50 November 1952 205-
dan waartoe door den Raad was besloten. Ongeveer 60.000 M 2
werd meer verkocht, en alles tegen een prijs van 7 cent per M2,
welke prijs zeer gering is. Bovendien werden daarbij enkele
smalle strookjes grond verkocht langs de wegen, tengevolge waar
van de achterliggende eigenaren gedupeerd werden. Het was dus
een a.ear eigenaardige toestand. Later heeft men die strookjes
weer aan de gemeente teruggegeven door ruiling met anderen
grond van de gemeente. De aanwijzing der terreinen, die aan
leiding heeft gegeven tot knoeierij, geschiedde door den toen-
maligen Directeur van Publieke Werken en een Wethouder der ge^
meente. Voorts was bij het raadsbesluit bepaald, dat de wegen
voor rekening van de koopers zouden worden verhard. Deze wegen
werden evenwel op aanzienlijk minder dikte verhard dan bepaald
was* Bovendien was het de bedoeling dat de koopers gedurende
5 jaar voor het onderhoud zouden zorgdragen. Voor onderhoud
werd echter niets betaald. Spreker/ die hier nog veel meer over
zou kunnen zeggen, wilde deze feiten nog eens even naar voren
brengen voor de geschiedenis dezer zaak.
De Voorzitter zegt dat de heer Gasille beweerd heeft dat
de wegen en plantsoenen begrepen waren bij de gronden, welke
door den Raad zijn verkocht en dat deze wegen en plantsoenen
later buiten den verkoop werden gehouden. Zulks is niet juist.
Bij het raadsbesluit tot verkoop behoorde een kaartje waarop de
wegen niet waren aangegeven. Spreker geeft toe dat bij de uit
werking breedere plantsoenen werden aangelegd dan oorspronke
lijk de bedoeling was. De grond voor de wegen en plantsoenen
was niet in den koop begrepen. Ten aanzien van de verharding
en breedte der wegen merkt Spreker op dat alle vorige raadsbe
sluiten omtrent dezen verkoop vervallen zijn door het Raadsbe
sluit van 26 Maart 1920. Zeer zeker zijn volgens de notarieele
akte andere eigendommen overgedragen dan waarvan in het raads
besluit sprake was. Spreker betreurt zulks. Het toenmalig ge
meentebestuur treft hierin de schuld. Wat vooraf gegaan is kan
men buiten beschouwing laten. Het is de bedoeling om nu de in
formaliteit te redresseeren door een nieuw raadsbesluit te ne
men. Spreker herhaalt nog eens dat vroeger een informaliteit
heeft plaats gehad en dat het toenmalig gemeentebestuur de
grootste schuld treft.
De heer Gasille wijst erop dat de nataris en een gemeente
ambtenaar in deze ook een fout hebben begaan. Spreker vindt het
onbegrijpelijk dat een notaris een dergelijke akte van over
dracht kan opmaken. Volgens het raadsbesluit van 1920 zou wor
den verkocht een gedeelte, ter grootte van ongeveer 25 H.A.van
het perceel heide, kad bekend in sectie D.no.1459, terwijl in
de notarieele akte staat dat verkocht wordt een perceel bouw
land, dennen, hakhout, heide en erf, bij het kadaster bekend
in verschillende nummers, met uitzondering van de daarop ge
projecteerde en door kielspitten aangegeven wegen en driehoeken,
bestemd voor plantsoen en een afgepaald noordelijk gedeelte van
een perceel, ook met uitzondering van het door kielspitten aan
gegeven gedeelte bestemd voor weg en plantsoen, een en ander
ter gezamenlijke grootte van ongeveer 29 H.A-5 A en 75 c.A. De
notaris had rpoeten zorgen dat de akte in overeenstemming was
met het Raadsbesluit.. Spreker, die er~^ënslotte nog op wijst
dat o.a. een driehoek van bijna 6000 M2 buiten den verkoop is
gebleven, blijft van oordeel dat de grond voor wegen en plant
soenen
