WINKELHUIS
Faillissement.
Gemengd Nieuws.
WITT 3AZAR.
BUITENLAND.
Plaatselijke berichten.
BELANGRIJK
ADVERTENTIËN-
De Notaris A. N. J. VOS
OPENBAAR VERKOOPEN:
St.
KOK.
verloofd mei prinses Elisabeth van Wal
deck-Pyrment, zuster onzer Koningin-Re
gentes,
De militairen, die sedert 31 Octo
ber, ta Wageningen waren gestationeerd
zijn gister weder naar hun garnizoen
Arnhem vertrokken. Sedert genoemde
datum heeft geen enkele rustverstoring
plaats gehad.
Eerlang zal koningin Wilhelmin
aanvangen met de studie van het Neder
landsch staatsrecht, waarin naar men
beweert, de Leidsche hoogleeraar Oppen
heim haar leermeester zal zijn.
Naar de A'. R. Crt. verneemt,
bij de Regeering het denkbeeld in over
weging om aan de rijks-normaallessen
voorbereidende klassen te verbinden, ten
einde meer jongelieden te kunnen oplei
den voor onderwijzer en onderwijzeres.
De Bulgaien hebben het lijk van hun
eersten vorst plechtig bijgezet in de hoofd
stad des rijks. In Zatbrad werd de plech
tigheid opgewacht door een vleugeladj
danl, der. minister-president, den presi
dent der Kamer en een eere-compagnie
De slaiions waren alle met rouwfloers
gedecoreerd. Op de hoogten van Sliwnitza
waar Alexander zulk een schitterende
overwinning behaalde, begroette een
rjjdende batterij den trein met 21 kanon
scholen. Daar werden ook kransen op
de kist gelegd. Te Sofia waren vorst
Feidinand met zijn ganschen hofstoet,
de ministers en het diplomatieke corps
aan het statioD. De aankomst van den
trein werd door kanonschoten aaugekon
digd. Toen de kist uit den waggon werd
genomen, hield Stamboulow een geest
driftige redevoering.
Geheel Bulgarije was bij de plechtig
heid vertegenwoordigd. Ieder district,
iedere stad, elke vereeniging had kransen
gestuurd.
De Duilsche Rijkskanselier ontving
Zon lag uit Bordeaux een pakje, meteen
in liet Fransch geschreven geleibiljet mei
dende, dat het radijs-z -ad bevatte. Het
pakje had den vorm van een etui voor
visitekaartjes. De adjudant van den kan
seliei, majoor Ebmayer, wilde het deksel
van het doosje openmaken met zijn pen
nemes. Toen hij echter een paar korrel
tjes zag, welke er uit vielen en die niets
van zaad hadden, kreeg de adjudant achter
docht en liet het pakje staan.
Majoor Ebmayer verwittigde de politie
die het pakje naar het laboratorium der
universiteil bracht. Bij onderzoek bleek
dat het een hoeveelheid nilo-glvcerine be
vatte. Het deksel was door een elastiek
verbonden met de patroon, zoodat deze
zonder twijfel zou ontploft zijn, indien
het deksel met geweld ware geopend.
Bij de gisteren gehouden herstemming
voor éen lid van den Gemeenteraad lus
sclien de lieeren D. GERRITSEN en
P. J. HAMERS, zijn ingeleverd 618-tem-
biljetten. Van onwaarde 13; volstrekte
meerderheid dus 30ó stemmen.
De heer GERRITSEN bekwam 369
stemmen de heer HAMERS, 236 zoodat
de heer D. GERRITSEN' tol lid var,
den gemeenteraad is gekozen.
Gisterenavond gaf de heer van
Aken het eerste zijner symphonie-concer
ten in dit spizoen. Onnoodig zeker om
te zeggen dat alle nummers uitnemend
werden uitgevoerd, blijk gaven van dege
lijke voorbereiding en dan ook luide
werden toegejuicht. Onder de nummers
voor orkest, die ons het meest voldeden,
noemen wij bet eerst Mozart's Marcia in
C dur en de kleine doch innige melodie
Heizwunden van Giieg. De soliste mejuf
frouw Wilh. Linden beschikt over een
fraai, tevens sterk sopi aangeluid, wat in
de Konzertarie >an Mendelssohn met
begeleiding van vol orkest zeker wel het
best uitkwam. Toch beviel zij ons beter
blikkelijke kramp van de bijna physische
smart geweest, die in haar woedde. Zij
schoof den brief terug, blies de kaars
uit, stond op en opende de piano. Zonder
samenhang vlogen de handen over de
toetsen, de klank eener wegstervende
stem vervulde haar oor, hare ziel. We
derom rees de reeds duizendmaal ont
stane vraag in haar op wat zij toen
voor haar geluk gedaan had? Waarom
was Otto, de ernstige, eenzame man,
haar genadeid wanneer hem gpene nei
ging dreef? Waarom had hjj haar ver
laten, terwijl toch in het oogenblik van
scheiden de volste zielesmart uil zijn blik
sprak?
Het was niet anders mogelijk, iets
haar onbekends, iets, dat van buiten
kwam, moest zich tusschen haar en hein
geplaatst, haar in al haar levensverwach
tingen bedrogen hebben! Misschien dacht
hij aan haar even zoo levendig, als zij
aan hem misschien had ook hij slechts
daarom eene andere gekozen, omdat die
geheimzinnige scheidsmuur hem van haar
scheidde. Slechts nog eenmaal hem
weer zien I nog eenmaal voor hem staan
in zijn oog zien, zich tegen over hem
uitspreken slechts een enkel woord
van hem hooren en dan in Godsnaam
voor alti|d van elkaar scheiden I liephet
luide en luider in hare stormachtig be-
in Rubinstein's »Es blinkt der Thau" en
in het schalke volksdeuntje aPhyllis und
die Mutter." Een daverend applaus be
loande haar voor haar lieve voordracht
hetgeen haar deed besluiten nog als
bisnummer te geven «Nuschauen," lied
im Baierschen Volkston van Bohm.
Wat de soli van den concertgever zelve
betreft, valt als gewoonlijk niet anders
dan te prijzen. Toch was ditmaal de
keuze der voorgedragen stukken een bij
tonder gelukkige. Wij weten niet welk
het meest te roemen. Waar de heer van
Aken de strijkstok ter hand neemt weet
hij zijne hoorders te boeien en als hel
ware te betooveren door de heerlijk
tonen aan zijn instrument ontlokt.
Bij onzen dank voor het gesmaakte
kunstgenot, kunnen wij niet nalaten den
wensch uit te spreken, hem dezen winter
nog een enkele maal te mogen hooren
De zaal had nog wel iets meer gevuld
kunnen zijn.
Ter aanvulling van hat bericht i
ons vorig nummer diene, dat nog zij
benoemd tot kapitein bij het 5e regiment
infanterie de Ie luitenants A J. Ebelir.g
van het korps, en H. J. F. van Overveldt
van het regiment grenadiers en jagers
Kapitein A. W. S. Schut, van het
2e bataljon 5e regiment infanterie alhier,
is Zaterdagochtend naar Utrecht vertrok
ken, waar hjj is ingedeeld bij het 5e
bataljon van het korps.
De le winter-collecte door Diakenen
der Ned. Herv. Gemeente alhier gehou
den, heeft opgebracht f971.85.
De Tandarts Kaplanski zal voortra
zijn spreekuur houden in het hotel »de
Zwaan," en niet meer in 't hotel Muller
(zie advertentie).
344ste 8TAAT8-EOTEUI.S.
Tweede klasse.
Trekking van 27 en 28 Nov.
(1000 loten)
Ten kantore van den Collecteur te
Amersfoort zijn aan de navolgende num
mers te beurt gevallen:
Prijs van f100 op No. 9016.
Prijzen van f30
848 7375 7400 9017 9020 9031 9033
9055 9082 9099 9181 1288J 12903
12909 12917 17239 17250 17260 17271
18707 18717 18734 18797 20760 20766
20769 20775 20789 20796 20799 20805
20821 20826 en 20835.
Te zamen 35 prijzen.
Een afstandsrit van Pirma naar
Berlijn, waarvan het resultaat den ruiter
zoowel als het paard, alle eer aandoet,
heeft de heer Waldouw, tweede luitenand
bij de veld-artillerie in Saksen, onlangs
met zijn Wallachyer Ooievaar gemaakt.
Zonder noemenswaardige oefeningen en
in spijt van de ontradende vermaningen
zijner wapenbroeders en chefs, ging hij
den 20en October, a' namiddags 5 uur
van Pirna weg, na een doorwaakten
balnacht, nam zijn weg over Dresden,
Lösznitz, Keulen, Meiszen, om in Riesa,
waar hij des nachts om 12 uur aankwam,
een uur te rusten. Hij had den weg van
66 K.M., ofschoon hjj betrekkelijk kalm
had gereden en van Pieschen naar Broek
witz (13 K.M.) zelfs was gaan loopen,
in 6 uren afgelegd. Om 12 uur reed hij
weer van Riesa af. De anders zoo vrien
delijke maan, waarop de luitenant had
gerekend, toonde zich nu van den slech
ten kant en ging om 12 uur eenvoudig
te bed.
Het gevolg daarvan was, dat hij niet
alleen eenmaal tegen een boomstam aan
reed en van het paard werd geworpen,
maar ook, dat hij geheel verdwaalde, en
om half negen eerst in Herzberg kwam,
terwijl hij gehoopt had dan in Jüterbog
te wezen. Dat verlies moest hij weer
inwinnen, en na in Herzberg zjjn paard
gevoerd te hebben reed hij in snellen
wogene ziel.
Een haastig kloppen aan de deur stoor
de de golvende gedachten.
Helena werd eensklaps door schrik be
vangen en de klank van dit kloppen be
hoorde bij haar droomen I Haar «binnen"
klonk bevende en, als zag zij een gaesl,
zoo bewegingloos, zoo bleek aanschouwde
zij den binnentredende.
Otto groette haar ernstig, beide ston
den zwijgende tegen over elkaar.
«Gij vermoedt zeker wel, wat mjj tot
voert, waardige vrouw," zeide Schaum-
berg eindeljjk op gedwongen toon. «Ik
dacht eerst u schriftelijk te antwoorden,
maar ik hield het voor mijn plicht, zulk
een groot bewijs van uw vertrouwen in
uw handen terug te krengen en u den
warmsten dank voor uwe gave te betui
gen, ofschoon ik niet in staat ben, die aan
te nemen."
«Ik begrijp u niet," zeide H»lena, hem
erlegen aanziende.
«Laat ons openhartig tegen elkaar zijn
wij hebben het beiden noodig I Niet
tegenover iedere vrouw zou ik een mon-
eling onderhoud over zulke teere punten
boven een schriftelijk gekozen hebben,
maar van u weet ik, dat gij groot en
vrij genoeg denkt, om zich tot dat, wat
eene groote en vrije ervaring gebood te
doen, ook te bekennen. Ontvang met
draf en dikwijls in galop den weg op
naar Jutei bog, onder aanhoudenden regen.
In het laatste plaatsje kwam hij na drie
uren aan, zoodat het edele dier, dat reeds
een weg van 187 KM. achter zich had,
de laatste 40 KM. in 4% min. per KM.
aflegde.
In plaats van nu, zooals eerst het plan
was geweest, hier drie uren te rusten,
was de ruiter genoodzaakt reeds na één
uur pauze weer op te stijgen, omdat hij
volgens de afspraak om acht uur in
Berlijn moest wezen, en hij moest nu de
nog overige 68 KM. in vijf uur afleggen,
dus met dezelfde snelheid als tusichen
Herzberg en Jüterbog. Niettegenstaande
een gedwongen oponthoud in Trebbin,
waar zijn paard een ijzer verloor #n met
moeite een hoefsmid was te vinden, kwam
de luitenant toch op den bepaalden tijd
in den Tempelhof te Berlijn, en wel in
zulk een goeden toestand, wat ruiter en
ros aangaat, dat, volgens getuigen, de
rit terstond opnieuw had kunnen gedaan
worden.
De gebeele weg van 190 K.M. was,
de rustpoozen niet meerekende, maar
wel den te voet afgelegden afstand, ge
daan in 96 uren of gemiddeld 5 min. per
KM. Hoe weinig het paard overigen had
geleden, bleek wel daaruit, dat het den
volgenden dag in den Thiergarten met
zijn berijder op hol ging.
Een Iersche knaap van 12 jaren,
Ferdinand de Courcy, zag zijne moeder,
zijn zusje en zijn broertje schier van gebrek
omkomen, en nam toen een wanhopig
besluit om zijne moeder te redden.
Hij las overal advertentièn van dag- of
weekbladen, die het leven verzekeren van
dengeen, dit door een ongeval het leven
verliest en op wiens persoon het la itste
nummer van het blad gevonden wordt,
Ook zijn er tal van kleedeienwinkels in
Dublin, die aan de petten, bretels, vesten
enz. welke ze verkoopen, een coupon hech
ten, die op de zelfde wijze het leven ver
zekert.
De knaap was slechts twaalf jaar oud
Hij wist niet, dat zijn zelfopoffering ver
geefs zou zijn, daar al deze verzekeringen
zelfmoord uit sluiten en hij nam het be
sluit zijn leven te geven voor zijn moeder,
broeder en zuster.
Hij verdronk zichzelf in de diepe haven
van Porlobello en liet den voigenden brief
achter
«Lieve moeder! Ik heb de vier shilling
6'/a stuiver tot uw voordeel besteed en
ik hoop dat het geld dat het u bezorgt
u helpen zal om mij wat ik ga doen te
te vergeven. Zeg aan de policie inde ha
ven van Poilobello te dreggen en wan
neer ze mij gevonden hebben dan moeten
zc bekendmaken welke kleedaren ik aan
had en wat zij in mijn zakken gevonden
hebben. Ze tullen een muts vinden die
zes stuiveis gekost heeft en u recht geeft
op 200 pond st. verzekerd geld, een paar
bretels van 4'/, stuivers, met een coupon
er aan vast voor 300 pond een lederen
riem, van 6 stuivers, met een coupon voor
100 pond; en kranten in den binnenzak
van mijn buisde eene geeft u recht
op 1000 pond en de anderen op 500 pond
elk.... alles te zamen 3500 pond ster
ling. Besteed niet te veel geld aan inijn
begrafenis, en pas op het geld, dat u rjjk
zal maken.
Uw liefhebbende zoon,
Ferdinand de Courcy.
P. S. Dag moeder!"
In de stad Tomanschew in Rusland
heeft de politie een goeden vangit gedaan,
daar hel haar gelukt is den aanvoerder
eener rooverbende in handen te krijgen,
Jozef Bednarek genaamd. De bende, die
uit 15 man bestaat, heeft verschillende
boerenhoeven geplunderd, zoodat er een
panischen schrik in den omtrek heerschle.
Bednarek, een zeer vermetele kerel, heeft
zich onlangs alleen in het stadje Toma-
schew gewaagd, waarvan de politie lucht
kreeg. Toen deze hem gevangen wilde
nemen, beproefde de roover met den
revolver in de hand zich een weg te
banen door de keten der hem omringende
mijn inriigsten dank hier het pand uwer
vriendschap van mij terug ik heb het
voor mijn plicht gehouden, ook uw brie
ven er bij te voegen."
«Mijn brieven?" stamelde Helene in
groote opgewondenheid, «dat moet geef
hier I"
Met bevende hand nam Helene het pakje,
dat Schaumberg haar aanbood, scheurde
het open an doorliep met gloeienden blik
de drie brieven, die hy bij het étui had
neergelegd. Een blos vloog over haar ge
laat. «En deze brieven," riep zij, nau
welijks een woord machtig, «deze brieven
gelooft gij door mij te zijn geschreven?"
Er lag zulk eene uitdrukking van ont
daan gevoel in haar woorden dat Schaum
berg er ten zeerste door getroffen werd.
Helene beefda over alle ledematen. «De
gedachte, dat ik deze brieven geschreven
had was het dus, die u tot mij voerde?
neen, mijnheer! op mijn woord van eer,
deze bladeren en hun iohoud zijn mij
vreemd en waren doch, verlaat mij!"
«Vergiffenis, Helene, vergiffenis voor
eene aanmatiging, die, ik gevoel het, u
ongehoord moet toeschijnen, waarvoor ik
geene verklaring, geene verontschuldiging
heb, dan dat eenmaal
«Spreek het maar uit." zeide de jonge
vrouw en haar oog fonkelde van harta-
tocht, spreek het uit, dat mjjue houding
politieagenten; hij vuurde alle kogels uit
zijn revolver en verdedigde zich daarna
langen tijd met een steen, tot hij ten
«lotte overweldigd en geboeid werd Hij
zelf was ondertusschen door een politie
agent licht gewond.
«Ja mijnheer, ik kan kuikens drie
dagen eerder uitbroeden door de eieren
te planten, dan op de gewone manier kan
geschieden," zeide de oudtuii man van een
lijken ijzerfabiikant te Pittsbui g, volgens
de daar ver.-chijnende Dispatch. «Het
schijnt vreemd, maar kuikens zijn zoo on
geveer de «enige dieren, die een mensch
met voordeel kan planten. De gewone
tuinvruchten kwijnen en sterven, maar
kuikens gedijen Zie je, ik bracht dit
denkbeeld over uit het oude vaderland
Ik doe de eieren in een kistje met een
beetje kunstmest en begraaf dan het kistj
omstreeks vier of vijf duim onder de opper
vlakte."
«Iemand heeft mij gezegd, dat pij een
tooverformule over het kistje doet," zeide
de courantier. «In het geheel niet
ik doe er maar een beetje azijn over
anders niets," was des tuinmans ant
woord. «Gij begrijpt mij niet. Ik be
doel dat gij ««n regel of zoo iets uit
spreekt." «O, neen! De eenige regel
dien ge volgen moet, is, om het kistje
niet anders le openen dan tusschen het
onder- en het opgaan van de zon," zeide
de tuinman. «Dan is er toch een ge
heim bij?" werd gevraagd. «Neen
maar ge moet het kistje drooghouden,
was het antwoord. - De cuurantier gaf
het op nog meer vragen te doen en liet
don tuinman zonder sloornis zyn verhaal
doen.
«Wel ziet ge, ik I tat het kistje den
gewonen tijd, dien eene kip noodig heeft
om de «ieren uit te broeden, op drie
dagen na, ondar den grond blijven en
open dan des avonds het kistje. Dan
vind ik al mijn kuikens uitgebroed. Maar
nu ontmoet ik eene moeilijkheid. Als ik
de kuikentjes aan een kip geef om te
verzorgen, pikt ze er naar totdat ze dood
zijn. En het is te veel moeite om ze
zelf te verzorgen. En zoo maak ik van
een list gebruik. Ik neem een kip, die
niet al te best legt en maak haar dron
ken. Ik doe zulks door haar whisky le
geven en spoedig begint ze te waggelen,
totdat ze ten laatrte geheel dronken gaat
liggen. Dan neem ik haar op, doe haar
ir. een klaargemaakte kist en doe de
kuikens onder haar. Des morgens heelt
de whisky uitgewerkt en dan loopt de
kip over het erf de kuikentjes te roepen,
alsof ze haar eigen waren. Ze meent
dan, dat zij ze uitgebroed heeft. Iheb
dit verscheidene malen geprobeerd en
't is nog nooit mislukt."
De keizerin van China is van een
ernstige ziekte hersteld. Naar aanleiding
van deze heugelijke gebeurtenis bevat
het Pekrr.sche Staatsblad eene zes kolom
men-lange aankondiging van toegekende
belooningen: titels, waardigheden, gele,
gioene en blauwe knoopen enz. die aan
de vier honderd drie en twintig genees-
heoren zijn toegekend, welke de eer had
den de keizerin tijdens hal e ziekte te bt-
handelen.
Vier honderd drie en twintig genees-
heerenI
Gevonden op den openbaren weg
Een Stok met haak.
Een hakbijtel.
Rechthebbenden vervoegen zich ter te-
rugbekoming aan het bureau van politie.
is de geiuksaankondiging van JOSEPH
HECKSCHERin H a m b u r g, welke zich
in het huidig nommer van onze courant
bevindt. Dit huis heeft zich door zijne
prompte en stilzwijgende uitbetaling der
hier en in de omstreken gewonnen be
dragen e«ne zoo goede faam verworven,
dat wij al onze lezers aanbevelen opzijn
huidige advertentie acht te gever,.
tegenover u met deze brieven gelijken
tred heeft gehouden. Maar vergeet daar
bij uwe eigene houding niet. Toen voor
ik u nog kende, mijn oog soms op u
gericht was, trof liet steeds het uwe, en
toen ik u leerde kennen, lag er toen van
het eerste uur af aan niet eene warmte
in uw blik misschien zaagt ge in mij
reeds toen de vrouw, die u zonder aar
zelen tegemoet trad I Waarom het te
loochenen I" riep zij eensklaps, en uit haar
sprekende trekken straalde een innerlijk
vuur «ik heb u bemind, dat zich niet
liet droomen slechts de geringschatte
speelbal van gevleide ydelheid te zijn."
«Niet verder, H«lenel" riep Otto. «Gij
moogt, gij zult mij niet dieper vernede
ren dan ik verdien I Dat ik mij al te
lichtgeloovig aan eene dwaling overgaf
die uw zelfbewustzijn diep krenken moet,
ondervind ik sterk genoeg, mijn gevoel
voor u laat ik niet in het stof sleuren!
Ook ik heb u bemind, heb met harts
tochtelijkheid aan uwe beeltenis gehan
gen, en niemand weet wat het mij ge
kost heeft mij van u los te rukken, nadat
de overtuiging zich in mij vestigde, dat
ik de man niet was u gelukkig te ma
ken. Nooit, de hemel zij mijn getuige
heb ik onedel over u gedachtwat
k bij een ander afgekeurd heb, dat ont
ving door u iets plechtigs, want ik ken
UeAle^rVen Mevrouw IMMINK
CrommeluI betmgen hun hartelijken dank
voor de t&rijkej|)lv)ffff\van belangstelling
bij hun vijPTi twintigjarig huwelijk on
dervonden.
Bij vonnis van de Arrondissements-
Rechtbank te Utrecht d.d. 24 No
vember 1893 is A. H. KCIJPER,
Winkelier en Boekbinder te Amersfoort,
verklaard in staat rau faillis
sement met ingang van dien dag,
met benoeming vaD den EdelAchtbaren
Heer Jhr. MnTWvM. J. VAN ASCH VAN
WIJCK, lid /tier lltu;htl>an!., tot Rechter
commissaris en van den onaergeieekende
tot Curatpjj'. Voèrls worden de schuld-
eischers inlgezegtrKaillissement opgeroe
pen om i^ persoon of bij gemachtigde
te verschijnen ter 1ste Verificatié-vprcu-
dering, welke zal gehouden worden op
Dinsdag 1cjiJutaCT'-J803, des
voormiddags le ll'/4 nreu inViel Paleis
van Justitie aan de Hamburgerstraat te
Utrecht.
De Curator,'
Mr. J. C. JU. PRIJKEN,
Advocaat en Procureur te Amersfoor
de FIJNGOED-WAS-
^„.IJ van Mej. DE REUS
te Hardeipnjk woVlt tegen boog loon
gevraagd ten FLINKE XElp, welke
netjes waSachen en erfh weiiflg stry.
ken kan. in p^psoon te vAvoegen,
of franco brie^en-^onkerstraat 17
te Amersfoort, zal op Zaterdag, den
9. December 1893, des avonds 7 nur
in het koffiehuis »de Keizerskroon" aan
den Hof te Am^rlfoprt in het
In de GEM EER TE AMERSFOORT.
^en
met
SCHUÓR
en ERF aan de St. An-
driesslraat wyk C No. 17, waaiin sedert
vele jaren met succes de kruideniers-
affaire wordt 'iilprnrfrndi
Bewoond geweest door wijlen vMejuf-
frouw de Wed. J. GAEMERS.
Aanvaarding bij de betaling derjtoop-
penningen op 9 Maart 1894.
Nadere informatiën ten kantori van
voornoemden Notaris VOS, alsmedds ten
kantore van den makelaar C. ROCfcE-
STEIN te Amersfoort..
KINDERMA
SCHORTJES en
SCHORTJES en I
Groote
HEEREN-
TISTEN-
zeer geschi,
Ook on
MANDJES
ROODE en
LIJFJES.
Billijke prijzen.
JURKJES,
DAMES-
DSCHORTEN.
Met aanbeveling,
uwe groote, vlekkelooze ziel, uwe wijde
van al het kleine bevrijde opvatting van
het leven en zijn genietingenNooit
heb ik anders over u gedacht dan met
eerbied en warmte laat mij nu niet
van u gaan met het bewustzijn, dat gij
mij haat, dat gij u van de herinnering
aan mij onwillig afkeert!"
Helene bleef verstomd staan. Zij nam
het etui en de brieven op en reikte ze
Schaumberg over, zonder op te zien.
«Moet ik u verlaten zonder uwe ver
giffenis mede te nemen?" zeide Otto
zacht terwijl hij de hand naar haar uit
strekte.
Een hevige strijd werd er in Helene's
binnenste gestreden, eindelijk wendde
zij zich tol Otto en zag hem aan
het was de oude blik der liefde, zij vatte
zijne hand en liet haar weer na een
zachten druk vallen, terwijl zij smeekend
zeide: «Ga nu heen wij zullen elkaar
niet vergeten I"
Bij de deur keerde Otto zich oog eene
maal naar haar om; zij lachte hem ge
voelvol toe.
Den avond van denzelfdeD dag bevatte
het postpakket den des morgens geschre
venen en aan den majoor van Feldheim
geadresseerden brief. Helene had hem
eenige oogenblikken na Schaumberg's
bezoek gesloten; een traan was op het
heete lak gevallen.
Wordt vervolgd.)
