De heer GEERLINGS antwoordt dat de wethouder deze
grens zelf mag vaststellen
Wethouder DE HAAN: U doet het voorstel.
De heer GEERLINGS: In punt 21 van het verslag van het
afdelingsonderzoek is reeds een voorstel in deze richting
gedaan, nl.dat aan functionarissen met een inkomen hoger
dan bijv. de weistandsgrens geen telefoonkostenvergoeding
behoort te worden gegeven. Bij dit voorstel kan de fractie
zich zeer wel vinden,
Wethouder DE HAAN: Dan gaat u een heel eind. Er zit mis
schien een benadering in van: hoge functionarissen zullen
uit zichzelf wel telefoon hebben en dan moeten zij deze
ook maar zelf betalen. Het is nog de vraag of men dit zo kan
stellen, want niet iedereen is op dat hinderlijke toestel ge
steld. Maar afgezien hier van, zo gauw men afdaalt in salaris,
komt men aan een punt waar het hebben van een telefoon
eenvoudig voor de dienst noodzakelijk is Met name geldt
dit voor de mensen van de gladheidsbestrijding, van de riool-
zuivering enz., die vanuit de dienst onmiddellijk bereikbaar
moeten zijn. Ik vind het dan onwezenlijk om te zeggen: U
betaalt de telefoonkosten maar zelf, want u zit met uw sala
ris boven de weistandsgrens Dit zou geen juist uitgangspunt
zijn.
Voortgaande zegt spreker dat men in het totaal van de ge
meentebegroting geen bezuinigingen door middel van de on
derhavige post moet trachten te vinden, want de gemeente
heeft nog nooit een rekening gehad voor gesprekskosten die
betrokkenen buiten de baas zijn tijd van huis uit hebben ge
voerd of hebben moeten voeren. Zou dit gaan gebeuren,
dan roept men weer een bijzonder ingewikkeld administra
tief systeem in het leven. Het college heeft er dus geen be
hoefte aan om het voorstel van de V, V.D -fractie over te
nemen.
De heer GEERLINGS: Ik breng mijn voorstel graag in stem
ming.
De heer VERHEUS zegt dat hij voelt voor de argumentatie
van de wethouder, Er zijn gemeentefunctionarissen die na
tuurlijk noodzakelijk telefoon moeten hebben, Als blijkt
dat zij in voorkomende gevallen, meestal buiten de norma
le diensturen, de telefoon moeten gebruiken uit hoofde van
de dienst en deze kosten niet declareren, dan is er geen en
kele aanleiding om de onderhavige post symbolisch met
een f 1,- te verlagen.
De heer VAN POPPELEN zegt, dat hij de woorden van de
heer Verheus helemaal kan onderschrijven. Als men het
voorstel van de V V.D.-fractie volgde, zouden er voor de
gemeente weer extra-kosten ontstaan. Als de betrokkenen
hun kosten konden declareren, zouden er wel eens extra
administratieve kosten kunnen ontstaan die hoger zijn dan
het onderhavige bedrag
Wat gebeurt er alj de gemeente de kosten niet vergoedt en
de betrokken ambtenaren zeggen, dat van de telefoon geen
gebruik wordt gemaakt?
In hoeverre is deze kwestie geregeld in het ambtenarenregle
ment?
Wethouder DE HAAN zegt, dat er door de ambtenaren
geen nota's worden ingediend voor gesprekken. Deze moge
lijkheid is indertijd duidelijk geschrapt met de overweging,
dat er een wisselwerking is tussen eigen nut en het nut voor
de gemeente Het moet voor een ambtenaar zelf en voor
het college van grote betekenis zijn, dat de betrokkenen
bereikbaar zijn. Het college kan nu stellen, dat de ambtena
ren bereikbaar dienen te zijn. Anders komt de gemeente in
derdaad in de situatie terecht die de heer Van Poppelen
heeft aangeduid. Als de gemeente deze kosten niet meer
vergoedt, kunnen de betrokkenen terecht zeggen: Het spijt
mij wel, op mijn privé-telefoon neem ik geen zakengesprek-
ken aan Dit betekent, dat, wanneer de gemeente de betrok
kenen hard nodig heeft, zij per telefoon niet bereikbaar zijn.
Dan zal een bijzonder ongerieflijke verhouding ontstaan.
Als er een noodsituatie is en men moet de directeur van ge
meentewerken hebben, dan moet het mogelijk zijn hem op
zijn huisadres te pakken. Wanneer de gemeente deze kwes
tie scherp gaat spelen, kunnen de mensen dit ook doen. Door
het volgen van het V. V.D voorstel zou een vorm van kren-
tenwegen ontstaan, waarmede de gemeente niet is gediend.
Het ambtenarenreglement regelt deze kwestie niet; impli
ciet: het gaat om een gewoontegebruik dat terecht en al
heel lang geldt
De heer GEERLINGS zegt dat zijn betoog niet gericht was
op de gesprekskosten. Er worden in de begroting overal af
zonderlijke posten opgevoerd die uitdrukkelijk door spre
ker niet in het geding zijn gebracht. Het is de V V D.-frac-
tie om het even, of deze kosten gedeclareerd of vergoed
worden in vaste bedragen per jaar. Vaste bedragen zullen
waarschijnlijk wel goedkoper te administreren zijn, hoewel
men daarmede, om ongerief te voorkomen, misschien iets te
royaal zal zijn Maar dat is dan daaraan toe Het gaat de frac
tie uitsluitend om de abonnementskosten
Als een ambtenaar zou weigeren om in zijn vrije tijd een
gesprek op zijn eigen toestel aan te nemen, zou dan nog
gesproken mogen worden van een loyaal ambtenaar? Spre
ker kan zich ook niet voorstellen, dat iemand zou weigeren
in zijn eigen kostuum naar kantoor te komen, hoewel hij
daarvoor ook geen speciale kostuumtoelage krijgt en hij
geacht wordt op een nette wijze gekleed naar zijn werk te
gaan. In het bedrijfsleven gaat de laatste jaren de door de
fractie voorgestelde verandering algemeen gebruik worden.
Spreker heeft nog niet gehoord dat dit tot enig probleem
aanleiding heeft gegeven.
Nadat het de voorzitter is gebleken dat het voorstel van de
heer Geerlings, om post 22 van de begroting van het be
drijf gemeentewerken met f 1,— te verlagen, wordt onder
steund, wordt het voorstel in stemming gebracht en ver
worpen met 15 tegen 7 stemmen.
Tegen stemmen de leden: Van Logtenstein, Korte, Verheus,
Hoekstra, Smits, Smit, mevrouw Walma van der Molen-
De Vries, Grift, Dijkstra, mevrouw Walter Van der Togt,
Van Poppelen, Levinga, Ebbets, Pieren en De Haan.
Voor stemmen de leden: mevrouw Oranje-En tink, me
vrouw Alting-Ambrosius, Blaauw, Geerlings, mevrouw
Korthuis-Elion, Van Ee en De Groot.
De heer GEERLINGS merkt met betrekking tot punt a
(Aankoop plantenmateriaal) van post 6.24 in bijlage D bij
de begroting van het bedrijf gemeentewerken op, dat on
langs een van zijn kinderen door haar moeder werd ge
snapt met een mondvol bessen die het kind had geplukt in
een plantsoen (het zal wel vaker gebeuren dat kinderen
bessen eten die ze in plantsoenen plukken) en vervolgens
de schrik van haar leven heeft gehad.
Nadat het kind was gesnapt is onmiddellijk de plantsoe
nendienst opgebeld. Bij deze dienst was men buitengewoon
bereidwillig om van dienst te zijn; men durfde niet te zeg
gen dat de gemeentebessen niet giftig waren, wel zegde men
toe ter plaatse een onderzoek te zullen instellen. Dit laatste
is ook gebeurd. De moeder van het kind noch de behande
lende huisarts wenste daarop te wachten, Het kind is in al
lerijl naar een ziekenhuis vervoerd, waar haar maag werd
leeggepompt. Er is ook een kinderarts aan te pas gekomen
(want als men eenmaal in de desbetreffende liturgie is te
rechtgekomen, moet ze ook helemaal worden afgewerkt).
Uiteindelijk is gebleken dat de bessen in kwestie niet giftig
waren, Niettemin wil spreker uit het gebeurde drie lessen
trekken. In de eerste plaats dat zijns inziens de gemeente
nergens giftige bessen of andere giftige dingen zou mogen
neerzetten; in de tweede plaats dat men bij de plantsoe-
200
