HIEUW E Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. SCHETSEN DIT DE RECHTSZAAL No. 50. Zaterdag 23 Juni 1317. 46é jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG DE OORLOG. BINNENLAND. Courant. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 1. Franco per post door het geheele Rijk 1.15. Afzonderlijke Nummers 5 Cent. Lngeionden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER Bureau: Langestraat 71. Telephoonn. 99. ADVERT EN TIEN: Van 16 regels 0.90; iedere reg9l meer 15 Cent. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Hoe de Amerikaan het nieuwe Engeland «iet. In de »Daily Mail. beschrijft een medewerker de indrukken van een Amerikaansch officier omtrent Enge land Hij zat naast mij aan een diner, eeu lange man in khaki. Uit bet eigenaardige snit van zijn uniform en bet kleine gouden uuderscbeidings- teekentje op zijn schouder kun men zien dat hij tot de voorhoede van Amerika's leger behoort. Hij was met generaal Pershing overgekomen. »Hoe vindt U Engeland?* vroeg ik hem. »Ik ben verbaasd en overweldigd* antwoordde de Amerikaan. »De gast vrijheid en vriendelijkheid die wij overal genieten, kunnen niet in woor den uitgedrukt worden. Evenals de gebeurteuissen der laatste weken de internationale grenslijn tusscben Ca nada eu de Vereenigde Staten hebben weggevaagd, zoo schijnen ook de oude vormelijkheid en stijfheid, waarmede John Buil zich vroeger omringde, ver dwenen te zijn. Ik ben overtuigd, dat deze oorlog bet beste is, dat Engeland ooit is overkomen. Zij zal uw reddiog zijn. Ik heb dit land eenigen tijd voor bet uitbreken van den oorlog bezocht en keerde naar eigeD land terug, bedroefd omdat Engeland naar mijne meaning aan het ontaarden was. Gij bereedl een aantal stokpaardjes en badt onder ling alle mogelijke geschillen. De natie was verdeeld in een aantal met elkander strijdende groepen De waan zinnigste warhoofden hadden vurige volgelingen. De kloof tusscbon de klassen was diep en breed. Het leek alsof gij Engelschen bezig waart, uw erfdeel te verspillen. Eu wat vind ik nu? Ik viod een gezond verstand, een helderheid van inzicht en aene grootheid, die moeilijk te beschrijven zijn. Uwe natie heeft zich vereenigd. Er is weinig agitatie, weinig naar buiten blijkende gisting. Niets is zoo verrassend als de kalmte. Maar onder die kalmte verbergt zich een opofferingsvermogen, zooals wel nergens grooter te vinden zal zijn. Ik ken eeu vader, die zijn beide zonen in den oorlog heeft verloren. En bij had ze zeer lief gehad. Maar hij zei de mij, met rustige stem: »Ik ben blij om den oorlog, ondaoks al wat bij ons gekost heeft. Want hij heefl ons geleerd, wat werkelijk kost baar is en veel van hel kaf wegge vaagde. Ik dineerde dezer dagen bij vrienden, wier zoon in den oorlog eeu arm had verloren. Hij ging weer terug naar bet front, om werk te doen, dat ook een één-armige kan verrichten. Nie mand behandelde hem als een be klagenswaardig schepsel. Hij was weliswaar zijn arm kwijt geraakt. Maar dat was een oorlogsiucident. Waar hei werkelijk op aan komt is, volgens den man zelf en zijne om geving, dat hij zijn vaderland nog nut tig kan zijn. Dat is de geest, dien ik overal ont moet. Dan zie ik ook, dat de oude klasse-verschillen meer en meer uit- gewischt worden. Men ziet den ge wonen soldaat en zijn kolonel aan de zelfde tafel zitten dineeren. De alge- meeoe dienstplicht draagt veel tot de democratische gelijkmaking der klas sen bij. In bet leger vindt men alle klassen bijeen, de klerk, de bankier en de arbeiders ageveo acht* in dezelfde compagnie. Deze vermenging zal het sociale Engeland veranderen. Maar wal op mij den diepsten indruk maakt, is de kalmte. Phlegma noemde meo het in Napoleon's tijd. Gij maakt deze geweldige gebeurte nissen rustig door, op zakelijke manier. In uw leven grijpen omwentelingen plaats, ge zendt uwe zonen in massa naar den dood, geeft enorme schatten uit en glimlacht bij dit alles. Ik heb iets van uw leger gezien. Ik kreeg den indruk vandeugdelijk heid, En ge weet, dat we meenen, hiervan verstand te bebben. »Gij zelf spreekt bet meest over uwe fouten. Maar wij zien wat ge bereikt hebt*. Geen republiek Zuid-Afrika. Er zyn Zuid-Afrikaansche politici, die hun land willen vrijmaken uit het Britsche rijksverband en die stroven naar een vrije, onafhankelijke Zuid- afrikaarische republiek. Generaal Hert zog, de Hollander Poutsma on Tielman Roos zijn de in deze beweging naar voren getreden mannen, die o.a. een manifest hebben geteekend, waarin ze vragen, dat ter aanstaande vredes conferentie de zaak, waarvoor zij strijden, ter sprake zal komen. Tegen hun drijven inr 't bijzonder, maar tegen alle republikeinscho propa ganda in 't algemeen is in den Zuid- afrikaauschen Volksraad Merriman, vroeger eerste minister der Kaap kolonie, opgekomen. Hij waarschuwde bij de verdediging eener motie, die afkeuriog over 't streven der republi keinen uitsprak, tegen alle pogingen om zich van Engeland los te maken, daar deze op niets anders konden uilloopen dan een burgeroorlog. Uit het zeer beknopte verslag, dat Reuter over deze zitting van den Volks raad zendt, blijkt dat o.a. kolooel Creswell van de arbeiderspartij, Botha Hertzog en de zoon van Steyn zich in de debatten mengden. Creswell maakte van de gelegenheid gebruik om aan te dringen op annexatie van Zuid-West-Afrika. Zuid-Afrika was wel niet teti oorlog getogen uit landbonger, maar het gevaar voor verwezenlijking der Duitsche plannen tot stichting van een sterk protec toraat van Zuid-West-Afrika dwars door Centraal-Afrika naar Oost-Afrika moest voor goed worden voorkomen. Hertzog, de voorstander eener vrije Zuid-Afrikaanscbe republiek, besloot, na Botba heftig te bebben aangevallen over zijn dictoriaal optreden, met zich voor 't huidige oogenblik meer theo retisch dan practisch republikein te verklaien, Steyn hield vast aan 't be ginsel, dat elke wijziging in den regee- ringsvorm langs constitutioneelen weg moest komen. Botha haalde eveneens bet spookbeeld van den burgeroorlog te voorschijn bij wees op de vrijheid, die Engeland den overzeescben ge bieden laat en'op de noodzakelijkheid van een samengaan der blanke rassen. Met alleen de stemmen der 21 nationalisten tegen, er waren 72 stemmen vóór werd Merrimans motie aangenomen. De klokken uit den Keulechen Don tot kanonnen gegoten. De beroemde keizerklok van den Keulscben Dom, die 543 centenaar weegt en in 1887 uit 20 Fransche kanonnen, die in een veldslag uit den oorlog van '70'71 veroverd waren, gegoten was, is door bet Domkapittel gratis aan bet leger afgestaan. De klok moet wegens baar grootte aangeboord en doorgezaagd worden, welk werk 8 weken duren zal. Het etaal op de slagvelden van Verdun. Tijdens den strijd bij Verdun, die meer dan een jaar duurde, zijn dui zenden en nog eens duizenden tonnen staal verschoten, zoodat bet slagveld letterlijk met staal is bezaaid. Het Zweedscb tijdschrift Industreitnung publiceert een interessante berekening over de hoeveelheid van dat verschoten staal. Van tijd tot tijd hebben beide partijen te zamen een millioen schoten per dag verzonden. Neemt men nu aan, dat gemiddeld bet zevende deel van deze hoeveelheid, dus een millioen schoten per week, afgevuurd is, rekent men het gemiddeld gewicht aan metaal op 45 K G. en rekent men ten slotte den gerechtstijd op 30 weken, dan komt men tot een ongelooflijk boog cijfer: de grond is bezaaid met 1.350.000 ton staal. Om deze massa te kunnen vervoeren zouden noodig zijn 135.000 wagons. Men kan zich oogeveer voor stellen, hoe dicht de staaisplinters in den grond liggen, wanneer men het strijdgebied berekent op 260 vierk. K.M. Dan zijn op iedere H.A. grond 150 ton staal gestrooid, voor een waarde van ongeveer f2100. Die staal- massa's zijn waarschijnlijk meer waard dan de heele grond. Nieuwe revolutie in Rusland te wachten. Een Zweed, die in St. Petersbarg gevestigd was eu die voor kort naar Stockbolm terugkeerde, schildert de Russische toestanden in tStockbolms Dagblad* in de donkerste kleuren. Hij beweeit, dat eene tweede revolutie, grooter en verschrikkelijker dan de vorige in Rusland onvermijdelijk is en dat deze bet algeheel uiteenvallen van hel Russische rijk zal tengevolge heb ben. Hij beschouwt deo toestand als volkomen hopelos en legt er den na druk op, dat bet levensmiddelprobleem tezamen met de transportmoeilijkheden en de algemeene desorganisatie de onvermijdelijke krach zullen veroor zaken. H. M. de Koningin-Moeder wordt begin Juli op baar paleis te Soestdijk verwacht. Z. K. H. de Prins is voornemens in deo nacht van 30 Juui op 1 Juli deel te nemen aan een tocht op de Zuiderzee met bet zeiljacht »de Licht straal* van de Nederl. Padvinders. Turfrantsoeueering. Binnen enkele dagen zou, volgens de Tel., de vaststelling te verwachten zijn van een regeling.betreffende turf- rantsoeneering. De regeling zal op dezelfde leest worden geschoeid als die nopens de kolen-rantsoeneeriog en zich daarbij aansluiten. door Maïtre Corbbau. 4) „Fantasie." Het bedrag, dat Henri op zijn kan toor, nadat dat tot achthonderd gulden verhoogde accept was gepro testeerd en Mevrouw De Baan door •bijzondere omstandigheden» belet was geworden, telkens haar belofte der duizend galden na te komen Het bedrag, dat Henri op zijn kantoor had gestolen, nog steeds heilig en innig overtuigd dat het geld »wel komen zou», was door zwager Sam en zus Marie vergoed. En de bestolen patroon had den officier van justitie met grooten aan drang verzocht van verdere strafver volging af te zien. De verdachte zat over den officier, die er nog niet toe kon besluiten over de zaak te »deponeeren» te laten rusten. •Kwam 't dan nooit in U op» vroeg Z.E.A. »u bij die dame te vergewissen omtrent de waarheid van het verbaal door uwe vrouw opgedischt Had de ervaring, bij haar opgedaan, u niet voorzichtiger moeten maken?» De man, die na een leven van eer lijke soliditeit gestolen had, hield het doodsbleeke, zielsbedroefde gelaat in de handen verborgen. Hij snikte 't nit. En de schaamte schroeide in zijn gemartelde ziel. Toen keek hij den ambtenaar van het O. M. aan. Spreken was Henri niet mogelijk. Maar hij schudde van neen; van werkelijk en waarachtig niet. Hij had niet getwijfeld. Toen richtte de officier nog eenmaal zijn scherp-vorschenden, doordringen den blik op den man, tegenover hem zittend. En zijn besluit was genomen. De zaak zou worden «gedeponeerd». En de officier besefte ook, dat de straf, die deze verdachte buiten de gevangenis had te ondergaan, reeds hard en zwaar genoeg was. Wanbof. «Nou!» zei de als zeer gegoed be kende aannemer, terwijl oud-school kameraad tegenover hem zat in het kantoortje, z'n hoed tnsschen de vin gers ronddraaiend; zoekend naar z'n woorden «nou wat heb je dan eigenlijk op 't hart, Wim We kennen elkaar toch langer dan vandaag of gisteren. Vooruit met de geit I Aannemer stak een versche sigaar in prachtig meerschuimen, bruinge rookt pijpje. Hij' strekte de beenen uit en keek op z'n horloge. Toen scheen hem iets in te vallen. Hij haalde een karafje nit kastje. «Lust-je ook een pieren-verschrik- kertje?... Nou, Willem, kijk maar niet zoo sip, allo, man, dat zal je wat opfrisschenEn twee kelkjes werden gevuld. De Bruin zou de ander niet graag bekend hebben, dat hij nog nuchter was. Hij had met het be zoek van oud-schoolkameraad vóór de borst het droge kadetje met margarine bestreken, niet door zijn keel kunnen krijgen bij 't van huis gaan. Maar het borreltje weigeren durfde De Bruin evenmin. Zij klonken. En de jenever brandde als vuur in de holle maag van den smeekeling. Aannemer smakte genoegelijk met de lippen. Pufte geurige rookwolkjes uit. Afijn I» zei hij, »om elf uur moet ik in «De Kroon» zijn. Schiet dus op, amice De Bruin had al een paar malen gekeken in de richting van de klerk, die aan een schrijftafeltje in hoek van kantoor zat te werken. Maar gastheer had den wenk niet gesnapt. I De Bruin schoof wat dichter aan. Begon met van verlegenheid heesche jstem met nerveus-bonkend hart; te vertellen Van zijn zorgen, z'n verdrietelijkheden, z'n ellende. Hij praatte dra veel. Vergat presentie van klerkje. Legde 'z'n zaken bloot. »Nou-ja!" zei aannemer, die zich een paar maal had ingeschonken en maar half naar den ander luisterde, »wat mot 't dan wezen?Ik weet, De Bruin, je bent een eerlijke vent. Ik dacht eigenlijk dat je er goed bij zat. Maar afijn, schiet opl... Waarmée zou je dan gered zijn? En wanneer zou-je 't kunnen terugge ven?» De heesch-verlegen stem praatte verder. Vertelde, expliceerde, verze kerde, bezwoer Aannemer stond op "Driehonderd vijftig, zeg-je?... Voor hoogstens een half jaar We zullen zien, amice Wij zullen zien, hoor!....» De Brnin was doodsbleek geworden. Aannemer dacht alweer aan andere zaken. «Die is mooi, Jan!?» wendde hij zich eensklaps tot klerk, met zonnig- bHj gelaat, opgewekt door de goede tijding, die van-ochtend gearriveord was. De Bruin hield nog aan. Sidderde bij de gedachte dat de ander nijdig zou kunnen worden. Smeekte vaste belofte. Aannemer stond notities te maken, sigaar in mondhoek. Begon den ander ietwat-zwaar op de hand te vinden. »Nou,« zei hij eensklaps »'t is goed hoor Wimpie Kom dan maar den 16en of den 17en hier. Dan zullen we dat zaakje wel regelen. Is dat goed?» Klerkje was nu uit kantoor gegaan. En aannemer stak hem met genadig- medelijdend gebaar een paar vinger toppen toe. »DusDus,» waagde de Bruin nog nik kan er heusch op aan Wordt ttervoli/d).

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1917 | | pagina 1