-- 2 november 1956 -- 126. Bij het aanvragen van een bouwvergunning wordt artikel 9 gehan teerd. Daarin is bepaald, dat een vergunning slechts kan worden verleend, wanneer wordt voldaan aan de in het uitbreidingsplan gestelde eisen. Is dit niet het geval, dan moet de grond gratis worden afgestaan en voorzieningen in de grond moeten worden be taald voor de vergunning kan worden afgegeven. Het zou niet juist zijn de belastingbetaler de kosten te laten dragen. Wan neer een weg moet worden aangelegd, worden de kosten daarvan met de kosten van de grond ook op de bouwprijs, ergo op de huren omgeslagen. Iets anders is het met de verbreding van de trottoirs aan de Koninginnelaanwaarover mevrouw Landweer in de vorige verga dering heeft gesproken. De trottoirs liggen daar precies op de gemeentegrond, maar daarachter ligt een strook eigen grond, die nu om niet aan de gemeente wordt aangeboden. De gemeente gaat deze grond nu betegelen. Toch zit er voor haar een consequentie aan, want het betegelen kost de gemeente geld. Nog niet zo lang geleden is voor een plaats aan diezelfde Koninginnelaan een bouwvergunning afgegeven. De grond is om niet afgestaan en de eigenaar heeft 900,-- moeten bijbetalen om de voorzieningen aan de weg aan te brengen. Het punt dat mevrouw Landweer bedoelt komt er op neer, dat de gemeente de grond wel gratis krijgt, maar de voorzieningen in het trottoir voor haar rekening neemt. Wanneer op dezelfde plaats nog een bouwvergunning wordt aange vraagd, hetgeen mogelijk is omdat het uitbreidingsplan gesloten bebouwing aangeeft en de huizen er enige meters van elkander staan, zal de mogelijkheid moeten worden overwogen het geld uit een hanteren van artikel 9 "te verkrijgen, want anders zou de gemeente er naast staan en domweg een bouwvergunning moeten ge ven, terwijl alle uitgaven voor rekening van de gemeente zijn. De heer HILHORST zegt, dat de wethouder gelijk heeft, wan neer het gaat om maagdelijke grond, om wegaanleg ten behoeve van een bepaald perceel, maar niet wanneer het betreft het to tale verkeer. Ten aanzien van de Nieuweweg bij voorbeeld wordt het terreintje getroffen, dat niet bebouïird was, terwijl de an dere bewoners niet een royale - dat komt in Soest immers niet voor! - maar toch een behoorlijke vergoeding hebben gekregen voor de grond, die zij hebben afgestaan. Spreker vindt in zo'n geval,dat de verhouding scheef ligt. Hij verzoekt deze zaak te bekijken, opdat een rechtvaardige oplossing kan worden gevonden. De wethouder VAN ZADELHOF? zegt, dat ook dit in de oommis sie is behandeld. Er is een groot verschil tussen voorzieningen aan een normale weg en voorzieningen bij voorbeeld aan de Nieuweweg, die een groter belang dient dan alleen dat van de be woners. Daarom heeft de Raad er indertijd ook op aangedrongen van de Nieuweweg een brede weg te maken met brede voet- en fietspaden. Spreker moet protesteren, wanneer de heer Hilhorst zegt, dat de gemeente karige vergoedingen geeft. De heer HILHORST: Ik heb gesproken van "niet royaal". De wethouder VAN ZADELHOF? accepteert "niet royaal" even min. B&W houden zich steeds aan de taxatieprijs. Spreker hoopt, dat de raad straks ten aanzien van de overname van grond bij de Middelwijkstraat goed vergelijkt de bij vrijwillige en de bij gedwongen verkoop betaalde prijzen. Men weet, wie - spreker -

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen B&W Soest | 1956 | | pagina 298