NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT EN GELDERLAND. Vervloekt en Verstooten. N. 57. Zaterdag 16 Juli 1887. Zestiende Jaargang. VOORLOOP16 BERICHT. Lise Flenron floor Georp Olinet, Onze taak. VOOR abonnementsprijs: VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort. advertentie ni F euiilet on. BINNENLAND. AMERSFOOBTSCHE CODBANT. Per 3 maanden ƒ1.— Franco per post door het geheele Rijk. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Aangemoedigd door het succes rnet het onlangs bij deze courant gegeven premiewerkConway, Teruggeroepen, heeft de uitgever besloten binnen kort zijnen abonné's een minstens even degelijk werk als premie aan te bieden. Deze roman, eene vertaling van schrijver van de „Industrieel van Pont Avesnes," zal in het begin der volgende maand verschijnen en tegen betaling van slechts 50 cents, uitsluitend voor de abonné's op de N. Amersf. Courant verkrijgbaar zijn. Ditmaal zal de bon niet in de Courant zelve worden af gedrukt, maar kan deze van heden af door eiken abonné aan 't Bureau dezer Courant worden afgehaald. Wanneer wij den blik laten gaan over den hedendaagschen toestand van ons werelddeel, dan ontwaren we duidelijk twee stroomingen, die tegen elkander inwerken, en, bewust of onbewust, elkanders invloed trach ten te neutraliseeren. Welke van die twee in 't eind de overhand zal be houden, is niet met wiskundige zekerheid uit te maken, al zou ook ons geloof aan de zegepraal van het goede dienaangaande geen twijfel overlaten. Op het gebied van den geest be speuren we overal een duidelijk streven naar toenadering, De ont dekkingen der wetenschap, waar ook gedaan, blijven niet bewaard binnen de grenzen van het land, doch worden onmiddellijk overal be kend gemaakt en op velerhande wijzen benuttigd. Geleerde genoot schappen benoemen buitenlandsche leden, zonder te vragen naar natio naliteit; welke bijzondere volksbelan gen ook tot verwijdering aanleiding mogen geven, er is geen sprake van, wanneer hetgeidt een beroemden naam te huldigen, een gewichtigen arbeid te waardeeren. In de kunst is het evenzoo; internationale ten toonstellingen brengen de schilder werken van artisten, tot natiën be- hoorende die jegens elkander alles behalve vriendschappelijk gezind zijn, binnen dezelfde wanden samen; de toonwerken van musici uit alle landen leveren de stof voor concerten. Slechts een zeer enkele maal is op dit gebied de harmonie verstoord geworden: we herinneren slechts aan de mislukte «Lohengrin" uit voeringen te Parijs. Het valt dan ook niet te ontkennen, dat van alle nieuwere componisten Wagner degene is geweest, wiens werk het sterkst sprekend nationaal karakter vertoonde, waarbij het niet ontbrak aan tekst woorden, die niet bepaald vleiend mogen genoemd worden voor de ijdelheid van het volk dat de gast vrijheid weigerde. Maar inderdaad behooren dergelijke afwijkingen van den regel vooralsnog tot de zeldzaam heden. Voorts zijn er nog een aantal dingen, die ons hoop doen koesteren dat de verbroedering der volken geen hersenschim moge zijn. Voor de belangen van de stoffelijke wel vaart ontbreekt het niet aan samen werking, getuigen de talrijke con gressen, over verschillende onder werpen gehouden, te veel om ze afzonderlijk te vermelden. Ja, ware het niet dat een bekrompen opvat ting van nationale belangen ten op zichte van handel en nijverheid in de laatste jaren de overhand hadde verkregen, we zouden ons haast kunnen voorstellen dat de tolgrenzen eenmaal geheel zouden verdwijnen, dat de vrije en onbelemmerde ruiling van grondstoffen en nijverheidsvoort brengselen eerlang de welvaart in doordringen. 29) Deze slag kwam te snel en te onver wacht Na zooveel strijd zorgen en ge varen teruggekeerd, vond hij zijn kind nietwaar was zij Als door een electrischen vonk bewogen, sprong Baruch Levi na een poos op en snelde uit het kasteel. Nu verhaalde Iwan zijn meester, dat Seniawitsch in het huis van den jood door de kozakken gevangen genomen en weggevoerd was geworden. In Levi's tegenwoordigheid had hij van deze om standigheid niet durven spreken. Baruch Levi kwam spoedig terughij had al zijne papieren en schatten nog goed be waard, in zijn huis gevonden, maar toch zou hij ze gaarne weggegeven hebben, zoo hij Sara daarvoor aan zijn hart had kunnen drukken. Met zoo veel mogelijke behoedzaamheid deelde Dewbinsky hem het van Iwan gehoorde mede hij zou het gaarne verzwegen hebben, maar het kon een spoor tot het wedervinden van Sara opleveren. »Ja," riep Baruch, «de schurk heeft mijn kind ontvoerdIk, dwaasdat jk niet eer op deze gedachte kwam, alle hoeken der wereld zou doen i vernement zijn positie zoekt te ver- sterken. Kleine natiën, die over de aan de orde zijnde quaestiën gelukkig niet geraadpleegd worden, moeten niettemin rekening houden met den toestand, en goed weten wat haar te doen staat. We spraken in den aanvang van twee stroomingen, en wij gelooven, hoe dieper en machti ger de eerste wordt, des te grooter is de kans dat het haar eenmaal gelukken zal de noodlottige werking der laatste te neutraliseeren en te vernietigen. Den stroom van het gemeenschappelijk geestesleven der volken te versterken, is in de eerste plaats onze roeping. En inderdaad, we laten ons in dit opzicht niet onbetuigd. Elk onzer vier universi teiten verheugt zich in het bezit van eenige hoogleeraren, wier vermaard heid zich van het eene eind der aarde tot het andere uitstrekt, wier meening overal, waar twijfel is geop perd, wordt gevraagd, wier uitspraak als beslissend wordt erkend. Men spreekt weieens van de verbazende sommen, die bij ons voor Ilooger Onderwijs worden uitgegeven, maar bedenkt men dan wel, dat we daarmee ons wetenschappelijk stand punt handhaven en ons in het groote gezin der volken onmisbaarder maken, dan wanneer we ons land tot één vesting maakten en eiken Nederlan der tot een krijgsman? Dat neemt niets weg van onze verplichtingen ook ten aanzien van de dingen, over welke we in de tweede plaats spraken. We willen ons zoo nuttig maken als we kun nen, maar, als de volken toch eindelijk den vrede niet langer kunnen bewaren, dan moeten zij ons er buiten laten. Wij verlangen geen twist, doch wenschen ook niet ge moeid te worden. Wij stellen ons, het is waar, een hooger doel voor oogen dan door wapengeweld te bereiken is, en de toekomst zal ver moedelijk wel uitmaken dat wij het Maar tegenover dat licht, wat diepe schaduwNaarmate de nood zakelijkheid van voortdurende vriend schappelijke betrekkingen overtuigen der blijkt, en de aanvankelijke be vrediging van dien eisch rijker vruchten afwerpt, spant de booze geest van den nationalen haat met meer volharding zijn krachten in, om het goede werk te verijdelen. Jaren achtereen leefden we reeds onder den indruk van een ophanden zijnden strijd tusschen twee der machtigste volken van ons wereld deel, een strijd die, in evenredig heid tot de verbeterde aanvals- en verdedigingsmiddelen en tot de ver hoogde sterkte der wederzijdsche legers, vreeselijker zou zijn dan wat de wereld ooit aanschouwde. Het drukkend gevoel der heerschende spanning in den politieleen damp kring is dikwijls zoo ondragelijk dat de wensch naar een uitbarsting, welke gevolgen zij dan ook hebben moge, volstrekt niet onnatuurlijk mag heeten. Gaan wij de houding der diploma tie in het algemeen na, dan doet zij ons niet denken aan ernstige pogingen om het gevaar langzamer hand te doen verdwijnen, door ver houdingen in het leven te roepen die vroegere gebeurtenissen doen vergetenmen zoekt slechts combi natiën te treilen waardoor, als een maal de maat vol is, de kansen op bondgenootschappen worden vermeer derd. Zoowel de Oostersche quaestie als de Fransch-Duitsche betrekkingen geven aanhoudend aanleiding tot bezorgdheid, en hoe weinig nog, wat de laatste aangaat, op bevrediging kan gerekend worden, is duidelijk geworden door het land verradersproces, onlangs voor het Rijksgerechtshof te Leipzig gevoerd, en dat geen hoogen dunk gaf van de wijze, waarop het Fransche gou- beste deel gekozen hebben. Middeler wijl is het de roeping onzer regeer ders, het oog geopend te houden voor de gevaren, die ons zullen dreigen als wellicht de niets ont ziende kolossale legermachten van Galliër en Germaan optrekken, om opnieuw het eeuwenoude geschil te beslechten. De gezondheidstoestand van den Koning blijft te Soestdijk zeer goed. Waarschijnlijk zal Z. M. in September te 's Gravenhage komen, om de Kamers persoonlijk te openen. Ook te Breda zal men den Prinses jesdag weder zeer feestelijk vieren. Z. K. H. Prins Albrecht van Pruisen bracht deze week een bezoek aan het eiland Marken en trad er eenige wonin gen binnen, wier karakteristieke inrich ting in hooge mate zijn belangstelling wekte. Naar men verneemt, heeft het on langs vermelde wetsontwerp tot herzie ning van de wet op de koninklijke mi litaire academie bij den Raad van State een zóó ongunstig onthaal gevonden, dat er de eerste jaren wel niets van zal komen. Naar rnen verneemt, wordt door de politie te 's-Hage een onderzoek in gesteld ter zake de levering van 35,000 kilogram steenkolen ten behoeve van het departement van marine. Zijn wij goed ingelicht, dan loopt dit onderzoek over het feit, dat van genoemde hoeveelheid brandstof slechts de helft in de bergplaats van het ministerie is terecht gekomen. Vad 50 leerlingen van het gymnasium te Amsterdam, die, behalve in gymnastiek, zich wekelijks oefenen in het hanteeren van het geweer, zijn nu de vacantie is ingetreden, met hunnen onderwijzer en eenige militaire instructeurs naar het kamp van Laren vertrokken, om daar 1 gedurende 14 dagen, geheel op militairen dat ik mijn huis voor dien verleider opende. j>Ja. slechts Seniawitsch kan het gedaan hebben mijn kind, mijn arme Sara in de handen van dezen welluste ling," jammerde hij. «Maar ik wil hem vinden, ware het aan het andere einde der aarde en dan wee hem Dewbinsky vereenigde zich met die zienswijze. Maar ook hem stond een even zoo harde slag als die van den grijsaard te wachten. Toen hij naar Anka en haar vader vroeg, vernam hij dat het geheele vorstelijke gezin acht dagen na zijne vlucht door kozakken naar Warschau weggevoerd was, wijl men hen verdacht hield zjjne vlucht begunstigd te hebben. «Levi, wij hebben nu der.zelfden weg," zei de graaf tot den jood, «ook ik moet Seniawitsch vinden, om hem voor het verraad aan onze zaak te tuchtigen. Schielijk alles ingepakt, in een uur moe ten wij wegriep hij tot Iwan. Waarheen?" vroeg deze verbaasd. «Naar Warschau," antwoordde de graaf; «daar moet ik hem vinden en dan wil ik mij vrijwillig aan de Russen overgeven, om Anka's ouders te redden." XIV. Seniawitsch was na het uitgevoerde met de Russische regeering afgesproken verraad aan de opstandelingen naar Warschau teruggekeerd, waar hij een ijverige bezoeker van den gouverneur werd hij maakte daar aanspraak op het loon voor den dienst, dien hij de regee ring bewezen had, hij verlangde, dat Murawieff hern door zijn invloed de hand der dochter van den gevangen gehouden vorst Felotiskolï zou bezorgen. Murawieff scheen ditmaal bijzonder goed geluimd, want hoogst verheugd over de totale vernietiging der opstan delingen onder hun dictator, beloofde hij Seniawitsch persoonlijk den vorst de hand zijner dochter voor hem te ver zoeken. «Wat de jonge vorstin betreft," voegde hij er glimlachend bij, «men zal haar wel het hoofd recht zetten." «Zoo zij evenwel mocht weigeren waagde Seniawitsch tegen te werpen, want het was hem er om te doen, uit te vorschen hoe ver de gouverneur ten zijnen behoeve gaan wilde. «De zaak is veel eenvoudiger dan ge denkt," hernam Murawieff. «De jonge vorstin, om baar vader uit de gevangen schap te bevrijden, heeft zich bij mij zelf als de alleen schuldige bij het ontvluchten van den graaf aangegeven. Zij is daar door aan al de strengheid der wet on derworpen. Nu verlang ik als prijs er voor, zoo ik het onderzoek staak en ge nade oefen, de hand der jonge vorstin voor u. Gelooft ge dat men mij zal af wijzen De vorst, geloof ik, weet hoe ver mijne macht reikt. Seniawitsch moest zich bedwingen, zijn nieuwen beschermer niet om den hals te vallen. Al de intrigues welke de sluwe graaf gesponnen had, waren op wonderbare wijze gelukt. Het was stellig te verwachten dat vorst Felotiskoff zelf met al de middelen, welke hem ten dienste stonden, Anka tot een huwelijk met Seniawitsch zou bewegen en dat ook de vorstin hem hierbij ondersteunen zou. Het antwoord hetwelk de gevreesde gouverneur voor zijn beschermeling ont ving, was reeds na weinige dagen in ge heel Warschau bekend. Een groote receptie had in [het hótel van den vorst plaats. Graaf Seniawitsch's j oogen straalden van hoogmoed en geluk; triomfeerend aanschouwde hij de schoone Anka, die na vruchteloos weerstreven het bevel van haar vader gehoorzamen en de verloving met den verrader vieren moest. Zij stond kalm en onverschillig tegen over hem. Op haar bleek gelaat wisselde een uitdrukking van trotschen onwil en van -opwellenden toorn elkander af, toen Seniawitsch beproefde met keurige woorden haar zijne gloeiende liefde te verzekeren en zijn vroeger gedrag te rechtvaardigen. «Laat het verledene rusten," onderbrak Anka met trots «uwe betuigingen zijn holle woordenIk vorder zelfs dat ge mij in het vervolg van zulke frazen en van uwe teederheden verschoont, want alleen op deze voorwaarde blijf ik bij mijn besluit. Behaagt u dat niet, dan verscheur ik nog in de laatste minuut, voor de oogen van geheel het gezelschap het contract, dat mij den naam van uw echtgenoote moet geven en hetwelk ik niet om het mij drei gend lot, maar eeniglijk om mijn vader niet ongelukkig te maken, onderteeken." De graaf moest zich onderwerpen, Hij had alle maatregelen genomen om op zijne verloving rnet Anka de huwelijks verbintenis onmiddellijk te laten volgen. «Is zij maar eerst mijn vrouw," zeide hij voor zich, «dan zal ik een anderen toon tegen het duifje aanslaan. En spoedig was de dag verschenen.dat in het hotel van den vorst, in den kring van verwanten en vrienden, de huwe lijksvoltrekking van den graaf met Anka zou plaats hebben. Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1887 | | pagina 1