H1EUWE
Nieuws- en Advertentieblad
¥©§r Ie IPr@Fiiieie Utrecht.
Nieuwjaarswenschen,
Imtenland.
Zaterdag 31 Decente a.s,
Het kleine Ms bij Steven's Heide.
No. 101.
Woensdag 21 December 1898.
Zeven-en-twintigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
IS J til li!!.
OUDEJAARSAVOND,
FEUILLETON.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden f 1.Franco per post door het geheele Rijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in tezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER, Amersfoort.
AD VERTENTIËN:
Van 16 regels 0.40; iedere regel meer 5 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
In liet nummer van den
zal neder gelegenheid bestaan tot
het plaatsen van
a 25 ets. a contant,
van 1 tot 5 regels.
De inzenders voor de tentoon
stelling op 17 en 18 Dec. hebben
moeite noch kosten ontzien om 't ge
heel bijzonder aantrekkelijk temaken.
De tapijtfabriek in 't bijzonder, heeft
door hare groote en kleine kleeden
vol distinctie en in 7.00 verschillende
kleurencombinatie uitgevoerd, mee
gewerkt om de geheele zaal een ge
zellig warm ar tistiek aanzien te geven,
en tegelijkertijd de pullen, vazen en
schotels van den lieer Mijnliell bij-
zijnder tot hun recht doen komen
Hoe heerlijk toch kwam die groote
vaas »Datura" uit tegenover het groote
tapijt «Tranen" zoo forsch van lijn,
een uitstraling van dat gedempte rose
verloopend in een rand met veel
kardinaal rood. Geheel toevallig ston
den daar bij elkaar de beide grootste
en kostbaarste kunstwerken der beide
fabrieken, of liet ook de mooiste
waren, dit is een kwestie waarover
niet valt te twisten. Vele bezoekers
toch gaven de voorkeur aan het acht
kante Lente, midden in de zaal, kas
tanjeachtig groen met een zóó geestig
middenstuk; of wel aan het heerlijke
rijke kieerl »Tuin" (No. 1 bij den
ingang) waarvan het motief makke
lijker te raden was dan uit het daar
naast hangende grootere «Spiegel,"
waarvan echter vooral de rand, de
hoek, zoo heerlijk doorwerkt was.
Hoe geestig stonden de tulpen op het
laatste kleed «Tulp" aan den zijwand,
dat als 't ware een overgang van do
historische stijl tot die van Colebran
der vormt en dan eindelijk het zacht-
blauwe «Tranen" waarop de vaas
«Zonnebloem" zoo goed voldeed.
I11 dc beide groote vazen vooral
komt liet kenmerkende van liet
Faience «Holland" bijzonder uit. Al
is toch de fond hier doorwerkt met
bladeren en vlinders, de figuren zelf
verliezen daardoor niets van hun
schoonen zuiveren vorm, en blijft de
wondere harmonie van kleuren onder
ling heerschen, die het werk zoo be
koorlijk maakt.
Door vele bezoekers werd het werk
van de fabriek Holland vergeleken
met het «Rosenburg" en hoewel wij vol
strekt in geen vergelijkingen willen tre
den, zoo mogen wij toch wel herhalen
wat F. F. iri het Handelsblad van (3
December 1896 schreef over de faience
«Holland." «In dit werk is een streven
naar eenvoud en helderheid, een
zoeken naar onvermengde, zuivere
tonen, waardoor het zich in menig
opzicht, gunstig onderscheidt van liet
«Rosenburg" waarvan de kleuren in
den loop der lijden groezelig en de
lijnen vaag zijn geworden."
Wij achten het overbodig, nu
iederen uit eigen oogen heeft kunnen
zien en zich een opinie heeft gevormd,
een opsomming te geven van wat
ons 't meest in de verschillende vazen
pullen en schotels aantrok, te meer
waar reeds in de onze nummers
van Woensdag 1 i en Zaterdag 17 De
cember, de beide fabrieken besproken
werden.
Do inzending van den Heer J. L.
Schouten te Delft wekte veel belang
stelling. Zoo bescheiden en betrek
kelijk gering in aantal, gaven de ge-
exposeerde voorwerpen echter niet de
juiste indruk van het atelier van
gebrand glas te Delft weer. Dit toch
is een inrichting, die zeer zeker beter
voor den dag kan komen en niet als
't ware in een hoekje behoeft weg
te kruipen. Wij zijn er den Heer
Schouten daarom juist te meer dank
baar voor dat hij ons eenige voor
werpen ter bezichtiging heeft willen
afstaan, nu de gelegenheid ontbroken
heeft om op een zijne inrichting waar
dige wijze voor den dag te komen.
Dc tijd van voorbereiding was te kort
om een stelling te maken waardoor
het gebrande glas ook bij avond in
doorzicht kon gezien worden, en dat
de Heer Schouten, 1111 dat niet kon,
toch de welwillendheid heeft gehad,
zoo goed en kwaad het dan ging,
eenige specimen te exposeeren, stellen
wij bijzonder op pi ijs.
Behalve de kleinere glazen in lood
gevat, waaronder vooral decopievan
Blommers en Maun heerlijk licht en
donker mengden en de raamhorren
met de fijne teckening der figuren,
zoowel door onderwerp als bewerking
uitmuntten, waren het vooral de groo
tere hooger hangende rainen, die zulk
een hoog sentiment voor tegenstelling
van kleur vet toonden, en door samen
voeging van gouden en warme tinten
een heerlijk kleurenspel teweeg brach
ten. In het raampje met de engelen
kopjes boven een blauw veld, zoo diep
van toon, bestemd voor de Ned Herv.
Kerk te Pretoria is de moderne rich
ting vertegenwoordigt; terwijl de daar-
neven hangende kerkramen met het
wapen van Renesse voor de kerk te
Tor Aa, in den geest der ouden bo-
werkt zijn, aangezien zij deel uitma
ken van 6 nieuwe ramen, die met
reeds in die keik aanwezige, in liet
atelier 't Prinsenhof gerestaureerd,
een geheel moeten vormen.
O111 eenigszins, een indruk te geven
van hetgeen in 't Prinsenhof gewerkt
wordt en hoe algemeen in den lande
het werk hoogelijk wordt gewaardeerd,
kan dienen, dat voor verschillende
kerken te AmsterdamDeventer, Haar
lemDoetinchem, Del/t, Arnhem,
Feienoord, óf geheel óf gedeeltelijk
ramen volgens ontwerpen van den
Heer Lecomte in het atelier van den
Heer Schouten zijn vervaardigd, ter
wijl de vervaardiging van het gedenk
raam in de Nieuwe Kerk ter gele
genheid van de inhuldiging hem
eveneens werd opgedragen.
Doch niet alleen kerkelijke kunst
is 't, waardoor 't atelier uitmunt, de
stations te Den Haag en te Pretoria,
het Museum Willet Holthuis te Am
sterdam, de Amsterdamsche Bank en
verscheidene andere groote gebouwen,
zijn met ramen van 't Prinsenhof ver
sierd en dat van 't geen in deze
herlevende tak van kunstnijverheid in
't Prinsenhof wordt voortgebracht tot
over onzo grenzen bijzonder gewaar
deerd wordt, blijkt uit het feit, mee
gedeeld in de Revue Universelle van
September 1894. Daarin toch lezen
we: M. J. L. Schouten de Delft, 11e
travaille pas cjue pour la Hollande.
1'Allemagne lui envoie également d'irn-
portantes commandes, témoin cette
coupole de CO m* qu'il execute en ce
moment pour une propriété particu
liere de Cologne. Ce travail emblement
artistique lui a rnème été attribué de
preférence en concurrence avec un
artiste de Munich, qui demandait ce-
peudant trois fois moins clier I Tant
it est vrai que Part vrai nes'exécute
pas au rabais.
Wanneer ramen in gangen, of wel
in vertrekken, niet dienen als kijk-
ramen, maar alleen om licht te geven,
wordt door 't geschilderde glas, zooals
Jolian Gram dat uitdrukt, in zoo
menig somber huis kleur en levtn
gebracht, om te strekken tot vreugde
en lust der oogen en eene kunstmatige
zon, door al dat kleurenspel te voor
schijn te roepen.
De planten en bloemen door den
Heer Kortbeek Soesterweg en Lange-
slraat, zoo ruimschoots ter beschik
king gesteld, zullen den goeden naam
die zijne bloemisterij heeft, zeker be
vestigen. Dat hij genegen was wel
willend mede te wei ken om de ten
toonstelling te doen slagen zal op
hoogen prijs gesteld worden door ieder,
't Prinsenhof door Johan Gram, een zeer
interessant artikel in »IIet Leeskabinet" van
Mei 1894.
die heeft kunnen zien hoe de geheele
zaal door de plantenversiering een
vroolijko warme toon verkreeg.
De tentoonstelling van Kunstnijver
heid op 17 en 18 dezer is een succes
geweest voor de inzenders; 't bewijs
is er door geleverd, dat in Amersfoort,
niet alleen kunstvoorwerpen worden
vervaardigd, maar dat die ook worden
gewaardeerd, en 't is een verblijdend
teeken, dat in een betrekkelijk kleine
stad eene tentoonstelling van kunstnij
verheid mogelijk is, die door bijna
300 personen in den tijd van 1'/» dag
bezocht wordt. G.
Maandag hebben er weder een
paar interpellaties in de Fransehè
Kamer plaats gehad, een door den
afgevaardigde Lasies en een door
Millerand, welke een belangrijke ver
klaring van den minister van oorlog
Do Freycinet hebben uitgelokt, nl.
deze. dat hij het geheime dossier in
de zaak Dreyfus niet dan onder
voorwaarde van volkomen discretie
aan het Hof van Cassatie zou afstaan.
Lasies vroeg de Regeering welke
maatregelen zij dacht te nemen om
te beletten dat belangrijke geheimen,
de veiligheid van den staat rakende,
werden verspreid, terwijl daarna Mille
rand eenige vragen stelde hoe de
regeering dacht te handelen ten op
zichte van het overleggen van het
geheime dossier aan het Hof.
De geheele interpellatie van Lasies
was een doorloopende scheldpartij
gericht tegen Brisson, die de revisie
had doorgedreven, tegen den voor
zitter van de strafkamer van het
Hof mr. Loew, die geen Franschen
naam droeg enz. Ue geheele zaak-
Dreyfus beweerde hij, was slechts
een voorwendsel om het leger te
kunnen aanvallen. Herhaaldelijk moest
hij dan ook door den voorzitter der
Kamer Deschanel tot de orde worden
geroepen. Ten slotte vroeg hij de
Uit het Dagboek van een geneesheer.
Naar bet Engelsch
VAN
L. F. MEADE en Dr. Cl. HALIFAX.
5)
Hij verliet onmiddellijk de kamer,
vergezeld van zijn schoonzuster. Zij
bleven op bet portaal een oogenblik
stil staan, om enkele woorden te wisselen
maar ik kon niet verstaan, wat zij
spraken. Ik achtte den toestand bij
zonder, maar zag tot op dat oogenblik
nog geen' enkele reden, om mij on
gerust te maken over mijn' eigene
veiligheid. Het was een verdacht
paar mannen, en ik schonk geen ge
loof aan de zonderlinge, mij opge-
disekte geschiedenis omtrent de revol
ver-wond, maar daar ik eenmaal in
bet geval verkeerde, was ik niet van
plan mijn patient aan zijn lot over te
laten, en hield mij verzekerd, dat ik
in staat zou zijn mijzelven te verde
digen, zoo de omstandigheden het
eischten. De man en de jonge vrouw
bleven niet lang afwezig. Zij keerden
spoedig in de kamer terug. De vrouw
droeg een blad waarop eenige glazen
en een doos biscuits stonden. De man
volgde met een flesch port. Hij ont
kurkte die voorzichtig, en zette ze
zonder in te schenken op het blad.
«Ik ga m'n echtgenoot weêr op
zoeken, mijnheer!" zeide de jonge
vrouw mij aanziende,
«Doe dat," hernam ik; »en roep mij
gerust, zoo m'n hulp wordt vereischt.
Maar bedenk, als ik u verzoeken mag,
dat de hoofdzaak is, den patient vol
komen rustig te houden, en onder geen
voorwendsel, welk dan ook, te gedogen
dat hij spreekt."
Zij knikte. Zij had bijna de deur
bereikt, toen zij zich omdraaide en
driftig terugkeerde.
"Gij wenscht waarschijnlijk onze
namen te weten," zeide zij. «Ik ben
Mrs. Randall. Mijn echtgenoot en
deze man zijn broeders m'n echt
genoot heet Ben, en deze man Hal.
Ik ben u ten hoogste dankbaar, mijn
heer, voor de diensten, welke gij mij
en mijn man thans bewijst!"
Hare oogen schitterden buitenge
woon, zoodat er blijkbaar weldra tranen
voor den dag zouden komen. Zij zweeg
weder een oogenblik, terwijl zij met
de hand op de tafel leunde.
"Bestaat er eenige kans op behoud
van Ben's leven?» vroeg zij eensklaps.
Ik had inderdaad zeer weinig hoop,
want hij had reeds aanmerkelijk veel
bloed verloren, maar ik kon het ver
langen, dat uit de jonge, vurige oogen
sprak, welke op mij gevestigd waren,
geen weerstand bieden.
"Volstrekte rust is het eenige, dat
kans geeft op behoud van het leven,"
zeide ik met nadruk.
«Dat begrijp ik,» zeide zij toestem
mend knikkendeuwe voorschriften
zullen letterlijk opgevolgd worden.»
Onder het spreken verliet zij de kamer.
Toen zij vertrokken was, wierp Rau-
dall zich op een' groote sofa ter zijde
van het vuur.
"Drink eens, dokter, dat zal u goed
doen,» zeide hij met een soort van
voorgewende hartelijkheid, welke hem
slecht afging. Of m'n woord,» voegde
hij er bij, «het was duivels goedaardig
van je, je reis te staken om een vreem
deling te helpen.»
"Volstrekt niet,» hernam ik, zoo
ik het leven van den vreemdeling kan
redden; maar ik moet u zeggen, dat
ik daar zeer weinig hoop op heb.»
«Goede Hemelriep hij opgewonden,
«denk je dat m'n broeder aan z'n
wonde zal sterven?»
»'t Is niet slechts mogelijk, maar
hoogst waarschijnlijk,» antwoordde ik.
Hij uitte een vreeselijken vloek,
sprong van de sofa op, ging weder
zitten, en liet één zijner groote voeten
op het karpet rusten.
«Dat zal Rachel diep schokken,»
zeide hij na een' pauze«zij houdt
dol veel van Ben de zaak is, dat
hij haar uit de handen van één van
de oorspronkelijke bewoners jaren ge
leden in Australiën heeft gered; zij
groeide met ons op, en toen zij oud
genoeg was, trouwde hij haar.»
«Zij komt mij voor, nog niet veel
meer dan een kind te zijn,» zeide ik.
»De vrouwen trouwen jong in Aus
traliën,» klonk zijn kort antwoord.
«Zoudt gij niet eens drinken?»
Hij had een glas port ingeschonken
vóór hij ging zitten. Ik bracht het
nu aan mijne lippen en proefde er
even van. Nadat ik dit gedaan had,
zette ik het glas bedaard weêr neer;
ik geloof niet, dat een spier van mijn
gelaat ontroering verraadde, maar ik
wist onmiddellijk, dat de wijn sterk
bedwelmend was. Men had er een'
goede hoeveelheid morphine ingedaan.
1 Randall's vurige oogen waren door
dringend op mij gevestigd. Op dat
oogenblik riep zijn' schoonzuster hem.
Ik sprong overeind, maar hij viel mij
in de rede.
»Ze moet mij hebben,» zeide hij.
»Ik zal je wel roepen, als je diensten
worden geeischt worden drink intus-
sclien je glas leêg en voorzie je weêr.
Hij verliet de kamer, waarop ik
onmiddellijk naar het raam liep, duwde
j het open, en wierp den inhoud, van
het glas naar buiten. Ik sloot het
raam weder zonder geraas te maken,
en keerde naar mijn stoel terug. Nau
welijks had ik dit gedaan, of Randall
verscheen weder. Ik merkte op, dat
hij, op het oogenblik dat hij binnen
trad, naar mijn ledig glas keek. Een
glas van genoegen vertoonde zich op
zijn donkerbruin gelaat.
»'t Is alles in orde," zeide hij
m'n broeder is rustig hij sluimert.
Rachel zit bij hem. Zij moest me iets
vragen omtrent de kuikens we zen-
