NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. Bjj flit nummer Moort een Bijvoegsel. PASCHEN. BUITENLAND. FEUlLLETUiN. DE SCHIMMELRIJDER. Aio. 32. Zaterdag 22 April 1905. Vier-en-dertigsten jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75; Franco per post door het geheele Kijk f 1. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestrant 77. Telephooiiu». 09. ADVERTENTIËN: Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/i Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte Het Paaschfeest is gekomen. In alle landen houdt bet zijn intocht. In alle steden en dorpen, overal waar toren spitsen het ssursum corda" ons toe roepen, luiden de klokken met de dringende noodiging om in te gaan en te vernemen de oude en toch altijd nieuwe paaschboodschap. Paschen heeft iets te zeggen aan de scharen die iets anders begeeren dan luidruchtig feestgenot, iets andeis dan brooddronkenheid. Paschen heeft veel te zeggen, het schenkt een heerlijken gedachtenrijkdom, en wie dat gevoelt, hem brengt het paaschfeest geen ver veling, maar frischheid van geest, nieuwe en hooge idealen. Godsdienst en natuur beide spreken van herleving, van vernieuwing des levens. De natuur ontwaakt ten leven weer, het veld gaat groenen, de boomen botten uit, do vogels doen hunne lie deren weder hooien, alom verrijzenis van het leven uit den dood. Paschen in kerk en natuur. Is het ook Paschen in uw huis en in uw hart? Is daar ook vernieuwing des levensDie nieuw heid des levens is slechts mogelijk wanneer van bet oude, het ongodde lijke iets of liever veel wordt te niet gedaan, veel van onze zelfzucht, onver draagzaamheid, ontrouw en liefdeloos heid. Wel hem, die dat lentegevoel, die levensvernieuwing in zich bespeurt, hij smaakt ware feestvreugde en waar achtige blijdschap. Een blijdschap die met frissche kracht hem doorstroomt als een verhoogd levensgevoeleen blijdschap die behoefte heeft zich aan anderen mee te deelen en eveneens blijde te stemmen al wie lijden en ontberen een blijdschap die alle zwaar moedigheid en duisternis wegdrijft on licht maakt en sterk tot den moeilijk sten arbeid. Deze edele blijdschap zonder welke een feestdag geen ware (eestdag is brenge ons het huidige Paaschfeest. Het is oen late Paschen Zoo wordt het geestelijkerwijze bij velen een late Paschen, eerst op gevorderden leeftijd vieren zij hun vernieuwingsfeest, en zij hebber, een jarenlange blijdschap moeten derven. In den paaschnacht is de kerk van het heilige graf te Jerusalem vol pel- giims. Zij verbeiden in spanning het oogenblik waarop de priester met de brandende paaschkaars uit het duistere gewelf onder de kerk terugkeert. Bij zijn verschijning stormen allen op hem aan. ieder wil de eerste zijn om zijn waskaars aan die des priesters te ont steken, dat brengt geluk aan. Er ligt een schoone beteekenis in die plechtig heid. Duizenden en duizenden hebben hun licht ontstoken bij dat Licht, dat vöör twintig eeuwen lichtte over Jeru salem en welks glans men alle moeite deed te dooven, maar vergeefs. Nog straalt dat licht en nu over heel de wereld en nog komt bedrogen uit al wie elders zijn licht wil opsteken. In Rusland, waar het Paschen een paar weken later gevierd wordt, stroomt na middernacht onder het luiden van alle klokken al wat niet ziek of te oud is naar de kerk. De godsdienstoefening eindigt met den jubelkreet «Christos wosgress", Christus is opgestaan, en dan wenscht men elkander geluk met een kus en het schenken van gekleurde eieren. Aan dat overoud gebruik mag niemand, rijk of arm, zich onttrekken. Het moet een treilend schouwspel zijn deze algemeene vei broedei ing. Jammer maar, dat zij begrensd wordt door de kerkmuren en zoo kortstondig is! Stelt u voor zoo'n Paaschviering op de velden van Mandsjoerije! Doch zoo ver van huis hebben wij niet te gaan. immers in Rusland, in Europa, in ons land, in ons eigen huis, hoe ver zijn wij van het ideaal verwijderd Waarom nog langer Paschen gevierd waar wij zooveel reden hebben eiken dag om te twijfelen aan de kracht der liefde, aan de macht der waar heid Juist om ons voor vertwijfelen te behoeden en ons geloof in de liefde en waarheid te versterken. Immers dat kan en moet de paaschviering. Den mond der waarheid kon men snoeren, maar de waarheid zelve ging voort overwinningen te behalen, en onat- gebroken vond zij nieuwe getuigen Ier harer voortplanting en verdediging. De onoverwinnelijke kracht werd be wezen van wat waar, goed en schooit is. Daaraan behoort de toekomst. Dezo wetenschap kan den moed verleven digen van de vrienden der waarheid, kan nieuw vertrouwen inboezemen aan degenen die hun volk liefhebben en met angst zijn beste goederen bedreigd zien door onheilspellende machten. Op den nacht volgt de morgen, de duisternis verdwijnt voor het licht zeker en gewis, maar niet opeens. De opwekking in Wales bedoelt een blij vend Paschen te brengen, een ver nieuwing, een herleving die langer daD twee dagen duurt. Geboren uit het besef dat het practische leven een schril contrast vormt met onze leer en beginselen is deze beweging te be grijpen. Zij heeft iets goeds, maarzij zal verloopen, achterlatend allicht een kleine secte maar zonder het vuur der eerste liefde. Andere bewegingen tot opwekking en vernieuwing zullen vol gen met een tijdelijk succes, maar niettemin het bewijs leverend, dat wij buiten het Paschen niet kunnen, dat de menschheid een belioeftegevoel heeft naar vernieuwing en herleving om daardoor te erlangen de ge wenschte Paaschvreugde, de zaligende blijdschap. worden tegen liet langdurige verblijf Ischenbeide komt. Tot dusver was nog van de Russen op de kusten van slechts één maatschappij vergund, eon De oorlog tusschen Rusland en Japan. Alles doet vermoeden dat de Japanners gereed zijn en vol onge duld de komst van de Russische vloot verbeiden. Dat is misschien een der reden van de protesten, die in Japan vernomen Annam. Zij trachten aldus de Fran- sche regeering te dwingen, den Rus sen bevel te geven heen te gaan, waardoor ze öf naar het zuiden moesten teruggaan, öf noordwaarts varen en een gevecht beginnen. Reeds varen Japansche kruisers in de Philippijnsche wateren heen en weer in afwachting van deze heugelijke geheurtenis. De Fransche regeering zal zich ver moedelijk niet al te vlug haasten, aan de wenschen der heethoofdige Japan sche dagbladschrijvers te voldoen en de Japansche regeering zal zich voors hands wel bepalen tot een bezadigd protest. Mag men do Telegraph gelooven dan is zulk een protest ingediend. Zoo moeilijk lijkt evenwel de ver- kenningsdienst dat men niet eens weet of er nog schepen in de Cam- ranh-baai liggen. Twee stoombooten die er Zondag langs voeren, hebben niets daarvan kunnen ontdekken hetgeen echter geen bewijs is Men mag aannemen, dat een groot deel der vloot noordwaarts stoomt. De Niagara-watervallen. De gouverneur van den staat New- York heeft het recht van veto. Hij kan verhinderen, dat wetten worden ten uitvoer gelegd, welke om de een of andere reden strijdig zijn met openbaar nut, zedelijkheid of alge meen belang. En het is maar te hopen, dat de gouverneur gebruik zal maken van dat recht om te beletten, dat de heerlijke Niagara-watervallen ten offer zullen vallen 'aan den moloch der industrie. Huis van Afgovaardigden en Senaat van den Staat New York hebben n.l. een wet aangenomen, welke het schoon der wereldvermaarde Niagara bedreigt, liet zal n.l. voortaan aan elke particuliere maatschappij vrijstaan een deel van de levende kracht der watervallen te gebruiken voor industrieele doeleinden, tenzij de gouverneur nog te elfder uretu - zeer bescheiden deel der levende kracht van het vallende Niagara-water aan te wenden voor het drijven, van motoren, en dat nog slechts onder tal van beperkende voorwaarden. Maar laat men de heeren industrieelen naar hartelust begaan en dat schijnt het plaD te wezen dan zou het wel eens spoedig kunnen komen tot een onherstelbare ontsiering van een der merkwaardigste natuurwonderen. Het is dan ook niet gemakkelijk geweest om de wetgevers te Albany ertoe te krijgen, hun sanctie te hechten aan dit vandalen-plan. Maar in de Amerikaansche politieke wereld il y a des accomodements Er moet op ergerlijke wijze zijn gekuipt en omgekocht; en de New- yorksche bladen gaan zolfs zóó ver, openlijk in hun kolommen lijsten te publiceeren van de volksvertegenwoor digers met achter de namen, de som men, waarvoor zij zich hebben laten omkoopen. Uit hetgeen de New-York World dienaangaande meedeelt, zou blijken, dat de wetgevers zich voor hun stem dol. 500 of meer hebben laten uittellen. De New-York Times publiceerde zelfs de volgende krasse bewering: Het is niet mogelijk, nog iets nieuws te vertellen over de corruptie welke bij de voorbereiding der Bill heeft plaats gevonden. Iedereen in Albany weet er alles van. Het is het vuilste zaakje van het heele jaar; maar het zal zijn beslag krijgen zonder dat wordt geprotesteerd, omdat geen enkel persoon van invloed er tegen durft opkomen. Inderdaad, niet ten onrechte heeten de Vereenigde Staten dikwijls nhet land der onbegrensde mogelijkheden." De Franschen zijn buitenge woon vatbaar voor spoken-vrees d.w.z. voor militaire spoken, of liever: niet bestaande militaire sp:on ten. Op ge zette tijden heeft Parijs, of soms ook Oorspronkelijke novelle van TII. STORM, 6) Daar ik niets antwoordde, wilde hij voort gaan: maar onder de andere gasten, die tot nu toe zwijgend hadden geluisterd, terwijl zij de lage kamer met steeds dikkeren rook vul den, ontstond plotseling eene beweging: eerst wendden eenigen, daarna bijna allen zich naar het raam. Buiten men kon het door de ramen, waarvoor geen gordijnen hingen, zien dreef de storm de wolken voor zich uit en wisselden licht en donker elkaar plotseling af; maar ook mij was het, alsof ik den mageren ruiter op zijn schimmel pijlsnel voorbij zag vliegen. -Houd eens even op, meester!" zeide de dijk graaf zachtjes. «Gij behoeft niet bang te zijn, dijkgraaf!" antwoordde de kleine verteller, «ik heb niet op hem gescholden, en heb daarvoor ook geen reden," en daarbij sloeg hij zijn kleine, verstan dige oogjes tot hem op. «Ja, ja, dat is ook zoo, antwoordde de andere «laat uw glas maar weer vullen." En toen dat gebeurd was, en de toehoorders, de meesten met eenigsins ontstelde gezichten, zich weer naar hem toegekeerd hadden, ging hij met zijn verhaal voort «Zoo eenzelvig en zich het liefst slechts met wind en water en met de droomen zijner een zaamheid bezig houdende, groeide Hauke tot een langen mageren knaap op. Hij was reeds langer dan een jaar aangenomen, toen er op eens een geheele verandering met hem plaats greep, en aan die verandering was de oude witte Angorakater schuld, dien de later ver ongelukte zoon van de oud Trijn Jans van zijn zeereis naar Spanje had meegebracht Trijn woonde een aardig eind buiten het dorp in eene kleine hut aan den dijk. en wanneer de oude vrouw in haar huisje bezig was, zat dit monster van een kater gewoonlijk voor de deur in de zon tegen de voorbijvliegende kievitten te knipoogen. Ging Hauke voorbij, dan mauw de de kater hem tegen, en knikte Hauke hem toe; die twee wisten, wat zij aan elkaar had den. Maar nu gebeurde het eens, in het voorjaar, dat Hauke volgens zijn gewoonte buiten aan den dijk lag, dicht aan zee, tusschen strand- lelies en andere geurige waterplanten, en zich in de reeds krachtige zonnestralen koesterde. Daags te voren had hij op de heide keisteenen gezocht en daarmee zijn zakken gevuld, en toen bij ebbe de Wadden weer droog lagen en de kleine strandloopers daar krijschend heen en weer huppelden en vlogen, haalde hij ijlings een steen voor den dag en wierp dien naar de vogels. Hij had zich van kindsbeen aan daarin geoefend, en gewoonlijk bleef er ook een liggen in de slib, maar meestal kon hij daar niet vandaan gehaald wordenHauke had er reeds aan gedacht, den kater mede te nemen en hem als apporteerhond te dresseeren. Maar hier en daar waren ook vaste plaatsen en zand banken, en als er daar een gevallen was, liep hij er heen, om zelf den buit te halen. Wanneer de kater bij zijn terugkeer nog voor de deur zat, dan schreeuwde het dier zoo hard van niet te bedwingen roofgierigheid, dat Hauke hem ge woonlijk een der buitgemaakte vogels toewiep. Toen hij dien dag met zijn jas over den schou der geworpen, naar huis keerde, droeg hij slechts één, hem nog onbekenden, als met kleurige zijde en metaal gevederden vogel, en de kater mauwde als gewoonlijk, toen hij Hauke zag aankomen. Maar wilde zijn buit het zal wel een ijsvogel geweest zijn ditmaal niet afstaan en stoorde zich niet aan de begeerte van het dier. «Ieder zijn beurt riep hij hem toe, «vandaag ik, morgen jij; dit hier is geen vreten voor een kater!" Maar de kater kwam behoedzaam achter hem aansluipen; Hauke bleef staan en keek hem aan, de vogel hing aan zijn hand, en de kater loerde met opgeheven poot. De knaap scheen evenwel zijn vriend de kater toch nog niet zoo door en door te kennenwant zoodra hij hem den rug had toegekeerd en verder wilde gaan, werd hem zijn jachtbuit ontrukt en voelde hij tegelijkertijd een scherpen klauw in zijn hand. Een woede als van een roofdier, maakte zich eensklaps van den jongeling meester: hij greep als razend om zich heen en had al spoedig den roover in den nek gepakt. Vast in zijn vuist geklemd hield hij het groote dier in de hoogte en worgde het, zoodat de oogen tusschen de ruwe haren uitpuildenhij merkte nauwe lijks dat de sterke achterpooten zijn arm open reten." «Hoho!" schreeuwde hij, terwijl hij zijn vuist nog vaster sloot, «wij zullen eens zien wie van ons beiden het langst vasthoudt I" Plotseling liet de groote kater ziju achter pooten slap hangen en Hauke ging een paar passen achteruit en wierp hem t 'gen de hut der oude vrouw. Toen het beest zich niet meer bewoog, keerde hij zich om en zette zijn weg naar huis voort. Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1905 | | pagina 1