NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor do Provincie Utrecht.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
„Bab-el-Mandeb."
No. 7.
Woensdag 22 Januari 1908.
Zeven-en<ierti£»te jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Van den Hak op den Tak.
Het liaxt van ZE5-u.elan.d_
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagiblad f 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telepboonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/t Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Thialf, de oude ijsgod, is een wis
pelturig lieerZóó is hij grimmig en
blaast hij je ijzig-koud om de ooren,
en zóó keert hij je den rug toe en
gaat vluchten voor /ijn zachten broe
der Favonius, den westenwind.
Strenge heeren regeeren dan ook
niet lang, zegt het spreekwoord.
Maar die wispelturigheid werpt menig
plannetje van het ijswinnende pu
bliek in duigen. En ook aan anderen
die niet aan de liefhebberij der ijs-
sport doen, is die gezelligheid en
veranderlijkheid niet aangenaam,
want zij houden meer van vorstig
weer, waarbij het zonnetje triomfeert,
dan van een kwakkelpartij met ge-
stadigen neerslag van regen of sneeuw.
Het eerste is ook veel gezonder,
zegt het volksgeloof, en «geleeiden"
zeggen hetzelfde. Groote koude ver
hoogt, volgens hen, delichaamswarmte
en heeft een vervulling van den pols
slag ten gevolgezij oefent een gun-
stigen invloed op de afscheiding der
nieren en op de spijsvertering.
Deze wetenschap moge ons tot
troost zijn, als de koude wat al te
bar en al te lang, naar onzen zin,
zieh doet gelden. Ja, soms zou men
dan wenschen een visscben- of kik-
vorschen natuur te bezitten. Deze
schepselen welen van geen koü De
visschen verdragen althans een in
vriezen onder een temperatuur van
20 tot 30 graden vorst zonder na
deel en de kikkers, benevens de blind-
slangen en rupsen, kunnen zelfs tegen
een vorstje van 40 graden.
Maar wij zijn nu eenmaal menschen
en ouder onze medeschepselen van
deze soort zjjn er velen slecht ge
voed en slecht gekleed. En deze
stakkerds voelen zich verlicht en ver
ruimd, als de ijsgod zijn hielen laat
zien. En weet ge, wie ook Jan Schra
per, die bij mij in de buurt woont,
en consorten. Want hij heeft een
hartgrondigen afkeer van «bedel-
lijsten".
•Jan zag een arm man naakt,
Maar zocht geen geld te derven.
»Ik sterf van kou", zei d' arme man;
•Zoo doen we allegaar," sprak Jan,
•Want wierd een mensch niet koud,
Een meosch en zou niet sterven".
De man is verbazend geestig, zoo
als ge merkt Maar ge benijdt hem niet,
niet waar? Want ook hij is een
stakkerdzijn leven is eenzaam, zijn
bestaan somber en vreugdeloos? Hij
kan het den ai men man nazeggen,
maar in figuurlijken zin; «Ik sterf
van kou." Hoe kan het anders?
•Zonder Liefde is in den menschen
Alles krachteloos en dood",
het den dichter niet
en Jan kan
nazeggen
•Het leven glanst zoo heerlijk,
Te leven is zoo heerlijk,
Ais op den weg des levens
De vriendschap ons ontmoet".
En wie zal Jan schraper betreuren,
als bij is heengegaan Ja, zijn geest
zal bij ons voortleven, nog langen
tijd, maar hoe Als van dien woeker
aar, dien ik mij herinner:
•Zijn nagedachtenis zal by weduwen en weezen
Steeds levend zijn", zoo stond er op zijn graf,
En 't was van alle, die ik daar mocht lezen,
Het waarste schrift, dat mij een zerk te lezen gaf."
In den regel wil men van iemand
meer goeds vertellen als hij dood
is dan bij zijn leven En toch is het
waar, dat er in ieder mensch meer
ids schuilt dan wij vaak opmer
ken. Maar wij beoordeelen te dik
wijls de menschen naar den buiten
kant, evenals wij, mannen, een sigaar
doen. En toch zit er binnen in een
sigaar al blijkt het dekblad niet mooi,
vaak de beste tabak. Menig jorig-
menscb beoordeelt de meisjes als zijn
sigarenook naar den buitenkant,
en komt daardoor soms leelijk te pas.
•Gelijk de muis zich vangen laat
In eene muizenval,
Is legio 't getal
Der mannen in den echten staat,
Die, in den huwelijksval geloopen,
Zich dolgraag vrij nu zouden koopen
Uit hun gevangenschap".
En dan is het misère: aan beide
kanten verflauwt de liefde. Want ook
hierin is vaak een sigaar als een ge
liefde haar gloed verflauwt en houdt
geheel op te branden, zoodra de man
zijn aantrekkingskracht verliest.
Nu we toch bezig zijn menschen
en sigaren te vergelijken, voegen we
er nog een paar woordjes aan toe.
Belden komen ze ook hierin overeen
dat ze in hun prilste jeugd worden
ingewikkeld. Maar bij deze overeen
komst is er ook verschil: de sigaar
komt uit de kist als ze zal gebruikt
worden, de mensch er eerst in als
zijn kracht gebruikt is. Toch is hun
lot ten slotte weer gelijkze worden
beiden tot asch.
Dit schijnt echter niet spoedig het
geval te zullen zijn met de sigaran,
die mijn pasgetrouwde vriend Dek'
kers van zijn vrouwtje cadeau kreeg
hij heeft er nog geen enkele van
gerookt. Toen de lieve geefster naar
de reden daarvan vroeg, antwoordde
mijn diep voelende vriend«Och,
wat zal ik je zeggen, lieveling, ik
kan er niet toe komen, om iets te
verbranden wat ik van jou gekregen
heb." Zijn lieveling werd door dit
antwoord tot tracen toe geroerd.
Keuvelaar.
Henryk Sienkiewicz, de bekende
Poolsche schrijver, heeft onlangs,
zooals onze lezers zich zullen herin
neren, een brief gericht tot alle be
kende mannen in Europa, waarin hij
hen aanspoort hun stem te verheffen
tegen het optreden van I'ruizen te
genover de Polen. Leo Tolstoi heeft
daarop aan zijn Poolschen kunst
broeder een brief geschreven, die in
den Matin wordt afgedrukt. waariD
de grijsaard van Yasenaia Polana in
de meest krasse bewoordingen uiting
geeft aan zijn ingekankerde haat,
niet alleen tegen de Pruisische re
geering, maar tegen alle regeeringen
ja zelfs tegen allen, die met eenige
macht zijn bekleed.
Een telegram uit Chicago aan de
Daily News brengt het volgende
haast ongelooflijke verbaal. Te Ely in
Nevada had op 4 December in
een goudmijn een aardstorting plaats
Drie arbeiders, Bailey, Brown en
Macdonald werden bedolven op een
diepte van 300 M. beneden den grond
en slechts door een zinken dak in
de put, waar zij werkten, voor het
gevaar om verpletterd te worden be
hoed. Een reddingsbrigade ontdekte
de plaats, waar zij zich bevonden
en hoorde geluiden, waaruit zij op
maakte, dat de bedoivenen nog in
leven waren en hun werd daarom
voedsel toegevoerd door een pijp, die
buiten de mijn uitkwam. Het uit-
gravingswerk moest natuurlijk zeer
behoedzaam geschiedeo, zoodat men
eerst na zes weken de ingeslotenen
kon bereiken, die gezond en wel
weer naar boven werden gebracht.
Wij lezen in Ons Land:
«Hier wordt Hollandsch gesproken",
leest men op 't venster van een van
de voornaamste winkels in Kaapstad.
Is dit een bewijs van de slapheid
van den handel Of is 't dat men
tot de ontdekking is gekomen, dat
't geld van Hollandsch sprekende
koopers evengoed is als dat van an
deren Of is 't een teeken van de
erkenning van de rechten van onze
taal? Hoe het zij, aankondigingen
van dezen aard zullen algemeen wor
den, indien Hollandsch sprekenden
steeds verlangen in Hollandsch be
diend te worden.
Zoodoende zijn verscheidene patiënten,
die ten doodo opgeschreven leken,
in het leven behouden.
De «Observer" deelt nu mede, dat
ook twee bekende chirurgen te Londen
zij noemt de namen niet met
long-operaties zijn begonnen. Vrijdag
is een aan tuberculose lijdende dame
geopereerd, die, naar het heet, nog
maar enkele dagen te leven had. Zij
zou nu op deu weg der beterschap
zijn wat wel een eenigszins over
haaste gevolgtrekking schijnt.
De hoofdzaak is echter, dat die
operaties nu mogelijk zijn, zonder
dat de patiënt binnen enkele minuten
doodbloedt. Bij de operatie te Londen
werd een opening in den rug gemaakt,
werden een paar ribben weggenomen
en de tuberculeuse gedeelten van de
longen weggesneden. Om het bloed
uit de longen te stelpen werd gebruik
gemaakt van een nieuw instrument,
dat niet nader beschreven wordt,
maar dat bij zijn eerste toepassing
uitstekend heeft voldaan.
De «Observer" heeft aan een heel
kundige van naam zijn meening over
de operatie gevraagd. Hij antwoordde
dat de kans bestond, dat tering
voortaan niet meer een ziekte voor
den gewonen geneesheer, maar ook
voor den heelkundige zou zijn. Het
omgekeerde dus als met kanker het
geval is geweest, welke ziekte na
uitsluitend als een chirurgische ziekte
beschouwd te zijn, kans kreeg voor
geneeskundige behandeling in aan
merking te komen. (»N. R. Ct.")
Long-operaties
behooren niet meer tot de onmogelijk
heden. Prof. Kürte te Berlijn heeft
verleden week verschillende gevallen
beschreven tot verwijdering van koud
vuur, zweren enz. aan de longen.
Emigratie naar Canada.
De «Telegraaf" had een onderhoud
meteen der leden van het hoofdbestuur
van het Leger des Heils, in verband
met de dezer dagen van regeerings-
wege gegeven waarschuwing om niet
naar Canada te emigreeren. De zegs
man van het blad, de heer Van Geer
UIT NORMAN HANSEN'S «TOEMAN"
of
Verhalen uit den Ruielsch-Iapanechen oorlog
naar het Deenscb.
23)
Maar, eens op een heete nacht in de straat
van Malakka, gedurende de wacht, toen alle
soldaten, verjaagd door de drukkende be
nauwdheid die beneden hing bij hoopen aan
dek sitepen, waarvan zij de geheele opper
vlakte innamen, met de zeilen slap boven
hunne hoofden, evenals doode draken, stond
Ossip van zijn plaats op en ging hij spier
naakt het dek op en neêr loopen voorzichtig
over zijne kameraden, die ook zonder eenig
kleedingstuk sliepen, heenstappende en boog
zich over hen heen en schreeuwde onophou
delijk allerlei onzin uit. Bij het bleeke licht
der maan verbeeldde hij zich op het slag
veld te zijn; zijn voeten gleden in het bloed
uit, en hij boog zich heen over de dooden.
En de lijken lagen in ineengedrongen rijen voor
zijne voeten uitgestrekt, het scheen hem toe
of hij niets dan lijken en nog eens lijken
zag, zij waren ontelbaar en dat gezicht maakte
hem gek.
Ossip werd gepakt op het oogenblik dat
hij over boord wilde springen en naar de
ziekenpost gebracht. Daar gekomen, ging hij
zitten en bewaarde een dof stilzwijgen, zich
suf peinzend over een doodzonde, die hij
moest begaan hebben. De goedmoedige pope
kon niet nalaten te lachen, om die vreeselijke
zonde die het verstand van den braven Ossip
totaal in de war heeft gebracht.
Tijdens de vasten heeft Ossip namelijk
vleesch gegeten, al zijn kameraden hebben
er even goed hun deel van genomen maar
het geweten van Ossip is niet ruim genoeg
om een dergelijke inbreuk op de goddelijke
wetten te kunnen doorstaan. Alle andere epi
soden uit zijn leven in den oorlog, de mitrail
leuse die hij heeft laten werken, de gaten,
die hij op de kruinen der loopgraven heeft
om er met aarde bedekte mijnen in te plaat
sen, dat alles heeft niets te beteekenen tegen
over de zonde, de heilige vasten geschonden
te hebben. En door zijn gekrenkte hersenen
waren hem in die verstikkende tropische
nacht de woeste visioenen van het oorlogs
toneel wederom verschenen en hadden een
schrikwekkenden indruk op hem gemaakt,
die hij er vroeger niet van gekregen had.
Het geval was tamelijk ernstig, want men
vreesde dat de godsdienstige bezwaren van
Ossip door alle troepen aan boord gedeeld
zouden worden.
Toen schoot mij een goed idee te binnen.
Ik dacht aan den berg Sinaï en zeide tot
den pope:
Een dezer dagen zullen wij den hei
ligen berg passeeren; zeg aan Ossip en aan
zijne kameraden dat gij een heilige mis
aan boord zult celebreeren, wanneer wij in
het gezicht van die geheiligde plaats zijn, en
dat gij algeheele absolutie zult geven, van
alle zonden, die gedurende de overtocht aan
boord bedreven zijn.
De pope had mijn voorstel aangenomen en
allen waren bevredigd.
Eensklaps neemt de zwijgende man naast
mij het woord en zegt:
Ik heb Ossip gekend en hij beviel mij.
Hij had een flinke kalme manier om de
schroef van de mitrailleuse aan te draaien,
even onverschillig of hij den vijand op het
slagveld in het vizier had, als wanneer hij
op zijne medeburgers in een straat schoot.
Hebt gij ooit het korte afgebroken en toch
gehaaste gerikketik gehoord van eene mitrail
leuse die iu volle werking is? Hebt gij haar
ooit werktuigelijk geheele dicht opeengedron
gen rijen manschappen als het ware zien
wegmaaien? Zulk een werktuig heeft iets
vreemds, en zou U misschien nog eerder gek
gemaakt hebben dan Ossip, ofschoon Ossip
zich volgens zijn geweten van zijn plicht
kweet, en er niet erg diep over na dacht, wat
hij eigenlijk deed.
«Ik heb Ossip zijn mitrailleuse zien be
dienen op het slagveld en later nog eens in
de straten van Wladiwostok.
«Weet gij wat heldenmoed is, werkelijke
heldenmoed?
Ik zal het u zeggen: Dat is zich te laten
fusilleeren in een modderige straat, en dan
in de natte slijk te vallen van een straat
van Wladiwostok. Dat soort heldenmoed heb
ik van nabij gezien, en nog wel van een
vrouw.
«En zij had wit haar."
(Wordt vervolgd).
