NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. FEUILLETON. BINNENLAND. flu. 72. Zaterdag 8 September 1906 Vijt-ea-dertigste jaargau.^. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. FLORALIA. Op den Oedenrode. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden met Zondagsblad 0.75; Franco per post door het geheele Rijk f 1. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langeetrqat 77. Telephoon no. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7Cent. Advertentièn viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte Een blik te werpen op den maat- schappelijken stand van zaken, op den tijd, waarin wij leven, is zeker geen opwekkende bezigheid. Over de geheele wereld is een spanning waar te nemen, die met bezorgdheid de gebeurtenissen die zich zouden voordoen, doet gadeslaan zoowel op politiek als op maatschap pelijk gebied. Toch zijn er in die algemeene grijsheid vroolijke licht plekken aan te wijzen en zijn geluk en wolzijn geen ijdele woorden. Tal rijke plaatsen zijn er te noemen, waarin men werkeloosheid en honger niet anders dan bij name kent. Zeker is in onze gemeente de strijd om het bestaan niet licht te noemen, maar hoe geheel anders zijn de resul taten dan in streken, waar de bevol king ternauwernood het hoogst nood zakelijke kan bekomen. Hier worden de voorwaarden voor een mensch- waardig bestaan nog vervuld en is er naast het stotïelijke nog plaats voor poëzie. Vaak wordt er in onze rea listische tijd beweerd, dat poëzie niet meer beslaat of totaal onnuttig is; doch het eene is zoo min waar als het andere. Poëzie is daarom nuttig en onmisbaar, omdat het ons waar genot schenkt, dat het den mensch doet leven met zijn naam mens denker; dat het hem doet genieten van hetgeen natuur en kunst te ge nieten geeft. Eén is er, die aan ieder een schat van poëzie en genot aanbiedt, zonder daarvoor iets anders te vragen dan wat opmerkzaamheid het is de natuur. Zij bestaat voor rijken en armen, voor geleerden en ontwikkel den, staat altijd en overal ten dienste van iedereen, is de leermeesteres van ieder. Aanschouw haar op het veld of in het bosch in haar plechtig winterkleed of in haar tooi van bloemen en blaren ga haar na in welke gedaante zij zich ook voordoet altijd heeft zij u iets nieuws te vertellen, altijd zal zij u tot waardeeriog en nadenken brengen. De stedeling, te midden van zijn stoffige steen en kalkmassa's kent van de natuur niet meer dan de schrale boomen langs de grachten of de aan gelegde plantsoenen. De ruime frissche weiden, het waaiend woud met vogels, de verrassende gezichten en elfect- volle lafereelen dat alles is hem nagenoeg vreemd. Om dat gemis eenigszins te vergoeden, om in die dofgrijze omgeving van den stedeling een zonnestraaltje, een geurig bloempje te brengen, stichtte men de vereeni- ging sFIoralia", dio door het houden van tentoonstellingen van door de leden zelf gekweekte planten den zin voor de bloemen in het huisgezin bevordert en de natuur doet lief hebben. Wij zouden op het oogenblik geen vereeniging kunnen noemen, die meer voldoening heeft van haar werk en meer bijdraagt tot ontwikkeling en huiselijk genot onder het volk. Hare tentoonstellingen worden steeds druk ker bezocht, steeds fraaier gewassen worden aan het oordeel der jury onderworpen en bekroond. Die planten nemen een voorname plaats bij het gezin in en brengen door de voortdurende oppassing, die zij vereischen, leven aan en zijn alzoo een bron van eenvoudig genot. Zulke planten vormen vaak het middelpunt van het gezin, waarvan meestal een heilzame werking ui tgaat;ze bevorderen de huiselijkheid door de onafgebroken zorg die zij vereischen en de zorg voor hare ontwikkeling, en bloei. Men verheugt zich over het te voorschijn komen van een nieuw blaadje of over het ontluiken van een bloem, terwijl alles gedaan wordt om haar groei en bloei te bevorderen. En welk een genoegdoening, als do lieveling van een gezin een prijs wordt waardig gekeurd. In triomf wordt ze dan naar huis gedragen om door buren en bekenden bewonderd te worden. Maar niet alleen dat zoo'n plant een band vormt in het gezin, van haar gaat ook beschaving uit; het aankweeken van bloemen werkt ver edelend, ontwikkelt het schoonheids gevoel en opent de oogen voor de ons omringende natuur. Vaak loopen wij de schoonste plekken in de natuur of de fraaiste verzame lingen bloemen, smaakvol aangelegde tuinen gedachteloos voorbij. En dit is nog onschuldig, maar ook dikwijls zien wij de schendende hand slaan aan de fiaaiste voortbrengselen dei- natuur. Eloralia bevordert de huiselijkheid, vermeerdert het genot, opent de oogen voor de schoonheid der natuur en boezemt eerbied jegens haar in. Jon gens die er thans vermaak in schepper, om bloemen en planten te vernielen, zullen door de zorg, die zij thuis aan een plant zien besteden, de waarde van bloemen en planten leeren inzien. Maandag 17 dezer, aldus meldt de «Avondpost», komt de Koningin voor een diietal dagen naar de Re sidentie. H. M. zal de zitting van de Staten-Generaal persoonlijk openen Daarna gaat de Koningin eenigen tijd naar het buitenland. Z. K. H. Prins Hendrik heeft deze week- een bezoek gebracht aan den Heer s' Jacob, voormalig burgemeester van Rotterdam, op diens landgoed «Staverden". Nadat het kasteel en de omtrek in oogenschouw waren genomen, keerde de Prins met zijn gevolg per auto naar Het Loo terug. Tuberculose-Conferentie. Te half drie kwamen gisteren om streeks 150 congresleden per extra- trein aan de halte Soestdijk aan. Het hoofdbestuur werd in drie hof- rijtuigen door jhr. De Ranitz afgehaald, de overige dames en heereu volgden in vier extra paardentrams. In het park achter het paleis werden zij door de Koningin-Moeder ontvangen. De stafmuziek van bet 5e reg. infanterie (Amersfoort) gaf een groot concert. Ook de burgemeesters van Baarn en Soest waren uitgenoodigd, evenals de hofarts dr. Greidanus van Baarn. Te 5 uur, na alloop der tuinpartij op Soestdijk, begaven zich de leden der conferentie naar het Badhotel te Baarn voor den feestmaaltijd. Het bestuur, door jhr. De Ranitz derwaarts vergezeld, vertrok in drie hofrijtuigen, terwijl de overige leden met vier extra-trams volgden. Te 7 uur ving de maaltijd aan, waarbij ook jhr. De Ranitz aanzat. De eerste toost op de beide Koninginnen en den Prins werd met luid gejuich begroet. Te 10 uur begaven zich de leden naar het station Baarn, vanwaar een extra-trein hen naar 's-Gavenhage bracht. De Firma Blom Olivierse, te Kuilenburg, mocht op de Internatio nale Tabakstentoonstelling, welke te Biussel wordt gehouden, voor hare inzending Boekwerken over Tabak en het Nederlandsch orgaan »De Tabaks plant", gewijd aan den Tabakshandel en Tabaksteelt een diplome d,honneur verwerven, zijnde eene onderscheiding hooger dan de gouden medaille. Uit het Verslag over de Landbouw in Nederland over 1905. II. Alvorens het verslag te volgen over het kaligebruik in de verschillende provinciën, een enkele opmerking over den prijs der kali. Men zou de kollossale stijging van het kaliverbruik in Nederland misschien willen toe schrijven aan een daling der prijzen Laat ons zien. De gemiddelde eenheids prijs per KG. kali in de gezuiverde kalizouten is vrijwel stabiel gebleven en volgons de staat van het «Centraal Bureau voor het aanschaffen van Landbouwhenoodigdheden in Neder land" is de gemiddelde prijs per KG. kali en kaïniet in de jaren 1900 1904 ongeveer 15 cent geweest, ter wijl in het jaar 1905 een KG. kali in kaïniet gemiddeld 13 cent kostte. Er is dus voor de kali der ruwe zouten een daling te constateeren. Doch elk onbevooroordeelde zal moeten toe geven, dat deze daling niet zoo be langrijk is, dat een verbfuikstoename, als in mijn vorig artikel vermeld, te verklaren is en ik heb dus niet te veel gezegd, als ik beweerde, dat dit in de eerste en voornaamste plaats is toe te schrijven aan de overtuiging der landbouwers, dat kali den bodem goed doet. En nu ter zake. De cijfers, die het gebruik van kunstmest aan geven, zijn gebaseerd "bp die, welke do door coöperatie aangekochte mest stoffen aanduiden. Hier valt natuurlijk op te merken, dat de gegeven cijfers nog altijd te vermeer deren zijn met die der hoeveelheden welke de landbouwers rechtstreeks van de afnemers gekocht hebben. Wij merken dan in de eerste plaats op dat de provincies met de meeste Veenkoloniën de grootste afneemsters zijn Vandaar dat Groningen en Drente bovenaan prijken in bel kaliverbruik Men besluit hieruit niet dat b. v. op klei geen kali gebruikt .is. In Zeeland b. v. is gebruikt of liever is door coö peratie aangekocht: 371.600 KG. kaïniet 10 750 KG. patentkali en 1.200 KG. chloor kali. En het verslag zegt ofschoon nog niet aanzienlijk neemt toch in den laatsten tijd het gebruik van kalimest in deze provin cie toe. De sterke verbauw van «ui- kerbieten en aardappel' n schijnt den grond op iele plaatsen kali-arm te maken Dat neemt echter niet weg dat de veenkoloniën en de zandstre ken de meeste kali gebruiken. Be halve kaïniet koopt mën in Groningen Drente, Overijsel en Friesland ook Patenlkali. «Zoo wordt," aldus het verslag «in plaats van kaïniet bij aardappelen steeds meer patentkali aangewend." Deze opmerkingen mogen voldoende zijn om de landhouweis te doen zien 4) Ongemerkt hadden ze elkaar weer zooals van ouds getutoieerd, nu liepen ze naast el kander voort, zy druk babbelend, hij met moeite de woorden vindend om haar te ant woorden. Bij het bosch nam hij haastig af scheid een grooten aandrang om haar in zijn armen te sluiten overwinnend. Zonder om te zien liep hij naar huis. In gepeins verzonken vervolgde Anneke haar weg. Ze dacht aan van Waldens vreemd gedrag. Waarom zou hij zoo geweest zijn W at had hij toch Plotseling stond zij voor haar vader en Ernestine. »Waar kom jij van daan?" vroeg de laatste met een wantrouwenden blik. Een oogenblik aarzelde het kind. Van Wal den had haar gezegd, dat haar ouders het niet goed zouden vinden dat ze hem opge zocht had maar haar waarheidsliefde overwon de vrees voor een berisping. "Ik had mijnheer van Walden in zoo lang niet gezien, zei ze de oogen tot haar vader opslaand en hem antwoordend op haar zusters vraag. «Ik meende dat hij boos op mij was en daarom ben ik hem gaan opzoeken." «In zijn huis?" riep Ernestine uit terwijl haar vader verschrikt opzag. «Ja zeide Anneke, «maar vriendelijk was hij niet. Hij wilde dat ik dadelijk weer weg ging en drong me letterlijk de deur uit." «Iets anders had ik ook niet van hem verwacht," bromde de oude heer voor zich heen. Er werd niet meer over de zaak gesproken en zwijgend liepen ze samen naar huis. Er nestine ging dadelijk naar haar kamer, zonder Anneke met een blik te verwaardigen en mijnheer van Oedenrode zocht zijn vrouw op in haar boudoir. In korte woorden vertelde hij haar van Amnekes bezoek aan van Walden. «Je hebt gelijk gehad," eindigde hij, «het is veel beter dat het kind een poosje weggaat en hoe eer hoe liever." Zuchtend stemde mevrouw van Oedenrode toe. «Als het maar niet te laat is,"zeide zij. «Kom, gekheid!" meende haar man. «Als het kind eenmaal te Parijs is, vergeet ze ons allemaal en dien jongen ook. Ze moet daar maar veel afleiding hebben. Dus was het vast besloten dat Anneke gaan zou. Zij ontving die tijding zeer kalm en gelaten en haar onverschillige houding stelde haar moeder een weinig gerust. Maar toen het beter tot het kind doordrong dat een verblijf in Parijs beteekende een lange afscheid van haar ouders, haar honden en alles wat zij lief had, toen begon ze zich diep ongelukkig te gevoelen. Vooral het denkbeeld van Walden niet meer te zien, bedroefde haar zeer. On ophoudelijk dacht ze aan hem in die dagen, al zag ze hem slechts weinig, want sedert haar bezoek ontweek de jonge man haar nog meer. Ernestine behandelde haar koel; terwijl zij vroeger steeds zoo lief was geweest voor het jongere zusje, was het Anneke nu als voelde ze Ernestines oogen met een vijandige uit drukking op zich gevestigd. Niemand had haar berispt over haar bezoek bij van Walden, maar Anneke voelde toch de afkeuring harer ouders en soms meende ze zelfs dat haar vertrek naar Parijs daarmede in verband stond. Kort voor dat ze wegging, wilde Anneke afscheid gaan nemen van haar vriendinnetjes in de stad. Op een mooien warmen dag ver trok ze reeds dadelijk na het ontbijt met het plan bij haar nichtje van Dalen te dejeuneeren en daarna eenige visites te makenzij wilde dan weer met de stoomtram van half zes naar huis terugkeeren. De middag ging onder vroolijk gepraat spoedig voorbij en 't was vier uur voor ze 't wist. Op twee na echter had ze al haar bezoeken gebracht, en dus bedacht ze, terwijl ze aan schelde bij haar liefste vriendin Emmy de Rooy dat zij gerust hier een poosje kón blijven, zij had nog tijd genoeg voor de tram vertrok. Een half uurtje praatten de meisjes over allerlei, toen zeide Emmy eensklaps: «Zeg Anneke, is 't waar wat ze allemaal vertellen, dat Ernestine geëngageerd is met mijnheer van Walden?" «Watblief?" stamelde Anneke onthutst. «Nu, jij houdt je goed hoor! Net alsof je er niets van afweet! Iedereen zegt het en mama zeide me gisteren nog dat het wel gauw publiek zou worden. Waarop wacht 't eigenlijk Hoe jammer voor je, dat je juist weg gaat!" Terwijl Emmy zoo doorratelde, gelukkig te zeer vervuld van het nieuwtje om op Anneke te letten, leunde deze stil en bleek achterover in haar stoel. Zij hoorde niets van al hetgeen Emmy zeide, alleen dit eene verstond ze Ernestine was geëngageerd met van Walden! Ernestine en Van WaldenZe kreeg een gevoel alsof ze stikken zou, een vreemde wanhoop maakte zich van haar meester. «Ik moet weg," zei ze haastig opstaand, «anders wordt het te laat voor de tram en ik moet nog een visite maken. Van Ernestine's engagement weet ik niets af, werkelijk n et. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1906 | | pagina 1