NIEUVE Nieuws- en Advertentieblad Oplossing van de Rebus UTRECHT en GELDERLAND twêTzomers. No. 22. Zaterdag 16 Maart S95 Vier-en-i winti gste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG S)e Nieuwe Amcrsfoort- sche Courant is het meest gelezen blad kier ter stede en daarom ook voor het plaatsen van annonces zeer aan te bevelen. Dr. A. CRAMER D. HOUTZAACER J. NEFKERSS J, P. HENNY De Administratie. Brief van een Japanschen dwarskijker. BINNENLAND. F euilleton. COURANT. VOOR abonnementsprijs: Eer 3 maanden f 1.Franco per post door het geheele Rijk. Afzonderlijke Nummers S Cent. Inge/ouden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uiteeyer G. .T. SLOTHOUWER. A nier stoort. advertentien: Van 1—6 regels f 0,40 iedere regel meer B Cent. Advortentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. voorkomende in ons nummer van 9 Maart j.l. Ongeveer 300 goede oplossingen zijn ingekomen. Na loting is de le prijs ten deel gevallen aan te Woudenberg. De 2,; prijs aan alhier. De 3e prijs aan alhier. De 4e prijs aan alhier. Daar uit het groot aantal in zendingen blijkt dat deze prijs raadsels zeer in den smaak onzer lezers vallen, zullen wij binnen kort weder een nieuwe opnemen en aan de goede oplossing daar van een nog grooter aantal prij zen verbinden. Gelijk de ouderen onder onze le zers zich zullen herinneren, werd nu bijna veertig jaar geleden door de Japansche regeering een dwarskijker hiernaartoe gezonden, om liet hof van Jeddo op de hoogte te houden van al wat in Nederland alzoo ge schiedt. Behalve zijne politieke berichten, schreef hij ook veie bijzonderheden van onze zeden en gewoonten, en »De oude heer Smits" was toen in de gelegenheid een authentiek uit treksel uit zijn brieven het lezende Holland aan te bieden. De dwarskijkende oosterling heeft toen de oogen zijner landgenooten geopend voor de velerlei deugden en benijdenswaardige maatschappelijke instellingen, in wier bezit wij ons toen verheugden en die buiten onze grenzen helaas nog zoo weinig be kend waren. Tevens heeft hij hen gewaarschuwd voor de navolging van wat hij minder goede deugden en instellingen geliefde te noemen. Met die inlichtingen en wenken van haren specialen correspondent heelt de re geering van Japan sedert haar voor deel gedaan, maar nu is zij nieuws gierig te weten of en waarin de toestand van ons land in die veertig jaren gewijzigd er. verbeterd is, om zoo liet noodig blijkt weer in de school te gaan bij de westersche be schaving. De oude dwarskijker heeft daarom een nieuwe opdracht ont vangen, en wij kunnen melden, dat hij reeds is aangekomen en onder het strengste incognito te 's Graven- hage in het hotel Central is afge stapt. Daar in den laatsten tijd alles wat Japan betreft onze belangstelling wekt, en de hier vertoevende vreem deling ook niet verzuimen zal af en toe onze stad te bezoeken, vertrou wen wij onze lezers aangenaam te zijn door nu en dan de brieven van dien Japannees geheel of gedeeltelijk mee te deelen. Door een bijzonder toeval en door de gewaardeerde wel willendheid van onzen oosterschen vriend zijn wij hiertoe in staat ge steld. Ingevolge de last van Uwe keizer lijke majesteit begaf ik mij dadelijk na mijn aankomst naar het Binnen hof waar het hart van Nederland klopt, waar het in honderd parten verdeelde Nederland door honderd roemruchtige mannen vertegenwoor digd is. Ik zocht een plaatsje op de openbare tribune van de Tweede Kamer en daar was liet propvol, om dat het bedoelde hart in deze dagen bijzonder snel aan 't kloppen is. En geen wonder, want er wordt gehan deld over het al of niet uitgeven van eenige millioenen, en gij zult nog wel weten van vroeger, dat de lui hier aan betalen een broertje dood hebben en dat zij liet ontvangen za liger achten dan het geven. De oude beteekenis van zalig was dan ook rijk of vol, gelijk nog van ie mand die te veel thee gedronken heeft, gezogd wordt »hij is zalig." En waarvoor nu die millioenen-uit- gaaf noodig wordt geacht, zal ik u zeggen. Onze oorlog in het Oosten heeft in het Westen aller aandacht getrokken en heeft ook aller blikken op eigen toestanden doen vestigen. En wat men zag was niet voor al die blikkers bemoedigend. Gelijk in vele landen meende men ook hier, dat de toestand van liet land hij een mogelijken oorlog veel overeenkomst heeft met dien van China. Niets is in orde, niets deugt er, wij kunnen de boel wel dadelijk overgeven, zeg gen sommigen. Anderen beweren, dat hun land zeer goed te verdedi gen, zoo niet onneembaar is. Daar ik niet beslissen kan wie gelijk heeft, want dat zou de uitkomst het best leeren, neem ik aan, dat de waarheid hier wel in 't midden zal liggen. De laatste zegsmannen dan willen nieuwe geweren koopen, op dat de soldaten in een gevecht niet worden weggemaaid voordat zij nog den vijand onder schot hebbon. Nu, daar is, dunkt mij, niets tegen. Een der hoofdbladen hier, ik leesn.l. trouw de krant, omdat deze voor de meesten hier de eenige hoofd bron schijnt te wezen van alle we tenschap, alsmede om mijn stijl te verbeteren, heeft warm geijverd voor het nieuwe geweer en den mi nister aangeraden pal te staan met zijn geweer en het bolwerk, zijn kussen te ontruimen wanneer dat wapen hem ontnomen wordt. De tegenstanders werd in over weging gegeven langs de grenzen bordjes te plaatsen met het fatale artikel 461, dat toch reeds zooveel particuliere eigendommen beschermt en een zeer voordeelige bescherming is, daar het dikwijls schutting, ras terwerk of andere behoorlijke afslui ting kan vervangen. Maar er is kans, dat de vijand zich zal houden alsof hij die bordjes niet ziet, zooals men bij de inlandsche bordjes trouwens ook al doet. Gij zult in het weigeren der geweien misschien gebrek aan vaderlandsliefde zien, maar dat is het toch niet Neen, die deugd bloeit hier nog voort, maar gelijk eerepoorten met minder kosten in het hart wor den opgericht dan daar buiten, zoo wordt aan goedkoope vaderlandsliefde den voorkeur gegeven. Toch moet ik zeggen, dat ditmaal de vaderlandsliefde niet tegen groote offers heeft opgezien, want het voor stel van de nieuwe geweren is met flinke meerderheid aangenomen. Gij kunt dus het voornemen, om uw veldtocht mettertijd ook hierheen uit te strekken, gerust opgeven, want gij zoudt hier toch het hoofd stooten. De Hollanders zijn wel langzaam en gaan niet over ijs van één nacht en wachten liever tot het grond raakt, maar als zij beginnen, sta dan vast, want dan zijn zij niet malsch, dat heb ik wel uit hun vaderlandsche geschiedenis geleerd. Chineezen zijn de Hollanders niet, maar, o vorst, Japanneezen zijn zij ook niet; alleen van dien minister met zijn geweer, geloof ik, dat hij nog wel van een ouden Japannees afstamt. De Tweede Kamer heeft jl. Don derdag de Geweren-wet met 54 tegen 31 stemmen aangenomen. De gemeenteraadsleden te 's-Herto- genbosch kwamen gisterenavond met burgemeester, wethouders en secretaris te ramen, ten einde eene bespreking te houden omtrent taken, in verband staande met de komst van H H. M.M. aldaar. Uit Maastricht wordt ons gemeld, dat ook daar jhr. De Runitz, particulier secre taris van H. M. de Koningin-Regentes, is aangekomen, ten einde met de autoritei ten in overleg le treden omirent de rege ling van het koninklijk bezoek. Rijkspostspaarbank. Het is den directeur der Rijkspostspaar bank, zoowel uit mondelinge besprekingen, als uit schiifteljjk tot hem gerichte vra gen gebleken, dat onderscheidene inh g- gers bij die Rijksinstelling zich geen voldoende rekenschap geven van de be teekenis, te hechten aan den waarborg, dien de Staat op zich heeft genomen, ten aanzien van de teruggave hunner inlagen, en de betaling der aan hen verschuldigde rente. Meer in het bijzonder bleek dit in de laatste dagen, naar aanleiding van eene, in enkele dagbladen voo-gekomen, mede- deeling, volgens welke, op postspaarbank boekjes, terugbetalingen aan niet-recht- liebbenderi zou leri hebben plaats ge vonden. Men vroeg zich af: of de inleggers, in zoodanig geval, wel volkomen tegen ver liezen waren gevrijwaard, en toonde te •lien opzichte niet gerust te zijn. Daarom acht de directeur der Rijks postspaarbank het wenscheljjk in herin nering te brengen, dat (bij artikel 11 UIT UET ENGELSCH DOOR 2 M Hij stond nu op een in de nabijheid van het ouderlijk huis gelegen heuvel en zag neêr op de zee. Hij was van het station komende met de veerschuit de rivier overgestoken, en was vervolgens door de rijke korenvelden gewandeld. Twee gedaanten hadden die wandeling met hem mede gemaakt de jongeling die hij eenmaal was, en die hem met zijn schoone oogen aanzag, terwijl hij zijn armen sloeg om de slanke gestalte zijner verlorene geliefde. Hij stond stil op den top des heuvels en dacht aan deze beide: zjjne jeugd en Alice. Nog eenige oogenblikken en hij zou haar weêi zien, niet zoo als zij eemmaal was die Alice was sedert lang voor hem dood, maar als de vrouw van zijn broeder, de moeder van verscheidene kinderen. Jacks overwinning had haar vruchten in Arthurs geluk. Op het verleden terug ziende gevoelde Jack dat hjj haar had kunnen winr.en, dat zij hem hare eerste liefde geschonken had en toch had hij nooit in de eenzaamheid zijns levens gewenscht dat hij anders had gehandeld. Jack daalde langzaam den heuvel af. Toen hij op den weg gekomen was, werd de poort aan het einde der weide plot seling open geworpen, en liep een groepje blonde kinderen dwars over zijn pad. Zij werden gevolgd door eene dame. Jack hoorde haar lachen en met eene heldere, vroolijke .stem tot een der kleinen zeggen. «Gij kleine ondeugd! Wacht maar, uw oom Jack zal u wel gehoor zaamheid leeren. Als hij komt zal ik u aan hem overgeven." Zij hield op toen zij Jack zag, die bij de poort stond om hen te laten voorbij gaan. Met één blik zag Jack eene dame in blauw serge gekleed, met een ronden hoed op en een zwarten strik onder het wit kraagje. «Zeker Alice's gouvernante," dacht hij. De dame zag hem met haar donkere, lachende oogen aan, en fluisterde den kleinen bengel, dien zij droeg, iets in het oor. De oudste der jongens ving die woorden op en liep Jack met uitgestrekte handen te gemoet. «Ik weet wie gij zijt gij zijt oom Jack I" Als eenig antwoord nam zijn oom hem in de armen. «Mijn beste, beste jongenZijn dit alle uwe broertjes en zusjes?" «Ja; ik ben Arthur, en dit is Johnnie, en dat is Walter, en dat is ons zusje Lucy en daar is het kleintje." Jack schepte vermaak in de vrijmoe digheid van den kleinen jonnen vervol gens keek hij de dame aan, die het jonge volkje onder hare hoede had. «Zij verwachten u nog niet op de pastorie, Mr. Barham," zeide zij glimla chend, «uw broeder was van plan u af te halen." «Ik kon Londen eerder verla'en dan ik dacht. Zal ik die kleDe jongen voor u dragen?" «Neen, dank u; wij gaan anemonen in het kreupelbosch zoeken. Kom, kinde ren, uw oom zal nog pleizier genoeg van u hebben Met eene bevallige buiging voor Jack, vervolgde zij haar weg, terwijl zij haar klein troepje bij elka&r riep, dat echter hun nieuw gevonden bloedverwant on gaarne scheen te verlaten. «Wie is dat''" fluisterde Jack, toen Arthur juist gereed stond om aan die vriendelijke roepstem der jonge dame gehoor te geven. «O, dat is miss Talbot 1" Dit antwoord liet Jack even wijs als te voren. Hij was nu nog maar eenige ellen v n de pastorie verwijderd. Jack liep snel de met welriekende bloemen als bezaaiden tuin dooi eene dame stond voor het venster met een spoorboekje in de hand, hij hoorde haar zeggen: «Het wordt bijna tijd Arthur, dat ge naar het station gaat In het volgend oogenblik viel het boekje op den grond, en hield Jack zijne wee- nende moeder in de armen. Weèr te huisl Wat waren nu tien jaren van afwezigheid Weêr zaten zi| gezamelijk om de thee tafel, maar nu stond vreugde en geluk op aller gelaat te lezen. «Wij zijn allen veranderd doch gij hel minste, moedertje," zeide Jack. «Wie wel het meeste?" vroeg Arthur met een van vreugde stralend gelaat. Ik weet het niet gij niet, dus moet het Alice of ik zelve zijn ik geloof Alice. Ge zijt nog mooier dan vroeger, schoone dame," voegde Jack er bij. ter wijl bij haar glimlachend aanzag. Zij was inderdaad veranderd, en was van een meisje eene vrouw geworden: een blond, tamelijk gezet huismoedertje; en, zoo als Jack gezegd had, was zij mooier dan vroeger met haar frisch ge laat en die zachte uitdrukking. De schemering begon reeds te vallen, toen de kinderen van hun tocht te huis kwamen. «Daar komt uwe gouvernante met al uwe schatten aan, Alice," zeide Jack, die aan het venster slond. «Mijne gouvernanteI Zoo iemand be zit ik niet. Wie meent ge?" «Ja, dat weet ik niet eene jonge dame in blauw serge gekleed." «Wel, Jack, dat is miss Talbot." «Dat heeft de kleine Arthur mij ook gezegd. Maar misschien wilt gij er wel bijvoegen wie miss Talbot is." «Hebben we u dan niet geschreven dat hel groote huis eindelijk verhuurd is? Een rijke koopman mr. Talbot bewoont het, en dit is zijne eenige dochter." Toen Alice dit gezegd had, kwamen de kinderen binnen. Jack zag miss Tal bot door de weide terug wandelen en weer bewonderde hij hare bevallige figuur en hare eenvoudige kleediug. «Hebt ge ooit gehoord dat er een standbeeld zou opgericht worden voor den uitvinder van het croquet-spel, miss Talbot?" vroej Jack toen hij eens de paitner dier jonge dame in genoemd spel was. «Neen. Hoe heet de man?"

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1