NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. BUITENLAND. rto 68 Zaterdag 22 Augustus 1908 Zeven-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Van den Hak op den lak. EENZAAM. Amersfeortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75; Franco per post door het geheele Rijk 1. Afzonderlijke Nnmmers 3 Cent. Ingezonden stnkken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. BureauLangestraat 77. Telephoonno. 09. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte x>Daar ligt op ons pad zooveel edels, Dat ons naai* iets hoogers verwijst; Gelukkig wanneer daar van binnen De prikkel van 't goede in ons rijst," zong eenmaal een dichter, en zekere menschenvriend sprak: «Geloof mij, niet in groote pronkende daden maar in het kleine, onbemerkt en vooral in kleine kringen, werkt de menschenliefde het beste. Zulk een menschenvriend in klei nen kring is de pastoor te Vinkei, een klein dorpje in Noordbrabant, welke geestelijke in zijn parochie bet werk der beschaving ter hand heeft genomen. Om het drankgebruik te beteugelen, heeft hij een muziekge zelschap opgericht met eigen gebouw, en draagt zorg voor gepaste ontspan ning voor zijn gemeentenaren. Zoo heeft hij bereikt, dat Vinkei, hetwelk jarenlang een treurige vermaardheid bezat door de vele daar voorkomende snijpartijen, in den omtrek een goeden naam begint te verkrijgen. Deze geestelijke mag dus een goede herder voor zijn gemeente heeten. Waren alle menschen met gelijke gevoelens bezield! Maar hoevelen zijn er steeds op bedacht, naar het schijnt, om hun medemenschen beet te nemen, te benadeelen, te verlakken. «Hoeveel knollen voor citroenen Worden er gedebiteerd I Niet alleen aan erge groenen, Maar aan mannen ook, geleerd. Velen zelfs gepromoveerd. Altjjd zijn er gladdre belden, Die, verkoopers slecht-, vin lak, Uitgeslapen zijn in 't vak, U iets op de mouw te spelden." Een dame te Parijs ontmoette een man met een poedel, goed gedres seerd, de poedel wel te verstaan. Hij was in geldverlegenheid, de man namelijk, en bood daarom aan de dame den poedel te koop aan voor slechts f 10.Het dier was een vertrouwbare pakjesdrager, waarvan bet direct de bewijzen zou leveren, door de reticule der dame te dragen. Dat geschiedde en het dier gehoor zaamde stipt, waarop do dame het gevraagde geld gaf en de man zich verwijderde. Eenige minuten ging alles uitstekendtoen echter liet de goed gedresseerde hond de dame in den sleek en met de reticule in den bek, zoodat de dame ook baar porte- monnaie kwijt was, volgde bij het spoor van zijn braven meester. Nu zegt men wel eens: >De okkazie maakt den dief en ik wil 'tniet [tegenspreken, Maar toch als hier is vaak genoeg gebleken, Dat wederkeerig ook de dief de okkazie maakt, Of, zoo hem dat mislukt, tenminste er naar [haakt." Men kan althans ook niet zeggen, dat de arbeider G. S. te Midwolde, (Gr.) wien een bedrag van f 23 ontvreemd is, den dief de okkazie tot stelen heeft geboden. Hij had namelijk het geld verstopt in zijn bijenstal. Dat is zeker een niet alledaagsche brandkast. Wie zou het daar vinden, en daar durven zoeken, zou men zeggen. Stellig niet iemand die bang is voor een bijen steek. De meeste menschen hebben voor het bijenvolkje alle respect en dat verdient het. Dat hebben inder tijd de Turken ondervonden, toen zij Weenen belegerden. Groote gaten hadden zij reeds in de muren geschoten en de overgave scheen onvermijdelijk. Toen kwamende burgersopeen reddende gedachte: zij haalden honderden bijen korven bijeen en wierpen die van de muren op den vijand. De uitwerking was verschrikkelijk: de bijen, geprik keld door den geweldigen val en de zweetlucht der paarden, vielen de paarden en de menschen aan, zoodat alles op een wilde vlucht sloeg. Dagen lang konden do Turken niet uit hnn oogen kijken en zij dachten er verder niet aan terug te komen. Er is destijds een heldenzang van ge maakt en nog heden ten dage zijn de bijen in Oostenrijk hoog in eere. De bijensteek was dus toen wel raak geweest. Kaak, maar in figuur lijken zin, was ook het antwoord, dat naar het »Hbld" vermeldt een winkelierster in een kleine pro vinciestad dezer dagen ontving. De menschen zijn daar nog zeer bijge- loovig. In dat stadje vestigde zich een rentenier, die het ongeluk heeft, dat zijn ruggegraat afwijkt van de ver ticale lijn. Als hartstochtelijk rooker kocht hij iederen dag zijn sigaren in een bepaalden sigarenwinkel, waar de winkelierster hem echter opvallend onvriendelijk ontving, Hij begreep de reden niet, maar deze werd hem eens klaps duidelijk, toen de juilrouw op zekeren dag uitbarstte: Mijnheer, ik heb maar liever, dat u mijn deur voorbijgaat, want telkens als gij mijn eerste klant zijt, is de verkoop den geheelen dag slecht." «Maar mijn goede, beste jufirouw, antwoordde de man, die niet van geest misleid was, je vergist je ge weldig. Ik heb geen bochel, maar doe net als de katten, die een hoo- gen rug zetten als ze een leelijk beest zien." Dat antwoord klonk nu niet erg vriendelijk maar het was verdiend. De jufirouw bad zoo'n goeden klant mogen waardeeren, hij verdiende het, meer dan een andere die bij een drogist kwam tnloopen en vroeg U bent niet alleen drogist, maar ook scheikundige niet waar? Ja meneer. Bent u dat al lang? Ja meneer. (J verstaat uw vak uitnemend, hoor ik? (De drogist buigt beleefd). En u bent gediplo meerd? Ja meneer. Is dat uw diploma dat daar hangt? Ja. Goed. Och, wilt u me dan eens voor een stuiver jeukpoeder geven? Ik veronderstel, dat ook zonder jeukpoeder de handen van den dro gist zullen hebben gejeukt om den vriendelijken klant buiten de deur te werpen. Men is toch niet altoos in een stemming, om tegenover zulke grappemakers zijn bait in lijdzaam heid te bewaren. Een andere weet- of nieuwsgierige baalde de volgende aardigheid uit. Hij deed, in een flescbje gesloten, in een door hem gemaakte kaas bet volgende briefje De ondergeteekende kaasmaker in de fabriek te (in Noord holland) verzoekt beleefd aan den gebruiker van 't kaasje, hem te melden hoehetsmaakt en hoe duur het betaald wordt en in wat voor oord van dewereld 't kaasje geraakt is." De kaas kwam in handen van een Fransch firma, die het briefje aan een firma te Oosthuizen zond met verzoek het voor haar te vertalen. Als de weetgierige kaasmaker zijn aardigheid maar niet duur moet be talen. Keuvelaar. Rusland. De proclamatie van den Tsaar van 17 October 1905, waarin aan Rusland een grondwet, onschendbaarheid van personen, persvrijheid, vrijheid van spreken en het recht van vergaderen werd toegezegd, en waarin het alge meen© kiesrecht in uitzicht werd ge steld, is niet veel meer geworden dan een doode letter. Maar sedert eenigen tijd is in Rusland een beweging ont staan, om die proclamatie te doen herhalen in den vorm eener Rijksakte. Berichten uit Petersburg melden, dal een groep invloedrijk personen pogingen aanwendt, om bij het begin van de nieuwe Doemazitting een Rijksakle te doen publiceeren, waarin de on schendbaarheid der beginselen van de Oekase van 17/30 Oct. 1905 wordt bekrachtigd. Het doel dier Rijksakte zou dan moeten zijn, de rust in het land te herstellen, een tegenwicht te vormen tegen de reactie in de richting aan te geven waarin de hervormings- arbeid der regeering moet worden geleid. De meeste oud afgevaardigden van de eerste Doema, die wegens de onder- teekening van het Wilborgsche manifest tot gevangenisstraf werden veroordeeld, zijn thans weder op vrije voeten gesteld, nadat zij hun stiaf hadden ondergaan. Tegen den kadet prins Paul Dol- gourouki is een aanklacht ingediend wegens onrechtmatige uitgave van Zemstvo-gelden, een feit waartegen verbanniug naarSiberië wordt bedreigd. Een nieuwe moordmachine. De firma Krupp, te Essen, heeft het patentrecht van de door den Zweedschen overste Unge uitgevonden luchttorpedo aangekocht. De overste heeft prachtige zaken gedaan, want Krupp heeft voor het patent van doze luchttorpedo, die geldt als het vreese- lijkste vernielingswapen, dat ooit werd uitgevonden, een zeer hooge som be taald. Unge's torpedo kan worden afge schoten zonder dat een terugstoot plaats beeft. De torpedobuis is licht en kan snel van de eene plaats naar de andere worden vervoerd, daar ze op een automobiel is gemonteerdze is gemakkelijk te richten, kan zonder bijzondere voorbereiding worden af gevuurd, en ook veel sneller in gevechts positie worden gebracht dan het ge schut der veldartillerie. Bij belegeringen van vestingen moet deze torpedo ontzettende verwoestin gen aanrichten in de verdedigings werken en in een open veldslag kan ze zoowel tegen troepen-formaties als legen troepen in gedekte stelling worden aangewend. Het feit, dat de torpedo geruisch- loos wordt afgevuurd, maak het den vijand moeilijk, de positie der aanval lende torpedobatterij uit te vinden. Bij de kustverdediging kan de lucht torpedo zoodanig worden afgevuurd, dat ze op het dek der vijandelijke schepen valt. De Zweedsche overste heeft voor vlootgebruik een luchttor pedo van grooter kaliber uitgevonden, zoodat in de toekomst de oorlogsche- Uit het Zweedsch van SOPIIIE ELKAN. 1) «Neen, de groote zaken mogen nu niet binnen worden gebracht I Draagt ze zoolang naar den zolder!" riep mevrouw Wendt tot de verhuis werklieden die de trap opzwoegden met eene groote, platte kist. «Het is die kist met de groote schilderij. Zouden wij die niet beneden uitpakken vroeg de behanger, die op een hooge trap stond, bezig met het ophangen der zware draperieën voor vensters en deuren. «Neen, de portretten worden vandaag niet opgehangen. Alles moet hier binnen eerst in orde zijn. Wees zoo goed den mannen op het hart te drukken niet tegen den vleugel aan te stooten." «Waar, moet hij staan vroeg de timmerman binnentredende met de boeken, waarop het vleugelstuk zou rusten, terwijl men de pooten aanschroefde. «Hier; midden in de kamer. Daar in den hoek plaatsen wij de kleine fantaisie-meubels de sofa schuins voor den hoek; juist, en de tafel daarvoor." «En de chaise longue?" «Hier, voor de gobelins. Help mij de palmen op de leestafel overbrengen. De boekenkasten moeten aan al de wanden hangen, alleen niet aan deze, tegenover de schrijftafel; dat is de plaats voor de schilderijen." «Mevrouw zal toch den ezel niet dragen?" «Dat zal mij geen kwaad doenhet ding is volstrekt niet zwaar. Daarginds aan het venster is het beste licht. De kleine voorwerpen en de boeken zal ik zelf schikken. Voor vandaag hebt gij genoeg gedaan, Petterson; ik zal u een boodschap zenden als de schilderijen opge hangen moeten wordenwaarschijnlijk zal dat morgen zijn, maar ik stuur in elk geval een boodschap." Ziezoo, nu was zij ontslagen van de timmer lieden, de behangers, de ververs en verhuislieden, heel dien staf van stampende, naar vernis rui kende, sterke mannen, die de hoofdrol spelen tijdens de ongezellige dagen eener verhuizing en van wie men zoo big is af te komen, zoodra men ze maar eenigszins ontberen kan. Mevrouw Wendt was er dan ook blij over en bleef een uur of drie bezig in het groote vertrek, hare zitkamer. Nu, tegen den avond begon het er al aardig uit te zien. Het was een vermoeiende dag geweest, bijna nog afmattender dan den voor gaande. Het dienstmeisje en verscheidene werksters waren op de binnenplaats bezig ge weest; zij daarbinnen met de behangers en timmerlieden. In de keuken stond Kristin op een wrak trapje en hing de glinsterende voor werpen van blik aan de witgekalkte muren. Ja, dat kon zij wel doen zonder haar; zij was moê en zou wat rusten. Zij wierp zich neder op het berenvel voor den schoorsteen en begon te peinzen. Lang, heel lang geleden was het sedert zij daar gezeten had en wat was er in dien tijd al niet gebeurd! Dit laatste jaar, het eerste rouwjaar, dat op hare zware verliezen gevolgd was, dat jaar, doorgebracht met hare oude, blinde tante, kwam haar bijna als een droom voor. Thans, nu de oude vrouw ten slotte gestorven was, hadden deelnemende bloedverwanten en vrienden beproefd haar te raden hoe zij haar leven zou inrichten. Zij dacht er toch niet aan alleen te gaan wonen dat zou zij nooit uithouden. Zij was ook nog zoo jong, dat dit bijna niet ging. Zij moest, óf gaan inwonen bij hare oudere gehuwde zuster, óf wel eene juffrouw van gezelschap kiezen, óf een kind aannemen, dat haar eene vergoeding zou zijn voor den kleine, dien zij verloren had. Zij bedankte hen voor hunne belangstelling het was ook alles heel verstandig wat zij zeiden, maar zij kon het niet doen, dus diende het nergens toe er over te 9preken; zij was vastbesloten een eigen haard te hebben en alleen te blijven! Ja, en thans zou zij haren vrienden bewijzen, dat het wel ging; hun toonen dat zij het volhouden kon, dat zij gelijk had gehad. De groep bij den schoor steen was geschikt zooals in hare vroegere woning en zij zat daar lang in het vuur te staren en te droomen. Wat was deze een zaamheid verschillend van die, waaraaD zij gewoon was geraakt bij hare oude tanteEr lag iets plechtigs, bijna heiligs over deze een zaamheid. Zij zat daar op het zachte, mollige vel te midden van de meubels uit haar voor malig tehuis, zoo veranderd in haar donker weduwenkleed, zoo mager en bleek. Het was alsof zij alleen op de kust ware geworpen, na een schipbreuk, die alles verzwolgen had wat haar dierbaar was. Van morgen af te beginnen, zou zij een nieuw leven aanvangen onder nieuwe omstandigheden. Eerst zou zij de groote olie verfportretten laten ophangen van haar man en haar kind en daarna trachten eenige bezig heid, eenigen arbeid te vinden. Als zij slechts kon werkenDat hoopte zij, anders zou zij gaan tobben en zich met haar eigen leed mar telen, dat wist zij. Neen, zij zou tegen alle getob waken. Denk eens aan, zoo geheel alleeu te wezen! Hier in deze oude, bekende omgeving kon zij bijna gelooven dat zij weêr de jonge, pas getrouwde vrouw was, die daar op haar man zat te wachten. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1908 | | pagina 1