NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
Kerstmis.
FEUILLETON.
BARON MONTEZ
No 103.
Zaterdag 26 December 1903.
Twee-en-dertigste jaargang.
VEIISGHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
VAN WEEK TOT WEEK.
BUITENLAND.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden f 1.Franco per post door het geheele Rijk
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoouno. 69.
AD VERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/> Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Wij maken ons op voor de viering
van het heerlijke Kerstfeest, dat feest
getij zoo lijk in vreugde, zoo diep in
beteekenis.
Kerstmis is de herinnering aan de
zegepraal van het licht over do duis
ternis in de stollelijko en in de
geestelijke wereld. Weleer vierden de
heidenen in deze dagen het feest der
onoverwinnelijke zon, die voor de
macht der duisternis scheen te zullen
wijken, rnaar in het lengen der dagen
haren triomf vierde. De christenheid
verving het heidensche feest dooi het
geboortefeest van haren stichter. Men
pleegt wel eens de waaide van
het Kerstfeest te verminderen door
triomfantelijk te wijzen op zijn oor
sprong in het oude heidendom. Wij
vinden het integendeel niet alleen
begrijpelijk, maar diepzinnig en schoon,
het Kerstfeest met het Zonnefeest in
verband te brengen. Hei lag voor de
hand, den donkeren wintertijd, waarin
de rijzende zon verheerlijkt werd, te
wijden aan de viering van de geboorte
van Hem, die als het licht der waarheid
en de vruchtbaar makende zon der
gerechtigheid door rnillioenen werd
begroet.
Werkelijk zag het er tijdens Jezus'
geboorte op aarde donker uit, en
inderdaad kwam er met Hem licht
voor vele volken en standen en
menschen. Daarom is Kerstmis ook
het feest van de zegepraal van het
licht in de geestelijke wereld. Kerstmis
doet ons denken aan de zegeningen
des Christendoms, brengt de hooge
gedachten op den voorgrond, dat alle
inenschen zijn kinderen van eenen
vader, alle menschen broeders en
zusters en de samenleving een wordend
godsrijk waarin liefde en vrede
heerschen. Dat zijn gedachten die
den mensch verheffen en veredelen,
en moeden en teleurgestelden ver
vullen met nieuwen moed en frisch
vertrouwen.
Er zijn menschen voor wie de
Kerstdagen zijn als alle dagen, ja
misschien wat saaier en eentoniger.
Er zijn er, die ternauwernood weten
wiens geboortefeest wordt *evierd,
die weinig of niets van dien persoon
hebben gehoord. Dat is treuiig, maar
treuriger is dat velen hun onwetend
heid in deze als zeer beschaafd en
modern beschouwen, als een blijk
van goede opvoeding en onbekrom
penheid. Toch zijn die menschen zeer
achterlijk en waarheid is, dat aan hun
opvoeding en hooggeroemde ontwik
keling veel ontbieekt. Zij zullen op
u neerzien en glimlachen over uwe
beperkte konnis, als gij nooit gehoord
hebt van den trustkoning Morgan of
van den millioenenstrooienden Car
negie; gij zijt in hun oog niet wel
opgevoed en niet ontwikkeld", wanneer
gij onbekend zij met de wijsgeeren
leeks van Plato tót Herbeit Spencer,
wanneer gij niet weet welk een
invloed mannen als Alexander de
Groote en Napoleon hebben gehad
op de wereldgeschiedenis. Zij zullen
het honderdjarig geboortefeest van
een dichter oi schilder of grooten
denker meevieren met volle sym
pathie, uit dankbaarheid voor hun
onsterfelijke werken, waarvan de roem
afstraalt op heel een volk, maar
het Kerstfeest laat hun koud.
Eu toch is dit het geboortefeest
van Hem, die meer dan eenig ander
persoon invloed heeft geoefend op de
wereldgeschiedenis en de beschaving.
En toch is dit de persoon voor
wiens grootheid alle grooten van alle
tijden nedei buigen, die in reinheid
van hart, in liefde en goedheid boven
alle edelen verheven is, die de vriend
was van verachten en kleinen en
wiens heerschappij de vorsten van
oost en west kwamen erkennen.
Waarlijk! de geboorte, die wij
heden herdenken, was een gebeurtenis
zoo belangrijk en zoo vol zegen als
nooit de geboorte van een sterveling
geweest is of zijn zal. Niemand heeft
als hij in geestelijken zin het gelaat
des aardrijks veianderd; hij heeft in
de menschheid de liefde voor de
waarheid en de liefde voor do liefde
wakker gemaakt, hij is geworden de
troost en de kracht van duizenden in
de beste en in de gewichtigste uren
des levens.
Kerstmis is het herdenken van de
planting van de altijd groene boom
die Christendom heet.
De kerstboom is het beeld daarvan.
Te midden van den donkeren,
doodschen winter staat de groene
boom, zijne takken vol licht en leven,
als een lenteproletie sprekend van
vreugde en dank.
Licht aan den boom, leven in den
boom, liefde onder den boom. Zonder
dit tiio zoudt gij kerstmis niet be
grijpen.
Welk een diepen zin in deze drie
woorden Wat zou het oog zijn zonder
licht? Wat zou de mnnschheid zijn
zonder licht? Wat zou het menschen-
hart zijn zonder liefde? Zonder licht
was er in de schepping geen leven,
zonder liefde zou het hart dood zijn.
Op het graf van Herder, den man
wiens honderdste geboortedag juist
dezer dagen is gevierd, ligt een graf
steen met slechts deze drie woorden
als opschrift: licht, liefde, leven. Wat
zou het heerlijk zijn voor de weield.
en wat zou het Christendom goed
begrepen zijn, als ieder grafschrift
eens luidend kon wezen, en in waar
heid de zinspreuk van ieder mensclien-
leven kon heeten licht, liefde, leven I
Hoe zou het in de wereld anders
zijn, hoe gelukkiger het leven voor
het meerendeel der menschen, wan
neer het getwist over den godsdienst
en over de leer van Jezus dat zelfs
de politiek beheerschten zijn orizaligen
zetel inneemt tot zelfs in de parle
menten, wat zou het gelukkig zijn als
aan dat getwist eens een einde kwam,
en al degenen die zich christenen noe
men metterdaad gedachtig waren, dat
het eerste en grootste gebod van den
Stichter des Christendoms was: het
gebod der liefde
Slechts menschelijke negeering en
overtreding van dat gebod is oorzaak,
dat het lied van den kerstnacht nog
vaak een ijdele klank is en geen waar
heid schijnt te bevatten, dat de godde-
lijk-schoone strophe «vrede op aarde"
met de werkelijkheid in zoo'n schrille
tegenstelling is
Vrede op aarde! Het mocht wat!
Het kerstnummer van de Lustige
Blatter geeft er een goede illustratie
van. De plaat stelt voor het kantoor
van Krupp Aan den wand hangt een
kaiikatuur van Bertha von Suttner,
en daarnevens zijn opgehangen de
noodige bestellingen van departemen
ten van oorlog in en buiten Europa.
Het onderschrift is: «wanneer op het
kantoor van Krupp berichten over vre
desconferenties worden voorgelezen."
Het geheele personeel barst uit in
een onbedaarlijk homerisch gelach;
zij vallen bijna van hun krukken van
't lachen. Geen wonder, het is bij
Krupp nog even druk in spijt van al
de vredesbewegingen en conferenties
Helaas, vrede op aardewij zijn er
nog ver van af. De fakkel van den
haat blijft overal ontstoken. Bitterheid
en haat, wraakzucht en vijandschap
verwijderen menschen en volken van
elkaar. Zouden wij nog kerstfeest
vieren? wat geeft het?
Ja, laat ons toch blijmoedig feest
vieren, er is reden voor en het is zoo
goed. Het geboortefeest van hem, die
het leven der liefde in woord en daad
als het hoogste, als het echt mensche
lijke leven heeft aan het licht gebracht,
dat feest zal weder harten doorgloeien
van naastenliefde, het zal vrede en
vreugde brengen laat ons hopen aan
velen, en zoo ten zegen zijn voor
menigeen.
De vorige week was het feest voor
het Wandsbecker Huzarenregiment
«Koningin Wilhelmina der Neder
landen".
Dit regiment vierde toch zijn hon
derdjarig bestaan.
Onze Koningin, die Chef van dit
regiment is, had eene deputatie van
drie officieren opgedragen, Haar bij
deze feesten te vertegenwoordigen, en
wel Hr. Ms. adjudant luitenant-kolonel
jhr. Van Tets en de beido ordonnance-
officieren luitenant jhr. Van Reigers
berg Versluys en luitenant baron Van
Heemstra.
De feesten begonnen reeds Dinsdag,
toen in de Groote Manege van «Reis-
ner's Tivoli" in Wandsbeck een groot
«Ruiterfeest" gehouden werd, dat Don
derdag herhaald werd, waarbij behalve
genoemde Hollandsche officieren ook
nog tegenwoordig waren de eerste
secretaris van het gezantschap in Ber
lijn, Ridder Van Rappard, de consul-
generaal der Nederlanden te Hamburg,
de lieer E Gleichman, en de vice-
consul aldaar, de heer J. Barendrecht.
in een groote loge zaten de Hertog
van Mecklenburg, d-: commandant van
het 9de legercoips, luitenant-generaal
Von Bock und Polach, en de drie
Hollandsche officieren. Vooral de
ordonnance-officieren in hun mooi
donkergroen uniform mH zwarte tres
sen en de wit-zilveren ordonnance-
koorden maakten een zeer goeden
indruk.
Er werden vele mooie nummers
gereden, zoowel door officieren als
manschappen, die blijk gaven goed te
paard te zijn.
Het was een prachtig feest, waarbij
vooral de kleurige uniformen der ver
schillende huzaren-regimenten, met de
rijke toiletten der dames een schitte
rend geheel vormden.
Het eigenlijke feest was ecliter eerst
Zaterdagavond. Daags te voren waren
de Hollandsche officieren, met Ridder
Van Rappard en den heer Barendrecht,
de gasten van den consul-generaal,
den lieer Gleichman. Zaterdag werd
in het Officiers-casino een diner ge
geven, waarbij de HollandscheofTicieren
ARCHIBALD CLAVERING GUNTER.
18
«De leening moet in eens volteekend wor
den," roept Montez. «De koorts moet in
Frankrijk geen tijd hebben om tot bedaren te
komen."
«O, vertrouw in dat opzicht maar op De
Lesseps," antwoordt een van zijn satellieten,
monsieur Dirks, een Hollandsch ingenieur, die
in het vlakke Holland kanalen heeft gegraven.
«Laat mij de eerste inschrijver zijn," zegt de
Franco-Amerikaan. «Och, toe," fluistert hij een
der Fransche attaché's toe, «geef mijn naam
graaf de Lesseps op voor de eerste duizend
aandeelen."
«De eerste duizend aandeelen genomen door
een Amerikaan I" Er ontstaat een opgewonden
gedruiseh aan tafel. De champagneglazen
klinken.
«Op uw gezondheid,roept Montez; «op de
groote Republiek en den Amerikaan, mr. Frank
Leroy Larchmont!«
«Ik vraag vergiffenis l« zegt de heer, op wien
hij den dronk uitbrengt, «reken mij niet onder
de Amerikanen. Beschouw mij half als Fransch-
man, half als Amerikaan Francois Leroy
Larchmont.
«Maar u woont toch in de Vereenigde Staten
vraagt José Paralta, die naast hem zit.
/.Dat heb ik gedaan. Nu beschouw ik mij
zelf als een Pariizenaar.,/
En dat deed hij ook werkelijk.
«Die heer, die daar zoo haastig duizend
aandeelen neemt, ken ik wel bij naam maar
wat doet hij fluistert Montez den Franschman
toe, die naast hem zit.
«O, hij is heel rijk, geloof ik! Dat is alles
wat ik van hem weet. Hij woont te Parijs,
heeft den goeden smaak om van Frankrijk te
houden en bezoekt zeer zelden zijn geboorte
land.
Het souper wordt aldus voortgezetdoch
onder het gesprek, onder de uitbarstingen van
opgewondenheid verliest Montez geen oogenblik
het gelnat uit het oog van den Franco-Amerikaan
die de eerste, duizend aandeelen heeft genomen.
Fernando Gomez Montez heeft vast besloten,
door dit kanaal een der rijkste mannen ter
wereld te worden. Er zijn er meer, die dit
voornemen hadden en waarvan enkelen zijn
geslaagd. Hij is slim genoeg om te voorzien,
dat dit niet kan geschieden door de dividenden,
welke aan de aandeelhuoders zullen worden
betaalt zijn fortuin moet zijn gelegen in de
enorme geldsommen, die gebruikt moeten
worden, en die zullen rollen van de eene hand
in de andere en van het eene wisselboek in
het andere.
Zijn vlugge geest had zich spoedig vastge
hecht aan de gedachte, dat bij dit spel iets in
zijn klauwen zou moeten achterblijven. De
persoon, die zoo achteloos deelgenomen had
aan een plan, dat pas op zijn voeten stond; wiens
gelaat een bijzondere weekheid toont, welke
anders den mannen der Vereenigde Staten niet
eigen is, kon een goed kuikentje zijn om ge
plukt te worden bij de groote plukpartij, welke
zal gehouden worden gedurende al de finan-
ciëele evoluties van deze groote onderneming.
Zoodra de sigaren gediend worden en het
vormelijke van het diner begint te verdwijnen,
gelukt het hem zijn stoel naast dien van Mr.
Larchmont te plaatsen en in aanmerking ge
nomen, dat hun kennismaking nog slechts van
korten duur is, krijgt hnn gesprek al zeer
spoedig iets vertrouwelijks als waren zij vrienden.
Op Fernando's zoetsappige vragen vertelt
Mr. Larchmont, dat hij gedeeltelijk in Amerika
is opgevoed; dat zijn familie echte Amerikanen
waren en dat hij van zijn zeventiende jaar af
hoofdzakelijk in Europa en in Parijs heeft ge
woond. «Parijs," zegt hij, «beschouw ik als
mijn thuis. Ik heb nog een jongeren broeder
n Amerika, die nu een-en-t»vintig jaar is. Ik
ben bang, dat hij te veel Amerikaan is, om
ooit Parijzenaar te worden, zooals ik."
Hier wordt hun gesprek gestoord.
Een flink gebouwd jonkman, met de houding
van iemand, wiens tijd geld is en die oordeelt,
dat geen tijd beter is dan de tegenwoordige,
komt de kamer binnen en zegt: Vergeef mij,
monsieur Dirks, dat ik u lastig val onder de
champagne. Ik geloof, dat u een der inge
nieurs is, die belast zijn met het voorloopig
toeziht op de werkzaamgeden aan het ka
naal?"
«Die eer heb ik," antwoordt de Hollander.
«Sta mij dan toe, u onder het drinken vier
vragen te doen. Ten eerstewanneer denkt
u het kanaal te openen, waarvan de werkzaam
heden thans zijn ingewijd'?"
«Wel," antwoord de Hollandsche ingenieur,
die verbaasd is over de zakelijkheid der vraag:
«Op zijn mijnst over vijf jaar.
«Is u daar zeker van?"
«Zoo zeker, dat ik het twintig voet hoog in
woorden zou willen beitelen."
«Kan u mij dan ook zeggen, hoe u het zult
aanleggan om de vreeselijke watervloeden der
Chagres te keeren, die elk regen-seizoen ge
noeg vuil meeslepen, om het gansche kanaal
te vullen
(Wordt vervolgd
