a a v e r-1 e n 11 e d j a
HAAR EED GETROUW.
No. 76.
Zaterdag 2h September 1898.
Zeven-en-twintigste jaargang.
leuws- en
ft 1
i
BINNENLAND.
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het gekeele Rijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in tezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
AD VERTENTIËN:
Van 16 regels 0.40; iedere regel meer 5 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend-
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
De Legerrevue op dc Rcnkuiusche
heide.
Duizenden en nogmaals duizenden
maakten zich j.l. Woensdagmorgen
in alle vroegte op, om de groote
wapenschouwing op de Renkumsche
heide te gaan bijwonen. Per extra-
trein, door vervoermiddelen van aller
lei aard, van de meest moderne rij
tuigen tot middeleeuwsche vehikels,
per fiets, per boot en stoomtram of
wel te voet bewogen zij zich langs
de verschillende straten, grint- en
waterwegen allen met hetzelfde eind
doel.
Tegen 10 uur toen de verschillende
troepenafdeelingen zich aan de eenn
zijde hadden opgesteld en het publiek
daar tegenover de aangewezen ruimte
had ingenomen, leverde de heide dan
ook een schouwspel op als waarschijn
lijk nimmer in ons vaderland is ver
toond.
Om half elf kwamen de Koninginnen
op het terrein.
Hare Majesteit, gekleed in een
prachtige witte amazone, werd luide
toegejuicht. Zij bereed een donker
bruin paard. H. M. de Koningin-
Moeder was gezeten in een vierspan
en het gevolg van H. M. had plaats
genomen in een 2-tal rijtuigen. Ook
de Indische vorsten volgden in een
rijtuig.
Bij het oprijden der heide viel een
huzaar vlak bij het paard der Ko
ningin, d9 man was echter weer
gauw op de been, geen enkel letsel
had hij bekomen.
Langs de lange linie van het pu
bliek ging een aanhoudend, hartelijk
gejuich op, eerst voor de Koningin
toen voor de Koningin-Moeder.
Er was toen al een klein half uur
volkomen rust in de tioepenmacht
gekomen, die breed uitgespreid op
de heide stond, de begroeide hoogten
van Bennekom als een zwaar frond
verder naar achteren.
Zwaar, tegen de mooie hei-kleur
stond de militairenmassa aan. De
lichte zandwegen lagen in kronkeling,
scherp omlijnd op de wijde vlakte.
Vreemd ging hun gedwarrel door het
lijnrechte der soldatenrijen.
Weldra trok de Koningin ter in
spectie do militaire linie voorbij. Trom
mels roffelden, vanen negen, wapenen
werden gepresenteerd.
De inspectie begon bij de Koloniale
Reserve, trok langs de geheele lijn
dan achterom langs de bereden troe
pen, nadat de voorste linie rechts
omkeer had gemaakt.
Naast II. M. de Koningin reden
de minister van Oorlog, de heer Eland
en generaal Kool.
Een stoet ruiters, de hoogste mili
taire autoriteiten van den lande, volg
den de Koningin in den staf van
generaal Kool, de inspecteur der
wapens, de inspecteur van het mili
tair onderwijs, de hoofdintendant, de
inspecteur van den geneesknndigen
dienst der landmacht, de commandant
der le divisie infanterie, de comman
dant der bereden artillerie, de com
mandant der vesting-artillerie en de
bevelhebbers in de militaire afdee-
lingen, waren er, te paard en ver
gezeld van een bereden subaltern
officier als adjudant.
De officieren van de vreemde legers,
met hun uniformen dadelijk kenbaar
naast de Nederlandsche uniformen,
hadden zich in dien stoet gemengd.
Na de inspectie begon het défilé.
De Koningin nam plaats op een
gereserveerd terrein te midden eener
dichte rij bereden officieren, die zich
rondom Haar schaarden.
De ontzaglijke troepenmassa stelde
zich daarna in beweging, met generaal
Kool en gevolg aan 't hoofd, die de
troepen aan Hare Majesteit presen
teerde. Bijzonder mooi werkte de
Koloniale Reserve, die opmarcheerde
met geopende kolonnes, gevolgd door
het gecombineerde regiment mede
geopend, waarop de beide infanterie-
divisiën in gesloten kolonnes opkwa
men, gevolgd weder door de artillerie
en de cavalerie, die geopend in stap
reden. Dan, en dit was het mooiste
van de revue, kwamen de bereden
wapens, veldartillerie in draf, cava
lerie en rijdende artillerie in galop.
Het daverde over de hei, breede
stol wolken opwerpend, een prachtig
geschitter in het scherpe zonlicht
over het dofpaarse heideveld.
Na een wooid van dank te hebben
gesproken aan de legercommandanten
over het welslagen van de gehouden
wapenschouwing en de houding dei-
troepen, vertrok II. M. de Koningin,
minzaam groetend, vijf minuten over
half twee, op den weg naar de sta
tionshalte, daverend toegejnbeld.
Het Centrum deelt mee dat uit
Rome gemeld wordt dit do paus
heeft laten onderzoeken, of er prece
denten konden worden gevonden, die
veroorloofden, dat de gouden roos
aan een niet-katholieke souvereine
werd aangeboden. De H. Vader had
n 1. het voornemen dit kostbare ge
schenk aan de Jonge Koningin van
Nederland te vereeren, maar de prece
denten verzeilen zich daartegen.
De II. Vader heeft toen een prach
tig mozaïek aan H. M. Wilhelmina
gezonden mot een eigenhandig schrij
ven, om Haar Zijn gelukwenschen
bij de troonsbestijging aan te bieden.
Uit het leven onzer Koningin
Niet ieie dagen na den dood van
Haren Vader, wijlen onzen geëerbie-
digden Koning Willem III, trad ons
10 jarig Prinsesje, in een eigenaardig
gevoel Harer nieuwe waardigheid op
Hare koninklijke Moeder toe, en vroeg
deze heel naïef: Moeder, nu is
Vader doodwat moeten dc menschen
nu tot Mij zeggen?
Als je heel goed oppast, luidde het
antwoord, dan zeggen alle menschen
zeer zeker: »Dag lief kind!"
De Letterlievende Vereeniging
»J. J. Gremer", te Haai lem, heeft
uitgeschreven een Wedslryd in Uiter
lijke Welsprekendheid. Op een later
te bepalen avond zullen vóór de pauze
Ernstige Voordrachten, na de pauze
Komische Voordrachten door lleeren,
op een tweeden avond dergelijke
Voordrachten door Dames worden ge
houden. Behalve 2 Medailles door
de Koninginnen geschonken, worden
nog 4 Verguld Zilveren en 6 Zilveren
Medailles uitgeloofd. Acht prijswinners
krijgen bovendien een vergoeding
voor reisgeld.
II M. de Koningin heeft aan
prof. N. Van der Waay de opdracht
gegeven, een schilderij te vervaardigen
van de plechtigheid der inhuldiging
in de Nieuwe Kerk, op hetoogenblik
dat zij de rechterhand omhoog hief
om den eed van getrouwheid aan de
Grondwet af te leggen.
Het doek zal als portretsluk worden
behandeld en ongeveer 2'/i bij 2
meter groot worden. Door de groote
uitvoerigheid, waarmede het werk
zal worden uitgevoerd, rekent de
kunstenaar er ongeveer een jaar voor
noodig te hebben.
Op de nieuwe lijn Baarn-Utrecht
is Donderdag de trein van 9 uur 15
min. uit de rails geloopen. De trein
kwam in de sloot bij gemeld dorp
terecht. Een wagen 3e klasse bleef
op den weg staan. De machinist ge
raakte te water. Wonder genoeg be
kwam echter niemand eenig letsel.
In een hoofdartikel, zoo seint
de correspondent der iV. R Ct. uit
Londen, spreekt de Times welwillend
over de eerste troonrede van Koningin
Wilhelmina. liet blad rnaakt de op
merking dat dc jonge Vorstin geen
gemakkelijke taak voor zich heeft, al
is zij sterk door do tiouw van het
volk. Moest enkel do regeermg in
Nederland in 't oog gehouden worden,
dan zou er betrekkelijk weinig be
zorgdheid behoeven te bestaan, want
de Ifollandsche anarchisten zijn geheel
machteloos; maar de handhaving van
het uitgestrekte koloniale rijk van
Nederland is geen gemakke'ijk ding.
Ze vergt voor de handhaving van liet
leger en de vloot en van het volk
offers, die drukkend zijn voor een
kleine, ofschoon welvarende natie.
Onder die omstandigheden bezit de
toejuiching die de Koningin schenkt
aan het ontwapeningsvoorstel van den
Tsaar slechts een conventioneele
waarde Het is goed en wel te rede
neeren, dat staten gelijk Frankrijk
en Duitschland hun legers trapsge
wijs kunnen verminderen zonder hun
weerverrnogen te schaden, maar het
is moeilijk in te zien, hoe een der
gelijke redeneering op kan gaan voor
landen als Nederland en Engeland,
die door een veelomvattende land- en
zeemacht hun gezag moeten hand
haven over verafgelegen, halfbaar-
baarsche gewesten.
In een Haagschen Brief aan het
N. v. d. D. wordt verteld, dat het
Dagel. Bestuur eener middelsoort
gemeente op 31 Augustus een telegram
van 2100 woorden aan Hare Majesteit
heeft verzonden. En hoevele Ge
meentebesturen en commissiën van
particulieren zijn er niet geweest,
die ook min of meer groote tele
grammen hebben gestuurd
De briefschrijver heeft vooral mede
lijden met de telegraafambtenaren.
Als die autoriteiten allen hunne
huideadressen den vorigen dag netjes
geschreven per post hadden verzon
den, dan zou de Koningin er niets
minder mee ingenomen zijn geweest
dan nu met die telegrammen, die
toch, krachtens algemeene volmacht,
door haren secretaris worden beant
woord, zonder dat zij ze las of zag,
misschien en de ambtenaren zouden
één zwaren dag minder hebben gehad.
Maar er kan uit die extra opbrengst
wel een gratificatie af, zal men zeggen.
Integendeel! Want elk telegram,
dat verzonden wordt, kost aan het
Rijk geld, 'k weet niet precies hoe
veel, maar 'k geloof 12'/i ct., en
in eindcijfer moet er op den telegraaf
dienst jaarlijks f 70(3,000 bijgepast
worden.
8)
De koster opende de kerkdeur en
een vochtige lucht kwam den som
heren stoet tegemoet. Hunne schreden
weerklonken luid in de groote ruimte.
Signe keek om, achter haar liep de
koster, slaperig en naar het scheen,
dronken. Zij huiverde. Ook Gunnar
keek naar den man, wiens kleeren naar
de kroeg roken en hij werd donkerrood
van schaamte.
Toen begon de dominé zijn ambt,
doch met zeer weinig toewijding. Hij
scheen haast te hebben en liet dit
ook merken.
Gunnar en Signe waren vereenigd.
Met een zucht van verlichting sloeg
de predikant het boek toe, de ge
tuigen en de andereD verlieten met
het bruidspaar de kerk en de deur
viel dreunend achter hen in het slot.
Allen gingen nu naar de herberg,
waar de roode Margit met een
gezicht vol schrammen en blauwe
plekken, alsof zij van de trappen was
gevallen kreunend rond hinkte.
Gunnar vatte Signe bij den hand
hij ging niet met de anderen de her
berg binnen. Zij was hem daarvoor
zoo dankbaar dat zij moest weenen.
Zonder te weten wat zij deed, drukte
zij zijn hand aan hare lippen en zij
werd zoo week, dat zij hem alles wilde
zeggen. Ook bij hem kwam de goede
natuur boven en hij boog zich over
haar heen om haar alles te vragen.
Daar klonk uit de Nordstjernen een
dreunend gelach, vermengd met de
tonen van een ontstemde viool. Signe
schrikte, wendde haar hoofd af en
een uitdrukking van afschuw verscheen
op haar gelaat.
Gunnar deinsde achteruit. Bijna
ruw trok hij haar mee naar de stad.
En de bewoners van Hönefoss sleep
ten den last van hun leven verder.
Niemand bekommerde zich om Gunnar
en Signe, behalve de postmeester, die
bij gedeelten het geld voor zijn dood
geschoten paard liet halen en
Margit. Maar Gunnar kwam bijnp
nooit in de herberg. Angstig vermeed
hij het van Signe's zijde te wijken en
zij verwonderde zich in stilte over die
verandering, daar zij niet wist waaraan
zij dit moest toeschrijven. Liefde was
het niet o neen wie dacht aan
liefde? En toch beefden haar vlijtige
handen, als zij 's avonds Gunnar tegen- j
over zich zag zitten. Hij zeide echter
geen woord. Zij trachtte hem dan
weieens over te halen om uit te gaan.
«Waarom?" vroeg hij ijskoud. Signe j
keek hem verwonderd aan. «Omdat1
ik niet verlang, dat je alles opgeeft
om mijnentwille."
Hij glimlachte, maar niet vriendelijk.
«Ik ben er je echter zeer dankbaar
voor," vervolgde zij schuchter, «Gun
nar, en ik moet je nog om vergiffenis
vragen."
«Waarom?!" riep hij op heeschen
toon. Het bloed steeg hem naar het
gelaat.
«Dat ik vreesde, dat je zoudt blijven
drinken en het niet meer zoudt kunnen
laten
Hij keek haar zwijgend aan. Toen
glimlachte hij weder. «Er bestaat
een middel, dat iemand leert, de her
berg te ontloopen."
Signe's hart kloptezij stond op en
ging naar hem toe.
«De eene duivel verdrijft der ander,"
vervolgde hij met een hoonend gelach.
«Ik weet wel, waarom ik blijf ben
je het paard van den postmeester
vergeten
Eerst langzamerhand begreep Signe,
wat hij met deze woorden bedoelde.
Zij ontstelde hevig, daarna keek zij
Gunnar vast in de oogen, die kaar
blik ontweken met een schuwe uit
drukking.
En waarom heb je me dan gedwon
gen je vrouw te worden, als het niet
uit liefde is vroeg zij verontwaardigd.
Gunnar antwoordde niet terstond.
Toen echter zeide hij op schorre toon
«Omdat ik niet wilde, dat iemand je
zou bezitten, daarom en nergens anders
om
Maar hij scheen zelf nog meer onder
zijne krenkende woorden en onder zijn
boosaardigheid te lijden dan Signe,
want toen hij had uitgesproken, viel
hij als vertwijfeld op de bank neer
en kreunde smartelijk.
Signe beheersckte zich met moeite.
Zij wilde hem niet laten merken, hoe
zijne woorden haar in het hart troffen.
Zij zeide niets anders danHet is
goed Gunnar, ik zal het niet vergeten
en er mij naar gedragen."
Voor den eersten keer had zij een
gevoel, alsof zij een gevangene was.
Zij keek de kamer rond, alsof zij hulp,
alsof zij een uitweg zocht. Voor het
eerst begon zij te wauhoopen, of alles
tusschen Gunnar eu haar wel weer in
orde zou komen, zij had altijd nog
gehoopt Gunnar op den rechten weg
terug te brengen. Zij zag nu het
j onmogelijke van hare wenschen in.
Waarom was zij indertijd gebleven?
Waarom had zij Astrid's hulp niet
aangenomen en was gevlucht? Alles
zou beter te dragen geweest zijn dan
dit! Vrij zijn, vrij!
Zij wendde het hoofd af, enkel om
Gunnar niet te moeten zien.
Deze nam onopgemerkt het werk
op, dat van Signe's schoot was ge
gleden hij vouwde het zorgvuldig op
en streek er teeder met zijne onhan
dige, bruine vingers over.
ZESDE HOOFDSTUK.
«Is daar ook iemand in de kamer
Is daar ook iemand vroeg een man
nesten! eenige malen achter elkander,
eerst bijna onhoorbaar en toen er geen
