NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
VEERTIG MINUTEN.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
No. 54.
Zaterdag 6 Juli 1907.
Zes-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Sopliie EUsan.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
BureauLangestraat 77. Telephoon no. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/i Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
De oproerige beweging onder de
landarbeiders van de Italiaansche
provincie Ferrara heeft reeds gevoerd
tot de aanhouding van vijf leiders die
verdacht worden medeplichtig of
schuldig te zijn aan den moord op een
der landeigenaars, die arbeidswiliigen
aan 't werk zette. De onderstaats
secretaris van binnenlandsche zaken
heeft in de Kamer een heftigen aan
val van den kant der sociaal-democra
ten en der radicalen moeten doorstaan.
Gisteren is nu op last der regeei ing
de geheele redactie in hechtenis ge
nomen van het socialistisch-collecti-
vistische blad Azione te Ferrara, welke
verantwoordelijk moet wezen voor de
gewelplegingen en de oproerige stem
ming. In de provincie heerscht feitelijk
de staat van beleg en de beweging
heeft zich nu ook uitgebreid tot liet
district Portomaggiore, waar nog
een 10.000-tal kolonisten en landar
beiders allen arbeid neergelegd hebben
niet alleen den oogst, maar ook het
vee verwaarloozend. Reeds is een ver
tegenwoordiger van een grondbezitter
doodgeschoten. Een 100-tal leiders zijn
in hechtenis genomen.
In Duitschland nemen de gevallen
van blinden-darm-ontsteking in de
laatste jaren in zoo liooge mate toe,
komen de gevallen van ernstigen aard
zoo veelvuldig voor, dat men er den
spot met deze ziekte aan gegeven heeft
Door het staatsdepartement van bin
nenlandsche zaken is nu voorgeschre
ven, dat in de rijksstatistiek aangaande
de oorzaken van overlijden zoowel als
in de statistiek der ziekenhuizen, een
afzonderlijke rubriek moet worden ge
wijd aan de ziektegevallen van blinden-
darm-ontsteking. Het doel er van is,
een zooveel mogelijk volledig overzicht
te verkrijgen van de verhouding tus-
schen ziekte- en sterfgevallen en tevens
op de hoogte te blijven van de uit
breiding of vermindering der ziekte
gevallen in geografische verdeeling.
Met die aanteekeningen moet onmid
dellijk een aanvang worden gemaakt
en gedurende eenige jaren moeten
ze worden voortgezet.
De Chineesche troepen hebben te
Wongkong een bende opstandelingen
verrast on er een tachtigtal gevangen
genomen. Om den naam van den
aanvoerder te weten te komen, liet
de onderkoning van Wai-Tsjan hun
brandend hars op het naakte lichaam
werpen, maar de leider werd niet
genoemd door de gemartelden.
De moordenaarsvan Petkof'
gevonnisd.
SOFJA, 4 Juli. (Reuter) De krijgs
raad wees beden vonnis tegen de
moordenaars van den minister-presi
dent Petkof.
De voornaamste beschuldigde, Pet-
rof, werd ter dood veroordeeld zijn
medeplichtigen Kranof tot levenslange
gevangenisstraf en Iconomof tot 15
jaren gevangenisstraf. Een der be
klaagden, Cuerof, werd vrijgesproken.
Automobilisme.
Wedstrijd Peking-Parijs.
Heden vertrekt de heer B Step-
han, student aan de Polytechnische
School te Delft, met een mecanicien
naar Tomsk in Siberië om de noo-
dige reserve-bandenen hoogere gea
ring te brengen voor den Spijker
wagen, omdat men vast besloten is
prins Scipio.de Borgbèse, die zijn
tochtgenoo ten in de Èobi-woestijn in
den steek liet, tusschen Tomsk en
Moskou voorbij te loopen.
De «Spijker" wagen en de twee
»De Dion-Bouto-ns", die Woensdag
avond te Irkoetsk zijn aangekomen,
waar de reizigers door den gouver
neur en de commissie van ontvangst
begroet werden en waar zij een dag
of wat denken uit te rusten, vertrok
ken Vrijdag den vorigen week uit
Kiachta. De «Spijker" bad de leiding
en nam een door den gouverneur ver
strekte gids mee. In de stad Troitz-
kosafsk werden de koene reizigers
met gejuich begroet. Half weg den
Tsjoevatchi-berg vond een begroeting
met feestelijk onthaal plaats dooreen
bruiloftspartij, maar spoedig ging 't
verder berg-op berg-af, rotspartijen
afwisselend met eindelooze vlakten,
en 's avonds werd gekampeerd boven
opeen hoogen berg in een bosch, van
waar men genoot van een prachti-
gen zonsondergang.
Later werden de reizigers ontvangen
in een hofstede en vooral eenige
jonge meisjes toonden groote belang
stelling, nieuwsgierigheid en hartelijk
heid, zóó zelfs, dat Collingnon zijn
eenig portret aanbood. Te Selenquisk
opnieuw een vriendelijk onthaal door
de officieren. De natuur was op haar
mooist, 't was de Siberische lente,
zóó zelfs dat men aan Italië begon te
denken I Zondagmorgen kampeerde
men te midden van eindelooze bloem
velden met een ach tergrond van bergen
onder een egaal blauwen hemel. Zoo
ging 't voort, over moeilijk te berijden
wegen, die na den aanleg van den
spoorweg niet onderhouden zijn, maar
men kende geen zorg, men vreesde
geen gevaar, omdat men het Baikal-
meer in 't verschiet had en Parijs
nabij wist, te bereiken althans, nu
men den spoorweg naderde. De eerste
helft dezer week is 't weer hard werken
geweest over ontzette, veriotte brug
gen, die op en neer gingen onder de
auto's. Sommige rivieren moesten de
wagens doorgetrokken worden met
tien, twaalf paarden, maar men kwam
behouden te Missowaja aan, vol moed,
vol vertrouwen in het algebeele wel
slagen van den geweldigen rit.
Vredesconferentie.
De presidenten der vier commissiën
van de Vredesconferentie hebben een
besluit genomen in het belang van
een bespoediging van den arbeid der
conferentie door te bepaleu dat na
Zaterdag a.s. 6 dezer geen nieuwe
voorstellen meer zullen mogen worden
ingediend. Toegelaten blijft alleen na
dien tijd het indienen van amendemen
ten op de tot en met dien dag inge
diende voorstellen.
Gisteren heeft de voorzitter der
Vredesconferentie, de heer Neledoil,
in audiëntie ontvangen mejuffrouw
Anna Eckstein uit Boston, die verge
zeld was van den heer Robert Paine,
voorzitter van den Amerikaanschen
Vredebond. Zij hebben den president
een monsteradres aangeboden ten
gunste van arbitrage, dat geteekend
was door niet minder dan 2,300,000
personen, maar meest Amerikanen.
De heer Neledoil heeft de deputatie
gelukgewenscht met het enorme aan
tal handteekeningen dat op dit adres
verkregen is en zeide o.a. dat Rusland
ten opzichte van de arbitrage niets
van zijn oorspronkelijk programma
heeft laten vallen, maar om dit program
tot werkelijkheid te brengen is het
noodzakelijk het euvel in den wortel
aan te tasten door den weg van arbi
trage. De verwikkeling van de interna
tionale wet en vau het internationale
Hof van Arbitrage moet voorbereid
worden door een betere verstandhou
ding tusschen de volkeren.
Mejuffrouw Eckstein vroeg nog of
de Vredesconferentfén periodiek zullen
worden, waarop de Heer Neledoff ant
woordde dat het vraagstuk of de con
ferenties periodiek zullen worden en
op gezette lijden op de conferentie in
debat zal komen, maar hij achtte het
niet zeker dat men tot een bevredi
gende oplossing zou komen.
Assen's Eeuwfeest.
Koninklijk Bezoek aan Drente.
In Assen goot het. De dakgooten
kletterden reeds lang hun overtolligen
last op de trottoirs neer. De vlaggen
hingen zwaar van den regen melan
choliek omlaag, de eerepoorten dro
pen en de lampions, voor zoover ze
reeds onvoorzichtiglijk waren opgehan
gen, hingenverfromfraaid en verweekt
aan hun ijzerdaaadjes. Och arme!
We hebhen 't al zoo vaak moeten
meemaken dat Koninklijke intochten
verregenden. Vlissingen, Tilburg, Venlo,
Amsterdam niet te vergelen, zijn hel
slachtoffer geweest van Jupiter Plu-
vius' grilligheden, maar we hadden
het voor Assen zoo graag anders ge-
wenscht. Het mocht helaas niet zijn.
Toen even voor zevenen later dan
op het programma vermeld stond de
Koningin en de Prins in Drenthe's
hoofdstad aankwam viel de regen in
rechte lijnen omlaag met een hard
nekkigheid als zou er nooit meer een
eind aan komen. En zoo was het al
den heelen dag gegaan, waardoor het
niet te verwonderen was dat zelfs de
Assenaren maar grooteodeels rustig
waren thuis gebleven, in de hoop het
morgen beter te treffen. De menigte
op straat was dus niet te groot. De
vooraf gebouwde tribunes waren leeg
en alleen op hetStationsplein en langs
den Stationsweg stonden vrij veel
menschen. Het station zelf was van
zijn dagelijksch «werkpak" ontdaan.
Met bloemen en groen waren de ge
wone deuren en ramen aan het oog
der Koninklijke bezoekers onttrokken,
pijnlijk schoongebezemd en versch
gerand was het perron, terwijl langs
het grootste gedeelte daarvan pur
peren loopers waren neergelegd.
Toen de Koninklijke trein het station
binnenstoomde, bevonden zich op het
perron in het schitterend ornaat en
omhangen met al de teekenen hun
ner waardigheden alle burgerlijke en
militaire autoriteiten. In de lengte
van het perron stond opgesteld een
eerewachtcompagnie van het derde
bataljon infanterie, le regiment, onder
commando van kapitein A. J. W. van
der Grinten met het regimentsvaandel
en de stafmuziek, die met het volkslied
het Koninklijk Echtpaar begroette.
De Koningin verliet elegant en lief
tallig als immer en zoo vlug als had
Zij niet pas een vermoeienden tocht
door het veen achter den rug, den
trein en groette met minzamen hand
druk den burgemeester. Haar volgde
de Prins en het Koninklijk paar liet
zich dadelijk de aanwezigen autoritei
ten door de commissaris der Koningin
en de burgemeester voorstellen Nadat
vervolgens de eerewacht was geïnspec
teerd, waarbij Hare Majesteit met
diepe buiging en de Prins met mili
tair salut het regimentsvaandel groeten,
begaf zich het hooge gezelschap in
de versierde wachtkamer le klasse,
waar de jonkvrouwe D. de Mdly van
Heiden Reinestein, vanwege de provin
cie en mej. M. Hiddingb, namens de
gemeente, der Koningin bouquetten
boden, die met een vriendelijk woord
door H. M. worden aanvaard.
Slechts zeer korten tijd bleef het
gezelschap in de wachtkamer vertoe
ven.
Hoe jammer was het dat van den
luister van dit anders altijd weer
zoo aantrekkelijke schouwspel zooveel
onder regenjassen en regenschermen
verloren moest gaan. De Koningin en
de Prins trotseerden echter den regen
in hun open holrijtuig, dat met vier
UIT HET ZWEEDSCH
door
4)
«Ware hij gestorven, toen hij nog heel
klein was, dan zou het verdriet niet zoo groot
geweest zijn. Hij was zoo zwak en teêr bij
zijne geboorte. Ik had zulk een gebrek gele
den voordat ik in het hotel werd geplaatst
en het was midden in dien zwaren tijd, dat
hij ter wereld kwam. Wij konden gelukkig
wat verdienen met groentenverkoopen en ik
ventte met komkommers, tot ik ziek werd.
Ja, dat was eene ellende; het jongske
moest ik uit mijne handen geven, anders
had ik in 't geheel niets kunnen verdienen
voor hem. Ik wist niet waarheen met het
kind, tot de dokter mij die menschen te
Penzing aanbeval. Zijne kleertjes heb ik in
mijn vrijen tijd genaaid en ik zette kantjes
om al zijne hemdjes, anderhalf dozijn!
Groote genade! nu zie ik de lichten van
Weenen! Wij zijn er al! Dus zal ik over
een uur weten hoe het er mede staat. Het
is haast beter niets te wetenTerwijl ik hier
zat en praatte, begon ik te gelooven dat alles
goed afloopen zou; maar nu keert mijn angst
terug! Laat mij u helpen, mevrouw,"
«Neen, dank u, dat is niet noodig. Gij
moogt u vooral niet noodeloos ophouden!"
«Ja, zeker. Hier heeft u uw taschje en
reisdeken en deze parapluie behoort u zeker
ook toe. Mijnheer heeft de valiezen al klaar
«Bekommer u niet om ons. Hier hebt gij
iets voor een rijtuig, dan zijt gij er eerder!"
«Dank u, duizendmaal dank! Veel genoegen
te Weenen 1 Neen, dat mag mevrouw niet
doen
Mevrouw Ifjelm, had haar het mandje met
de medicijnilesschen aangereikt.
«Ik hoop, dat gij het geluk zult hebben
uw kindje te behouden," sprak zij zacht.
«Och ja, als God wilLaat mij uw hand
kussen, mevrouw
En zij verdween tusschen het menschen-
gewoel op het perron.
«Wel, zie eens aan, daar zijn wij er al;
de veertig minuten zijn toch gauw verstreken,"
zeide Hjelm, die al dien tijd geslapen had
«Maar wat heb je onophoudelijk gepraat?
~"r'e was dat?"
«Dat weet ik niet; ja toch—eene dienende
zuster."
«Eene non, meen je?"
«Neen, eene moeder."
Ongetwijfeld wekte dit woord eene moe
dige herinnering op; want hij klopte haar op
den schouder, nu hij haar hielp uitstijgen
en hare oogen stonden vol tranen.
Einde.