:k-
1
t
er-
iat
it
:t
:n
:erd;
e
ort
t
1
na-
jke
zou moeten komen, op een half miljoen uitkomen.
Daarop heeft de werkgroep gezegd dat dit niet zo
maar zou gaan. Bovendien bleek op dat moment dat
de pot van f. 150.000,- niet alleen spoedig leeg zou
zijn, maar dat het krediet zelfs met een f. 100.000,-
was overschreden; dit bleek toen het team de achter
stallige rekeningen had ingediend. Men mag het sa
menwerkingsorgaan natuurlijk hiervan de schuld ge
ven, dat is een ieders goed recht, maar anderzijds moet
men er begrip voor hebben dat het op een gegeven
moment uitermate moeilijk is om, als er nog rekenin
gen binnen moeten komen van het bureau De Ranitz,
het bureau van de Vereniging van Nederlandse Ge
meenten en van de heer Schaechterle, precies te zeg
gen wat er nog nodig zal zijn. Aan het eind van het
jaar bleek er dan ook een ton tekort te zijn, want er
kwamen nog vele rekeningen binnen over het tweede
kwartaal van 1972.
Daarop heeft men zich afgevraagd wat er nog zou
kunnen gebeuren om te voorkomen dat het materiaal
dat voor dat bedrag van f. 250.000,- was gemaakt,
verloren zou gaan. Als het een half miljoen mocht
kosten, zou men het werk geheel kunnen afmaken, en
als het nog f. 75.000,- zou mogen kosten, zouden
de coördinatoren nog de hoofdstukken II en III kun
nen afmaken. Deze mogelijkheden zijn besproken in
de vergadering van het samenwerkingsorgaan waarvan
de notulen nog niet gereed zijn. Het samenwerkings
orgaan heeft toen, zij het niet van harte, gezegd dat
de hoofdstukken II en III zouden moeten worden af
gemaakt. De gehele werkgroep stond op het standpunt
dat, wanneer men die hoofdstukken niet zou laten
afmaken, helemaal niet verder zou kunnen worden ge
werkt.
Er speelt nog iets anders mee, wat ook in de vergade
ring van het samenwerkingsorgaan ter sprake is geko
men. Wanneer nu het structuurplan voor Eemland ge
heel zou worden afgemaakt, maar de gemeenten zich
daaraan helemaal niet zouden behoeven te houden - op
het ogenblik is het samenwerkingsverband Eemland
een los-vaste vrijerij; men vergadert wel braaf, maar
als een gemeente wat anders wil dan Eemland, doet
zij dat gewoon -, zou men daarmee weinig opschieten.
Het inzicht van een aantal leden van het dagelijks be
stuur is dat, zo lang het samenwerkingsverband niet
wat stringenter is gemaakt - daartoe moet de gemeen
schappelijke regeling worden gewijzigd, en wel zoda
nig dat de verschillende gemeenten gebonden zijn hun
bestemmingsplannen af te stemmen op het structuur
plan van Eemland -, eigenlijk moet worden gewacht
met dat hoofdstuk IV, dat een visie op de toekomsti
ge ontwikkelingen zal geven. Het is echter natuurlijk
wél interessant om eerst de hoofdstukken II en III te
laten afmaken, omdat daarin alles is geïnventariseerd
en geanalyseerd. Doet men dat niet, dan houdt men
immers niets over. Vandaar dat het dagelijks bestuur
meent dat men waarschijnlijk wel de werkgroep struc
tuurbeleid verder kan laten werken - die bestaat uit
vertegenwoordigers uit de gemeenten -, maar dat het,
in ieder geval voorlopig, het coördinatieteam kan
missen. Men heeft dan althans een inventarisatie, die
dan f. 150.000,- plus f. 100.000,- plus f. 75.000,-
is f. 325.000,- zal hebben gekost.
Spreekster gelooft dat dit alles is wat zij er van kan
vertellen. Zij constateert rustig dat het dagelijks be
stuur van Eemland het krediet niet zo verschrikkelijk
goed heeft bewaakt, maar dat dit van twee kanten is
gekomen, omdat dergelijke grote bureaus als waarmee
nu wordt gewerkt vaak denken; „Dat staat wel er
gens." Misschien bewaken die bureaus hun eigen kre
dieten ook niet zo goed. Het is in ieder geval een
enorme tegenvaller geweest dat er zo veel achterstalli
ge rekeningen waren. Wat er vandaag al of niet klaar
is, mag men het dagelijks bestuur en de werkgroep ver
wijten, maar niet meer sec aan het coördinatieteam,
omdat in 1971 een andere opzet is gemaakt dan in
1969 was afgesproken.
De heer VAN POPPELEN is het ten dele wel met het
antwoord van de voorzitter eens. De vier Soester af
gevaardigden hebben na een uitgebreide discussie in
het samenwerkingsorgaan gemeend een bepaald stand
punt te moeten innemen, en hij heeft al toegelicht
welke motieven daarbij een rol hebben gespeeld. Met
de heer Jonker is hij het eens dat men om de tuin is
geleid. Op bladz. 19 van het verslag van de vergadering
van het samenwerkingsorgaan van 25 september 1972
staat dat spreker heeft gevraagd of het werk vlug ge
noeg ging, of het niet een stuk vlugger kon, of men
zou uitkomen met de indertijd gevoteerde f. 150.000,-
of dat er nog een kredietaanvrage zou komen. Het
antwoord was;
„Het coördinatieteam dat in 1969 is gevormd, heeft
in de eerste jaren van zijn bestaan eigenlijk weinig ge
daan. Dat heeft in de orgaanvergadering geleid tot de
kritiek dat men zo weinig van dit team merkte. Nu
het, ook ten behoeve van de werkgroep structuurbe
leid, wel actief is geworden, betekent dit dat er op het
aanvankelijke krediet van f. 150.000,-, dat wij sinds
1969 hebben, een belangrijke aanslag wordt gedaan,
want deze soort van bureaus kosten geld. Hun decla
raties gaan wel uit boven de presentiegelden die men
als leden van het samenwerkingsorgaan Eemland ge
niet. Het dagelijks bestuur zal het orgaan hierover
binnenkort mededelingen doen."
Wat spreker nu het meeste heeft verbaasd en dwars
gezeten, is dat er in januari ineens een rapport kwam
waarin stond dat het krediet met f. 100.000,- was
overschreden. Hij voelde zich daardoor toch wel in
de boot genomen.
De heer LEVINGA wil nog even terugkomen op een
detailkwestie, nl. betreffende prof, Schaechterle. Dat
die professor niet is ingeschakeld, was geen kosten-
kwestie, want de heer Huslage heeft letterlijk gezegd
dat er in het coördinatieteam geen coördinatie was.
De professor had de stukken niet ontvangen en hij
had ook niet begrepen dat hij er maandelijks moest
zijn. Overigens begrijpt spreker niet waarom men nu
zo nodig een professor uit Ulm moest inschakelen
De VOORZITTER: Hij woonde vroeger, dacht ik,
in Nederland, maar is inmiddels verhuisd.
De heer LEVINGA: Dat had hij dan niet moeten
doen, want dat kost ons geld.
Spreker meent dus dat het niet alleen een kostenkwes-
tie is geweest dat de professor niet is ingeschakeld.
De heer JOOSTEN is verbaasd over het feit dat er
kennelijk geen gemeenschappelijke doelstelling is.
De voorzitter heeft gezegd dat het samenwerkingsor
gaan eigenlijk geen bindende uitspraken kan doen en
dat de gemeenten toch hun eigen wil kunnen doen.
Spreker meent nu dat de werkgroep dan eigenlijk ins
Blaue hinein werkt. Wat is nu de zin van een dergelij
ke manier van werken? Is het niet beter dat het sa
menwerkingsorgaan eerst tot een principe-uitspraak
over een aantal zaken komt Men weet dan tenmin
ste waar men naar toe moet werken.
71