NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. FEUILLETON. VEERTIG MINUTEN. BUITENLAND. BINNENLAND. No. 54. Zaterdag 6 Juli 1907. Zes-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Sopliie EUsan. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad f 0.75; Franco per post door het geheele Rijk 1. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. BureauLangestraat 77. Telephoon no. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/i Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte De oproerige beweging onder de landarbeiders van de Italiaansche provincie Ferrara heeft reeds gevoerd tot de aanhouding van vijf leiders die verdacht worden medeplichtig of schuldig te zijn aan den moord op een der landeigenaars, die arbeidswiliigen aan 't werk zette. De onderstaats secretaris van binnenlandsche zaken heeft in de Kamer een heftigen aan val van den kant der sociaal-democra ten en der radicalen moeten doorstaan. Gisteren is nu op last der regeei ing de geheele redactie in hechtenis ge nomen van het socialistisch-collecti- vistische blad Azione te Ferrara, welke verantwoordelijk moet wezen voor de gewelplegingen en de oproerige stem ming. In de provincie heerscht feitelijk de staat van beleg en de beweging heeft zich nu ook uitgebreid tot liet district Portomaggiore, waar nog een 10.000-tal kolonisten en landar beiders allen arbeid neergelegd hebben niet alleen den oogst, maar ook het vee verwaarloozend. Reeds is een ver tegenwoordiger van een grondbezitter doodgeschoten. Een 100-tal leiders zijn in hechtenis genomen. In Duitschland nemen de gevallen van blinden-darm-ontsteking in de laatste jaren in zoo liooge mate toe, komen de gevallen van ernstigen aard zoo veelvuldig voor, dat men er den spot met deze ziekte aan gegeven heeft Door het staatsdepartement van bin nenlandsche zaken is nu voorgeschre ven, dat in de rijksstatistiek aangaande de oorzaken van overlijden zoowel als in de statistiek der ziekenhuizen, een afzonderlijke rubriek moet worden ge wijd aan de ziektegevallen van blinden- darm-ontsteking. Het doel er van is, een zooveel mogelijk volledig overzicht te verkrijgen van de verhouding tus- schen ziekte- en sterfgevallen en tevens op de hoogte te blijven van de uit breiding of vermindering der ziekte gevallen in geografische verdeeling. Met die aanteekeningen moet onmid dellijk een aanvang worden gemaakt en gedurende eenige jaren moeten ze worden voortgezet. De Chineesche troepen hebben te Wongkong een bende opstandelingen verrast on er een tachtigtal gevangen genomen. Om den naam van den aanvoerder te weten te komen, liet de onderkoning van Wai-Tsjan hun brandend hars op het naakte lichaam werpen, maar de leider werd niet genoemd door de gemartelden. De moordenaarsvan Petkof' gevonnisd. SOFJA, 4 Juli. (Reuter) De krijgs raad wees beden vonnis tegen de moordenaars van den minister-presi dent Petkof. De voornaamste beschuldigde, Pet- rof, werd ter dood veroordeeld zijn medeplichtigen Kranof tot levenslange gevangenisstraf en Iconomof tot 15 jaren gevangenisstraf. Een der be klaagden, Cuerof, werd vrijgesproken. Automobilisme. Wedstrijd Peking-Parijs. Heden vertrekt de heer B Step- han, student aan de Polytechnische School te Delft, met een mecanicien naar Tomsk in Siberië om de noo- dige reserve-bandenen hoogere gea ring te brengen voor den Spijker wagen, omdat men vast besloten is prins Scipio.de Borgbèse, die zijn tochtgenoo ten in de Èobi-woestijn in den steek liet, tusschen Tomsk en Moskou voorbij te loopen. De «Spijker" wagen en de twee »De Dion-Bouto-ns", die Woensdag avond te Irkoetsk zijn aangekomen, waar de reizigers door den gouver neur en de commissie van ontvangst begroet werden en waar zij een dag of wat denken uit te rusten, vertrok ken Vrijdag den vorigen week uit Kiachta. De «Spijker" bad de leiding en nam een door den gouverneur ver strekte gids mee. In de stad Troitz- kosafsk werden de koene reizigers met gejuich begroet. Half weg den Tsjoevatchi-berg vond een begroeting met feestelijk onthaal plaats dooreen bruiloftspartij, maar spoedig ging 't verder berg-op berg-af, rotspartijen afwisselend met eindelooze vlakten, en 's avonds werd gekampeerd boven opeen hoogen berg in een bosch, van waar men genoot van een prachti- gen zonsondergang. Later werden de reizigers ontvangen in een hofstede en vooral eenige jonge meisjes toonden groote belang stelling, nieuwsgierigheid en hartelijk heid, zóó zelfs, dat Collingnon zijn eenig portret aanbood. Te Selenquisk opnieuw een vriendelijk onthaal door de officieren. De natuur was op haar mooist, 't was de Siberische lente, zóó zelfs dat men aan Italië begon te denken I Zondagmorgen kampeerde men te midden van eindelooze bloem velden met een ach tergrond van bergen onder een egaal blauwen hemel. Zoo ging 't voort, over moeilijk te berijden wegen, die na den aanleg van den spoorweg niet onderhouden zijn, maar men kende geen zorg, men vreesde geen gevaar, omdat men het Baikal- meer in 't verschiet had en Parijs nabij wist, te bereiken althans, nu men den spoorweg naderde. De eerste helft dezer week is 't weer hard werken geweest over ontzette, veriotte brug gen, die op en neer gingen onder de auto's. Sommige rivieren moesten de wagens doorgetrokken worden met tien, twaalf paarden, maar men kwam behouden te Missowaja aan, vol moed, vol vertrouwen in het algebeele wel slagen van den geweldigen rit. Vredesconferentie. De presidenten der vier commissiën van de Vredesconferentie hebben een besluit genomen in het belang van een bespoediging van den arbeid der conferentie door te bepaleu dat na Zaterdag a.s. 6 dezer geen nieuwe voorstellen meer zullen mogen worden ingediend. Toegelaten blijft alleen na dien tijd het indienen van amendemen ten op de tot en met dien dag inge diende voorstellen. Gisteren heeft de voorzitter der Vredesconferentie, de heer Neledoil, in audiëntie ontvangen mejuffrouw Anna Eckstein uit Boston, die verge zeld was van den heer Robert Paine, voorzitter van den Amerikaanschen Vredebond. Zij hebben den president een monsteradres aangeboden ten gunste van arbitrage, dat geteekend was door niet minder dan 2,300,000 personen, maar meest Amerikanen. De heer Neledoil heeft de deputatie gelukgewenscht met het enorme aan tal handteekeningen dat op dit adres verkregen is en zeide o.a. dat Rusland ten opzichte van de arbitrage niets van zijn oorspronkelijk programma heeft laten vallen, maar om dit program tot werkelijkheid te brengen is het noodzakelijk het euvel in den wortel aan te tasten door den weg van arbi trage. De verwikkeling van de interna tionale wet en vau het internationale Hof van Arbitrage moet voorbereid worden door een betere verstandhou ding tusschen de volkeren. Mejuffrouw Eckstein vroeg nog of de Vredesconferentfén periodiek zullen worden, waarop de Heer Neledoff ant woordde dat het vraagstuk of de con ferenties periodiek zullen worden en op gezette lijden op de conferentie in debat zal komen, maar hij achtte het niet zeker dat men tot een bevredi gende oplossing zou komen. Assen's Eeuwfeest. Koninklijk Bezoek aan Drente. In Assen goot het. De dakgooten kletterden reeds lang hun overtolligen last op de trottoirs neer. De vlaggen hingen zwaar van den regen melan choliek omlaag, de eerepoorten dro pen en de lampions, voor zoover ze reeds onvoorzichtiglijk waren opgehan gen, hingenverfromfraaid en verweekt aan hun ijzerdaaadjes. Och arme! We hebhen 't al zoo vaak moeten meemaken dat Koninklijke intochten verregenden. Vlissingen, Tilburg, Venlo, Amsterdam niet te vergelen, zijn hel slachtoffer geweest van Jupiter Plu- vius' grilligheden, maar we hadden het voor Assen zoo graag anders ge- wenscht. Het mocht helaas niet zijn. Toen even voor zevenen later dan op het programma vermeld stond de Koningin en de Prins in Drenthe's hoofdstad aankwam viel de regen in rechte lijnen omlaag met een hard nekkigheid als zou er nooit meer een eind aan komen. En zoo was het al den heelen dag gegaan, waardoor het niet te verwonderen was dat zelfs de Assenaren maar grooteodeels rustig waren thuis gebleven, in de hoop het morgen beter te treffen. De menigte op straat was dus niet te groot. De vooraf gebouwde tribunes waren leeg en alleen op hetStationsplein en langs den Stationsweg stonden vrij veel menschen. Het station zelf was van zijn dagelijksch «werkpak" ontdaan. Met bloemen en groen waren de ge wone deuren en ramen aan het oog der Koninklijke bezoekers onttrokken, pijnlijk schoongebezemd en versch gerand was het perron, terwijl langs het grootste gedeelte daarvan pur peren loopers waren neergelegd. Toen de Koninklijke trein het station binnenstoomde, bevonden zich op het perron in het schitterend ornaat en omhangen met al de teekenen hun ner waardigheden alle burgerlijke en militaire autoriteiten. In de lengte van het perron stond opgesteld een eerewachtcompagnie van het derde bataljon infanterie, le regiment, onder commando van kapitein A. J. W. van der Grinten met het regimentsvaandel en de stafmuziek, die met het volkslied het Koninklijk Echtpaar begroette. De Koningin verliet elegant en lief tallig als immer en zoo vlug als had Zij niet pas een vermoeienden tocht door het veen achter den rug, den trein en groette met minzamen hand druk den burgemeester. Haar volgde de Prins en het Koninklijk paar liet zich dadelijk de aanwezigen autoritei ten door de commissaris der Koningin en de burgemeester voorstellen Nadat vervolgens de eerewacht was geïnspec teerd, waarbij Hare Majesteit met diepe buiging en de Prins met mili tair salut het regimentsvaandel groeten, begaf zich het hooge gezelschap in de versierde wachtkamer le klasse, waar de jonkvrouwe D. de Mdly van Heiden Reinestein, vanwege de provin cie en mej. M. Hiddingb, namens de gemeente, der Koningin bouquetten boden, die met een vriendelijk woord door H. M. worden aanvaard. Slechts zeer korten tijd bleef het gezelschap in de wachtkamer vertoe ven. Hoe jammer was het dat van den luister van dit anders altijd weer zoo aantrekkelijke schouwspel zooveel onder regenjassen en regenschermen verloren moest gaan. De Koningin en de Prins trotseerden echter den regen in hun open holrijtuig, dat met vier UIT HET ZWEEDSCH door 4) «Ware hij gestorven, toen hij nog heel klein was, dan zou het verdriet niet zoo groot geweest zijn. Hij was zoo zwak en teêr bij zijne geboorte. Ik had zulk een gebrek gele den voordat ik in het hotel werd geplaatst en het was midden in dien zwaren tijd, dat hij ter wereld kwam. Wij konden gelukkig wat verdienen met groentenverkoopen en ik ventte met komkommers, tot ik ziek werd. Ja, dat was eene ellende; het jongske moest ik uit mijne handen geven, anders had ik in 't geheel niets kunnen verdienen voor hem. Ik wist niet waarheen met het kind, tot de dokter mij die menschen te Penzing aanbeval. Zijne kleertjes heb ik in mijn vrijen tijd genaaid en ik zette kantjes om al zijne hemdjes, anderhalf dozijn! Groote genade! nu zie ik de lichten van Weenen! Wij zijn er al! Dus zal ik over een uur weten hoe het er mede staat. Het is haast beter niets te wetenTerwijl ik hier zat en praatte, begon ik te gelooven dat alles goed afloopen zou; maar nu keert mijn angst terug! Laat mij u helpen, mevrouw," «Neen, dank u, dat is niet noodig. Gij moogt u vooral niet noodeloos ophouden!" «Ja, zeker. Hier heeft u uw taschje en reisdeken en deze parapluie behoort u zeker ook toe. Mijnheer heeft de valiezen al klaar «Bekommer u niet om ons. Hier hebt gij iets voor een rijtuig, dan zijt gij er eerder!" «Dank u, duizendmaal dank! Veel genoegen te Weenen 1 Neen, dat mag mevrouw niet doen Mevrouw Ifjelm, had haar het mandje met de medicijnilesschen aangereikt. «Ik hoop, dat gij het geluk zult hebben uw kindje te behouden," sprak zij zacht. «Och ja, als God wilLaat mij uw hand kussen, mevrouw En zij verdween tusschen het menschen- gewoel op het perron. «Wel, zie eens aan, daar zijn wij er al; de veertig minuten zijn toch gauw verstreken," zeide Hjelm, die al dien tijd geslapen had «Maar wat heb je onophoudelijk gepraat? ~"r'e was dat?" «Dat weet ik niet; ja toch—eene dienende zuster." «Eene non, meen je?" «Neen, eene moeder." Ongetwijfeld wekte dit woord eene moe dige herinnering op; want hij klopte haar op den schouder, nu hij haar hielp uitstijgen en hare oogen stonden vol tranen. Einde.

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1907 | | pagina 1