NIEUWE
W ADVEKTENTIEBLAD VOOR
LI
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG.
AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
Feuilleton.
Het pink van ROODEN BASTIAAN
No. 17.
Woensdag 27 Februari 1884.
Dertiende Jaargang
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandsch Overzicht.
W. ROMBOUTS.
COURANT.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 4,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,074
Reclames per regel 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
AdTerteutiën kunnen ingezon
den norden tot uiterlijk 's mor
geus 10 uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts driemaal
in rekening gebracht.
Engeland en de verrichtingen van En-
gelschen in den vreemde leveren nog,
altijd den hoofdschotel op voor de tafel
der nieuwsberichten. Vooreerst de aan
komst van Gordon te Khartoem, en de
proclamatie die hem daarheen was voor
afgegaan, waarin hij onder anderen be
loofde dat de bezitters van slaven zou
den gehandhaafd worden in hun eigendom
en in hun recht om er zich door verkoop
van te ontdoen. Aanvankelijk wilde men
in Engeland niet gelooven dat Gordon,
de standvastigste bestrijder van den sla
venhandel, zooiets kon beloofd hebben
toen naderhand bleek dat hij het toch
inderdaad had gedaan, beoordeelde men
die toezegging meer uit liet oogpunt der
practijk, en kwam tot de meening dat
Gordon niets anders had kunnen doen
dan een toestand wettigen die onmoge
lijk te veranderen is, hetgeen hem niet
zou beletten ijverig voort te gaan met
het houden van slavenmarkten in Egypte
en den menschenroof in Centraal-Afrika
te belemmeren.
De Britsche troepen, bestemd om Tokar
te ontzetten, onder Generaal Graham,
waren reeds te Soeakim geland en op
marsch naar eerstgenoemde stad, toen
de tijding te Londen kwam dat Tokar
zich had overgegeven aan Osman Digna,
den onderbevelhebber van den Mahdi, op
voorwaarde dat aan bevolking en bezet-
DOOR
„Daargelaten jonkman dat ik, tot uwen vader
sprekende, uwe tneening niet heb gevraagd
moet ik u zeggen dat ik nu juist aan uwe ver
zekering, niet al te veel waarde hecht. Dus
Form! het is tusschen ons hoor; gij bezorgt mij
het contract, dat er geweest is, begrepen'?
en hem doordringend aanziende voegde hij er
scherp bij„of gij moest óók willen volhouden
dat het er niet is geweest en dat gij zelf het,
na de onderteekening van Goswijn, niet hebt
medegenomen
Form deed alsof hij dit laatste niet hoorde en
verliet de Kamer met een linkschen groet, in
wendig met de hel in het hart, dewijl hij be
greep dat Goswijn zich op dat ongelukkige
contract had beroepen. Hij sprak ouder weg
geen woord tot zijn zoon, die hem. al schertsende,
zijne onrust verweet, bewerende dat, als het er
nu eenmaal maar niet meer was, de landheer
hem niets maken kon en dat het er niet meer
zijn zou daarvoor was immers gezorgd en dus kon
vader er immers altijd mede uit. Het moet
echter ter eere van Form gezegd worden dat
hij daarmede geen vrede had en Bernard verbood
het verder te loochenen, zooals hij blijkbaar be
oogde. Liever wilde hij zich houden alsof hij
het weder gevonden had en Goswijn maar
zoolang laten blijven wie hij was, waarin Ber-
nard eindelijk genoegen nam op voorwaarde I
dat vader zich verbond te zorgen dat Geerte
ting lijfsbehoud zou worden verzekerd.
De opstandelingen vonden in de stad nog
een aanmerkelijken voorraad ammunitie,
en het ontbrak ook niet aan levensmid
delen, doch de verdedigers waren het
oneens geworden. De meesten vonden
het nog verkieselijker, met Osman te
onderhandelen dan hulp te erlangen van
de Engelschen. Niettegenstaande nu het
eigenlijk doel van Grahams expeditie niet
meer bestaat, heeft het Britsche gouver
nement, nadat onder den indruk van de tij-
ding der overgave in allerijl een kabinets
raad was gehouden, last gegeven voor
waarts te rukken. Dit is ook in overeen
stemming met de meening van Generaal
Stephenson, die te Cairo bevel voert, en
volgens wien het noodzakelijk is dat de
overmoed van Osman ten spoedigste
wordt gefnuikt. Deze bevindt zich thans
met zijn leger in de nabijheid van Trin-
kitat, ongeveer ter plaatse waar Baker-
pacha zulk een gevoelige nederlaag leed:
hij verklaart dat hij de Engelschen zal
afwachten en verslaan. Men begrijpt dat
de aanhang van den mahdi door de jongste
gebeurtenissen niet weinig versterkt is,
en dat het Gordon, die een samenkomst
met hem schijnt te begeeren, niet ge
makkelijk zal vallen het met hem eens
te worden, evenmin als Graham aan zijn
onderbevelhebber Osman een lichte partij
heeft. Te Khartoem heeft Gordon een
massa gevangenen in vrijheid gesteld en
de belastirigboeken in het openbaar ver-
1 brand, hetgeen de bevolking zeer plei-
zierig vond.
Bradlaugh is te Northampton herkozen
met grooter meerderheid dan hem ooit
te beurt viel. Hij is toen weer in 't La
gerhuis verschenen, maar verklaarde de
beraadslagingen niet weer te zullen sto
ren vóór de rechterlijke rnacht uitspraak
heeft gedaan over de tegen hem inge
diende aanklacht wegens tweemaal on
wettig meestemmen. Zijn vastberaden en
kalme houding zijn zeer beschamend voor
zijn tegenstanders.
Na de aanneming van het adres van
antwoord, (onder anderen werd een amen
dement Van Parnell tot gisping van de
maatregelen der regeering ten aanzien
van Ierland met groote meerderheid ver
worpen,gaf de speaker (Voorzitter) te
kennen dat hij tot zijn leedwezen het
presidium van het Huis moest nederleg-
gen. De heer Gladstone bracht warme
hulde aan zijn verdiensten als voorzitter,
en verklaarde dat de Regeering de Ko
ningin een voordracht zou voorleggen,
om hem een schitterend bewijs van waar
deering te schenken.
Het Hoogerhuis nam een voorstel aan
van lord Salisburg om een onderzoek in
tcstellen naar den toestand der arbeiders
woningen. De P:ins van Wales was bij
de zitting tegenwoordig en hield over
dat belangrijk onderwerp een redevoe
ring, nadat hij voor eenige dagen, door
doctor Buchanan vergezeld, een bezoek
gebracht had in de schamelste buurten
van Londen, om door eigen aanschouwing
op de hoogten van den toestand te komen,
op voorstel der Regeering werd bepaald,
dat het onderzoek zal uitgestrekt worden
over het geheele vereenigd Koninkrijk,
het platteland niet uitgesloten. Reeds werd
de Commissie daarvoor benoemdpresi
dent is de minister Dilke, en tot de leden
behooren de Prins van Wales, lord Salis
bury. de Parlementsleden Broadhurst en
Cottings waarvan de eerste de werklieden,
de laatste de landbouwers vertegenwoor
digt, de Anglicaansche bisschop van Bed
fort, de Katholieke aartsbisschop kardinaal
Manning, de bekende schrijver Godwin,
die het eerst de aandacht vestigde op
den treurigen toestand, enz.
De Transvaalsch-Britsche is gereed en
wordt Woensdag geteekend. De voor
naamste bepalingen zijn, behalve de
grensregeling, dat de schuld aan Enge
land is teruggebracht tot 250.000 pond
sterling (3 millioen gulden), dat de
Republiek tot het sluiten van verdragen
met de inboorlingen slechts dan de
machtiging van Engeland behoeft als het
grondgebied dier inlanders grenst aan
een Britsche kolonie, en Engeland
zich ook het recht van veto voorbehoudt
ten opzichte van verdragen met vreemde
mogendheden. Tot aan de bekrachtiging
door den Transvaalschen Volksraad blijft
de bestaande overeenkomst van Pretoria
geldig.
Onlangs nam het Amerikaansch Con
gres een motie van hulde aan de nage
dachtenis van Eduard Laskar aan, en
zond het afschrift aan den Duitschen
Rijkskanselier met verzoek het aan den
President van den Rijksdag te overhan
digen. Vorst Bismarck weigerde aan
die opdracht te voldoen, op grond dat
in het stuk lof werd toegezwaaid aan de
politieke begrippen van liet overleden
Rijksdagslid, welke in menig opzicht niet
overeenkwamen met de beginselen door
de Keizerlijke Regeering gevolgd. De
Amerikanen zijn over deze weigering niet
zeer gesticht, en de liberalen in Duitsch-
land beschouwen haar ook als een uiting
van bekrompen partijhaat. Door de offi-
cieuse en conservatieve bladen wordt
daarentegen deze daad zoo goed moge
lijk verdedigd.
Nadat kort te voren onderscheiden
der Vereenigde Staten fel zijn geteisterd
door overstroomingen met ijsgang, komen
thans vieeselijker tijdingen aangaande
een orkaan die in de Zuidelijke Staten
heeft gewoed. In Georgië en Noord-
Carolina is de ramp het ergst geweest,
van den oude, zoowaar als ik leef. De huichelaar
wil u lagen leggen. Houdt vast wat gij hebt,
want het is ons eenig bewijs."
Gelukkig werd hij begrepen en Goswijn zeide
bedaard tot den wachtenden houtvester. „Als de
landheer u niet gelooft en het zien wil, dan
zal ik het hem zelf wel even vertoonen,"
waarop Form, die door verder aandringeu geen
argwaan wilde wekken, met een„mij ook goed,"
vertrok.
De landheer die van den ouden Form het con
tract maar r.ietkreeg en daardoor begon in te zien,
dat er meer achter school en Goswijn dus wel
eens gelijk kon hebben, ontbood den laatsten
nogmaals. Goswijn ging en stak het contract
bij zich. Toen de landheer het had ingezien,
zeide hij: „Goswijn gij zijt een braaf man en
Form is een schurk, die u bij mij zwart heeft
willen maken, daarom ontsla ik hem morgen
en stel u in zijne plaats als mijn houtvester aan."
„lieer zeide Goswijn, „ik dank u, want nooit zou
ik van deze gelegenheid partij willen trekken,
ten nadeele van Form, omdat ik blijf volhouden
dat hij zelf u nooit zou bedrogen hebben, maar
dat alleen de heillooze invloed van zijn niets-
waardigen jongen de schuld draagt." „Nu dan
is het ook goed," zei de landheer, „ga gij dan
gerust heen en woon, zoolang het u lust."
Twee dagen later kreeg Form zijn ontslag,
en werd Bastiaan bij den landheer ontboden die
hem begroette met de woorden: „Welkom, hout
vester van dit domein! Beloof mij toewijding en
trouw en aanvaardt uwe betrekking met dien
ijver, die ik weet dat u eigen is."
Wordt vervolgd.
Mie de zijne werd, -- hoedat kwam er niet op
aan als hij haar maar kreeghetgeen de
zwakke oude ter slotte beloofde hoewel hij
nog niet wist hoe hij tot dit doel zou geraken
daar hij wel gemerkt had dat Geerte Mie geen
gewoon meisje was, door list of overreding te
winnen en zij dusnietdoen zou wat zij niet wilde.
Hij besloot daarom weder vrede met Goswijn
te maken en dan te beproeven hoever hij het,
met zachtheid en geduld, in deze aangelegenheid
zou kunnen brengen terwijl hij Bernard aan
beval zelf geene nadere stappen te doen alvo
rens hij hem daartoe verlof gaf. Geerte Mie was
dan ook niet weinig verwonderd toen zij, na
verloop van een paar dagen, den ouden Form
weder de hut zag binnentreden, met een glim
lach op het gelaat en blijkbaar met vredelie
vende bedoelingen.
Hij zeide haar dat zijne drift hem speet; dat
zij het hem ouden man maar niet al te euvel
moest duiden en dat hij gekomen was om Gos
wijn de hand der verzoening te reiken. Op hare
bemerking dat deze niet te huis was en nog
wel eenigen tijd afwezig kon blijven, verklaarde
hij, als zij er niet tegen had, dan maar op hem
te willen blijven wachten, daar hij op hetoogen-
blik over zijn tijd kon beschikken en dan met
een eens nadere kennis met haar kon maken.
De goedhartige nicht, die natuurlijk den ge
spannen strik niet kon vermoeden antwoorde
gul weg dat haar dit zeer veel genoegen zou
doen omdat zij ook niets liever wenschte dan
in vrede en vriendschap met hare naaste buren
te leven, en dit te meer daar zij bespeurd had
hoezeer hunne verwijdering Oom Goswijn, hoe
onschuldig hij zelf er ook aan was, toch had
gehinderd. Met dit al kon zij toch, hoe goed
zij zich ook hield, den instinktmatigen afkeer,
die Form haar inboezemde, maar niet overwin
nen en nam zich daarom voor, behoedzaam en
bedaard zijne gesprekken te beantwoorden ho
pende dat eene spoedige komst van haren oom
een einde aan hare beklemdheid rnocht maken.
Die wensch werd gelukkig vervuld want Form
had nog geen halfuur bij haar doorgebracht,
of de deurklink werd geheven en Goswijn en
Bastiaan traden het vertrek weder binnen. Form
stond dadelijk op en bood, onder allerlei ver
ontschuldigingen, hen beiden de hand, die door
Goswijn aangenomen doch door Bastiaan gewei
gerd werd met de leuke opmerking; dat
ze het best zonder pootjes geven afkon
den Hoezeer deze handelwijze den spoedig
opbruisenden toorn van den houtvester weder
dreigde te ontsteken, toch wist hij zich te be-
heerschen en zeide, zoo bedaard als hij ver
mocht „dat ieder daarover zijn eigen gevoelen
mocht hebben en dat hij tegenover hem voor
taan zijne handen wel thuis zou houden om
vriendschap te bieden. Of zij niet op andere
wijze tegen hem in beweging zouden moeten
komen kon hij niet zeggen, dit zou veel van
hem zelf en van de omstandigheden afhangen.
Bernard glimlachte even doch sprak er geen
woord op en de beide ouden waren weldra in
een vredig gesprek gewikkeld, terwijl Bastiaan
Geerte Mie onderhield rnet een verhaal over
hetgeen zij heden in het bosch hadden verricht.
Daar het inmiddels etenstijd werd stond Form
eindelijk op om, zijns weegs te gaan en gaf Goswijn
op nieuw de hand ten afscheid met de woorden:
„nu vriend! gij hebt mij wel begrepen niet waar
gij blijft de volle pacht uitwonen. Geef mij uw
contract maar dan zal ik het den landheer laten
zien want ik heb het andere verlegd en kan
het zoo spoedig niet vinden." Reeds was de
onergdenkende Goswijn opgestaan om het papier
uit zijn kast tevoorschijn te halentoen Basti
aan hem ter zijde trad en hem toefluisterde:
„om gods wil vader, niet doen. Het is een streek