NIEUWE
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
EMS, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG
In het verre Westen.
Feuilleton.
No. 39.
Woensdag 14 Mei 1884.
Dertiende Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Bttitenlandsch Overzicht.
Staten-Generaal.
COURANT.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele RijkMO.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05
Voor het Buitenland0,07
Reclames per regel 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen ingezon
den worden tot uiterlijk 's mor
gens 10 uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt sleckts driemaal
in rekening gebrackt.
Een belangrijk bericht wordt uit Shan-
gaï in dato 11 Mei aan de „Times" ge
seind: Heden is te Tientsjin door den
kapitein Fournier, namens Frankrijk, en
Li-Hung-Chang, vertegenwoordiger van
China, een verdrag onderteekend, krach
tens hetwelk China het protectoraat er
kent van Frankrijk over Tongkin en
Annam, overeenkomstig de tegenwoordige
grenzen. De betrokken partijen zullen
gezamenlijk en onder later vast te stel
len voorwaarden de vragen regelen, be
treffende de grenspolitie en de tollen in
de provinciën Kwangsi, Kwangtung en
Yunnan. De algemeene handel is geo
pend, China betaalt geen oorlogsschat
ting.
Dit bericht is zeer belangrijk, en stemt
overeen met hetgeen eenige dagen
vroeger over den gang der Tongkin-
aangelegenheid werd gemeld. Bovenge
noemde vertegenwoordiger werd geacht
een voorstander van den vrede te zijn, en
zijne inzichten werden door de keizerin ge
deeld, niet door de meeste harer raads
lieden die zich wel nijdig hielden maar
toch zullen ingezien hebben dat nu de
tijd van blaffen voorbij en die van bijten
aangebroken is, men zich nog wel eens
mocht bedenken. De keizerin antwoordde
op Li-Hung-Changs memorie van advies,
dat zij hem alleen opdroeg het „prestige
van China" te handhaven en het ge-
Nauwelijks was de deur achter hen dichtge
vallen, of Webster wendde zich tot den ge
vangene.
«Mapelton," begon hij op gedempten toon, maar
voor hij verder kon gaan, viel de gevangene hem
norsch in de rede:
»Noëm mij Badger, want Badger was het, die
verraderlijk door uw schurkachtige helpers over
vallen werd, Badger was het, dien zij hierheen
sleurden."
»Voor mij zijt gij Mapelton," sprak Webster
eentonig, «Badger, den moordenaar en struik-
roover moest ik zonder een minuut te verliezen
laten ophangen; met Mapelton heb ik eerst een
ernstig woord te spreken. Zij is hier, en weldra
zal zij yoor u staan; Zijt gij nog bereid datgene
te doen, wat ik van u vorder?"
«Doe wat gij wilt; ik zal zelf doen wat mij
goeddunkt," antwoordde Mapelton tandenknar
send.
Webster trok een revolver, spande den haan
en drukte den loop tegen het voorhoofd van den
gevangene; indrukwekkend klonk het van zijne
lippen
»Bij den alrnachtigen God, als ik van hier ga,
geschiedt het of in de overtuiging, dat gij uwe
belofte vervullen zult en u aan mijn wil onder
werpen, óf gij blijft als een lijk in deze hut
achter, en het vuur zal u en haar vernietigen."
»Of het nu gebeurt, of bij het aanbreken van
den dag, dat is mij onverschillig," spotte de
roover, «hoe eerder hoe liever, en liever door
vaar voor rampen van het rijk af te
wenden.
De heer Gladstone mocht willen dat
hij met de Soedan-zaak zoover klaar was
als zijn collega Ferry met de Tongkin-
sche. Al het nieuws dat men aangaande
de eerste verneemt komt in den laatsten
tijd uit Cairo en het zal nog wel schaar-
scher worden, naarmate ,de opstandelin
gen de telegrafische gemeenschap afsnij
den.
Te Khartoem lijkt Gordon het te kwaad
te hebben niet slechts met de opstande
lingen buiten de stad, maar ook met
een deel van bevolking en bezetting
hij heeft een soort van verschansing ge
maakt om zijn „paleis", met loopgiaven
naar de fortificatiënook liet hij een
viertal verraders doodschieten. Kluchtig
is het, dat de Engelsche Regeering aan
de militaire autoriteiten te Cairo opge
dragen heeft, zich voor te bereiden op
een mogelijke expeditie tot ontzet voor
Khartoem, welke, indien zij vóór dien
tijd niet onnoodig blijkt te zijn, in Octo
ber onder bevel van Lord Wolseley zou
worden afgezonden. Lord Wolseley staat
er voor bekend dat hij bijzonder geschikt
is om wanhopige zaken op te knap
pen, maar in de Soedan-geschiedenis is
men altijd te laat gekomen, en misschien
zal dat nu wel weer zoo zijn. De Egyp
tische troepen te Dongola, onder Mudir-
Pacha, houden nog stand bij herhaling
dringt hij bij den premier Nubar-pacha
aan op het zenden van versterkingen, er
bijvoegende, dat zoo men den Mahdi daar
tot staan wist te brengen, het gevaar
dat de opstandelingen Egypte binnen
dringen voorloopig afgewend zou zijn:
men schijnt aan zijn verlangen niet te
kunnen voldoen. Soeakin wordt opnieuw
door Osman Digma bedreigd, zoodat we
der de hulp der Engelsche mariniers is
een kogel dan door den strop, nu ik weet dat
er toch geen uitkomen is uit deze val, waarin
ik verraderlijk gelokt ben."
Met ijzige kalmte en zonder het pistool van
zijne plaats te nernen ging Webster voort
«Gij hebt een minuut tijd om te beslissen.
Bedenk wel: zoolang er nog een vonkje leven
in u is, is er nog kans om te ontkomen."
Plotseling kwam er glans in de oogen van den
gevangene.
«Wilt gij mij vrijlaten?" kon hij nauwelijks
verstaanbaar uitbrengen in de hevige gemoeds
beweging.
«Dat hangt van u zeiven af."
Mapelton dacht een oogenblik na. Toen, in
gespannen verwachting zijn vijand aanstarende,
vroeg hij:
«Wie staat mij borg, dat gij uw woord zult
houden
«De uitslag zelf. Als Mapelton, die zijn plicht
vervulde, gaat gij vrij van hier, alleen ter wille
van anderen."
«En als Badger
«Als Badger loopt gij den dood ir. de armen,
als gij hen, die jacht op u maken, niet weet te
ontwijken."
Mapelton lachte schor.
«Een slechte troost," spotte hij, en toch, toon
mij slechts een uitweg die juist groot genoeg is
voor een man om te ontkomen, en ik zal het
tegen een geheel regiment van vervolgers op
nemen. De wereld is groot, en ook buiten
Californië wordt brood gebakken."
«Wilt gij mijn aanwijzingen opvolgen?"
«Geheel en al. Wilt gij dat ik eden zal
doen, zeg dan maar welke, en ik ben geheel
bereid."
Webster liet de hand, waarin hij het pistool
hield, zakken.
«Wat kunnen mij uw eden schelen," sprak
ingeroepen.
En de conferentie? Men gooie maar
op, kruis of munt. Turkije heeft op de
uitnoodiging geantwoord, men weet niet
wat, doch in elk geval met het voorstel
om eventueel Konstantinopel te verga
deren. De Kölnische Zeitung vertelt dat
het antwoord des Grooten Heers over
eenstemt met Frankrijks wensch, om de
Egyptische quaestie in haar geheelen om
vang te bespreken. Daaromtrent zei Glad
stone in het Lagerhuis, dat een behan
deling van iets anders dan de financi-
eele aangelegenheden de conferentie
geheel van karakter zou doen verande
ren, maar dat de Regeering, mocht soms
een der Mogendheden eenig ander belang
ter sprake willen brengen, r,iet weige-
geren zou aan aan de behandeling deel
te nemen. Men ziet, dat is een stapje
tot toenadering. Aan den Khedive moet
geantwoord zijn dat aan zijn wensch
om Egypte op de Conferentie te doen
vertegenwoordigen, al is het maar om
inlichtingen te verstrekken en met slechts
adviseerende stem, geen gevolg kan ge
geven worden.
De Duitsche Rijksdag nam Zaterdag
in tweede lezing het voorstel der Regee
ring tot verlenging der socialisten-wet
aan, onveranderd, en wel met een meer
derheid van 32 stemmen, grooter dan
iemand had verwacht, (189 tegen 157.)
Windthorst trok al zijn door de Com
missie goedgekeurde amendementen in,
en stemde zelf, evenals 44 zijner partij-
genooten tegen, terwijl 38 zich vóór
verklaarden. Ook de nieuwe vrijzinnige
partij was verdeeld. Van de ten vorige
dage gehouden discussie is de redevoe
ring van Bismarck het belangrijkst. On
der anderen las hij een schrijven voor
van den Keizer na den moord van Alexan
der II tot diens opvolger gericht waarin
hij onverschillig, «als gij de volvoering van mijn
plan ook maar een haar in den weg legt, dan
spreekt gij uw eigen doodvonnis uit. De man
nen, die buiten staan, sluiten u door een van
de reten den mond, nog vóór gij het verrader
lijke woord geheel uitgesproken hebt."
«Dat is duidelijk," hernam Mapelton op hate-
lijken toon, «en ik ben eigenlijk een gek, dat
ik er nog langer over praat. Vooruit dus
maar. Laten zij maar komen. Het moge afloo-
pen zooals het wil, maar ik zal handelen zooals
mijn verstand mij zegt," en de lach, die over
zijn gelaat vloog, verwekte bij Webster de vrees,
dat hij voorgoed met het leven afgedaan had
en in het kritieke oogenblik, om zijn einde te
verhaasten en voor zijn dood anderen nog nadeel
te berokkenen, het tegenovergestelde zou doen
van wat hij beloofd had.
In gedachten hield hij langen tijd het oog
gericht op den voor hem liggende. Eindelijk
kwam hij toch tot een besluit, en het pistool onder
zijn mantel bergend, begon hij:
«Er staat te veel op het spel; ik moet het
wagen, zelfs op gevaar van een ongelukkige
nog rampzaliger te maken," en zonder verder
op Mapelton te letten ging hij naar buiten. Daar
kwamen de beide wachters naar hem toe. Na
dat hij een hunner met een boodschap naar den
wagen gezonden had, keerde hij tot den gevan
gene terug.
«In zulk een toestand mag men u niet zien."
en zonder tijd te verliezen maakte hij de touwen
van handen en voeten los, «en bij slot van re
kening houden deze ellendige touwtjes u lang
niet zoo zeker vast als de geweerloopen, die
bestendig op uwe borst gericht zijn. Zie zoo
sta nu op, loop eens rond en denk aan hetgeen
ik u gezworen heb."
«Gij hebt gezworen te zullen wreken," zeide
Mapelton met verkropte woede, en hij deed
een conferentie werd voorgeslagen tot
het beramen van internationale maatre
gelen tegen pogingen tot Koningsmoord.
Oostenrijk en Rusland wilden wel, En
geland wilde niet en Frankrijk stelde
zijn beslissing afhankelijk van die van
Engeland: later trok ook Oostenrijk zich
terug. Omtrent de socialisten-wet ver
klaarde de Rijkskanselier dat zij onmo
gelijk minder streng kon zijn den werk
lieden hoopte de Regeering door sociale
hervormingen te geven wat hun toekwam.
Verwerpt de Rijksdag deze wet, de Re-
geering zal met een nieuwen Rijksdag
beraadslagen weigert ook deze de voor
dracht goed te keuren, dan kan de Re
geering haar handen in onschuld was-
schen en de verdere ontwikkeling van
de sociaal-democratie met een gerust ge
weten aanzien. Nu, de stemming van
Zaterdag heeft voor Vorst Bismarck het
gebruik van het Pilatus-bekken onnoo
dig gemaakt.
Bij volkstemming verwierp de Zwit-
sersche natie Zondag vier wetsontwerpen,
van liberale zijde afkomstig, en dooi de
meeste cantonnale vertegenwoordigingen
voorloopig goedgekeurd.
De Tweede Kamer toog Dinsdag den
6en Mei weder aan den arbeid. De Voor
zitter hei dacht het overleden lid den heer
Van Nispen en den oud-griffier der Kamer
den heer Veegens, insgelijks gedurende
het reces gestorven. De lieer Kolkman,
in het district Nijmegen gekozen, nam
zitting. De afdeelingen werden opnieuw
samengesteld, en kozen haar bureaux: voor
zitters werden de heeren Van der Loeff,
Van Delden, Van der Linden, Van der
Schrieck en Corver Hooft.
eenige pijnlijke pogingen om op te staan.
«Om wraak, denk ik niet meer, ik wil slechts
gerechtigheid," antwoordde Webster somber.
Mapelton stond nu op zijne voeten en strekte
beide armen uit. Tegelijk kwam er een duivel-
sche grijns op zijn woest, rood gelaat. Het
was, alsof het bewustzijn van vrijheid, al was
die ook slechts schijnbaar, een bedwelmenden
invloed op hem had. Plotseling echter verbleekte
hij weder, en terwijl hij zich met de eene hand
aan de steenen van den haard vasthield, wees
hij met de andere op een plas bloed, die zich
gevormd had naast het blok hout dat aan zijn
schouders tot leuning had gestrekt.
«Als dat nog in mijn aderen stroomde, dan
zou het met het staan en het loopen nog wel
gaan. Maar nu ben ik zoo zwak, dat zelfs de
ellendigste Chinees mij nog de baas zou wezen."
«De wonde is niet gevaarlijk," merkte Web
ster op, «en dat beetfe bloedverlies zal u ook
geen dag eerder doen sterven," merkte Webster
aan.
«Alsof ik dat zelf niet wist," zeide Mapelton,
terwijl hij zijne vorige houding weer aannam;
«het hindert mij alleen maar, dat ik te zwak
ben om rechtop te staan.
«Laat dat u dan tot vermaning strekken. Aan
de zaak wordt trouwens niets veranderd, of gij
er bij zit of staat."
Mapelton sprak verder niet; alsof hij met
zijne gedachten elders was, zoo strak staarde
hij voor zich uit. Had hij kort te voren mis
schien nog de hoop gekoesterd, bij hetgeen er
volgen moest buiten te kunnen komen en onder
beschutting der duisternis tusschen de struiken
aan de kogels zijner vervolgers te kunnen ont
komen, nu was hij tot het volle bewustzijn van
volslagen onmacht gekomen.
Wordt vervolgd.
