NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad *jjj£
voor de Provincie Utrecht. |l3J
FEUILLETON.
jVO. 33.
Woensdag 2i April 1912.
41e jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
TEGENSTRIJDIGHEDEN.
BUITENLAND.
VERVLOEKT EN VERSTOOTEN.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nnmmeri 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 17. Telephoouno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere reg9l meer 7Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
1. Bevordering der belangen van de
schatkist door hoogere invoerrechten
en den invoer beperken.
2. Aan de schatkist de middelen
willen verschaffen om de kosten der
verzekeringswetten te dekken enden
Staat als groot-verbruiker een belasting
opleggen op alle artikelen die hij
noodig beeft.
3. Beweren dat het buitenland bet
invoerrecht betaalt, en een cadeau
doen aan hetzelfde buitenland door
vreemde artikelen, waarvan wel invoer
wordt verwacht, vrij toe te laten.
4. Streven naar beperking der in
voeren en verwachten dat de buiten
lander j)Lot behoud van zijn afzet een
gedeelte van zijn winst zal laten vallen."
5. Beweren dat het buitenland van
de daar bestaande overproductie in
ons land invoert tot prijzen beneden
de pioductie.koslen en verwachten dat
bet buitenland een deel der winst zal
prijsgeven tot behoud van den afzet.
6. Vermindering van invoer en
onveranderd behoud van uitvoer.
7. De «nationale nijverheid opheffen
uit den toesiand van inzinking" en
de erkenning in de brochures van het
ministerie van landbouw, nijverheid
en handel dat onze industrie in bloei
ende» staat verkeert.
8. De «nationale nijverheid bevor
deren" en de productiekosten ver
zwaren.
9. De voorspelling dat de Neder-
landsche ondernemers voordeel zullen
genieten ten gevolge van de beperking
der invoeren en prijsdaling lu eigen
land als gevolg der toenemende con
currentie der inlandscbe fabrieken.
10. Bevordering van den natrotialen
arbeid en bemoeilijking der export-
industrie.
11. Behartiging van de belangen
economisch zwakken en belasting der
minvermogenden.
12. Sociale wetgeving te willen d.i.
maatregelen ta nemen die strekken
orn den socialen vrede te bevorderen,
en door kunstmatige prijsstijging der
levensbenoodigdheden der belangen
strijd van arbeiders en ondernemers
prikkelen.
13. Het leven van alle arbeiders
onevenredig duurder te maken door
hoogere invoerrechten en wel met bet
doel orn aan relatief weinigen bij inva
liditeit of ouderdom een pensioentje
te kunnen, uitkeeren.
14. De opbrengst der invoerrechten
het aangewezen middel achten om de
kosten der veizekeringswetten te
vinden en bet feit dal de indirecte
belastingen leeds 67 pCt. van het
totaal bedragen.
15. Indirecte belasting en rekening
bouden met draagkracht.
16. Overheidsbemoeiing ter ver
betering der volkhuisvesiing en be
lasten der bouwmaterialen.
17. De bewering «dat genotmidde
len ook binnen het bereik van den
minder bedeelde moeten blijven" en
bet feit dat opbrengst der rechten op
huishoudelijke artikelen op ruim 6
rnillioen tegen die op weeldeartikelen
op slechts '1 rnillioen is geraamd.
18. Vereenvoudiging bij de heffing
van invoerrechten en een recht af
hankelijk van gewicht of aard der
verpakking.
19. Heffing van rechten naar ge
wicht en rekening houden met de
mindere waarde der inferieure soorten.
20. Als waarborg voor de handhaving
onzer neutraliteit leger en vloot uit
breiden en door een vechttarief de
goede verstandhouding met andere
landen in gevaar brengen.
21. Strijd met het buitenland-lever
ancier en vriendschap met het buiten-
land-afnemer.
Turkije.
De llaliaansche vlootactie.
De Italiaansche vloot is, even plot
seling als zij voor de Dardanellen is
opgedoken, weder verdwenen. De be
kende Amerikaan Armour, die enkele
uren voordat het bombardement aan
ving, de Dardanellen was ingevaren,
komende van Korfoe. waar hij de
gast van keizer Wilhelm is geweest,
zeide tot den correspondent van de
«Frarikf. Zeilung(( te Konstantinopel
«De Italianen moeten wel zeer handig
gemanoeuvreerd hebben, want op rnijn
geheele reis heb ik geen Italiaansch
oorlogschip gezien."
Intusschen schijnt men te Rome
maar weinig ingenomen te zijn met
deze comedievei tooning; men had
algemeen gedacht, toen de vloot voor
de Dardanellen gesignaleerd werd, dat
»het« nu eindelijk gebeuren ging,
dat er nu eindelijk eens zou worden
overgegaan tot een doortastend op
treden van de marine, waarmede
reeds zoo langen tijd geschermd wordt.
De Romeinsche coi respondent van
den «Figarott seinde Zaterdag:
«De tijding van het ten tooneele
verschijnen van de vloot werd hier
met levendige voldoening begroet;
de operaties in de Aegeische Zee en
voor de Dardanellen werden be
schouwd als het begin van een vloot
actie, waarvan het doel was den Turk-
schen weerstand te breken. Maar het
telegram, meldende dat de vloot, na
de Turkscbe buitenforten eenige uren
beschoten te hebben, haar taak had
volbracht en den terugweg naar het
vaderland had ingeslagen, heeft de
menschen ontnuchterd. De openbare
meening vraagt niet naar de redenen
van dit voortdurend gedraal en eischt
een beslissing Het volk wordt onder
dit alles steeds zenuwachtiger en
wrokt over het getreuzel.a
j Te Konstantinopel weet men niet
j waar de Italiaansche vloot gebleven
lis; de verschillende berichten over
[het bombardeeren van enkele Klein'
Aziatische kustplaatsen worden weer
sproken.
Het optreden der Italiaansche marine
heeft een ernstig gevolgde Darda
nellen zijn gesloten voor de scheep
vaart de handel lusschen Zwarte Zee
en de Zee van Marmora en Middel-
landsöbe Zee is siopgezet; indien deze
hoogsternstige toestand blijft voort
bestaan, dan kan een tusschenbeide
treden der mogendheden, en vooral
van Rusland en Engeland, niet uit
blijven.
Volgens de Tuiksche telegrammen
is bij de Porto nog geenerlei officieel
protest tegen de sluiting ingekomen
Uit Londen wordt geseind, dat bet
bericht van het bombardement niet
in staat is geweest de algemeene
aandacht blijvend van de ramp van
de «Titanic" af te leiden. Wel toont
men zich in politieke en handels
kringen weinig ingenomen met den
loop welke de Italiaanscb-Turkscbe
oorlog neemt. De Britscbe regeering
heeft nog geen beslissing genomen,
maar men mag aannemen, dat als de
Portede sluitng der Dardanellen hand
haaft, Engeland binnenkort een krach
tig protest zal doen hooren.
Immers, men staat voor den druksten
tijd in den uitvoerhandel van Russisch
koren. Talrijke schepen onder Engel-
sche vlag naderen de Dardanellen,
zoodat de sluiting van de doorvaart
den Engelschen handel groote schade
zou berokkenen.
De officieuse «Tribune" schrijft:
«De eerste indruk, welken het be
richt van het optreden der vloot
maakte, was, dat men De Dardanellen
zou gaan forceeren. Doch de bedoeling
van de operatie was een andere en
wel veeleer van politieken aard; zij
is volkomen bereikt. Uit een politiek
oogpunt toch was het beslist nood
zakelijk, als het ware op tastbare
wijze de dementi's te onderstreepen,
welke de Italiaansche regeering heeft
gegeven betreffende de meenine, dat
de vrijheid van handelen van Italië,
in enkelo zeeën in het bijzonder in
de Aegeische Zee, beperkt zou zijn.
Onze huidige actie bewijst de onjuist
heid daarvan. «Wat wij gisteren heb
ben nagelaten, kunnen wij morgen
doen, zoo ons dit noodzakelijk toe
schijnt.
«Onder de leugens, welke de
Turksche regeering de bevolking te
slikken geeft, behoort ook deze, dat
de Italiaansche vloot zich niet in
de Aegeische Zee durft vertoonen.
Wij hebben het tegendeel bewezen
en de Tui ken hebben het niet ge
waagd, hun vloot naar buiten te
sturen.
«Het eenige wat de Turken kunnen,
is de zeeëngte afsluiten voor den
wereldhandel. Dit echter willen wij
voor het oogenbhk niet, zoodat de
vloot zich heeft verwijderd van Kon
stantinopel, zij het dan ook niet voor
altijd."
De Fransche bladen geven allen
uitdrukking aan de vrees, dat de
actie van de italiaansche vloot tegen
de Dardanellen ernstige politieke ge
volgen zal hebben. Het Journal des
Débals schrijft o.a.:
«Indien Turkije alleen de Italianen
tegenover zich had, zou het nog wat
anders zijn Doch Italië kan rekenen
op den bijstand van de Russische
diplomatie. In het belang van dezen
vriend en van den vrede moeten wij
een spoedig einde van het contlict
wenscbeneen toevallige gebeurtenis
kan een algemeenen brand doen ont
staan. Wij zijn oprecht overtuigd, dat
Een Roman uit de laatste Poolsche Revolutie
VAN
JULIUS ALICZNY.
23)
Den volgenden dag, na de gelukte
vlucht van Dewbinsky, verschenen twee
kozakken in het kasteel Wollnaka en
verlangden van den vorst Felotiskoff de
uitlevering van den tuiniersknecht, die
hun op last van Seniawitsch het be
richt van Dewbinsky voorgenomen ont
vluchting in een brandewijntapperij ge
geven had.
De vorst liet den knecht roepen, die
bekende op wiens last hij gehandeld
had; meer wist hij niet te zeggen.
Maar vermist de kozakken geloofden
dat hij misschien zelf Dewbinsky ge
waarschuwd had, namen zij hem mede
en voerden hem naar Dubrovica tot
hun kommandant.
Gelukkig voor Seniawitsch was hij toe
vallig niet tegenwoordig, anders zou
hem zeker hetzelfde lot getroffen heb
ben. Hij bevond zich gedurende die
gebeurtenissen in Baruch's huis en
onderhield zich met Sara. Het arme
meisje luisterde met kloppend hart
naar zijne vleierijen en teederheden.
Haar goedhartige tante verliet nu en
dan de kamer om iets te verrichten.
Maar Sara's geluk was niet onge
stoord, de gedachte aan haar vader en
haar bruidegom, dien hij haar wilde
opdringen, deed haar voor de toekomst
beven. Zij had er nog niet toe kunnen
overgaan, den graaf Aron's aanzoek
mede te deelen. Met beklemd hart en
ongerust gelaat zat zij daar en in hare
donkere oogen zwom een traan.
«Dierbaarste Sara, waarom plotseling i
zoo ernstig en neerslachtig?" fluisterde
Seniawitsch.
«Wijl onze liefde vervloekt is.
Wijl tusschen ons beiden eene vreese-
lijke kloof ligt; gij zijt graaf en
christen I"
«Graaf!" zei glimlachend Senia
witsch, «wel nu, ik ben meerderjarig
en meester over mijne daden. En
christen zegt ge?" hij sloeg zijn
arm om haar taille en fluisterde haar
met vleiende stem in het oor
«Dan wordt gij christin."
Met een kreet van ontzetting rukte
zij zich van hem loseen tranenstroom
scheen haar benauwde borst lucht te
willen geven. De graaf trad op haar
toe en boog zich over haar.
«Zijt ge boos op mij, dierbare ge
liefde fluisterde hij met de teederste
stem des verleiders.
Zij hief de tranenvolle oogen tot
hem op en schudde zacht het fraaie
hoofd. «Wee mij, Seniawitsch," sprak
zij, «dat ik niet verstoord op u kan
zijn, dat in mijne borst geen haat ge
noeg woont om u deze woorden te ver
gelden. Zou- ik het oud geloof mij
ner vaderen opgeven, het geloof, dat
mijne moeder mij met zachte woorden
in het hart plantte, welker klankeD om
mijne wieg galmden? Dat geloof zou ik
verlaten, om een nieuw in mijn hart
aan te nemen, en niets zou ik misschien
van mijne familie behouden dan den
vloek mijns vaders?
«Mijn liefde zou u voor alles scha
deloos stellen," lipste de graaf.
«Maar de vloek mijns vaders zou mij
vervolgen."
Seniawitsch scheen niet veel be
hagen in de gemoedelijkheid van Sara
te vinden.
«Als ge maar eerst mijne gade
zijt," trooste hij, «zal uw vader zich
wel schikken en ons zijn zegen
geven 1"
Schier onmachtig zonk de bleeke1
Sara in de open armen van den voor
haar knielenden graaf. Hij drukte ze
aan zijne borst.
«Spaar mijriep zij, «bestorm
niet zoo sterk het zwakke meisje
geef mij uitstel, rust, gun mij slechts
overleg."
Zij verborg weenend haar hoofd
aan zijne borst. Hij haalde een kruisje i
te voorschijn, dat aan een koordje
hing.
Dit teeken van heil," zeide hij ter
wijl hij haar het koordje omhing, «moge
u tot christen stempelen." Zij weer-
streefde niet, toen het gouden teeken J
op haar boezem viel, zij was christin
in den geest geworden, de liefde had
haar gedoopt!
In dit oogenblik klonken harde
slagen op de huisdeur en na een
korte poos verschenen twee kozakken,
die den graaf voor hun gevangene
verklaarden en van hem vorderen hen
dadelijk te volgen.
Sara zonk bewusteloos in de armen
barer tante. Een doodsche bleekheid
bedekte het gelaat van den graaf; zijne
knieën knikten, hij moest zich aan een
stoel staande houden, om niet in een te
zakken.
Met moeite strompelde hij voorwaarts,
hij wilde toch de reden zijner gevangen
neming weten en vernam nu, dat Dew
binsky gevlucht was en hij verdacht
werd zijne vlucht begunstigd te hebben
Zonder op zijne tegenwerpingen acht te
slaan, voerden de kozakken hem weg.
Het was Seniawitsch, die heimelijk den
dictator Langiewicz Dewbinsky's ver
blijf verradenhad ;omden graaf,diezijne
oogmerken op Anka's bezit tegen werk te,
uit den weg te ruimen, later echter
toen hij zijne hoop op Anka zoo goed als
vernietigd zag, besloot hij uit haat en
wraak het met Langiewicz besproken
plan aan de bewakers van den graaf
mee te deelen. Anka's snel besluit
verijlde, zoo als wij weten, zijne ver-
radelijke list.
Met de hulp der oude dienstmeid
werd Sara, nadat Seniawitsch met de
Russen het huis had verlaten, te bed
gebracht.
Den volgenden morgen vprlieten de
kozakken met hun beide gevangenen,
graaf Seniawitsch en den tuiniers
jongen, Dubrovica, om hen naar War
schau te brengen.
Werdt vervolgd).
