NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
UTRECHT en GELDERLAND.
Magdaleoa's Eed.
BERICHT.
No. 3.
Woensdag 8 Januari 1890.
Negentiende jaargang.
verschijnt woensdag en zaterdag.
Jü m
Mevrouw SILYÉ
binnen land.
FEUILLETON.
4MEBSF00RTSCHE C0DB1NT.
VOOR
abonnementsprijs:
Per 3 maaüden 1.Franco per post door het geheele Rijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort.
advertentien:
Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent.
Advertentien viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Als premie-boekwerk voor liet
eeritte kwartaal in 1890 kunnen wij
thans onze lezers aanbieden een oor
spronkelijke Roman, getiteld:
fl
Schrijfster van „Tweeërlei Kruis'
Men leze s. v. p. achterstaan
de aankondiging en verzuime vooral niet
het biljet aan ons Bureau, met bijvoe
ging van 40 centen, op tijd in te
leveren.
DE UITGEVER.
Z. M. de koning-groothertog heeft
tot officier in de orde der Eikenkroon
benoemd graaf Dumonceau, industrieel
te Groningen,
Er worden pogingen aangewend tot
oprichting van een blijvend familie-mu
seum Huis van Oranje-Nassau te 's Hage
welke instelling zou moeten bevatten de
oirkonden, handschriften en andere be
langrijke voorwerpen van wetenschap en
kunst, betrekking hebbende op het re-
geerend Vorstenhuis.
Te Deventer overleed eergister jhr.
A. E. C. de Sturler de Frienisberg, ge
pensioneerd generaal-majoor der cavallerie
adjudant in buitengewonen dienst van
Z. M. den Koning.
Naar gemeld wordt, wordt aan de
Departementen druk gearbeid om de
wetsontwerpen betreffende de organisatie
van onze levende sti ijdkrachten nog deze
maand gereed te krijgen, ter verzending
naar de raad van State.
Op de jongste volksvoordracht, te
Sloterdijk gehouden van wege het Nut
werden aan 8 leerlingen der gemeente
school, die zich gedurende een jaar door
vlijt en goed gedrag onderscheiden had
den, fraaie boekgeschenken uitgereikt
Die uitgaven was bestreden uit de rente
van een voormalig inwoner der gemeente
bij uiterste wilsbeschikking voor dat
doel bestemd.
Te Utrecht rijzen bij de burgerij
zeer rechtmatige klachten over de hooge
personenvracht, welke de Utrechtsche
Tramwegmaatschappij blijft heffen voor
het vervoer binnen de stad.
Vooral met het oog op de verminde
ring der vrachtprijs, waartoe de Amster-
damsche Omnibusmaatschappij is over
gegaan, zal men te Utrecht pogingen in
liet werk stellen om lagere prijzen voor
het vervoer in de stad te verkrijgen.
Wegen6 gebrek aan een voldoend
aantal onderofficieren bij de uit te zen
den detachementen aanvullingstroepen
naar Oost-Indië, is door den minister van
van oorlog bepaald, dat korporaals in
den graad van onder-officier bij die de-
laChernenten Kunnen wuiuen ïïigeaeeiu,
wanneer zij met goed gevolg het examen
voor sergeant afiegden.
Er is, aldus schrijft mem aan de
Arnh. Ct., in de residentie een beweging
gaande om Bosclilust, het oude buiten
verblijf van den graaf van den Bosch,
het in half Indischen stijl opgetrokken
gebouw aan den Bezuidenhoul, dat men
wil gaan afbreken, om het buitengoed
als bouwgrond te exploiteeren, in banden
der gemeente te doen overgaan, opdat
deze het aan het Rijk aanbiede tot ves
tiging van het tegenwoordig te Leiden
verstrooide Ethnographische Museum.
Uit Hoorn wordt gemeld:
sin den nacht van 30 op 31 December
jl. hoorden eenige visscherlieden, die bij
de snel toenemende vorst den toestand
hunner schuiten opnamen, uit zee het
geluid van een misthoorn. De dikke mist
maakte het echter onmogelijk iets te on
derscheiden, ook niet op de volgende da
gen, waarop trouwens geen geluid meer
vernomen werd. Men verdiepte zich in-
tusschen in allerlei gissingen. Zaterdag
4 Januari, toen de mist was opgeklaard,
ontdekte men heel in de verte een schip
in het ijs bekneld. Terstond toonde de
wakkere kapitein Hofi' van het schroef-
stoomschip »Jan Pieterszoon Koen" alhier,
zich bereid om, bijgestaan door eenige
kloeke visschers het vaartuig hulp te ver-
leenen. ,t Was inderdaad geen gemakke
lijke taak om door de vooral in de haven
opeengepakte ijsmassa heen te worstelen.
In volle zee ging het eenigskins beter.
Het doel werd echter bereikt en te on
geveer 4 uur 's middags klonk de stoom
fluit in shet groote gat", den ingang der
haven. Met de vlaggen in top liad de boot
op sleeptouw liet ijzeren tjalkschip »Griet-
tje van der Laan" van G. Smit komende
uit Groningen, beladen met goederen
bestemd voor Amsterdam. Het havenhoofd
stond zwart van mensehen om dit schouw
spel gade te staan en niet weinig sprak
de stem van medelijden met de geredden
en van erkentelijkheid voor den wakke
ren kapitein van de boot, wien het door
zijn kloek optreden gelukt was, hel leven
van vijf menschen te redden."
Zaterdag 1 Febr, a. s. zal te Arn
hem in het Gebouw Musis Sacrum, een
welke zich in zooverre van alle andere
tentooonstellingen zal onderscheiden, dat
geen versieringen of andere niet ter zake
dienende reclamemiddelen worden toege
laten. Deze tentoonstelling heeft ten doel
te zijn, wat de Stanley show is voor
Engelandeen expositie van de nieuwig
heden voor het aanstaande rijzeisoen. Zij
zal besloten worden met een wedstrijd
in het figuurrijden, waarvan verschillende
clubs uit Amsterdam, Deventer, Nijmegen,
Arnhem, Gladbach enz. zullen deelnemen,
en bij welke gelegenheid nog eenige an
dere feestelijkheden zullen gegeven wor
den.
Omtrent de aanleiding van het te
Amsterdam plaats gehad hebbende duel
tusschen twee officieren, die daarvoor
eerstdaags voor den krijgsraad moeten
komen, wordt aan de N. R. Ct. het vol
gende gemeld:
vin de manége der cavalerie waren op
een ochtend in het begin van November
twee officieren, Van L. der cavalerie en
K. der artillerie, bij de oefeningen tegen
woordig, toen over de wijze van instruc
tie geven tusschen hen een geschil van
gevoelen ontstond, dat weldra in een
weinig parlementairen woordenstrijd over
ging, en gevolgd werd door eene uitda
ging, die naar men beweert van eerstbe
doelde uitging. De heer K. meende de
uitdaging niet te mogen afwijzen, maar
stelde als voorwaarde, dat de zaak zoo
geheim mogelijk en in de manége zelve
zou worden uitgemaakt. Dat is dan ook
geschied. Het duel had plaats op de sabel,
en beide werden gekwetst, de eerste
echter zwaarder dan de ander. De luite
nant L. was zelfs genoodzaakt gedurende
drie weken zijne kamer te houden. De
zaak bleef ook voor de militaire autori
teiten geruimen tijd geheim, doordien de
betrokken personen zoowel als de getui
gen over de zaak hebben gezwegen, en
luit. Van L. voor het verbinden van zijne
wond niet de hulp heeft ingeroepen van
een officier van gezondheid, maar van een
burger arts."
Een treurig drama is Oudejaars
avond afgespeeld in het werkhuis te Hoorn.
Terwijl eenige gedetineerden bij el
kander zaten om stroohulzen te slechten.
minste niet met de volkstelling meegere
kend worden" en stak hem met een ijze
ren priem in de buik. De getrolfene is
na eenig lijden bezweken. Het schijnt, dat
eene onbeduidende twist aanleiding heeft
gegeven tot het volvoeren dezer snoode
daad.
De administrateur der Stichtsche tram
wegmaatschappij van E. bevond zich
Vrijdagavond te Zeist tot het inspecteeren
der daar aanwezige hooizolders, aan ge
noemde maatschappij toebehoorende. Door
een noodlottig toeval viel hij door een
luik brak een been en werd bovendien
inwendig zwaar gekneusd. Per extra trein
werd hij naar zijne woning te Utrecht
vervoerd.
Volgens een voorloopige opgave
bedroeg op 31 December 1889 de be
volking van Rotterdam 203.486 inwoners.
Trausraalaclie Tentoonstelling.
In den tuin van het Paleis voor Volks
vlijt te Amsterdam, is thans het Trans-
vaalsche Paviljoen geplaatst dat op de
Parijsche tentoonstelling veel belangstel
ling trok. Door tusschenkomst van vele
vrienden van de Transvaal, werd deze
in alle opzichten merkwaardige verzame
ling van de voortbrengselen van den
Transvaalschen bodem, waarvan het goud
in den laatsten tijd de meeste aandacht
trok, tentoongesteld.
Maandag werd deze belangrijke ten-
toonstelling geopend en wapperde van
het paviljoen de driekleur met groenen
rand. De heer J. van Zwieten uit Pretoria
opende de tentoonstelling op verzoek van
de commissie, waarvan de heer H. H.
Timmer, de bekende vriend van Trans
vaal, de ziel is.
De heer van Zwieten wees er op hoe
deze tentoonstelling kon medewerken tot
de verbroedering van Nederland en de
Transvaal.
Hij wees op de sympathie, die tusschen
beide landen bestond en de ingenomen
heid van de burgers van Transvaal met
de poging door deze commissie aangeno
men, om Transvaal meer en meer be
kend te maken in het moederland, ter
wijl men in de Republiek niets liever
wenschte, dan kapitaal uit Nederland,
ifiak^-UiiF-datr oner lhSAtmb van
Zuid-Afrika mocht ontbreken, zou door
deze tentoonstelling worden aangevuld.
Mochten enkele voortbrengselen niet aan
wezig zijn, de Transva&lsche bevolking
zou ze gaarne voor deze tentoonstelling
afstaan.
Dr. H. Blink herinnerde aan de dagen
van den vrijheidsoorlog der Transvalers,
toen in Nederland zooveel sympathie
voor het stam- en taalverwante volk ont
stond.
Door deze tentoonstelling zou de econo
mische band tusschen beide landen wor
den gelegd, waarvan hij voor de toekomst
veel verwachtte. Velen zouden door deze
tentoonstelling van den rijkdom van den
Transvaalschen bodem overtuigd worden.
Hij juichte daarom het plan der com
missie toe, om, wat in Parijs zooveel
belangstelling had gewekt en nergens
beter thuis behoorde dan in Amsterdam,
hier te doen aanschouwen, waar thans,
als een gunstig teeken des tijds, de
Nederlandsche vlag van het Paviljoen
wapperde, met den groenen rand der
Transvaal.
De heer H. H. Timmer meende, dat
Nederland krachtig moest helpen, om
Transvaal groot te maken. Daartoe moest
de geest der vaderen worden gewekt in
het jongere geslacht. Dat zou Nederland
zelf ten goede komen.
DOOR
Cli. DES LTS.
(Naar het Fransch.)
21) Toen het huwelijk op het stadhuis en
in de kerk werd ingezegend, was hel
onze Just die aan de zuster der bruid
den arm bood, en 's avonds bij het bal,
dansten beiden bijna onafgebroken samen
en de genoodigden konden opmerken welk
een lief paar het was, en hoe opgeruimd
en in bun schik zij beiden waren.
Kapitein Lambert was bovenmate te
vreden met zijn schoonzoon, die, in strijd
met de overleveringen aan het notaris
schap verbonden, Louise bijna zonder
bruidschat had gehuwd. Het was onmis
kenbaar een huwelijk uit liefde.
Toen de gelukkige vader zich een
oogenblik alleen bevond met zijne tweede
dochter en Just, riep hij in zijn blijdschap
uit:
Wat mijne Fifine betreft, die moet
de vrouw van een officier worden.
Onze sergeant-majoor sloeg terstond op
militaire wijze aan en vroeg
Welken graad, kapitein?
Wel, gij zegt het daar juist, ant
woordde Jacques Lambert. Men huwt
niet met ééne épaulet!
Just keerde zich tot het jonge meisje,
zag haar met teedere blikken vragende
aan, en fluisterde
Dat zal misschien wat lang duren....
Toen sloeg zij de oogen neder en
sprak:
Ik zal wachten
De oude vader glimlachte.
Ik onderschrijf die woordenbe
sloot hij.
En de beide verloofden gingen terug
naar de danszaal.
Eenige dagen later vertrok Just naar
Afrika.
Met een vaderlijke omhelzing had ka
pitein Lambert van hem afscheid geno
men en daardoor zijn toestemming ver
nieuwd.
Maar, had bij tot zijn aanstaanden
schoonzoon gezegd, ge weet wat de wet
eischt.
Ik bezit tien duizend francs, moe
ders erfdeel, antwoordde Just en mees
ter Labarthe zal die wel zoo voor mij
weten te plaatsen dat ze hun weg zullen
vinden.
De notaris had gesproken van zekere
assurantie-maatschappijen: een sooitvan
levensverzekering. Maar de jonge soldaat
antwoordde
Dat niet!.... Zoo mij eens een on
geluk overkwam.Ik wil Piet en Jean-
nette niet onterven. Maar Delphine zou
dan met hen moeten deelen. Ik zal u een
testament toezenden, meester Labarthe,
en ik reken op u voor het mogelijk ge
val.... Wat God verhoedde.... opdat zij
behandeld worde als een zuster.... en dat
zij die herinnering van mij aanneme als
van een broeder?
Die schikkingen waren aan Fifine on
bekend. Toen het oogenblik van scheiden
gekomen was, wisselden beiden een blik
waaruit het harte sprak, een teederen
kus, een zachten handdruk. Zij vertrouw
de op hem, hij had goed geloof in haar
woord.
Jan Michaud vermoedde ter nauwer-
nood die liefde. Magdalena alleen was in
't geheim ingewijd.
Zoo verliepen er drie jaar. Het jeug
dige paar bleef elkander liefhebben als
den eersten dag; de familie Michaud nam
in voorspoed en in achting toeDelphine
leefde gelukkig bij haar vader, wiens le
ven zij opvroolijkte.
Wat Just betreft, men zag hem niet
spoedig terug. Hij mocht zijne bevorde
ringen niet in de waagschaal steller, door-
verlof te vragen. Hij was intusschen offi
cier geworden en zijn komst werd spoedig
verwacht, toen de Italiaansche oorlog hem
tot zijn groote vreugde belette, zijn nieu
we épauletten te Vittel te komen vertoo-
nen. Te Palestro verwierf hij zich het
kruis van het legioen van eerte Ma
genta schitterde hij door zijne helden
daden, te Solferino werd hij in den str ijd
gewond. Toen werd hij luitenant en kwam
naar huis.
Hij was een knappe jongman van 25
jaar, van krijgshaftig voorkomen, en met
een door de zon verbrand gelaat. Zijn
uiterlijk en zijne houding verrieden die
buigzaamheid, die vlugheid, die levendig
heid, den Franschen officier eigen. Zijn
vermagerde trekken, zijn voorkomen van
eenen herstellende maakten hem nog be
langwekkender. Hij moest met een stok
loopenmaar toch stelde hij zich niet
aan als een gewonde noch als een over
winnaar. Hij was eenvoudig, zachtzinnig
en dikwijls dartel als een kind; dat zijn
de kenteekenen van ware moed.
Nauwelijks had hij zijne ouders om
helsd of hij liep reeds naar 't huis van
Lambert.
Welke ontvangst! Welke omarming
van den jongen en den ouden officier.
Welk een fiere glimlach om de lippen
van Delphine, en welke weemoedige tra
nen in haar oog!
Maar omhels haar toch! riep de
vader; is zij dan niet uwe verloofde? zult
gij dan niet weldra mijn zoon zijn?
Daar ontbreekt nog maar één graad
aan! antwoordde de luitenant.
Om dien graad te verwerven, verzocht
hij onmiddelijk bij de mariniers te wor
den overgeplaatst, daar op zee de bevor
dering spoediger plaats heeft en weldra,
tegen het midden van den herfst, scheepte
hij zich in naar Cochin-China.
Na daar een veldtocht te hebben me
degemaakt, werd hij naar Nieuw-Catalo-
nië gezonden.
Daar bevond Just zich tijdens de arres
tatie van zijn vader.
Dikwijls had Jan in de gevangenis bij
zichzelven gezegd
Als Just er maar niet onder lijdt!
Hij zou in staat zijn alles vaarwel te
zeggen, zijn toekomst te vergooien!
Gelukkig waren de dagbladen beschei
den geweest en zelfs die van Parijs, o. a.
de »Gazette des Tribunaux", had slechts
een kort bericht overgenomen uil den
aCourrier de Vosges". Een eenvoudig
berichtje zonder andere aanduiding van
naam dan een enkele letter. Gedurende
den tijd dat Michaud zich in hechtenis'
bevond, was zjjn naam nergens gedrukt.