NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
F EI li. I.ETON.
BARON MONTEZ
No. 98.
Woensdag 7 December 1904.
Dne-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk
Met gratis Zondagsblad voor binnen de stad (naar buiten tegen vergoeding van port
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephooiuio. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
De geruchten omtrent een spoe-
digen vrede in Oost-Azië en daarna
een verbond van Rusland en Japan
houden aan. Zoo wordt aan de Daily
Telegraph" geseind uit St. Petersburg
Sommige politici bereiden vredesplan
nen voor die de Engelscben zullen
verrassen. Zij bepleiten opnieuw om
rechtstreeks met Japan vrede te slui
ten en dan met dit land een verdrag
te sluiten op den grondslag van een
protectoraat van Japan over Korea
en een billijke verdeeling van de
wederzijdsche belangen in Oost-Azië.
Dat zou opheffing van het Engelsch-
Japansche verdrag meebrengen, met
vernieuwing van het vroegere samen
gaan tusschen Rusland, Frankrijk en
Duitschland. Frankrijk toont daar
echter weinig lust in en zou Duitsch
land in die samenvoeging willen ver
vangen door Engeland, wat Rusland
weer niet wil. De Fransche gezant te
St. Petersburg komt herhaaldelijk met
Lamsdorf samen, naar het heet om
over de genoemde aangelegenheid te
spreken.
Over het congres der Vi ijstaatsche
Boeren te Brandfort wordt nog uit
Johannesburg geseind aan de «Daily
Mail".
De afgevaardigden vielen bitter de
regeering aan over de schending van
de vredesvoorwaarden. De eenige voor
waarde die vervuld is, zeide men, was
de inlijving van het land. Aanvanke
lijk wilde de vergadering een depu
tatie naar Engeland zenden om de
grieven aan den koning voor te leggen,
maar later kwam zij daarop terug,
nadat eenige sprekers betoogd hadden,
dat het onwaardig was te gaan bede
len om inwilliging van rechtmatige
eischen. Daarop nam het congres be
sluiten aan, die aan den landvoogd
Goold-Adams overhandigd zouden wor
den met verzoek ze aan den koning
mede te deelen.
De besluiten verklaren o. a., dat
het vredesverdrag van Vereeniging,
dat de vei deeling de schadevergoeding
en de volledige erkenning van de
door Engelsclie officieren te velde af
gegeven schuldbewijzen bepaalt, even
min nagekomen is als de bepaling
betreffende liet Hollamlsch bij de recht
spraak en op school. Verder verlangt
het congies volledige toelichting van
het beheer van de londsen tot onder
stand der Boeren, hij gebreke waarvan
de Boeren niet met de Engelschon
kunnen samenwerken. Onder do spre-
keis was ook de Wet.
De correspondent der «Standard"
te Kaapstad seint uitvoeriger, maar
in hoofdzaak hetzelfde, tiij voegt er
alleen bij. dat Botha een redevoering
heeft gehouden, waarin hij met de
besluiten van het Brandfortscbe con
gres zijn instemming betuigt. De En-
gelschen hebben alle verzoekschriften
in den wind geslagen. Verder pleitte
hij er voor, het nationale leven en
het volkskarakter van de Boeren te
handhaven.
Volgens een particulier telegram
is thans in 19Staten van Noord-Ame-
rika het sleminenlal I ij de presidents
verkiezing officieel va-tgesteld. Daar
uit is op te maken dat Roosevelt onge
veer een meerderheid zal erlangen
van 2 500.000 stemmen. Het slaat
ontwijfelbaar vast, dat Roosevelt een
groot aantal democratische stemmen
op zicli vereenigde en dat ook vele
leden der democratische partij zich
van stemmen hebben onthouden.
Naar het Berliner Tageblatt ver
neemt, is Jaques Lebaudy, de «Keizer
der Sahara", sedert eenige dagen ver
loofd met miss Maud Berkley uit Lon
den. De uitverkorene is 24 jaar oud,
de eenige dochter van een zeer lijk
scheepsmakelaar en een nicht van den
vroegeren minister van koloniën Cham
berlain. Lebaudy heeft zijn verloofde
dezen herfst te Keulen leeren kennen
het huwelijk zal in Februari 1905 vol
trokken worden. Mogelijk (lat hij, dank
zij zijn aanstaanden oom, zijn plannen
verwezenlijkt ziet. Wij wisten altijd
wel, aldus hel Bei 1. Tageblatt, dat van
Chamberlain nog eens iets groots zou
worden nu is hij al de oom van een
toekomstige keizerin
Van Het Loo meldt menZ. K.
II. de Prins is Zondagavond naar Bucke-
burg vertrokken om te jagen. Jhr.
Van Suehtelen vergezelt hem.
De Vorstin van Bentheim, zuster
van H. M. de Koningin-Moeder, is
Zaterdagavond te 8 u. 52 te 's-Gra-
venhagc aangekomen. Zij weid op het
perron van de Staatsspoor vóór liet
Koninklijk wachtsalon hartelijk ver
welkomd door Koningin Emma, die
vergezeld was van Baronesse van It ter
sum, hofdame, Jhr. de Ranitz, groot
meester, en Jhr. Scliimmelpenninck,
kamerheer.
In hofrijtuigen werd naar het paleis
in het Voorhout gereden.
Gyinnasiuni-quacstie te Doetinchcm.
Zooals mon weet, is indertijd door
het incidentdr. Der Mouw bovenge
noemde zaak aan 't rollen gekomen.
De Doetinchemsclie Raad benoemde
daarop oen commissie om te onder
zoeken in hoever het waar was, de
leeraren zich aan verkeerde hande-
lingon bij 't afnemen der eindexamens
schuldig maakten.
Thans is het verslag dier commissie
verschenen en daarin worden de heeren
dr. Der Mouw, N. M. T. v. Bakergem
(leeraren), dr. Schwartz (rector) en
dr. Levenkamp (conrector) beschuldigd
bij de eindexamens geknoeid te heb
ben: de jongelui hij het examenwerk
te helpen, ze vooraf examen opgaven
moe te deelen, enz.
De commissie meent dat het on
mogelijk is zulke ontrouwe leeraren
in hun betrekking te handhaven en
stelt daarom voor aan dr. Der Mouw
op zijn daartoe strekkend verzoek
ontslag te vedeenen uit zijne betrek
king van leeraar aan 't gymnasium,
doch zondei 't praedicaat «eervol", en
de heeren dr. K. G. P. Schwartz, dr.
J. A. P. Levenkamp en N. M. T. van
Bakergem te ontslaan als leeraren,
en de eerste twee respectievelijk als
rector en conrector van 't gymnasium.
De commissie bestond uit de Raads-
lodenC. Misset, R. Velsink en mr.
J. J. van Gorkom.
Middenstandsbond.
Het hoofdbestuur van den Neder-
landschen Bond van Vereenigingen van
den Handeldrijvenden Middenstand,
komt heden te Utrecht bijeen in open
bare vergadering, toegankelijk voor
alle leden der aangesloten veroonigin-
gen, waarin de opening zal plaats
vinden van de stembriefjes, ingeleverd
door de leden inzake het voorstel van
het boudsbestuur, om voortaan de
titel van den Bond te doen luiden
«Ned. Bond van Vereenigingen van
don Handeldrijvenden en Industrieelen
Middenstand".
Na deze openbare vergadering zal
o. m. behandeld worden het verslag
van de Bondscommissie inzake de
H. IJ. S. M Coöperatie betreffende de
onderhandelingen met de gedelegeer
den der H. IJ. S. M.
Voorts zal moeten worden over
gegaan tot het verkiezen van een der
bestuursleden tot Ie secretaris van den
Bond, daar de tegenwoordige titularis,
de heer W. Nieuwenhuizen, mede
gedeeld heeft, dat hij wegens drukke
beroepsbezigheden, die functie van af
I Januari 1905 niet meer >al kunnen
waarnemen.
Ook zal nog beslist moeten worden
over de redactie van een te verzenden
request in zake de personeele belasting
en zal worden vastgesteld de plaats
waar in 1905 de algemeene congres-
vergaderingen van den Bond zullen
plaats vinden.
DOOR
ARCHIBALD CLAVERING GUNTER.
114)
Teruggekeerd van hun uitstapje, blijven zij
den herfst nog in Parijs over.
Op zekeren avond is Francois Leroy Larch-
mont door een zorgeloosheid zijner oppassers
ontsnapt en den ganschen nacht is hij zoek
gebleven. Den volgenden morgen komt hij met
een slaapdronken gezicht terug.
Bij het lezen der ochtendbladen schrikt Harry
Larchmont. Twee dagen later bevinden allen
zich op reis naar Amerika, den broeder mede
nemend, die nu geheel krankzinnig is gewor
den.
Geslagen, overweldigd, maar nog niet geheel
ten onder gebracht waggelde baron Montez
de stoep af van Larchmont's woning.
Den volgende dag brengt hij een bezoek aan
het Amerikaansche gezantschap, overhandigt
daar het orde-briefje, ontvangt, nadat men zich
van de echtheid van den persoon heeft over
tuigd, een verzegelde enveloppe, die het zak
boek bevat, hij haalt dezelve er uit en bemerkt
dat er geen papiertje ontbreekt, zijn oogen
schitteren.
«Met dit boek in mijn handen heb ik nog
altijd genoeg om op kosten der Republiek te
leven,» peinst hij. «Sommige publieke personen
mannen zijn daardoor in mijn macht!»
Bovendien is zijn fortnin zonder zijn Ameri
kaansche fondsen nog zeer groot en de Loterij-
wet wordt bijna onmiddelijk bij den Senaat
ingediend en aangenomen. Hij ontvangt groote
sommen en ofschoon hij, daartoe gedwongen
door het beknopt verslag, dat Louise van zijn
boeken heeft, aan Aguilla een gedeelte moet
afstaan, toch is zijn fortuin nog reusachtig groot,
daar hij met niemand behoeft te deelen.
De aandeelen van het Panama-Kanaal dalen
en dalenhij heeft er echter geen belang meer
bij en leeft als een vroolijk vrijgezel te Parijs.
In den loop van den tijd willen de gefopte
aandeelhouders geen loten meer nemen, en in
December wordt het werk feitelijk gestaakt.
Yan dat oogenblik afwordt Montez dooreen
schaduw gevolgd, zonder dat hij het weet. Hij
wandelt langs de boulevards en een armzalig
gekleed persoon volgthem. Wanneer hij in den
schouwburg of opera gaat, wacht die persoon
op hem, wanneer hij het gebouw verlaat. Op
zekeren avond staat die ongelukkige buiten
het vroolijke Café de la Paix met zijn flik
kerende lichten, en ziet Montez eten als Lucul-
lus. Tevreden en weldoorvoed komt Montez naar
buiten. »N om de Dien!» bromt het ellendige
wezen, »voor zijn diner heeft hij meer geld
betaald dan ik in het eerste jaar van mijn hon
gerlijden heb gespaard.»
En Bastien Lefort de hongerlijder, die zijn
handschoenenwinkel in de Rue Rivoli heeft ver
kocht en nu geheel geruïneerd is, omdat hij
al zijn geld in het Panama-Kanaal heeft gesto
ken, volgt, huiverend van de kou en zich de
sneeuw van zijn jas schuddende, de schreden
van den goedgekleeden, gelukkigen baron Mon
tez.
Er is nog iemand, een neger met sneeuwwit
wollig haar en twee groote litteekens op de wan
gen, gebogen door den ouderdom, doch sterk
door den haat. Hij schiet Lefort op zijde en fluis
tert: »Hoe nu, ellendige, zijt gij op het spoor
van uw vijand? Ik, Domiogo van Porto Bello,
heb een lange reis gemaakt om hem ook op te
zoeken I
Die twee worden nu bloedhonden en volgen
baron Montez avond aan avondvan het Eden-
theater, waar een ballet is, naar het Paleis
Royal, waar hij lacht om een dubbelzinnige
grap. Overal waar hij ook is, of waar hij
ook komt, steeds volgen als 't ware twee hon
den zijn schreden.
Dien avond keert hij laat terug van een
petit souper, dat hij genuttigd heeft met
een der schoone sirenen uit de vroolijke Parij-
sche wereld, die zeer vriendelijk zijn tegenover
rijke mannen. Hij vindt zijn bediende niet in
de kamer en bromt:
»Dat vervloekte beest! Ik jaag hem morgen
weg
Hij gaat zitten en wacht op Herr Wernig;
want beiden gaan nog altijd samen op jacht.
Montez mijmert en is gelukkig wanneer hij
echter denkt aan zijn verloren Amerikaansche
fondsen, wordt hij woedend; hij grijpt de pook
slaat driftig de kolen in den vuurhaard stuk
en bij het opflikkeren der vlammen meent hij
een gelaat te zien. Hij springt op, staart rond
en ziet drie gezichten, de gezichten der geplun-
derden, de gezichten van het verleden, Domingo's
zeeroovers-kop, het bezorgde gelaat van den hon
gerlijder en de bleeke wangen en groote oogen
van den krankzinnige Franfois Larchmont.
Fernando meent, dat hij droomt. De krank
zinnige lacht: «Ikhebuw bediende weggestuurd,
mijn waarde baron, ha, ha! en heb mij zelf
ingelaten met mijn ouden sleutel, gij vergat
den sleutel, ha, ha! Ik kwam binnen om zelf
met je af te rekenen, maar deze twee heereD
voegden zich bij mij, ha, ha, ha!»
De droom van Montez is werkelijk
heid.
Hij schreeuwt om hulp, doch de krankzinnige
knijpt hem de keel dicht en schreeuwt hem toe;
«Oho, mijn vriend, baron Montez van Panama
en Parijs
Hoe Montez ook worstelt en wringt, geen
woord kan hij uiten; wanhoop ligt er in zijn
oogen, wanneer hij de drie personen ziet, die
hem omringen. Half in een droom ziet hij de
gestalte van Domingo, den ex-zeeroover, dien
hij heeft geplunderd en die hem thans in het
oor fluistert: «Aha, de straf van den boekanier,
die steelt van zijn vrienden!»
En de hongerlijder schreeuwt: «Voor het
goud van mijn vernietigd leven
Montez voelt een suizing in zijn oor; een
pistoolschot' en drie schimmen sluipen weg in
de duisternis, en op den vloer, met zijn eigen
revolver in de hand, ligt het lichaam van hem,
die eens was baron Montez van Panama
en Parijs!"
Eenige minuten later komt zijn vriend Alsatius
Wernig lachend en opgeruimd de kamer binnen.
«Oho, mijn waarde vriend Fernando, ge hebt
uw deur open gelaten. Ge zijt zorgeloos! Men
zou u kunnen bestelen! Meiun Gott!»
roept hij plotseling uit, en waggelt een paar
schreden terug. »Yermoord!» stamelt hij met
bleeke lippen. «Zou men hem ook het zakboek
hebben ontrold?» Met bevende hand grijpt hij
naar het vest van den vermoorde, woelt in den
zak en geeft een schreeuw van vreugde, zoodra
hij het zakboek van Montez te voorschijn haalt.
«In andere handen zou dit zakboek mijn onder
gang zijn geweest,» prevelt hij. «Maar nu!» De
oogen van den Duitscher worden grooter, en
schitteren van een onzalig vuur. ȕk bezit de
geheimen van menigen afgevaardigde en som
mige ministers,» juicht hij. «Ik zal hen laten
bloeden, tot zij dood zijn! Ik zal rijk zijn. Ik
heb de politiek misschien het lot van Frank
rijk in handen!»
Behoeflzram verlaat hij de kamer en niemand
ziet hem de trappen afdalen.
Den volgenden morgen wordt bekend gemaakt,
dat Montez van Panama zelfmoord moet heb
ben gepleegd ofschoon aan de politie te ken
nen wordt gegeven, dat de zaak niet al te nauw
keurig dient te worden onderzocht.
EINDE.