NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. BUITENLAND. BINNENLAND. F EI li. I.ETON. BARON MONTEZ No. 98. Woensdag 7 December 1904. Dne-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk Met gratis Zondagsblad voor binnen de stad (naar buiten tegen vergoeding van port Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestraat 77. Telephooiuio. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte De geruchten omtrent een spoe- digen vrede in Oost-Azië en daarna een verbond van Rusland en Japan houden aan. Zoo wordt aan de Daily Telegraph" geseind uit St. Petersburg Sommige politici bereiden vredesplan nen voor die de Engelscben zullen verrassen. Zij bepleiten opnieuw om rechtstreeks met Japan vrede te slui ten en dan met dit land een verdrag te sluiten op den grondslag van een protectoraat van Japan over Korea en een billijke verdeeling van de wederzijdsche belangen in Oost-Azië. Dat zou opheffing van het Engelsch- Japansche verdrag meebrengen, met vernieuwing van het vroegere samen gaan tusschen Rusland, Frankrijk en Duitschland. Frankrijk toont daar echter weinig lust in en zou Duitsch land in die samenvoeging willen ver vangen door Engeland, wat Rusland weer niet wil. De Fransche gezant te St. Petersburg komt herhaaldelijk met Lamsdorf samen, naar het heet om over de genoemde aangelegenheid te spreken. Over het congres der Vi ijstaatsche Boeren te Brandfort wordt nog uit Johannesburg geseind aan de «Daily Mail". De afgevaardigden vielen bitter de regeering aan over de schending van de vredesvoorwaarden. De eenige voor waarde die vervuld is, zeide men, was de inlijving van het land. Aanvanke lijk wilde de vergadering een depu tatie naar Engeland zenden om de grieven aan den koning voor te leggen, maar later kwam zij daarop terug, nadat eenige sprekers betoogd hadden, dat het onwaardig was te gaan bede len om inwilliging van rechtmatige eischen. Daarop nam het congres be sluiten aan, die aan den landvoogd Goold-Adams overhandigd zouden wor den met verzoek ze aan den koning mede te deelen. De besluiten verklaren o. a., dat het vredesverdrag van Vereeniging, dat de vei deeling de schadevergoeding en de volledige erkenning van de door Engelsclie officieren te velde af gegeven schuldbewijzen bepaalt, even min nagekomen is als de bepaling betreffende liet Hollamlsch bij de recht spraak en op school. Verder verlangt het congies volledige toelichting van het beheer van de londsen tot onder stand der Boeren, hij gebreke waarvan de Boeren niet met de Engelschon kunnen samenwerken. Onder do spre- keis was ook de Wet. De correspondent der «Standard" te Kaapstad seint uitvoeriger, maar in hoofdzaak hetzelfde, tiij voegt er alleen bij. dat Botha een redevoering heeft gehouden, waarin hij met de besluiten van het Brandfortscbe con gres zijn instemming betuigt. De En- gelschen hebben alle verzoekschriften in den wind geslagen. Verder pleitte hij er voor, het nationale leven en het volkskarakter van de Boeren te handhaven. Volgens een particulier telegram is thans in 19Staten van Noord-Ame- rika het sleminenlal I ij de presidents verkiezing officieel va-tgesteld. Daar uit is op te maken dat Roosevelt onge veer een meerderheid zal erlangen van 2 500.000 stemmen. Het slaat ontwijfelbaar vast, dat Roosevelt een groot aantal democratische stemmen op zicli vereenigde en dat ook vele leden der democratische partij zich van stemmen hebben onthouden. Naar het Berliner Tageblatt ver neemt, is Jaques Lebaudy, de «Keizer der Sahara", sedert eenige dagen ver loofd met miss Maud Berkley uit Lon den. De uitverkorene is 24 jaar oud, de eenige dochter van een zeer lijk scheepsmakelaar en een nicht van den vroegeren minister van koloniën Cham berlain. Lebaudy heeft zijn verloofde dezen herfst te Keulen leeren kennen het huwelijk zal in Februari 1905 vol trokken worden. Mogelijk (lat hij, dank zij zijn aanstaanden oom, zijn plannen verwezenlijkt ziet. Wij wisten altijd wel, aldus hel Bei 1. Tageblatt, dat van Chamberlain nog eens iets groots zou worden nu is hij al de oom van een toekomstige keizerin Van Het Loo meldt menZ. K. II. de Prins is Zondagavond naar Bucke- burg vertrokken om te jagen. Jhr. Van Suehtelen vergezelt hem. De Vorstin van Bentheim, zuster van H. M. de Koningin-Moeder, is Zaterdagavond te 8 u. 52 te 's-Gra- venhagc aangekomen. Zij weid op het perron van de Staatsspoor vóór liet Koninklijk wachtsalon hartelijk ver welkomd door Koningin Emma, die vergezeld was van Baronesse van It ter sum, hofdame, Jhr. de Ranitz, groot meester, en Jhr. Scliimmelpenninck, kamerheer. In hofrijtuigen werd naar het paleis in het Voorhout gereden. Gyinnasiuni-quacstie te Doetinchcm. Zooals mon weet, is indertijd door het incidentdr. Der Mouw bovenge noemde zaak aan 't rollen gekomen. De Doetinchemsclie Raad benoemde daarop oen commissie om te onder zoeken in hoever het waar was, de leeraren zich aan verkeerde hande- lingon bij 't afnemen der eindexamens schuldig maakten. Thans is het verslag dier commissie verschenen en daarin worden de heeren dr. Der Mouw, N. M. T. v. Bakergem (leeraren), dr. Schwartz (rector) en dr. Levenkamp (conrector) beschuldigd bij de eindexamens geknoeid te heb ben: de jongelui hij het examenwerk te helpen, ze vooraf examen opgaven moe te deelen, enz. De commissie meent dat het on mogelijk is zulke ontrouwe leeraren in hun betrekking te handhaven en stelt daarom voor aan dr. Der Mouw op zijn daartoe strekkend verzoek ontslag te vedeenen uit zijne betrek king van leeraar aan 't gymnasium, doch zondei 't praedicaat «eervol", en de heeren dr. K. G. P. Schwartz, dr. J. A. P. Levenkamp en N. M. T. van Bakergem te ontslaan als leeraren, en de eerste twee respectievelijk als rector en conrector van 't gymnasium. De commissie bestond uit de Raads- lodenC. Misset, R. Velsink en mr. J. J. van Gorkom. Middenstandsbond. Het hoofdbestuur van den Neder- landschen Bond van Vereenigingen van den Handeldrijvenden Middenstand, komt heden te Utrecht bijeen in open bare vergadering, toegankelijk voor alle leden der aangesloten veroonigin- gen, waarin de opening zal plaats vinden van de stembriefjes, ingeleverd door de leden inzake het voorstel van het boudsbestuur, om voortaan de titel van den Bond te doen luiden «Ned. Bond van Vereenigingen van don Handeldrijvenden en Industrieelen Middenstand". Na deze openbare vergadering zal o. m. behandeld worden het verslag van de Bondscommissie inzake de H. IJ. S. M Coöperatie betreffende de onderhandelingen met de gedelegeer den der H. IJ. S. M. Voorts zal moeten worden over gegaan tot het verkiezen van een der bestuursleden tot Ie secretaris van den Bond, daar de tegenwoordige titularis, de heer W. Nieuwenhuizen, mede gedeeld heeft, dat hij wegens drukke beroepsbezigheden, die functie van af I Januari 1905 niet meer >al kunnen waarnemen. Ook zal nog beslist moeten worden over de redactie van een te verzenden request in zake de personeele belasting en zal worden vastgesteld de plaats waar in 1905 de algemeene congres- vergaderingen van den Bond zullen plaats vinden. DOOR ARCHIBALD CLAVERING GUNTER. 114) Teruggekeerd van hun uitstapje, blijven zij den herfst nog in Parijs over. Op zekeren avond is Francois Leroy Larch- mont door een zorgeloosheid zijner oppassers ontsnapt en den ganschen nacht is hij zoek gebleven. Den volgenden morgen komt hij met een slaapdronken gezicht terug. Bij het lezen der ochtendbladen schrikt Harry Larchmont. Twee dagen later bevinden allen zich op reis naar Amerika, den broeder mede nemend, die nu geheel krankzinnig is gewor den. Geslagen, overweldigd, maar nog niet geheel ten onder gebracht waggelde baron Montez de stoep af van Larchmont's woning. Den volgende dag brengt hij een bezoek aan het Amerikaansche gezantschap, overhandigt daar het orde-briefje, ontvangt, nadat men zich van de echtheid van den persoon heeft over tuigd, een verzegelde enveloppe, die het zak boek bevat, hij haalt dezelve er uit en bemerkt dat er geen papiertje ontbreekt, zijn oogen schitteren. «Met dit boek in mijn handen heb ik nog altijd genoeg om op kosten der Republiek te leven,» peinst hij. «Sommige publieke personen mannen zijn daardoor in mijn macht!» Bovendien is zijn fortnin zonder zijn Ameri kaansche fondsen nog zeer groot en de Loterij- wet wordt bijna onmiddelijk bij den Senaat ingediend en aangenomen. Hij ontvangt groote sommen en ofschoon hij, daartoe gedwongen door het beknopt verslag, dat Louise van zijn boeken heeft, aan Aguilla een gedeelte moet afstaan, toch is zijn fortuin nog reusachtig groot, daar hij met niemand behoeft te deelen. De aandeelen van het Panama-Kanaal dalen en dalenhij heeft er echter geen belang meer bij en leeft als een vroolijk vrijgezel te Parijs. In den loop van den tijd willen de gefopte aandeelhouders geen loten meer nemen, en in December wordt het werk feitelijk gestaakt. Yan dat oogenblik afwordt Montez dooreen schaduw gevolgd, zonder dat hij het weet. Hij wandelt langs de boulevards en een armzalig gekleed persoon volgthem. Wanneer hij in den schouwburg of opera gaat, wacht die persoon op hem, wanneer hij het gebouw verlaat. Op zekeren avond staat die ongelukkige buiten het vroolijke Café de la Paix met zijn flik kerende lichten, en ziet Montez eten als Lucul- lus. Tevreden en weldoorvoed komt Montez naar buiten. »N om de Dien!» bromt het ellendige wezen, »voor zijn diner heeft hij meer geld betaald dan ik in het eerste jaar van mijn hon gerlijden heb gespaard.» En Bastien Lefort de hongerlijder, die zijn handschoenenwinkel in de Rue Rivoli heeft ver kocht en nu geheel geruïneerd is, omdat hij al zijn geld in het Panama-Kanaal heeft gesto ken, volgt, huiverend van de kou en zich de sneeuw van zijn jas schuddende, de schreden van den goedgekleeden, gelukkigen baron Mon tez. Er is nog iemand, een neger met sneeuwwit wollig haar en twee groote litteekens op de wan gen, gebogen door den ouderdom, doch sterk door den haat. Hij schiet Lefort op zijde en fluis tert: »Hoe nu, ellendige, zijt gij op het spoor van uw vijand? Ik, Domiogo van Porto Bello, heb een lange reis gemaakt om hem ook op te zoeken I Die twee worden nu bloedhonden en volgen baron Montez avond aan avondvan het Eden- theater, waar een ballet is, naar het Paleis Royal, waar hij lacht om een dubbelzinnige grap. Overal waar hij ook is, of waar hij ook komt, steeds volgen als 't ware twee hon den zijn schreden. Dien avond keert hij laat terug van een petit souper, dat hij genuttigd heeft met een der schoone sirenen uit de vroolijke Parij- sche wereld, die zeer vriendelijk zijn tegenover rijke mannen. Hij vindt zijn bediende niet in de kamer en bromt: »Dat vervloekte beest! Ik jaag hem morgen weg Hij gaat zitten en wacht op Herr Wernig; want beiden gaan nog altijd samen op jacht. Montez mijmert en is gelukkig wanneer hij echter denkt aan zijn verloren Amerikaansche fondsen, wordt hij woedend; hij grijpt de pook slaat driftig de kolen in den vuurhaard stuk en bij het opflikkeren der vlammen meent hij een gelaat te zien. Hij springt op, staart rond en ziet drie gezichten, de gezichten der geplun- derden, de gezichten van het verleden, Domingo's zeeroovers-kop, het bezorgde gelaat van den hon gerlijder en de bleeke wangen en groote oogen van den krankzinnige Franfois Larchmont. Fernando meent, dat hij droomt. De krank zinnige lacht: «Ikhebuw bediende weggestuurd, mijn waarde baron, ha, ha! en heb mij zelf ingelaten met mijn ouden sleutel, gij vergat den sleutel, ha, ha! Ik kwam binnen om zelf met je af te rekenen, maar deze twee heereD voegden zich bij mij, ha, ha, ha!» De droom van Montez is werkelijk heid. Hij schreeuwt om hulp, doch de krankzinnige knijpt hem de keel dicht en schreeuwt hem toe; «Oho, mijn vriend, baron Montez van Panama en Parijs Hoe Montez ook worstelt en wringt, geen woord kan hij uiten; wanhoop ligt er in zijn oogen, wanneer hij de drie personen ziet, die hem omringen. Half in een droom ziet hij de gestalte van Domingo, den ex-zeeroover, dien hij heeft geplunderd en die hem thans in het oor fluistert: «Aha, de straf van den boekanier, die steelt van zijn vrienden!» En de hongerlijder schreeuwt: «Voor het goud van mijn vernietigd leven Montez voelt een suizing in zijn oor; een pistoolschot' en drie schimmen sluipen weg in de duisternis, en op den vloer, met zijn eigen revolver in de hand, ligt het lichaam van hem, die eens was baron Montez van Panama en Parijs!" Eenige minuten later komt zijn vriend Alsatius Wernig lachend en opgeruimd de kamer binnen. «Oho, mijn waarde vriend Fernando, ge hebt uw deur open gelaten. Ge zijt zorgeloos! Men zou u kunnen bestelen! Meiun Gott!» roept hij plotseling uit, en waggelt een paar schreden terug. »Yermoord!» stamelt hij met bleeke lippen. «Zou men hem ook het zakboek hebben ontrold?» Met bevende hand grijpt hij naar het vest van den vermoorde, woelt in den zak en geeft een schreeuw van vreugde, zoodra hij het zakboek van Montez te voorschijn haalt. «In andere handen zou dit zakboek mijn onder gang zijn geweest,» prevelt hij. «Maar nu!» De oogen van den Duitscher worden grooter, en schitteren van een onzalig vuur. »ïk bezit de geheimen van menigen afgevaardigde en som mige ministers,» juicht hij. «Ik zal hen laten bloeden, tot zij dood zijn! Ik zal rijk zijn. Ik heb de politiek misschien het lot van Frank rijk in handen!» Behoeflzram verlaat hij de kamer en niemand ziet hem de trappen afdalen. Den volgenden morgen wordt bekend gemaakt, dat Montez van Panama zelfmoord moet heb ben gepleegd ofschoon aan de politie te ken nen wordt gegeven, dat de zaak niet al te nauw keurig dient te worden onderzocht. EINDE.

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1904 | | pagina 1