NIEUW E
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
®flfcmemee
FEUILLETON.
No. 48.
Zaterdag 15 Juni 1912.
41e jaargang
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
PREMIE
BINNENLAND.
VERVLOEKT EN VERSTOOTEN.
Amerstoortsche Courant.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 1.15;
Franco per post door bet gebeele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonn 69.
ADVERTENT1ËN:
Van 16 regels 0.50; iedere reg9l meer 7Cent.
Advertentièn viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
voor de lezers van deze courant
Het heden verschenen 11e Nummer
van den vierden Jaargang van
w-n- - n *ii* -•'twtiP""' ij
bevat o.a.
In de eerste plaats een dertiental
foto's, betrekking hebbende op:
Hei bezoek van H. M. de Koningin
en Z. K. H. den Prins aan de Fransche
hoofdstad.
Voorts: de officieele beproeving van
nieuwe reddingsvlotten te Rotterdam,
in verband met de »Titanic"-i amp
met 2 foto's. Plechtige opening van
het nieuwe groote Paviljoen van het
Volkssanatorium te Hellendoorn, met
2 foto's. In den Aspergetijd, met
2 foto's. De werkstaking te Ronden,
met 2 toto's. De eindstrijd van de
Engelsche Derby, waarbij »Tagalie"
den eersten prijs van 125.000 francs
won. Marconi, de uitvinder van de
draadlooze telegrafie Een Rembrand
van 600.000 gulden. Esperanto-
cursus (vijfde les)
Verder: het vervolg van de Gedenk
schriften van Madame Steinheil, met
foto's, voorstellende de Plattegrond
van het hu's in de «Impasse Rosin"
en de Portretten van Mariette Wolfï
en haar zoon Alexander. Helden
feiten uit het leven van de Militaire
Willemsorde.
Ten slotte de rubriek van Redacteur
X. en het Kindernummer »Ons Prin
sesje", met onderhoudende en leerzame
kinderlectuur.
Het Ministerie
en de Ziekteverzekering.
Het N. v. N. verneemt uit betrouw
bare bron
»Het moet reeds vast staan, dat
bij verwerping der Ziektewet, niet
alleen Minister Talma, maar het ge-
|heele kabinet aftreedt.
I «Dan zal gestreeft worden naar
een zaken-kabinet met Minister Heems
kerk als premier, dat, hoe de ver
kiezingen in 1913 ook mogen uit vallen,
in elk geval dat jaar zijn portefeuille
weer aan H. M. zal aanbieden."
Het komt ons voor, dat deze prog
nose wel wat voorbarig is.
Maandrekeningen.
De Nijmeegsche Handels-vereeniging
heeft voor baar leden bet besluit
genomen om van 1 Januari jl. af
maandrekeningen in te voeren, wat
voor het publiek niet anders dan
aangenaam kan wezen en voor den
winkelier voordeelig, als tenminste
de beleefde werik om ook per maand
te betalen, die daaruit voortvloeit,
een willig oor vindt.
Met alle gepaste middelen wil het
bestuur der Nijmeegsche Handels-
vereeniging dit bevorderen en het
heeft o.a. zegels laten maken om de
brieven te sluiten, die sierlijk zijn en
tevens op het zenden van de maand
rekeningen attent maken. Een strookje
dat aangeeft dat «zonder tegenbericht
over het bedrag per quitantie zal
worden beschikt" kan er, als de ge
bruiker van het zegel dat ongewerischt
viudt, gemakkelijk van afgenomen
worden.
Deze zegels zijn a fl,per 250
verkrijgbaar bij den penningmeester.
Prinses Juliana.
De Haagsche Kroniekschrijver van
de N. Gron. Ct.« hoorde dezerdagen
hoe voorspoedig Prinses Juliana Zich
in alles ontwikkelt. En wel het aar
digste is Zij vertoont in haar doen
en laten al de eigenaardigheden van
een gewoon kind; het blijkt meer en
meer hoe ook de geboorte en opvoeding
van een prinses geen invloed hebben
op de natuurlijke ontwikkeling van
't kindergemoed. Dat bleek onlangs bij
de laatste audiëntie van den Minister
president, mr. Heemskerk, op 't Loo
De Koningin liet, zooals Zij wel
meer doet, de jonge Prinses even in
Haar kamer brengen om den Minister
te begroeten.
De kleine Juliana weigerde ook
maar één woord te spreken zooals
andere kinderen soms ook zwijgen als
men ze wil laten praten. Niets baatte
en na eenige oogenblikken zond H.M
het Kind weer weg.
Nauwelijks had Zij de kamer ver
laten of Ze opende Zelf nog even
de deur, stak het aardige kopje nog
eens naar binnen en riep met een
spotlachje den premier toe: «Kuif!"
Toen verdween Zij ijlings.
Het Bestuur der Nederlandsche
Heidemaatschappij verzoekt ons mede
te deelen, dat ook dit jaar evenals het
vorige een gezamenlijke excursie zal
worden gemaakt met de leden van
den «Verein für Wiesenbau, Moor-
und Heidekuhuren m Westfalen
Deze excursie zal gehouden worden
op 27 en 28 Juni a.s.
Het ligt in de bedoeling verschil
lende ontginningen, een cellulose-
fabriek en een druipsteengrot in het
Sauerland te bezichtigen
Belangstellenden, die deze excursie
wenscheri mee te maken, kunnen zich
om inlichtingen wenden tot de Directie
der Nederlandsche Heidemaatschappij
te Utrecht, die bereid is alle ge-
wenschte inlichtingen te verschaffen
en opgave voor deelname gaarne vóór
18 Juni tegemoet ziet.
Afscheid prof. De Louter,
j.l Woensdag heeft Prof. Mr. J. de
Louter, hoogleeraar aan de Utrechtsche
Hoogeschool, zijn ambt neergelegd
met eene rede voor leerlingen en
oud-leerlingen, waarin hij een over
zicht gaf van den ontwikkelingsgang,
welke de hem opgedragen vakken van
onderwijs in de laatste vijftig jaren
hebben ondergaan.
De rechts-pbilosophie, moge weinig
veranderd zijn, geheel ander is het
beeld van het Nederlandsch Staats-
en Administratief Recht geworden,
die tezamen het gebeele Nederlandsche
Publiekrecht vormen, natuurlijk met
uitzondering van het Strafrecht en
het Procesrecht.
Op dit terrein vertoont zich eene
ontwikkeling, die reusachtig mag ge
noemd worden, betgeen door spreker
met de opsomming van de achtereen
volgens tot stand gekomen wetten,
werd aangetoond.
Wat het Volkenrecht betreft, wijst
spreker er op, dat dit door de VredeS'
Conferentie van 1889 uit den staat
van verwaai loozing, waarin tot hier
te lande verkeerde, is wakker geschud,
Nog onder spreker's leermeesters en
voorgangers was het aan het natuur
lecht gekoppeld, in welks doodelijke
onarming het eeuwenlang had gekwijnd.
Was hiermede geschetst hoezeer
de slof, welke aan spreker in '1870
werd toevertrouwd, in omvang was
verdubbeld, zeker zouden niet vele
woorden noodig zfjn om zijne hoorders
te overtuigen dat de krachten na het
bereiken van den volwassen leeftijd
doorgaans omgekeerd evenredig staan
tot de vermeerdering van het aantal
jaren. Aldus ontstond eene wanver
houding, die een eerlijk arbeider
bezwaart; hoe hooger men bet ambt
stelt, des te strengere opvatting van
zijne taak. Eindelijk komt bet oogen-
hlik dat de weegschaal, dobberend
tusschen behoud en afstand, naar het
laatste overslaat.
Als gevolg van den aanwas der
leerstof zal splitsing noodig worden.
Indien die moet worden tot stand
gebracht, ligt het niet op spreker's
weg te bepalen hoe die splitsing zal
moeten geschieden, noch om uit te
spreken of het Volkenrecht aan een
hoogleeraar of buitengewoon hoog
leeraar moet worden toebedeeld.
Zichzelf en zijn onderwijs bespreken
de, kan spreker getuigen zich bewust
te zijn van een aantal tekortkoming
en en dwalingen. Toch durft hij eerlijk
verklaren, dat hij met allen ernst
heeft gestreefd naar strenge plichts
vervulling, en dat hij zijne leerlingen
heeft liefgehad, weinig minder dan
zijn werk.
Verscherping Loterij bepalingen.
De minister van justitie heeft een
schrijven gericht tot de piocureurs-
generaal bij de gerechtshoven, waarin
de aandacht der ambtenaren er op
wordt gevestigd, dat het toenemend
aantal verzoeken om Koninklijke toe
slemming tot het aanleggen en hou
den eener loterij, een strengere ge
dragslijn, dan tot dusverre gevolgd
werd, tegenover dergelijke verzoek
schriften noodzakelijk maakt. Vooral
waar meer en meer toestemming wordt
verzocht tot het aanleggen van lote
rijen van grooten omvang, zal het
gevaar ontstaan, dat in strijd met de
bedoeling der Loterij wet van 1905,
ook deze Koninklijk goedgekeurde
loterijen de speelzucht zouden opwek
ken en het exploiteeren van loterijen
tot een bedrijf zou worden gemaakt.
Teneinde dit tegen te gaan zal de
minister van justitie, tenzij in gevallen
van meer bijzonderen aard, zijn mede
werking niet meer verleenen tot het
verkrijgen van de Koninklijke toe
stemming van loterijen, welke uit meer
dan 25.000 aandeelen zouden bestaan
zullen voortaan de gezamenlijke
vvederverkoopers van loten nimmer
meer 12'/, pCt provisie mogen ont
vangen.
De Minister van Oorlog heeft
thans bepaald, dat: lo. de Militaire
Hospitalen te Vlissingen en te Gorin-
ctaem met ingang van 1 Juli 1912
opgeheven worden.
2o. In de hospitaalgebouwen in die
plaatsen op den genoemden datum
een ziekenzaal wordt gevestigd.
Een Roman uit de laatste Poolsche Revolutie
VAN
JULIUS ALIOZNY.
38)
Langzaam als een gekwetste leeuw
trok de dictator voor de onvermacht
terug, omringd van de zeizenmannen,
die gezworen hadden met bem te sne
ven. De aftocht liep dicht voorbij de
plaats, waar Baruch Levi in de diepste
wezenloosheid nog altoos zat, het hoofd
in zijne handen verbergende. Twee ko
zakken reden op den ouden man toe
en zouden bem stellig gedood hebben,
zoo niet Dewbinsky ter rechtertijd zulks
ziende, en zijn paard latende zwenken,
bem te hulp was gekomen. Hij sabel
den den eene kozak neer, de andere
had nog den tijd zijn pistool afte vuren
de kogel trof den arm van den graaf,
die dadelijk zijn sabel liet vallen, maar
snel had Roman Makarewski den kozak
neergestoten en voerde den graaf en
Baruch uit het gewoel.
Nieuwe regimenten met gevelde ba-
jonnet vervolgden de nog bij den af
tocht dapper strijdende opstandelingen
Het paard van den dictator stortte,
door een kogel getroffen neer. Alles
schreeuwde: «Langiewicz is dood!"
De Polen snelden weg over de lijken
hunner broeders, die bier gevallen waren
zonder de zaak van bun vaderland te
kunnen redden. Langiewicz liep op
Dewbinsky toe en riep met smartelijke
stem«Ik ontbind u van uw eed,
vlucht. Alles is verloren!"
En spoedig was voor de Russische
overmacht de kleine bende als kaf in
den wind verstoven. Aan den dictator
Langiewicz en Henriette Pustowojtoff
gelukte het de Oostenrijkscbe grenzen
te bereiken, vanwaar zij als gevangenen
naar bet binnenste van bet land ge
voerd werden.
Een oud diepgebogen man ging met
een jong en bleek officier, die een arm
in een doek droeg op bet boscb van
Dubrovica toe. Haastig traden zij over
het veldhoe dichter zij bij het bosch
kwamen, des te voorzichtiger werden
hunne schreden, des te scherper hunne
blikken. De oude man bad dit is
toch immer de laatste toevlucht van
angstige zielen in nood en gevaar. Zij
traden in het bosch, kale berken en
groene dennen wisselden elkander af.
Slechts het huilen van den wind onder
brak somwijlen de stilte van den nacht.
De oude man kon nauwelijks voor
waarts komen. Meermalen struikelde
zijne vermoeide voeten tegen een uit
stekenden boomwortel, of zonk in een
nog met sneeuw bedekte grebbe, waar-
nit dan steeds de jonge officier, zoo
goed het ging, met zijn eene gezonde
hand, hem liefderijk hielp. De oude
man was Barnch Levi en zijn geleider
graaf Dewbinskygeen oogenblik waren
de vluchtelingen er zeker van niet door 1
een vijandelijke patrouille gevat te wor
den. Toen zij het bosch verlieten, lag
het dorp Dubrovica voor hen. Als
een nachtspook stak het kasteel van
den graaf boven de lage boeren bui
zen uit. t
«Laat ons dadelijk binnengaan!" zei
graaf Dewbinsky; de oude man knikte
toestemmend. Beiden slopen, door de
duisternis van den nacht beschermd,
naar bet kasteel. In de meesten met
stroo bedekte buizen lagen de boeren
reeds in een diepen slaap alleen |in
het kasteel waren eenige vensters nog
verlicht. Dewbinsky en de jood vonden
de poort open. De eerste persoon die
hen ontmoette was de doove dienst
meid in plaats van de heeren te be-
groeten, snelt zij vol angst in het i
binnenste van het huis terug. Zij volg
den baarIwan en Orlanoff begroetten
j ubelend bun verloren ge waanden mees
ter. Doch van een lang verwijlen kon
geen spraak zijn. De graaf wilde slechts
zijne wonde laten verbinden en zich
door lang ontbeerd voedsel voor de
verdere vlucht versterken. Zijn eerste
vraag en die van Baruch was naar
Sarazij waren niet weinig verbaasd,
toen zij vernamen, dat zij op onbegrij
pelijke wijze verdwenen was, men wist
niet waar heen. Het lichaam van den
buitendien reeds uitgeputten grijsaard
kon dezen nieuwen noodlottigen slag
niet verdragen hij zonk bewusteloos
ineen.
Deze slag kwam te snel en te onver
wacht Na zooveel strijd, zorgen en
gevaren teruggekeerd, vond hij zijn
kind nietwaar was zij Als door
een electrischen vonk bewogen, sprong
Baruch ^evi na een poos op en snelde
uit het kasteel. Nu verhaalde Iwan
zijn meester, dat Seniawitsch in het
huis van den jood door de kozakken
gevangen genomen en weggevoerd was
geworden. In Levi's tegenwoordigheid
had hij van deze omstandigheid niet
durven spreken. Baruch Levi kwam
spoedig terug; hij had al zijne papie
ren en schatten nog goed bewaard
in zijn huis gevonden, maar toch zou
hij ze gaarne weggegeven hebben, zoo
hij Sara daarvoor aan zijn hart had
kunnen drukken. Met zoo veel moge
lijke behoedzaamheid deelde Dewbinsky
hem het van Iwan gehoorde mede hij
zou het gaarne verzwegen hebben,
maar het kon een spoor tot het weder-
vinden van Sara opleveren.
«Ja," riep Baruch, «de schurk heeft
mijn kind ontvoerdIk, dwaasdat
ik niet eerder op deze gedachte kwam,
dat ik mijn huis voor dien verleider
opende. Ja, slechts Seniawitsch kan het
gedaan hebben; mijn kind, mijn arme
Sara in de handen van dezen wellus
teling," jammerde hij. «Maar ik wil
hem vinden, al ware het aan het andere
einde der aarde en dan wee hem
Dewbinsky vereenigde zich met die
zienswijze. Maar ook hem stond een
even zoo harde slag als die van den
grijsaard te wachten. Toen hij nn'
Anka en haar vader vroeg, vernam hij
dat het geheele vorstelijke gezin acht
