NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. FEUILLETON. BUITENLAND. BINNENLAND. DE SCHIMMELRIJDER. No. 57. Woensdag 19 Juli 1905. Vier-en-dertigsten jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. DE TOESTAND IN RUSLAND. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75; Franco per post door het gebeele Rijk f 1. Afzonderlijke Nnmmers 3 Cent. Ingezonden stnkken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte Het gist bij leger en marine. De matrozen van deZwarte-Zeevloot hebben onder de marine en bet leger het volgend manifest verspreid «Broeders en soldatenWaarom staan wij niet pal als één man Waar om leeren wij dat niet van onze vij anden, van onze meerderen? Wij verzoeken u, opmerkzaam het doen en laten van uw vijanden na te gaan, op welke wijze zij hun belangen ver dedigen. Waarom kunnen wij niet hetzelfde doen Wanneer wij iets stuk maken, een ruit inwerpen b. v., dan worden wij streng met arrest gestraft. Daarentegen zegt men niets tegen een overste, wanneer bij een geheel schip doet zinken. Wij brengen ons zeiven in de gevangenissen, wij bewaken ons zeiven in de gevangenissen, wij schieten ons zeiven dood, wij voeden ons met bedorven spijzen, wij betalen onszelven kleine loonen, enz Wij zei ven dragen de schuld van ons lijden en geen ander In onze handen ligt de geheele vesting en wij verstaan het niet, haar te be nutten tot eigen welzijn. Genoeg broe ders, met de bescherming van de be langen onzer vijandenLaat henzelf de geweren in handen nemen, om zoo hunne belangen te verdedigen. Wij, soldaten, moeten ons tot één aansluiten om onze belangen te behartigen. Zij zijn machtig en groot alleen door ons, kleine en arme menschen, want ons leven is hun vesting en ons lijden hun genot. Wanneer wij ophouden elkaar gevangen te nemen, op elkaar te schie ten, dan worden ook onze vijanden machteloos, en hun verstand zal hen niet helpen. Genoeg broeders, soldaten en ma trozen, met het lijden, dat wij tot nu toe gedragen hebben! Genoeg, met het bedorven voedsel waarmee men ons, als honden gevoed heeft. Het is hoog tijd, dat wij ontwaken, onze belangen verdedigen en ons wreken aan onze vijanden Broeders, wij heb ben reeds veel onheil gesticht. In dit jaar hebben wij onze vaders en moe ders, broeders en zusters vermoord, en wanneer wij naar huis teruggaan, wat zegt dan ons hart, wanneer tot ons gezegd wordt: Gij zijtde moorde naars van uw eigen bloodverwanten Broeders, vereenigt u en richt de geweren tegen het absolutisme, om het te vernietigen, want zoolang het abso lutisme bestaat, zoolang hebben wij geen orde! Weg met den oorlog! want hij maakt bedelaars van ons! Weg met het absolutisme, want dit legt ons belastingen op en zuigt het Russische bloed uilLeve de vrede, de vrijheid en de republiek!" UitSt.-Petersburg heefteen Duitsch- blad belangwekkende bijzonderheden ontvangen over hetgeen aan Witte's benoeming tot vrodes-commissaris voorafgegaan is. MurawiefI zou voor zijne zending naar Washington 100,000 roebel, benevens den post van secretaris voor zijn zoon verlangd hebben. Maar hij kreeg geen van beiden, men bood hem 15,000 r., wat MurawiefI veel te weinig was. Bovendien kwam hij in verzet tegen de hem opgelegde verplichting telkens de bureaus te •St.-Petersburg te moeten raadplegen. Toen Witte de opdracht aannam, werd hij allereerst bevrijd van dezo verplichting. Hij verkreeg de belofte rechtstreeks per kabel met den Keizer in betrekking gesteld te zullen worden. In zijn onderhoud met Witte gaf de Czar den wensch te kennen met Japan eene duurzame economische overeenkomst te sluiten. Witte sprak zijnerzijds het denkbeeld uit, dat Rusland zijne gebeele stelling in het Verre Oosten moet prijsgeven, waar door dan vele gebouwen, rollend materieel, enz. overbodig zullen wor den, de waarde waarvan dan de oorlogs vergoeding zou kunnen afgetrokken worden. Ook Witte's vijanden moeten met zijne benoeming zijn ingenomen, omdat zij hopen dat hjj den vrede zal moeten koopen door oilers, die Witte's naam voor altijd te schande zullen maken. Maar Witte vertrouwt op zijne kennis van zaken, die ook door de Japanners erkend wordt, en moet voornemens zijn terug te komen op voorstellen, die hij reeds in 1901 te Tokio wilde doen, toen hij daar een verdrag met Japan zou sluiten. Omdat Witte zelf niet goed Engelsch spreekt zal hij op zijne reis door een (linken tolk vergezeld worden. Wie weet echter of de Japansche gevolmachtigde ook nog niet de ver rassing voor de Russen in Petto heb ben, dat zij hen in vloeiend Russisch begroeten Eerst '26 Juli a.s. zal de Heer Witte zich denkelijk te Cherbourg inschepen. Hij heeft ook een onderhoud gehad met de Keizerin-Moeder, welke audiën tie belangrijker heet te worden ge acht dan die bij den Czar. 't Is nu 10 jaar geleden, dat in Noorwegen de brandewijnwet in wer king trad, die aan de inwoners der gemeenten het recht gaf bij stemming uit te maken of op haar gebied de verkoop van brandewijn geoorloofd zou zijn of niet. Het is wel interes sant eens na te gaan, hoe die wet gewerkt heeft. Sinds 1845 wordt het schenken en verkoopen van brandewijn in Noorwegen naar Zweedsch voor beeld uitgeoefend door toegelaten maatschappijen, welker aantal in 1895 een-en-vijftig bedroeg. Slechts in drie steden waren geen brandewijnmaat schappijen. In iedere stad kan na het verstrij ken van de 5 jarige concessie een volksstemming worden gehouden en dit is dan ook in de tijdruimte van 1894—1899 geschied en daarbij werd in 26 steden de brandewynverkoop verboden. Slechts in twee steden werden nieuwe brandewijnmaatschap pijen opgericht. Maar uit do latere stemmingen bleek een strooming ten gunsto van den brandewijnvet koop, daar bij het tot dusver gevolgde stel sel de dronkenschap eerder toe- dan afgenomen was, doordat in de plaats van brandewijn een soort van goed- koope »wijn« werd verkocht, die den verboden bi andewijn moest vervangen Erzijri thans 32 brandewijnmaatschap pijen in evenzooveel steden en het is waarschijnlijk, dat haar aantal zal toenemen, daar de uitroeiing der brandewijnmaatschappijen niet alleen een groot »wijn«-verbruik heeft be vorderd, maar ook de brandewijn- smokkelarij zeer in de hand heeft gewerkt. De opstand op het eiland Kreta neemt in de laatste dagen grootere uitbreiding aan. Hel schijnt dat proc lamatie der mogendheden niet die uitwerking heeft, welke men er van verwachtte. Integendeel schijnt veeleer een ernstig gevecht zeer aanstaande. Lit Italië zullen eerstdaags 300 infanteristen naar het eiland worden gezonden, om het Italiaansche contin gent opdezelfde hoogte te brengen als dat der overige mogendheden. II. M. de Koningin-Moeder is gisteren morgen om 9 uur per rijtuig van Soestdijk naar Utrecht vertrokken, en vandaar met den trein van 9.47 naar Gotha gereisd, ter bijwoning van de meerderjarigwording en het aan vaarden der regeering van den hertog van Coburg. H. M. zal a.s. Donderdag weer naar Soestdijk terugkeeren. De kinderen van den erfprins en erfprinses van Erbach zijn op Soest dijk aangekomen met hunne bonne. De Koningin-Moeder en de hertogin van Albany (hun tante) bevonden zich bij hun aankomst op het bordes. Zondagmorgen had ten paleize 't Loo in de Hofkapel een godsdienst oefening plaats, waarbij dr. E. Lauril- lard uit Amsterdam voorganger was. Hij sprak naar aanleiding van Ezechiël l 4. Gezongen werden Ps. 43 3 en 4, Ps. 97 7 en Gez. 27 2 Dr. Laurillard en diens echtgenoote waren dien dag de gasten van II. M. de Koningin. 's Avonds, na om 6 uur te hebben gedineerd, maakte het Koninklijk echt paar met gevolg en dr. Laurillard en mevrouw een langen rijtoer door de Soerensche bosschen en omgeving. Arbeidersverzekering Als bijlage van de memorie van toelichting tot het wetsontwerp betrek kelijk de invaliditeits- en ouderdoms- verzekoring voor werklieden, is thans aan de Tweede Kamer toegezonden een verslag van prof J. C. Kluyver te Leiden, betrekkelijk een onderzoek naar het evenwicht van baten en las ten der ontworpen invaliditeits- en ouderdomsverzekering. Celebes. Decorrespondent van de »/V. R. Cl." te Batavia seinde gisteren Het hoofdkwartier der expeditie vertrok heden van Makasser naar Boni. De bevelhebber verzocht onmiddellijk twee compagnieën ten einde Makasser te beveiligen tegen een inval van Goa, dat alle wegen afsloot. Hot blad teekent daarbij aan Even zij in herinnering gebracht, dat de aan de Boni-expeditie deelne mende troepen van Tjimahiden I3en dezer over Batavia, den 1 'ren die van Salatiga over Semarang, den 15e die van Malang over Soerabaja naar het tooneel van den strijd zouden vertrek ken. De overgebleven compagnieën van het 6e bataljon zouden echter reeds den 25sten Juni van Soerabaja naar Paré Paié zich begeven. lieden kunnen de laatste vertrok ken troepen dus juist de Badjowa aankomen en in verband daarmede vertrekt de opperbevelhebber met staf (te zaïnen vormende het hoofdkwar tier) die van te voren naar Makasser Oorspronkelijke novelle van TH. STORM. 31) Ik was wel een uur bij den opperdijkgraaf geweesthij bad goed nieuws voor mij bier en daar zal het werk wel iet of wat anders uitgevoerd worden dan ik het in mijn schets- teekening heb aangegevenmaar de hoofdzaak, het door mij voorgestelde profiel, is aangeno men, en reeds binnen enkele dagen kan het bevel tot het maken van den nieuwen dijk aankomen. Élke zuchtte onwillekeurig«Dus toch?" zeide zij bezorgd. «Ja vrouw," antwoorde Hauke«ik zal het hard te verantwoorden hebben; maar daartoe heeft onze Lieve Heer ons, dunkt mij, saam gebracht. Onze boerderij is nu zoo goed in orde, dat gij het beheer ervan voor een goed deel wel alleen op u kunt nemen, denk maai* eens dat, als wij tien jaar verder zijn, onze bezittingen vrij wat grooter zullen zijn." Bij ziin eerste woorden had zij de hand van haar man als bevestigend in de hare genomen maar wat hij nu zeide kon haar niet verblijden «Yoor wie zullen al die bezittingen zijn?" zeide zij. «Gij zoudt dan een andere vrouw moe ten nemen, want ik schenk je geen kinderen." De tranen schoten haar in de oogenmaar hij drukte haar vast in zijn armen«Dat zul len wij aan Onzen Lieven Heer overlaten," zeide hij, «en ook zijn wij nog jong genoeg, om zelf te genieten van de vruchten van oDzen arbeid." Zij zag hem, terwijl hij haar omklemd hield, lang, met hare donkere oogen aan. «Vergeef, Hauke," zeide zij, «ik ben soms een zwakke, moedelooze vrouw!" Hij boog zich tot haar neer en kuste haar: «Gij zijt mijn vrouw en ik ben uw man, Elke! En nooit zal het anders worden." Toen sloot zij haar armen vast om zijn hals «Gij hebt gelijk, Hauke, en wat er moge komen, het zal steeds voor ons beiden komen." Daarop liet zij hem blozend los. «Gij wildet van dien schimmel vertellen, zeide zij zacht. «Dat wou ik, Elke. Ik zeide je al dat hoofd en hart mij vol waren van vreugde over de goede tijding, die de dijkgraaf mij had mede gedeeld; zoo reed ik juist de stad weer uit. toen mij op den dijk achter de haven een haven- looze kerel tegenkwam, een landlooper, een ketellapper of wat anders van dat slag. De kerel trok den schimmel aan den halster achter zich voort, maar het dier lichtte den kop op en keek mij met zijn doffe oogen aanhet was mij, alsof het mijn hulp inriep: ik was immers op dat oogenblik ook rijk genoeg «He, kameraadriep ik, «waar wil je met dien knol heen? De kerel bleef staan en de schimmel even eens. «Verkoopen!" zeide hij en knikte mij daar bij listig toe. «Toch niet aan mij riep ik vroolijk. «Dat denk ik toch wel I" zeide hijhet is een flink paard en minstens honderd daalders waard." Ik lachtte hem in zijn gezicht uit. Nu zeide hij, «lach maar niet zoo: gij zult ze er mij immers toch niet voor betalen Maar ik kan het beest niet gebruiken; bij mij kwijnt het weg, bij u zou het er spoedig heel anders uitzien." Toen sprong ik van mijn ruin en keek den schimmel in den bek, en zag wel, dat het nog een jong dier was. «Wat moet het dan kosten?" vroeg ik, daar het paard mij weer als smeekend aanzag. «Neem het maar voor dertig daalders, Mijn heer?" zeide de kerel, «en dan geef ik u den halster op den koop toe." «En toen, vrouw, sloeg ik om den koop te bekrachtigen, den kerel in de bruine hand die hij mij toestak en die er bijna als een klauw uitzag. Op die wijze zijn wij aan den schimmel gekomen, en goedkoop genoeg, denk ik Alleen was het wel wat vreemd, dat toen ik met de paarden wegreed, ik achter mij luide hoorde lachentoen ik mij omkeerde zag ik den zigeuner nog wijdbeens en met de handen op den rug staan en ik hoorde zijn duivelschen lach. «Ach," riep Elke uit «als de schimmel je maar niets van zijn ouden meester meebrengtIk hoop dat het je er goed mee moge gaan, Hauke." «Hij ten minste zal het, voor zoo ver ik er wat aan doen kan, goed hebben!" En de dijk graaf begaf zich, zooals hij tegeu den jongen gezegd had, naar den stal. Maar niet dien avond alleen voerde hij den schimmel; steeds deed hij dit voortaan zelf en lette voortdurend op het dier hij wilde bewijzen, dat hij een goeden koop gesloten had. in elk geval zou hij zorgen, dat er niets verzuimd werd En reeds na verloop van slechts enkele weken werd het uitzicht van het dier beter, allengs verdwenen de ruige haren en kwam er een glad, blauw geappeld vel te voorschijn, en toen hij het op zekeren dag voor de hofstede rondleidde, stond het slank op zijn stevige pooten. Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1905 | | pagina 1