, de laatste de landbouwers vertegenwoor digt, de Anglicaansche bisschop van Bed fort, de Katholieke aartsbisschop kardinaal Manning, de bekende schrijver Godwin, die het eerst de aandacht vestigde op den treurigen toestand, enz. De Transvaalsch-Britsche is gereed en wordt Woensdag geteekend. De voor naamste bepalingen zijn, behalve de grensregeling, dat de schuld aan Enge land is teruggebracht tot 250.000 pond sterling (3 millioen gulden), dat de Republiek tot het sluiten van verdragen met de inboorlingen slechts dan de machtiging van Engeland behoeft als het grondgebied dier inlanders grenst aan een Britsche kolonie, en Engeland zich ook het recht van veto voorbehoudt ten opzichte van verdragen met vreemde mogendheden. Tot aan de bekrachtiging door den Transvaalschen Volksraad blijft de bestaande overeenkomst van Pretoria geldig. Onlangs nam het Amerikaansch Con gres een motie van hulde aan de nage dachtenis van Eduard Laskar aan, en zond het afschrift aan den Duitschen Rijkskanselier met verzoek het aan den President van den Rijksdag te overhan digen. Vorst Bismarck weigerde aan die opdracht te voldoen, op grond dat in het stuk lof werd toegezwaaid aan de politieke begrippen van liet overleden Rijksdagslid, welke in menig opzicht niet overeenkwamen met de beginselen door de Keizerlijke Regeering gevolgd. De Amerikanen zijn over deze weigering niet zeer gesticht, en de liberalen in Duitsch- land beschouwen haar ook als een uiting van bekrompen partijhaat. Door de offi- cieuse en conservatieve bladen wordt daarentegen deze daad zoo goed moge lijk verdedigd. Nadat kort te voren onderscheiden der Vereenigde Staten fel zijn geteisterd door overstroomingen met ijsgang, komen thans vieeselijker tijdingen aangaande een orkaan die in de Zuidelijke Staten heeft gewoed. In Georgië en Noord- Carolina is de ramp het ergst geweest, van den oude, zoowaar als ik leef. De huichelaar wil u lagen leggen. Houdt vast wat gij hebt, want het is ons eenig bewijs." Gelukkig werd hij begrepen en Goswijn zeide bedaard tot den wachtenden houtvester. „Als de landheer u niet gelooft en het zien wil, dan zal ik het hem zelf wel even vertoonen," waarop Form, die door verder aandringeu geen argwaan wilde wekken, met een„mij ook goed," vertrok. De landheer die van den ouden Form het con tract maar r.ietkreeg en daardoor begon in te zien, dat er meer achter school en Goswijn dus wel eens gelijk kon hebben, ontbood den laatsten nogmaals. Goswijn ging en stak het contract bij zich. Toen de landheer het had ingezien, zeide hij: „Goswijn gij zijt een braaf man en Form is een schurk, die u bij mij zwart heeft willen maken, daarom ontsla ik hem morgen en stel u in zijne plaats als mijn houtvester aan." „lieer zeide Goswijn, „ik dank u, want nooit zou ik van deze gelegenheid partij willen trekken, ten nadeele van Form, omdat ik blijf volhouden dat hij zelf u nooit zou bedrogen hebben, maar dat alleen de heillooze invloed van zijn niets- waardigen jongen de schuld draagt." „Nu dan is het ook goed," zei de landheer, „ga gij dan gerust heen en woon, zoolang het u lust." Twee dagen later kreeg Form zijn ontslag, en werd Bastiaan bij den landheer ontboden die hem begroette met de woorden: „Welkom, hout vester van dit domein! Beloof mij toewijding en trouw en aanvaardt uwe betrekking met dien ijver, die ik weet dat u eigen is." Wordt vervolgd. Mie de zijne werd, -- hoedat kwam er niet op aan als hij haar maar kreeghetgeen de zwakke oude ter slotte beloofde hoewel hij nog niet wist hoe hij tot dit doel zou geraken daar hij wel gemerkt had dat Geerte Mie geen gewoon meisje was, door list of overreding te winnen en zij dusnietdoen zou wat zij niet wilde. Hij besloot daarom weder vrede met Goswijn te maken en dan te beproeven hoever hij het, met zachtheid en geduld, in deze aangelegenheid zou kunnen brengen terwijl hij Bernard aan beval zelf geene nadere stappen te doen alvo rens hij hem daartoe verlof gaf. Geerte Mie was dan ook niet weinig verwonderd toen zij, na verloop van een paar dagen, den ouden Form weder de hut zag binnentreden, met een glim lach op het gelaat en blijkbaar met vredelie vende bedoelingen. Hij zeide haar dat zijne drift hem speet; dat zij het hem ouden man maar niet al te euvel moest duiden en dat hij gekomen was om Gos wijn de hand der verzoening te reiken. Op hare bemerking dat deze niet te huis was en nog wel eenigen tijd afwezig kon blijven, verklaarde hij, als zij er niet tegen had, dan maar op hem te willen blijven wachten, daar hij op hetoogen- blik over zijn tijd kon beschikken en dan met een eens nadere kennis met haar kon maken. De goedhartige nicht, die natuurlijk den ge spannen strik niet kon vermoeden antwoorde gul weg dat haar dit zeer veel genoegen zou doen omdat zij ook niets liever wenschte dan in vrede en vriendschap met hare naaste buren te leven, en dit te meer daar zij bespeurd had hoezeer hunne verwijdering Oom Goswijn, hoe onschuldig hij zelf er ook aan was, toch had gehinderd. Met dit al kon zij toch, hoe goed zij zich ook hield, den instinktmatigen afkeer, die Form haar inboezemde, maar niet overwin nen en nam zich daarom voor, behoedzaam en bedaard zijne gesprekken te beantwoorden ho pende dat eene spoedige komst van haren oom een einde aan hare beklemdheid rnocht maken. Die wensch werd gelukkig vervuld want Form had nog geen halfuur bij haar doorgebracht, of de deurklink werd geheven en Goswijn en Bastiaan traden het vertrek weder binnen. Form stond dadelijk op en bood, onder allerlei ver ontschuldigingen, hen beiden de hand, die door Goswijn aangenomen doch door Bastiaan gewei gerd werd met de leuke opmerking; dat ze het best zonder pootjes geven afkon den Hoezeer deze handelwijze den spoedig opbruisenden toorn van den houtvester weder dreigde te ontsteken, toch wist hij zich te be- heerschen en zeide, zoo bedaard als hij ver mocht „dat ieder daarover zijn eigen gevoelen mocht hebben en dat hij tegenover hem voor taan zijne handen wel thuis zou houden om vriendschap te bieden. Of zij niet op andere wijze tegen hem in beweging zouden moeten komen kon hij niet zeggen, dit zou veel van hem zelf en van de omstandigheden afhangen. Bernard glimlachte even doch sprak er geen woord op en de beide ouden waren weldra in een vredig gesprek gewikkeld, terwijl Bastiaan Geerte Mie onderhield rnet een verhaal over hetgeen zij heden in het bosch hadden verricht. Daar het inmiddels etenstijd werd stond Form eindelijk op om, zijns weegs te gaan en gaf Goswijn op nieuw de hand ten afscheid met de woorden: „nu vriend! gij hebt mij wel begrepen niet waar gij blijft de volle pacht uitwonen. Geef mij uw contract maar dan zal ik het den landheer laten zien want ik heb het andere verlegd en kan het zoo spoedig niet vinden." Reeds was de onergdenkende Goswijn opgestaan om het papier uit zijn kast tevoorschijn te halentoen Basti aan hem ter zijde trad en hem toefluisterde: „om gods wil vader, niet doen. Het is een streek

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1884 | | pagina 1