NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
HET ilEÜWE MODEBLAD.
Aan üb Lezeressen.
HET NIEUWE MODEBLAD
J. P. METZGER Jr., Tuinarchitect.
Aanleg van Buitenplaatsen, Parken, enz.
BUITENLAND
Schetsen uil ile rechtzaal.
No. 18.
Woensdag 2 Maart 1910.
IVegen-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
een Modegids bij uitnemendheid.
Vele kleintjes maken een groote.
Steniaweg ZEIST.
FEUILLETON.
Amersfoortsclie Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maandeD met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlgke Nnmmers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever O. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer Tl, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend,
Groote letters en vignetten naar plaatsrnimte.
Het voorjaar is ingetreden en daar
mede is de tijd gekomen dat de dames
zich, meer dan anders, bezighouden
met de keuze en den aanmaak harer
toiletten.
De behoefte aaD het bezit van een
degelijk, practisch Modeblad, het
welk volledig voorlicht, betreffende
de eischen welke de mode stelt, doet
zich thans het meest gevoelen.
hetwelk hij de uitgevers van dit blad
is verkrijgbaar gesteld kost slechts
55 cis. p. 3 maanden (franco p. post
65 ets.) en is
Het bevat afbeeldingen van de
fraaiste toiletten zoowel als van meer
bescheiden costumes en eene uitge
breide collectie voor kindergoed.
Hetieonoiitbeerlijkvoor elke huis
moeder, die er prijs op stelt zich en
hare kinderen smaakvol en toch weinig
kostbaar te kleeden. Elke aflevering
is vergezeld van een uitvoerig patronen-
blad zoodat men in staat is een be
treffend costuum of model daarvan
zelf te vervaardigen.
Het blad is van groote waarde voor
jonge Dames, wegens een schat van
handwerken.
Meerdere malen wordt eene mode
afbeelding op de voorpagina artistiek
in kleuren afgedrukt.
Wij wekken onze lezeressen op, zich
op dit fraaie en goedkoope Modeblad
te abonneeren, door invulling en inzen
ding van onderstaand inteekenbiljet
aan
De Administratie van ons blad.
Ondergctcekeude verlangt zich te abonneeren op
tegen 55 Cts. per 3 maanden (franco per post
65 cts.)
NAAM:
WOONPLAATS:
„Doe bij een kieinlje dikwijls wat
Dan wordt het nog ccn groote schat."
Onlangs waren we er getuige van
boe de echtgenoote van een onzer
kennissen met groote zelfvoldoening
met een kennis van haar zat te rede-
neeien over de vervaaidiging vaneen
sprei. Een los stuk werd door de
beide dames bewonderd, zeer nauw
keurig bekeken en gaf aanleiding tot
een discours over allerlei fraaie steken.
Het slot van het gesprek was: nik
rnoet acht maal negen zulke vakken
hebben, er zal dus nog wel een poosje
mede beengaan, eer ik met de gebeele
sprei klaar ben, vooral omdat ik
alleen in mijn snippet uurtjes er aan
werk, maar ik zeg maar: vele kleintjes
maken een groote.
Wanneer er iederen dag aan een
zelfde werk eenige oogenblikken gear
beid wordt, zal men na vei loop van
maanden en jaren versteld staan over
de resultaten. Wat eiken dag verricht
woidt beteekent op zicb zelf weinig,
docb alles van verscheidene dagen
bij elkander nemende, houdt het
groote waarde.
Met bonderden voorbeelden kan
gewezen worden op de macht van
het kleine. Een droppel water, men
telt hem niet. Door zijn nietigheid
valt h(j niet in het oog, kan men
uiet bemerken wat zwaarte hij heeft.
In een emmer met water één droppel
meer of minder maakt geen verschil
dat waar te nemen is. En wanneer
millioenen droppelen zich vereenigen
tot een groote massa hoe groot is
dan de macht der kleinen nietEen
zandkorrel, wat heeft hij tebeteekenen?
Nog minder dan van een droppel
water is het te bemerken dat zij er
is. Honderden voeren wij er soms,
na een wandeling aan of in onze
kleeren mede, zonder dat wij iets of
den genngslen last bespeuren. En
wanneer er millioenen en nog eens
millioenen van die kleine lichaampjes
zijn bijeengebracht hoeveel macht
wordt er dan niet betoond'? Dan
weten die kleintjes de golven der
zee in hun macht te stuiten, dan
beschermen zij uitgestrekte landstre
ken tegen de vernielzucht van den
oceaan.
»Wie het kleine niet eert, is het
gioote niet weerd" is een spreuk die
alle recht van bestaan heeft.
Thans een enkel woord over de
macht van het kleine op het gebied
van de dubbeltjes.
Het moet gezegd worden, dat velen
niet overtuigd zijn van de waarheid:
een schat vormt men zich door kleintjes
bij kleintjes te voegen. Al is bet
slechts een halve cent hij heeft
zijne waarde en bij mag evenmin ver
waarloosd worden als eenig grooter
bedrag. Sommige menschen hebben
de verkeerde gewoonte aan kleine
bedragen niet de minste, waarde te
schenken. Wanneer zij er toe konden
overgaan eens een geheel jaar niet
uit te geven wat niet noodig was.
zouden zij een aardig duitje over
gespaard hebben en zeer zeker tot
de conclusie komen dat de macht
van het kleine wel zeer groot is.
Recht tegenover hen, die op geldelijk
gebied de macht van het kleine niet
inzien, staan zij, wier eenwig streven
het is, geld op te stapelen, zij het
ook met opoffering van elk genot.
Gierigaards zijn ongelukkige wezens.
Terwijl zij in het behoorlijke kunnen
voorzien, in de behoefte van hun
lichaam, lijden .zij gebrek, enkel om
het genot te smaken van de hoeveel
heid baar geld iederen dag te ver
meerderen.
Gepaste spaarzaamheid en niet te
ver gevoerde zuinigheid zijn de beste
toepassing van de waarheid dat de
macht van het kleine groot is en zij
die deze twee in den regel samen
gaande deugden betrachten brengen
het gewoonlijk ver in de wereld.
Sommige lieden kunnen wonderen
verrichten met weinig geld en het
geheim schijnt alleen te zitten in
het niet uitgeven, wanneer het onnoodig
is, en het niet koopen wanneer geld
door geheel Nederland.
Levering der verschillende gewassen tegen BILLIJKE PRIJZEN.
ontbreekt. Bovendien hebben zij de
gave van zeer veel waarde te hechten
aan kleinigheden, die zjj zorgvuldig
bewaren tot vele kleintjes een groote
geworden zijn. Iemands welvaart hangt
er geheel van af of de macht van
het kleine wel erkend wordt
Het gebeurt nogal eens, dat streng
toegepaste zuinigheid met gierigheid
verward wordt. Wie zoo iets doet,
toont riiet te weten wat het verschil
is. Zuinigheid is het niets uitgeven
voor overdadige dingen en het stepds
met overleg en berekening te werk
gaan gierigheid is het verzamelen van
geld en goed, alleen om het genot
van het te hebben. Zuinigheid is een
engel, die zegen verspreidt, gierigheid
is een duivel die zijn slachtoffers zoolang
met zijn klauwen vasthoudt, tot zij
zich niet kunnen verroeren. Wie zuinig
is, is in vele opzichten een vrij man
wie gierig is, is niets meer dan een
slaaf.
Zuinigheid is nooit genoeg aan te
prijzen terwijl men nooit genoeg alkeer
van gierigheid kan betoonen.
Ouders kan nooit genoeg op het
hart gedrukt worden om hunne kin
deren vroeg aan sparen te gewennen.
Past op de kleimjes. de macht van
het kleine is zoo groot!
Nederlandsch in Amerika.
In de sOalvin College Chimes» van
Januari, het orgaan der Theologische
School te Grand Rapids, Mich., N.-A.,
schrjjft W. B. E
»Het mag zeker een verblijdend
teeken geacht worden dat er in onzen
Studentenkring meer liefde voor en
beoefening van onze schoone Hol-
landsche taal en literatuur valt te
consiateeren, dan dit vroeger jaren
wel het geval was. En dit is noodig
ook.
Reeds sedert het begin van dit
schooljaar bestaat de literarische club
»De Zevenster«. De leden dezer club
houden zich onledig met het bestu-
deeren van de beste producten onzer
Hollandsche dichters en proza-schrij-
vers, de studie van het drama en per
soonlijke beoefening der literatuur».
Onder het opschrift »De toekomst
van het Hollandscb in Ameilka» heeft
de beer H. Oosterheerdt te Chicago
een artikel aan de Hollandsche bladen
in Amerika gezonden, in welk artikel
hij de oprichting eener groote Ver-
eeniging voorstelt met het doel de
studie van bet Nederlandsch in Amerika
aan te moedigen. Om dit doel te be
reiken geeft hij vier middelen aan
lo. het uitloven eener premie van
tenminste duizend dollar voor het
beste Nederlandsche boek, in Amerika
gedurende een zeker jaar geschreven
Ho. het houden van lezingen in Ie
Hollandsche nederzettingen .t A -
nka; 3o. hel veileei. -
beurzen aan veelbeiovemle -t.üe.if
ten einde hen in staat te stellen,
wanneer zij in Amerika een graad
behaald hebben, hun studiën in Neder-
laud te voltooien4o. trachtten te
beweiken dat aan de voornaamste
hoogescholen in Amerika leerstoelen
voor de Nederlandsche taal, letter
kunde en geschiedenis worden opge
richt.
Ons duukt dat dit aanlokkelijk plan
't Venijn.
Z'n vrind.
...Nooit liad-ie haar zóó gezien,
zoo angstig, zoo beverig, zoo onvast
van doenzoo heelemaal zonder de
doortastende flinkheid van driesten
durf, die haar anders eigen waren. D'r
lippen zagen bleek en in haar zwarte
oogen sidderde angst voor wat volgen
kon...
Ze had zijn hand gegrepen en hij
voelde dat de binnenkant van haar
vingers klam, vochtig was. 't Papier,
dat zij vasthield, trilde.
«Over krap twee uren is-ie er!" zei
ze toonloos, heesch. En ze tuurde naar
de wijzerplaat van de oude klok, die
in 't kamertje hing.
"Nou, wat zou dat nög?" vroeg hij,
windend een der lange punten van zijn
rossigen knevel om wijsvinger en duim-
punt... "Wat zou dat dan nög?... Hij
zal je waarachtig niet opvreten. Wat
bezielt jou toch?... Omdat-ie je ge
schreven heeft over dat berouw-heb-
ben... Dat 'n ander mensch willen wor
den?... En al die flauwsjes meer?—
Pffl"...
Hij maakte een schamper minachtend
geluid. Als 't niks-anders was—
"Hij heeft er de lucht van ["fluisterde
de vrouw van dengeen, die acht maan
den in de gevangenis had gezeten, en
nu vandaag los zou komen, thuis ver
wacht werd.
...Bij God, Karei, hij] snapt 't van
ons-
Even dacht die van de rossige kne
vels na. Was-ie ernstig geworden...
"En bij wil een ander leven begin
nen, schrijft-ie toch," ging de heesche,
bange stem van de vrouw voort. "Je
hebt 't toch duidelijk gelezen. Ik ken
hem... Als-ie hoort van dat zaakie met
den manke... En dat ze al op hem ge
rekend hebben I"
De ander dacht na. Zei toen ineens
op vroolijken, luchtigen toon, met
kracht van zieh afschuddend tikj e van
onrust, hem door de anders zóó pienter-
kordate vrouw op 't lijf gejaagd.
"Gelóóf-jij dat dan waarachtig!?...
Denk-jij, dat Willem ineens 'n fijne
beschuit is geworden?... O, zeker nou
in het celletje, terwijl-ie niet vandAt—
en hij maakte eene zeer duidelijk-te-
begrijpen beweging van een, die 'n glas
omwipt... zoolang als-ie niet van dat
te pakken krijgt."
JA, dAn zou 't kunnen wezen, dat-ie...
Want ik geef je toe, hij is nooit ge
weest van je echte soort... 'k Heb dik
wijls genoeg tegen de jongens gezegd:
Den een of anderen dag raken we Wil
lem kwijt... Lèt op m'n woorden en
houdt 'm maar in de gaten 1"
Ze luisterde naar zijn praten. "Voelde
zich wat versterkt, wat bemoedigend j
door wat Karei, haar vriend, zei... En i
ze fluisterden nog wel een half uur,
dicht bij elkaar staande; hij met den
arm om haar schouderzij met gretig
welbehagen hoorend wat hij voor listig
plannetje beraamde...
Bewonderend het virtuose van zijn
snel uiteenzetten der situatie, welke
alles redden kon.... Ondanks de prach
tige voornemens van den man, die
acht maand "gezeten" had.... en die
nu «een beter mensch" wou worden...
Glimlachend wond Karei z'n rossige
knevels om den dikken wijsvinger en
zachtkens-neuriënd slofte hij 't huis
uit, het straatje in... Er geen zier
om gevend, dat de buurtjes de hoofden
bijeen staken, fluisterend van"Daar
heb-je 'm nou... je weet wel... Die|
kerel van Steffens z'n vrouw,... Hij
zal wel gauw los-komen... 't ls toch—
't Is toch—
Ze fluisterden nog lang. Tuurden
hem na, 't heele straatje door-
Maar Karei dacht aan heel andere
dingen... Van de onrust, die hem op
het lijf was gegooid, bleef geen
zweempje over... Heelemaal niets...
Hij kende z'n "mannetje" zoo goed—
van vroeger—
Toen huisvriend, zoo tegen een
uur of vier, half vijf, eens kwam aan-
geloopen, de kamer binnentrad,
waar Willem zat; hand in hand met
z'n vrouw; zij met het hoofd tegen
hem aangeleund... merkte Karei direct
met de fijne intuïtie van een, die
menschen heeft leeren doorgronden in
de praktijk van boevenleventje— be
speurde hij dadelijk, dat de strijd toch
nog iets zwaarder zou zijn, dan-ie ge
meend had... Willem had in die acht
maanden cel over zich gekregen iets
stils, iets ernstigs, stroefs. Op het ge
zicht van vaalbleeke, grauwige cel-
kleur was gekomen een expressie van
maD, die zich, voor de toekomst heeft
afgebakend den weg—
Karei voelde 't zeer scherp en duide
lijk. Zag ook aan Trien d'r oogen, hoe
zij vreesde— Hoe de kalmte, die hij
haar vanochtend gegeven hid, nu,
nadat ze gezien had hoe vast bij Wil
lem geworteld was dat plan om zich
los te scheuren van 't verledenhoe
die rust weer was gesmolten; over
gegaan in folterenden angst-
Merkte ook den onwil, het stijfkale
van de manier, waarop Willem hem
groette— Ternauwernood een paar
slappe vingers toestak— Hem, den
intiemen kameraad en handlauger van
vroeger— maar Trien gaf 't nog niet op.
Toen de bezoeker er een groot
kwartier gezeten had, fluisterde zij
Willem iets in— Tegelijk haar don-
zigen, welgevulden arm van knap wijf
om den hals van haar man slaande...
Hem aankijkend met haar zwarte, lok
kende, stralende oogen—
Ze fluisterde... Woede teekende zich
af op 't gelaat van den man, die acht
maanden in de cel had doorgebracht
en drie uren geleden op vrije voeten
was gelaten.
Dichter drong ze zich tegen hem
aan... Lokkender, lonkeuder, streelen-
der werd het gesmeek van haar oogeD
Hij worstelde met zijn arme. mooie
plannen, de ex-gevangene. Hij wrong
