NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
DE VERREZENE
UTRECHT EN GELDERLAND.
No. 100.
Woensdag 14 December 1887.
Zestiende Jaargang.
VOOR
abonnementsprijs:
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort.
advertentie ni
BINNENLAND.
Feuilleton.
AMEBSFOORTSCIE COURANT.
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Kijk.
Afzonderlijke Nummers S Cent.
Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Van 16 regels 0,40 iedere regel meer B Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend,
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Men verzekert, dat de minister van
justitie, mr. W. M. baron Du Tour van
Bellinchave, het voornemen zou hebben,
binnen een niet te lang tijdsverloop,
althans kort vóór of na de opening der
nieuwe Kamers, ontslag uit zijne betrek
king aan te vragen.
Keizerin Eugénie verlaat vermoe
delijk 20 dezer de hoofdstad, om zich
naar Engeland te begeven. De keizerin
heeft in de laatste dagen herhaaldelijk
het rijksmuseum bezocht. Zij ging te
voet heen en keerde per tram terug,
alleen vergezeld van mevr. Lebreton.
De Holl. IJzeren Spoorwegmaat
schappij neemt eene proef met het plan
ten van vruchtboomen langs de bermen
der wegen. Voorloopig zullen op het ge
deelte der lijn tusschen Amsterdam en
Slooterdijk een vijfhonderdtal pyramide-
pere- en apppelboomen worden gezet.
Het werk is opgedragen aan den boom-
kweeker Jar. P. R. Galesloot, op wiens
advies uitsluitend pyrainiden worden ge
nomen, daar hoog- en halfstamboomen
in ons vlakke land te veel wind vangen.
Er kunnen er daarenboven meer van
dien vorm op dezelfde uitgestrektheid
gronds geplant worden, terwijl de fijnere
vruchten ook grootere handelswaarde
vertegenwoordigen. Zij dragen reeds een
jaar na de planting, en de vruchten ne
men telken jare toe in gewicht. De vruch
ten van hoogen halfstammen nemen wel
toe in getal, doch worden daarentegen
kleiner.
Wel eischen de pyramiden bij voort
during oordeelkundige behandeling, doch
de opbrengst belooft dan ook des te meer
vooral daar zoowel in ons land als in
Engeland en Amerika altijd veel vraag is
naar goede tafelsoorten
In Zevenwolden zien vele boeren
verlangend naar -sneeuw uit, om aan
de tali ijke raven en kraaien de gelegenheid
te ontnemen hunne magen te vullen met
het winterkoren, hetwelk de boer in
zijne akkers zaaide. De brutale dieven
hebben dit zaad gevonden, en met allen
ijver zetten zij in grooten getale dag aan
dag hur. onderzoek met den besten uit
slag voort. Wel plaatst de boer ver
schrikkers, maar de zwarte stroopers,
ze kijken hoogstens naar de vreemde
figuren, van vluchten is geen sprake.
Hen te verjagen met kruit en lood zou
meer afdoende zijn, maar de jachtwet
verbiedt het.
Storm op zee!!
Het stoomschip Prinses Marie, van de
Maatschappij Nederland, kapt. R. I.
Weber, keerde Zaterdag van Batavia aan
de Handelskade, te Amsterdam terug met
averij, bij een storm in de Middellandsche
zee beloopen, waaromtrent wij bet vol
gende vernemen
Het was den 1 December.
De Prinses Marie bevond zich in de
Middellandsche zee.
Het had den ganschen dag geregend
en gestormd, gepaard rnet zeer hooge
zeeën, zoodat alles gesloten was aan boord.
Passagiers waren er niet aan boord, daar
men een tusschenreis gemaakt had tot
het vervoeren van hadjis tusschen Iudië
en het Moslimsche heilige land. De beman
ning bestond dus uit het gewone per
soneel. Men was onderin al eenigzins
aan het weer gewoon geraakt en ging
gewoon zijn gang. De Javaansche jongens
liepen op hun bloote hakkies been en
weer. De docter wiens hut met die van
den administrateur voor aan den ingang
van den salon gelegen was, had het raad
zaam gevonden een andere hut op te
zoeken en had juist zijn bagage overge
dragen en stond met den 3en stuurman
in de salon te praten, toen plotseling lei
hoogte van kaap da Gala'een zee van een
paar huizen hoogte op het dek tegen den
ingang van de salon neerviel.
Krak! Krak! Krak! klonk het; het slot
van de salon sprong, de drie vier eerste
kajuiten werden als bordpapier in elkaar
gerold en de volle zee stroomde de salon
binnen.
De dokter en de 3e machinist sloegen
om van schrik en vluchtten naar achter
om daar te ontkomen. Te vergeefs, al
les was gesloten. Door het water baden
de moesten zij dus naar voren een uit
weg zien te vinden.
De salon dreef weldra, alles ging over,
door en op elkaar. Het zeil dat op den
grond lag werd door het water omhoog
gestuwd. De Javaansche jongens sprongen
als kakkerlakken in het water. De vee-
ren van de bedden dreven op het water,
dat door de slingeringen van het schip
opgezweept werd tegen de zoldering.
Aan bakboordzijde, waar het gat geslagen
was, zag men in volle zee.
Alle hens werd nu, niet op dek, maar
in de salon geroepen. De matrozen en
de jongens togen aan den arbeid. Eerst
werd de ruïne opgeruimd, de brokken
balken en hout omvergehaald, waaronder
een paar Javaansche jongens geraakt
waren en verwondingen hadden bekomen.
De inventaris van den administrateur,
den heer J. Scheltema dreef geheel. Zijn
geheele kajuit was vernield en het aan
recht, waarop tal van voorwerpen en
benoodigdheden stonden, was eveneens
geheel omvergehaald. Daaraan werd
echter niet gedacht. Er moest gehandeld
worden en dat kon, want men had geen
overlast van beangste passagiers.
Gedeeltelijk ving men aan bet water
te scheppen uit de in een staat van
watersnood verkeerende salon, terwijl
een ander gedeelte der bemanning
trachtte het gat ts stoppen.
Oude zeilen er voor!" riep men:
planken! touwen!" Alles goed en wel,
maar dat ging niet zoo makkelijk. Het
regende en stormde nog steeds en de
zee sloeg aanhoudend over boord.
Men moest elkaar vasthouden, om niet
in zee geslingerd te worden.
Na lang worstelen en onvermoeide
inspanning gelukte het een zeil om bet
gal te slaan en met touwen te beves
tigen, zoodat men tenminste niet nreer
in zee zag.
Het had krachtsinspanning gekost,
doch men had het klaar gespeeld.
Nu aan het water loozen. Dat was
geen kleinigheid. De salon dreef nog.
Wat rnen kon bereiken werd natuurlijk
opgepikt en geborgen. Doch veel was
door bet zeewater vernield of door het
schommelen stuk geslagen. De adminis
trateur was door die eene golf in een
oogenblik stadskind gemaakt.
Daar alles echter geassureerd was is
de schade niet zoo groot. Van de lading
is weinig beschadigd zoover men weet.
De storm woedde 24 uren en werd
verder door den kapitein met succes
getrotseerd.
Menschenlevens werden niet verloren.
De matei ieele schade aan de Prinses
Marie is niet gering, doch is te repa
reeren. 't Loont de moeite de ruïne te
zienhet heeft wel iets van een veld
tent, die ingang van de salon aan bak
boordzijde. Den kapitein en zijn beman
ning zijn intussclien geluk gewenscht
met de behouden aankomst. Amst. Crt.
Naar wij vernemen heeft Z. M.
de Koning het plan om een gedeelte
van het voorjaar aan het Meer van
Genève of elders in Zwitserland door te
brengen, opgegeven.
Z. M. zal in den aanst. zomer wel
weder een kuur te Wildungen ondergaan.
De Arnh. Ct. maakt melding van
iemand die zijn kiesrecht verloor, omdat
zijn huisbaas hem het ontnam. Deze
wist, dat zijn huurder in politieke mee
ning van hem verschilde, en hij zeide
hem de huur Op. Daai door kon hij niet
beantwoorden aan den eisch, negen
maanden op dezelfde kamers gewoond
te hebben, aan welken eisch, volgens
den minister Heemskerk, moet worden
voldaan, wil men kiezer zijn.
Een nieuw staaltje van de volsla
gen onkunde, die vele buitenlandsche
bladen omtrent de gebeurtenissen en
toestanden in Nederland aan den dag
leggen, levert weer de Univers, die, van
de Grondwet sprekende, zegt, dat ze
werd afgekondigd onder het gelui der
klokken, en dat den ganschen namiddag
volksspelen werden gehouden, waarop,
naar de veronderstelling van het blad,
lot laat in den nacht de jenever en het
bier wel bij stroomen zullen zijn geplengd
Een gemeenteambtenaar schrijft
aan het Dbl.
In verscheidene gemeenten is door al
de aangeslagenen in de grond- en per-
soneele belastingen, die thans als kiezers
in aanmerking komen, hun aanslag reeds
ten volle aangezuiverd, zoodat de opga
ven der rijksontvangers, waaruit de kie
zerslijsten moeten worden opgemaakt
reeds zijn ingekomendaaruit blijkt
dat in sommige plattelandsgemeenten
het getal kiezers voor de Tweede Kamer
en de Provinciale Staten met ongeveer
60 en voor den gemeenteraad met
ongeveer 40 pet. zal vermeerderen.
In eene de vorige week gehouden
vergadering van bet Centraal Comité is
besloten, de Deputatenvergadering saam
te roepen tegen 20 December e. k., des
voormiddags te tien uur, in bet Gebouw
van Kunsten en Wetenschappen te
Utrecht. Naar men verneemt, zal door
het Centraal Comité aan de Deputaten
vergadering worden voorgesteld, een ont
werp in gereedheid te brengen voor een
program van actie, ten einde de tweede
Deputatenvergadering. die uit de nieuw
gevormde districten waarschijnlijk in
Februari zal saamkomen, zulk een pro
gram definitief vaststelle. Standaard.
Het schijnt dat er veel valsche
munt in omloop is in het Politieblad
komen niet minder dan zes kennisgevin
gen voor van procureurs-generaal in ver
schillende deelen des lands, betreffende
het in beslag nemen gedurende de maand
November van nagemaakte rijksdaalders,
guldens, kwartjes en dubbeltjes. Zij zien
er uit als echte, maar bestaan uit koper,
tin, lood en antimonium.
Voor de betrekking van ambtenaar
bij de belastingen te Nieuwer-Amstel,
waaraan eene jaarwedde van f200 ver
bonden is, hebben zich ruim 70 sollici
tanten aangemeld.
Het dezen zomer gestaakte ver
voer van levende, uit Duitschland afkom
stige schapen, over Vlissingen naar
Londen (Deptfordj zal weldra worden
hervat, op gelijke wijze als vroeger ge
schiedde.
Naar men verneemt is thans gecon
tracteerd voor belangrijke transporten,
die, voor wat betreft het traject over
zee, evenals voorheen, zullen plaats
hebben met stoombooten van de Konink
lijke Nederlandsche stoomboot-maat
schappij te Amsterdam, die daarvoor
dezelfde booten heeft bestemd, die reeds
vroeger voor het schapenvervoer tusschen
Vlissingen en Deptford dienden, namelijk
de Minerva en Mercurius.
Naar men verneemt, wordt thans
aan het Ministerie van Financiën de
laatste hand gelegd aan een voorstel tot
herziening der bestaande pensioenwet
geving, in verband met de voorziening
in het lot der weduwen en weezen
van burgerlijke ambtenaren.
Eene geschiedenis uit den Fransch-
Pruisischen Oorlog
Uit het Duitsch door
W. W.
7) Den volgenden dag werden maatrege
len genomen om dien nacht de sluis te
doen springen. Men vulde een stevig vat
met twee centenaars grof korrelig bus
kruit, laadde het, met een draagbaar,
eenig touw, houweelen, spaden, lonten
op een wagen en voerde dien naar de
voorstad van Toul. Dat was het lichtste
deel van 't weik, waartoe men geen vrij
willigers gebruikt en opgeroepen had.
maar het gevaarlijke der onderneming
kwam nog.
Toen 't volkomen donker was gewor
den, werd de draagbaar met de spring-
werktuigen beladen. Fischer van Regens
burg, Fink en een derde man van de
geniekompagnie, wiens naam ons ontscho
ten is, trokken vilten schoenen aan en
droegen beurtelings, zonder geluid te
geven hun gevaarlijken last naar de brug
der sluis, begunstigd door een lichten
nevel, die uil de vestinggracht opsteeg.
Onder de beschermende brug gekomen,
was het gevaar half doorgestaan. Nu
betrof het daaronder met de grootste
voorzichtigheid en de onhoorbaarheid van
mollen te werken. Een luid woord, een
rollende steen, de in het zand te hard
krassende spaden, de klinkende houwee
len, konden alles verraden en dan waren
de drie mannen reddeloos verloren ge
weest men zou ze eenvoudig over de
kling hebben gejaagd.
In het eerste half uur ging het werk
onhooibaar en ongehinderd voort, nu
trof het houweel van Fischer een in de
aarde verborgen steen zoo hard, dat de
vonken er uitvlogen. De drie mannen
lieten verschrikt hunne werktuigen zin
ken en luisterden lang in den donkeren
nacht, hoorden echter niets dan bet een
tonig op en neergaan dei' voorposten die,
zooals gezegd is, geen 120 schreden van
daar stonden. Men werkte voort en het
eerste uur naderde zijn einde, toen Frans
plotseling een zacht fluitenden toon liet
hooren. Men liet de weiktuigen rusten
en Fischer vroeg zacht wat er gaande
was.
Hoort ge geen naderende voetstap
pen?"
Men luisterde.
Er was geen twijfel dat menschen de
brug der sluis van de zijde der vesting
naderden.
Maken wij ons uit de voeten," fluis
terde een der drie, s't is de ronde, die
ook de sluis zal onderzoeken."
Daartoe is het te laat," antwoordde
Frans ook fluisterend.
Nu hoorde men boven zich op de
brug de zware voetstappen van verschei
dene menschen err Fischer zeide: «neder,
plat op den grond I"
De drie legden zich plat op den buik
en nu volgden eenige minuten van vree-
selijke opgewondenheid, die een eeuw
lang schenen.
Ik zeg je," riep een helder klinkende
mannenstem, «zoo zij ook deze sluis
openen, dan is alles gedaan. Zonder wa
ter houden wij ons geen drie dagen
meer in het nester is bres geschoten
en de bestorming is gemakkelijk."
•En ik zeg je, korporaal," antwoordde
een andere stem, zij wagen 't niet. De
sluis is goed gebarrikadeerd, ik zelf heb
er bij geholpen en men opent ze niet
als een oesterschelp."
Maar de wacht heeft een geluid van
hier gehoord, een geluid als dat ijzer op
steen veroorzaakt; wij moeten het onder
zoeken, het is onze plicht," zei de stem
van den korporaal.
Och," antwoordde een derde, »de
wacht hoort en ziet altijd iets, nu stem
men uit het graf, dan spoken! Als ge er
pleizier in vindt, welnu, kiuiptdan maar
onder de vuile brug!"
De korporaal, wien de zaak niet dui
delijk voorkwam, wilde toch zijn plicht
doen en stak het hoofd een oogenblik
onder de brug, zag echter wegens de
diepe duisternis niets en zeide zulks,
zichtbaar gerust gesteld, aan zijne man
schappen, die pratend en lachend nu
afmarcheerden.
Toen het geluid der voetstappen in
de verte ophield, sprongen de dappere
mannen overeind en schudden elkander
de hand.
Dat heet discipline," lachte Fischer,
God sta ons bij, mijnheer de korporaal
heeft alle praats en voert ten laatste
zijn last slechts ten halve uit."
Een goede inrichting voor ons," ant
woordde Frans zacht, »zoo wij met
Pruisen in stede van met Franschen te
doen hadden gehad, dan zaten wij nu
in de klem!"
Het volgend uur ging rustiger voorbij.
Men gevoelde zich na het aftrekken der
ronde veiliger en voltooide derhalve den
nog overigen arbeid spoediger. Eindelijk
was het vat begraven, met steenen, aarde
en zandzakken bezwaard en omgeven.
Men legde nu de lont en ontstak de
punt er van, die ongeveer een halve
minuut branden zou; vijf minuten later
moest de sluis in de lucht vliegen.
Toen gold het zich uit de voeten te
maken, en zonder verder eenige voor
zichtigheid in acht te nemen, sprongen
de drie van onder de brug en snelden
met vlugge schreden naar de voorstad.
Nu werden zij ook door de voorposten
bespeurd, er viel schot op schol en de
Cliassepot-kogels floten hen gevaarlijk
langs de ooren. Daar stilstaan en omzien
het gevaar niet verminderd zou heb
ben, liepen de drie met de grootste
snelheid de voorstad in en vergunden
zich eerst hier adem te halen en stil te
staan, om het vreeselijk fraai schouwspel
der losbarsting op een veiligen afstand
te aanschouwen.
De losbarsting wilde echter niet spoe
dig volgen. De nog ontbrekende weinige
seconden werden voor de wachtenden
jaren en reeds vreesden zij dat de
lont misschien uitgebluscht en hun ge
vaarlijke arbeid vruchteloos geweest
was, toen plotseling een vree^elijke
ontploffing volgde.
In de richting der sluis steeg een
geweldige vuurschoof ten hemel op, en
verlichtte scherp de vesting, 't Was
alsof de Vesuvius eene uitbarsting wilde
