NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
BUITENLAND.
rto 68
Zaterdag 22 Augustus 1908
Zeven-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Van den Hak op den lak.
EENZAAM.
Amersfeortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nnmmers 3 Cent.
Ingezonden stnkken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
BureauLangestraat 77. Telephoonno. 09.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
x>Daar ligt op ons pad zooveel edels,
Dat ons naai* iets hoogers verwijst;
Gelukkig wanneer daar van binnen
De prikkel van 't goede in ons rijst,"
zong eenmaal een dichter, en zekere
menschenvriend sprak: «Geloof mij,
niet in groote pronkende daden
maar in het kleine, onbemerkt en
vooral in kleine kringen, werkt de
menschenliefde het beste.
Zulk een menschenvriend in klei
nen kring is de pastoor te Vinkei,
een klein dorpje in Noordbrabant,
welke geestelijke in zijn parochie bet
werk der beschaving ter hand heeft
genomen. Om het drankgebruik te
beteugelen, heeft hij een muziekge
zelschap opgericht met eigen gebouw,
en draagt zorg voor gepaste ontspan
ning voor zijn gemeentenaren. Zoo
heeft hij bereikt, dat Vinkei, hetwelk
jarenlang een treurige vermaardheid
bezat door de vele daar voorkomende
snijpartijen, in den omtrek een goeden
naam begint te verkrijgen.
Deze geestelijke mag dus een goede
herder voor zijn gemeente heeten.
Waren alle menschen met gelijke
gevoelens bezield! Maar hoevelen zijn
er steeds op bedacht, naar het schijnt,
om hun medemenschen beet te nemen,
te benadeelen, te verlakken.
«Hoeveel knollen voor citroenen
Worden er gedebiteerd I
Niet alleen aan erge groenen,
Maar aan mannen ook, geleerd.
Velen zelfs gepromoveerd.
Altjjd zijn er gladdre belden,
Die, verkoopers slecht-, vin lak,
Uitgeslapen zijn in 't vak,
U iets op de mouw te spelden."
Een dame te Parijs ontmoette een
man met een poedel, goed gedres
seerd, de poedel wel te verstaan. Hij
was in geldverlegenheid, de man
namelijk, en bood daarom aan de
dame den poedel te koop aan voor
slechts f 10.Het dier was een
vertrouwbare pakjesdrager, waarvan
bet direct de bewijzen zou leveren,
door de reticule der dame te dragen.
Dat geschiedde en het dier gehoor
zaamde stipt, waarop do dame het
gevraagde geld gaf en de man zich
verwijderde. Eenige minuten ging
alles uitstekendtoen echter liet de
goed gedresseerde hond de dame in
den sleek en met de reticule in den
bek, zoodat de dame ook baar porte-
monnaie kwijt was, volgde bij het
spoor van zijn braven meester.
Nu zegt men wel eens:
>De okkazie maakt den dief en ik wil 'tniet
[tegenspreken,
Maar toch als hier is vaak genoeg gebleken,
Dat wederkeerig ook de dief de okkazie maakt,
Of, zoo hem dat mislukt, tenminste er naar
[haakt."
Men kan althans ook niet
zeggen, dat de arbeider G. S. te
Midwolde, (Gr.) wien een bedrag
van f 23 ontvreemd is, den dief de
okkazie tot stelen heeft geboden. Hij
had namelijk het geld verstopt in
zijn bijenstal. Dat is zeker een niet
alledaagsche brandkast. Wie zou
het daar vinden, en daar durven
zoeken, zou men zeggen. Stellig niet
iemand die bang is voor een bijen
steek. De meeste menschen hebben
voor het bijenvolkje alle respect en
dat verdient het. Dat hebben inder
tijd de Turken ondervonden, toen zij
Weenen belegerden. Groote gaten
hadden zij reeds in de muren geschoten
en de overgave scheen onvermijdelijk.
Toen kwamende burgersopeen reddende
gedachte: zij haalden honderden bijen
korven bijeen en wierpen die van de
muren op den vijand. De uitwerking
was verschrikkelijk: de bijen, geprik
keld door den geweldigen val en de
zweetlucht der paarden, vielen de
paarden en de menschen aan, zoodat
alles op een wilde vlucht sloeg.
Dagen lang konden do Turken niet
uit hnn oogen kijken en zij dachten
er verder niet aan terug te komen.
Er is destijds een heldenzang van ge
maakt en nog heden ten dage zijn
de bijen in Oostenrijk hoog in eere.
De bijensteek was dus toen wel
raak geweest. Kaak, maar in figuur
lijken zin, was ook het antwoord, dat
naar het »Hbld" vermeldt
een winkelierster in een kleine pro
vinciestad dezer dagen ontving. De
menschen zijn daar nog zeer bijge-
loovig.
In dat stadje vestigde zich een
rentenier, die het ongeluk heeft, dat
zijn ruggegraat afwijkt van de ver
ticale lijn. Als hartstochtelijk rooker
kocht hij iederen dag zijn sigaren in
een bepaalden sigarenwinkel, waar
de winkelierster hem echter opvallend
onvriendelijk ontving, Hij begreep de
reden niet, maar deze werd hem eens
klaps duidelijk, toen de juilrouw op
zekeren dag uitbarstte: Mijnheer, ik
heb maar liever, dat u mijn deur
voorbijgaat, want telkens als gij mijn
eerste klant zijt, is de verkoop den
geheelen dag slecht."
«Maar mijn goede, beste jufirouw,
antwoordde de man, die niet van
geest misleid was, je vergist je ge
weldig. Ik heb geen bochel, maar
doe net als de katten, die een hoo-
gen rug zetten als ze een leelijk
beest zien." Dat antwoord klonk nu
niet erg vriendelijk maar het was
verdiend. De jufirouw bad zoo'n
goeden klant mogen waardeeren, hij
verdiende het, meer dan een andere
die bij een drogist kwam tnloopen en
vroeg
U bent niet alleen drogist, maar
ook scheikundige niet waar? Ja
meneer. Bent u dat al lang?
Ja meneer. (J verstaat uw vak
uitnemend, hoor ik? (De drogist
buigt beleefd). En u bent gediplo
meerd? Ja meneer. Is dat uw
diploma dat daar hangt? Ja.
Goed. Och, wilt u me dan eens voor
een stuiver jeukpoeder geven?
Ik veronderstel, dat ook zonder
jeukpoeder de handen van den dro
gist zullen hebben gejeukt om den
vriendelijken klant buiten de deur
te werpen. Men is toch niet altoos
in een stemming, om tegenover zulke
grappemakers zijn bait in lijdzaam
heid te bewaren. Een andere weet-
of nieuwsgierige baalde de volgende
aardigheid uit. Hij deed, in een
flescbje gesloten, in een door hem
gemaakte kaas bet volgende briefje
De ondergeteekende kaasmaker
in de fabriek te (in Noord
holland) verzoekt beleefd aan den
gebruiker van 't kaasje, hem te melden
hoehetsmaakt en hoe duur het betaald
wordt en in wat voor oord van dewereld
't kaasje geraakt is." De kaas kwam
in handen van een Fransch firma,
die het briefje aan een firma te
Oosthuizen zond met verzoek het
voor haar te vertalen.
Als de weetgierige kaasmaker zijn
aardigheid maar niet duur moet be
talen.
Keuvelaar.
Rusland.
De proclamatie van den Tsaar van
17 October 1905, waarin aan Rusland
een grondwet, onschendbaarheid van
personen, persvrijheid, vrijheid van
spreken en het recht van vergaderen
werd toegezegd, en waarin het alge
meen© kiesrecht in uitzicht werd ge
steld, is niet veel meer geworden dan
een doode letter. Maar sedert eenigen
tijd is in Rusland een beweging ont
staan, om die proclamatie te doen
herhalen in den vorm eener Rijksakte.
Berichten uit Petersburg melden, dal
een groep invloedrijk personen pogingen
aanwendt, om bij het begin van de
nieuwe Doemazitting een Rijksakle
te doen publiceeren, waarin de on
schendbaarheid der beginselen van de
Oekase van 17/30 Oct. 1905 wordt
bekrachtigd. Het doel dier Rijksakte
zou dan moeten zijn, de rust in het
land te herstellen, een tegenwicht te
vormen tegen de reactie in de richting
aan te geven waarin de hervormings-
arbeid der regeering moet worden
geleid.
De meeste oud afgevaardigden van
de eerste Doema, die wegens de onder-
teekening van het Wilborgsche
manifest tot gevangenisstraf werden
veroordeeld, zijn thans weder op vrije
voeten gesteld, nadat zij hun stiaf
hadden ondergaan.
Tegen den kadet prins Paul Dol-
gourouki is een aanklacht ingediend
wegens onrechtmatige uitgave van
Zemstvo-gelden, een feit waartegen
verbanniug naarSiberië wordt bedreigd.
Een nieuwe moordmachine.
De firma Krupp, te Essen, heeft
het patentrecht van de door den
Zweedschen overste Unge uitgevonden
luchttorpedo aangekocht. De overste
heeft prachtige zaken gedaan, want
Krupp heeft voor het patent van doze
luchttorpedo, die geldt als het vreese-
lijkste vernielingswapen, dat ooit werd
uitgevonden, een zeer hooge som be
taald.
Unge's torpedo kan worden afge
schoten zonder dat een terugstoot
plaats beeft. De torpedobuis is licht
en kan snel van de eene plaats naar
de andere worden vervoerd, daar ze
op een automobiel is gemonteerdze
is gemakkelijk te richten, kan zonder
bijzondere voorbereiding worden af
gevuurd, en ook veel sneller in gevechts
positie worden gebracht dan het ge
schut der veldartillerie.
Bij belegeringen van vestingen moet
deze torpedo ontzettende verwoestin
gen aanrichten in de verdedigings
werken en in een open veldslag kan
ze zoowel tegen troepen-formaties als
legen troepen in gedekte stelling
worden aangewend.
Het feit, dat de torpedo geruisch-
loos wordt afgevuurd, maak het den
vijand moeilijk, de positie der aanval
lende torpedobatterij uit te vinden.
Bij de kustverdediging kan de lucht
torpedo zoodanig worden afgevuurd,
dat ze op het dek der vijandelijke
schepen valt. De Zweedsche overste
heeft voor vlootgebruik een luchttor
pedo van grooter kaliber uitgevonden,
zoodat in de toekomst de oorlogsche-
Uit het Zweedsch van
SOPIIIE ELKAN.
1)
«Neen, de groote zaken mogen nu niet binnen
worden gebracht I Draagt ze zoolang naar den
zolder!" riep mevrouw Wendt tot de verhuis
werklieden die de trap opzwoegden met eene
groote, platte kist.
«Het is die kist met de groote schilderij.
Zouden wij die niet beneden uitpakken vroeg
de behanger, die op een hooge trap stond,
bezig met het ophangen der zware draperieën
voor vensters en deuren.
«Neen, de portretten worden vandaag niet
opgehangen. Alles moet hier binnen eerst in
orde zijn. Wees zoo goed den mannen op het
hart te drukken niet tegen den vleugel aan
te stooten."
«Waar, moet hij staan vroeg de timmerman
binnentredende met de boeken, waarop het
vleugelstuk zou rusten, terwijl men de pooten
aanschroefde.
«Hier; midden in de kamer. Daar in den
hoek plaatsen wij de kleine fantaisie-meubels
de sofa schuins voor den hoek; juist, en de
tafel daarvoor."
«En de chaise longue?"
«Hier, voor de gobelins. Help mij de palmen
op de leestafel overbrengen. De boekenkasten
moeten aan al de wanden hangen, alleen niet
aan deze, tegenover de schrijftafel; dat is de
plaats voor de schilderijen."
«Mevrouw zal toch den ezel niet dragen?"
«Dat zal mij geen kwaad doenhet ding is
volstrekt niet zwaar. Daarginds aan het venster
is het beste licht. De kleine voorwerpen en
de boeken zal ik zelf schikken. Voor vandaag
hebt gij genoeg gedaan, Petterson; ik zal u
een boodschap zenden als de schilderijen opge
hangen moeten wordenwaarschijnlijk zal dat
morgen zijn, maar ik stuur in elk geval een
boodschap."
Ziezoo, nu was zij ontslagen van de timmer
lieden, de behangers, de ververs en verhuislieden,
heel dien staf van stampende, naar vernis rui
kende, sterke mannen, die de hoofdrol spelen
tijdens de ongezellige dagen eener verhuizing
en van wie men zoo big is af te komen, zoodra
men ze maar eenigszins ontberen kan. Mevrouw
Wendt was er dan ook blij over en bleef een
uur of drie bezig in het groote vertrek, hare
zitkamer.
Nu, tegen den avond begon het er al aardig
uit te zien. Het was een vermoeiende dag
geweest, bijna nog afmattender dan den voor
gaande. Het dienstmeisje en verscheidene
werksters waren op de binnenplaats bezig ge
weest; zij daarbinnen met de behangers en
timmerlieden. In de keuken stond Kristin op
een wrak trapje en hing de glinsterende voor
werpen van blik aan de witgekalkte muren.
Ja, dat kon zij wel doen zonder haar; zij was
moê en zou wat rusten. Zij wierp zich neder
op het berenvel voor den schoorsteen en begon
te peinzen. Lang, heel lang geleden was het
sedert zij daar gezeten had en wat was er in
dien tijd al niet gebeurd! Dit laatste jaar, het
eerste rouwjaar, dat op hare zware verliezen
gevolgd was, dat jaar, doorgebracht met hare
oude, blinde tante, kwam haar bijna als een
droom voor. Thans, nu de oude vrouw ten
slotte gestorven was, hadden deelnemende
bloedverwanten en vrienden beproefd haar te
raden hoe zij haar leven zou inrichten. Zij
dacht er toch niet aan alleen te gaan wonen
dat zou zij nooit uithouden. Zij was ook nog
zoo jong, dat dit bijna niet ging. Zij moest,
óf gaan inwonen bij hare oudere gehuwde
zuster, óf wel eene juffrouw van gezelschap
kiezen, óf een kind aannemen, dat haar eene
vergoeding zou zijn voor den kleine, dien zij
verloren had.
Zij bedankte hen voor hunne belangstelling
het was ook alles heel verstandig wat zij
zeiden, maar zij kon het niet doen, dus diende
het nergens toe er over te 9preken; zij was
vastbesloten een eigen haard te hebben en
alleen te blijven! Ja, en thans zou zij haren
vrienden bewijzen, dat het wel ging; hun
toonen dat zij het volhouden kon, dat zij
gelijk had gehad. De groep bij den schoor
steen was geschikt zooals in hare vroegere
woning en zij zat daar lang in het vuur te
staren en te droomen. Wat was deze een
zaamheid verschillend van die, waaraaD zij
gewoon was geraakt bij hare oude tanteEr
lag iets plechtigs, bijna heiligs over deze een
zaamheid. Zij zat daar op het zachte, mollige
vel te midden van de meubels uit haar voor
malig tehuis, zoo veranderd in haar donker
weduwenkleed, zoo mager en bleek. Het was
alsof zij alleen op de kust ware geworpen, na
een schipbreuk, die alles verzwolgen had wat
haar dierbaar was. Van morgen af te beginnen,
zou zij een nieuw leven aanvangen onder nieuwe
omstandigheden. Eerst zou zij de groote olie
verfportretten laten ophangen van haar man
en haar kind en daarna trachten eenige bezig
heid, eenigen arbeid te vinden. Als zij slechts
kon werkenDat hoopte zij, anders zou zij
gaan tobben en zich met haar eigen leed mar
telen, dat wist zij. Neen, zij zou tegen alle
getob waken. Denk eens aan, zoo geheel alleeu
te wezen! Hier in deze oude, bekende omgeving
kon zij bijna gelooven dat zij weêr de jonge,
pas getrouwde vrouw was, die daar op haar
man zat te wachten. (Wordt vervolgd).