NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
flo. 71.
Woensdag 6 September 1905.
Vier-en-dertigsten jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Plaatselijk Nieuws.
DE SCHIMMELRIJDER.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk f 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonn°. 69.
AD VERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer TlCent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Begunstigd door het prachtigste
weder heeft H. M. de Koningin j. 1.
Maandag in het Kamp van Milligen
aan het 10e en het 11e regiment inf.
Precies te elf uur arriveerden de Ko
ningin en Prins Hendrik met gevolg
in een rijtuig met zes paarden in het
kamp. Nabij den ingang stapten H.
M. en de Prins uit en stegen vervol
gens te paard om langs de opgestelde
troepen naar de voor deze gelegen
heid gebouwde tribune te rijden.
Bij aankomst van H. M. hief de
muziek het Wilhelmus aan. In de
tribune bevonden zich reeds de minis
ter van oorlog, gen.-majoor Graaf
Dumonceau, en Baron Bentinch, bene
vens eenige dames en heeren van het
Nadat de vaandels aan H. M.
waren overhandigd hield de Koningin
met eene tot in de verste uithoeken
van het kamp hoorbare stem onge
veer de volgende rede: «Officieren,
onderofficieren en soldaten van het 10e
en van het i le reg. inf. Heden valt
mij de aangename taak te beurt in
persoon u het vaandel uit te reiken
Hierin zult gij het zinnebeeld zien
van uw Koningin en uw Vaderland.
Ik ben verzekerd, dat gij ten allen
tijde over dit kostbaar kleinood zult
waken en het hooghouden. Heden
wordt bij hernieuwing herinnerd aan
hetgeen uw plicht is, indien het va-
vaderland bedreigt mocht worden.
Oefent u dus in nauwgezette plichtsbe
trachting, gehoorzaamheid en taaie
volharding die den krijgsman tot eere
strekken.
Schaart u om uw vaandel en denkt
steeds in geval ge uw vaderland zult
hebben te verdedigen aan het op
schrift van het vaandel: »Je Maintien-
drai", ik zal handhaven, en moge
God u bij de vervulling uwer roeping
leiden op den weg der eere en u de
overwinning schenken.
Hierna werden de vaandels aan
de kolonels Neeteson en Hoogkamer,
vertegenwoordigende het 10e en lie
reg. inf. door H. M., die in amazone-
costuum met hoogen hoed gekleed
was, uitgereikt. De Prins droeg de
generaalsuniform.
Vervolgens nam H. M. opnieuw
het woord om tot het 4e reg. huzaren
een rede te houden, die ongeveer als
volgt luidt:
Officieren, onderofficieren en huzaren
van het 4e regiment. Aangenaam is
het mij, bij de nieuwe organisatie
van het landleger, u het vaandel
terug te geven dat voorheen lange
jaren met eere door u gedragen is.
De woorden «Tiendaagsche veldtocht"
staan namelijk op dit vaandel, door
dat het 10e regiment lanciers aan
dezen veldtocht heeft deelgenomen.
Ongetwijfeld zult ge de roemvolle
traditiën van dit regiment in eere
houden, zoodra ons vaderland be
dreigd mocht worden, om een voor
beeld te geven van moed en nauw
gezette plichtsbetrachting. Allen hebt
ge gehoord de woorden, die ik zooeven
tot de regimenten infanterie gesproken
heb. Hieraan bohoef ik niet veel meer
toe te voegen. Hierbij geef ik u het
vaandel terug in het vertrouwen dat
God uw regiment zal zegenen.
Op de door H. M. de Koningin
gehouden toespraken, antwoordde
kolonel Braams ongeveer als volgt:
«Majesteit! de bijzondere eere, mij
verleend, om aan Uwe Majesteit voor
de uitreiking der vaandels aan het
10e en 11e regiment infanterie en
het 4e regiment huzaren, onzen besten
dank te brengen, wordt door mij
op hoogen prijs gesteld. Is een vaandel
ten allen tijde een zinnebeeld, waarom
wij ons scharen, in tijden van nood
is het dit in nog hoogere mate. Dan
namelijk hebben wij nog meer dan
anders te bewijzen dat wij liefde
voor onze Vorstin en ons Vaderland
bezitten. Nu wij dit vaandel ont
vangen hebben uit handen van onze
Vorstin zelf, is het ons bijzonder
dierbaar geworden. Onnoodig zal het
zijn te zeggen, dat de dag van heden
voor ons onvergetelijk geworden is.
Voor bijna 80 jaar heeft het 4e
regiment huzaren het vaandel ont
vangen uit handen van luitenant-gene
raal C'hassé en toen reeds heeft men
belooft het onbesmet te bewaren.
En in het vervolg, Majesteit! ik ben
er zeker van, zal dit vaandel, mocht
het ooit voor Vorstin en Vaderland
verdedigd moeten worden, bij dit
regiment niet minder veilig zijn dan
voorheenen ook de beide regimenten
infanterie zullen, gedreven door liefde
voor Oranje on Nederland, het in
hen gestelde vertrouwen niet be
schamen. Wanneer wij eenmaal ge
roepen mochten worden ons te scharen
om het vaandel, dat God dan geve,
dat wij het onbevlekt mogen be
waren en gebeurt dit niet, dat de
laatste man dan valle onder den
uitroep«Leve de Koningin 1" Hoera 1"
welke kreet door de militaire volmon
dig werd overgenomen en duizend
voudig over de ruime heide werd
voortgeplant.
Na afloop dezer plechtigheid, die
door het 10e regiment infanterie en
het 4e regiment huzaren in zijn geheel
en door een detachement het van 11e
regiment infanterie werd bijgewoond,
defileerden de aanwezige troepen voor
H. M. de Koningin en den Prins, die
vervolgens de terugreis naar Het
Loo aanvaardden.
Evenals verleden jaar hadden ook
nu de militairen veel werk van de
versiering van het Kamp gemaakt.
Prachtige eerebogen waren opgericht
terwijl verschillende geschiedkundige
poorten of bekende forten van de res
pectieve garnizoensplaatsen der regi
menten kunstig waren nagebootst.Jam
mer dat een vleugel van de Wester
poort van Hoorn door den hevigen wind
was weggeslagen. Verder trokken nog
vooral onze aandacht het fort Knel,
van den Helder, en het eerste huisje
van Hoorn.
Hiermede zij echter volstrekt niets ten
nadeele der andere versieringen ge-
Izegd, welke alle getuigden van den
kunstzin der vervaardigers, die geen
moeiten ontzien hebben om het Kamp
bij het bezoek van H. M de Koningin
en den Prins een feestelijk aanzien
te verschaffen.
Het militaire schouwspel werd door
duizenden vreemdelingen bijgewoond.
Handelsbl:
Te Maastricht worden maatregelen
getroffen voor de ontvangst der Ko
ningin, die waarschijnlijk zal arrivee-
ren Woensdag 13 dezer te 8 uur
voormiddags. H. M. zal de wapen
schouwing op den Heerderweg bij
wonen, bij den commissaris der pro
vincie lunchen en nog dien zelfden
dag naar het Loo terugkeeren.
De Vorst van Waldeck, broeder
van H. M. de koningin-Moeder wordt
met zijn familie hedenavond op Soest-
dijk verwacht.
Het Baarnsche Bosch.
In verband met het bericht omtrent
het door de Koningin-Moeder bepaalde
betrekkelijk het pad, loopende langs
het Baarnsche Bosch, van den Oranje
boom tot de Koningslaan, deelt men
ons nader mede, dat wel het berijden
van dat pad met velocipèdes is ver
boden, doch dat Hare Majesteit te ge
lijker tijd daarvoor op het pad aan
de andere zijde van den straatweg
vergunning verleende. Voor de fiets
rijders is dus eenvoudig een ander
pad, evenwijdig aan het vorige, be
schikbaar gesteld. Het rijden met zie
ken-, kinder- en bokkenwagens is
voorloopig nog op het eerstbedoelde
pad langs het Baarnsche Bosch toe
gestaan indien het Paleis echter het
volgend jaar door Hare Majesteit we
der voor langen tijd wordt betrokken,
zal vermoedelijk ook voor die voer
tuigen het andere pad worden aange
wezen en wordt het eerstbedoelde
dus uitsluitend wandelpad.
Maandagmiddag werd, in tegen
woordigheid van Burgemeester en
Wethouders der gemeente, eenige
raadsleden, de arrondissements- en
districtschoolopzieners, leeraren bij
Hooger en Middelbaar Onderwijs, vele
andere genoodigden, het bestuur der
inrichting, het onderwijzend personeel
en de leerlingen, de Amersfoortsche
Industrie- en Huishoudschool plechtig
geopend.
De heer J. Bolk, hield als voorzitter
der vereeniging de navolgende rede:
«Dames en heeren,onderwijzeressen,
onderwyzers en leeraren dezer school,
zeer geachte toehoorders!
Het zij mij vergund, als voorzitter
van de Amersfoortsche Industrie- en
Huishoudschool, u allen met een har
telijk welkom te begroeten, ter gelegen
heid dat aan de opening dezer inrich
ting, die haar werkzaamheden reeds in
Juni aanving, al kon dit nog niet voor
een volledig prospectus geschieden, een
officieel karakter zal worden gegeven.
Wilt u overtuigd houden, dat deze
welkomstgroet gepaard gaat met een
gevoel, als uitvloeisel daarvan, met een
woord van dank, dat u aan de uit-
noodiging. van het bestuur om de
opening bij te wonen wel gevolg hebt
willen geven.
Alvorens onze hooggeachte burge
meester, jlir. Barchman Wuytiers, die
zich gaarne daartoe bereid verklaarde,
het woord ter opening onzer onderwijs
inrichting wenscht te nemen, zij eene
inleidende gedachte hier op haar plaats.
Geenszins ligt het in mijne bedoeling
in breede trekken weer te geven, hoe
onze nu tot stand gekomer. Industrie-
en Huishoudschool van af haar con
ceptie tot heden, rijk is geweest aan
blijde verwachtingen, afgewisseld door
teleurstellingen, die haar wording ken-
meikten als één lijdensgeschiedenis.
Niet alsof dit laatste inhaerent is aan
het tot stand komen van alle groote
zaken, maar daartoe essentiëel zou
Oorspronkelijke novelle van TH. STORM.
45)
De vermoeidheid van zijn lichaam drukte
ook zijn geest ter neder, en Elke zag met be
zorgdheid, hoe spoedig en gemakkelijk hij nu
steeds tevreden te stellen was. Maar tegen het
einde van Maart voelde hij den onbedwing-
baren lust weer bij zich opkomen, zijn schim
mel te bestijgen om voor bet eerst zijn dijk
weer langs te rijden; bet was op een namid
dag, en de zon, die eerst geschenen bad, was
reeds lang weer achter sombere wolken ver
dwenen.
Gedurende den winter was bet water een
paar maal boog gestegenmaar van noemens
waardig belang was het toch niet geweest;
slechts aan den tegenovergelegen oever was
op een hallig een kudde schapen verdronken
en een stuk uiterwaard weggespoeldhier aan
dezen kanten ook aan den nieuwen polder was
geen schade van eenige beteekenis toegebracht
maarnujuistdezennachthad er een hevige storm
gewoed en de dijkgraaf moest naar buiten, om
alles met eigen oogen te bezichtigen. Reeds
was hij beneden aan den zuid-oosthoek den
nieuwen dijk rondgereden en had alles in goe
den toestand aangetroffen; maar toen by aan
den noordoosthoek kwam, waar de nieuwe dijk
den ouden ontmoette, was wel zijn dijk onbe
schadigd gebleven, maar daar, waar vroeger
de kil langs den ouden dijk been bad gestroomd,
zag hij over eene groote uitgestrektheid de
grasbekleeding vernield en weggerukt, terwijl
de vloed een groot gat in den dijk had geslagen,
waardoor tevens een groot aantal muizenholen
blootgesteld werden. Hauke steeg van zijn
paard om de schade van nabij op te nemen
het door de muizen aangerichte kwaad scheen
zich blijkbaar nog veel verder uit te strekken.
Hij schrikte hevig: hiertegen hadden reeds
bij het aanleggen van den nieuwen dijk maat
regelen genomen moeten wordentoen had
men dit over het hoofd: gezien: onverwijld
moest het nu gebeuren! Het vee was nog
niet in de weiden, het gras was buitengewoon
achterlijk geblevenwaarheen hij den blik ook
richtte, overal was het dor en kaal. Hij besteeg
zijn paard weer en reed langs den oever op
en neer; het was ebbe en duidelijk zag hij,
hoe de stroom zich langs den buitenkant een
nieuwe bedding gewoeld bad en nu uit het
noordwesten den ouden dijk teisterde: maar
de nieuwe dijk had door zijn zachte glooiing
aan het geweld weerstand kunnen bieden.
Een drom van zorgen en werkzaamheden
stonden den dijkgraaf te wachten: de oude
dijk moest hier niet slecht versterkt, maar ook
zijn profiel moest meer in overeenstemming
met dat van den nieuwen aanleg gebracht wor
den: voor alles moest de kil, die weer met
gevaar dreigde, door nieuw te leggen dammen
in een andere richting worden geleid. Nog
eens reed hij tot aan den uitersten noord-west
hoek den dijk langs en vervolgens weer terug,
de oogen onafgewend gevestigd op de nieuwe
bedding der kil, die zijwaarts van hem duidelijk
genoeg in het blootgestelde slib zichtbaar was.
De schimmel wilde steeds vooruit en sloeg
met zijn voorpooten in de lucht: maar de ruiter
hield hem met geweld in bedwang, hij wilde
langzaam rijden om tevens de inwendige onrnst
te bedwingen, die zich al heviger en heviger
van hem meester maakte.
Als er eens weer een stormvloed kwam
een vloed als in 1665, toen ontelbare hofsteden
en menschen verzwolgen werden als die
weerkwam, zooals het voor dien tijd herbaalde
malen was gebeurdEen rilling liep door zijn
leden de oude dijk zou geen weerstand kunnen
bieden aan den aandrang.
Wat dan, wat zou er dan gebeuren Slechts
één, een enkel middel kon er bestaan, om den
ouden polder en de goederen en het leven van
de menschen, die daar woonden, te redden.
Hauke voelde züd hart stilstaaD, het anders
zoo sterke hoofd duizeldehij sprak het niet
uit, maar in zijn binnenste klonk het nadruk
kelijk uw polder, de Hauke Haienpolder, moest
prijsgegeven, uw dijk doorgestoken worden!
Reeds zag hij in zijn verbeelding de steeds
hooger stijgende golven naar binnen stroomen
en gras en klaver met haar ziltig schuim bedek
ken. De sporen drongen den schimmel diep in
de flanken, en luid hinnikende vloog hij den
dijk langs en vervolgens den weg af naar
de terp van den dijkgraaf.
Het hoofd vol schrikbeelden en verwarde
plannen, kwam hij thuis. Hij wierp zich in zijn
leunstoel, en toen Elke met haar dochtertje
de kamer binnentrad, stond hij op, tilde het
kind van den grond en kuste het: dan joeg
hij het gele hondj e met een paar zachte tikken
weg. "Ik moet er nog eens op uit," zeide hij
"ik moet nog even naar de herberg," en hij
nam zijn muts van den haak, waaraan hij die
juist had opgehangen. Zijn vrouw zag hem
bezorgd aan. "Wat moet je erdoen Hauke Het
wordt al avond
Wordt vervolgd.)
