Wat de belastingverhogingen betreft zij opgemerkt,
dat het welvarende en er warmpjes bijzittende deel
van het Soester publiek, dat dit jaar via een duidelijke
verkiezingsuitslag heeft gekozen voor een luxueuze
meerderheid in deze gemeenteraad, daarvoor ook zal
moeten betalen. Wij gaan met de voorgestelde verho
gingen akkoord.
Wij menen dat de Soester burger het volste recht heeft
op inspraak in het gemeentebestuur. Ook dat is een
stukje welzijn. Structurele veranderingen moeten niet
alleen worden gedragen door een heersende politieke
elite, maar ook door een substantieel deel van de be
volking. Het recht van mensen om de eigen woon-
leef-werksituatie mee te bepalen, mee te helpen ver
anderen, wordt nog vrijwel dagelijks onrecht gedaan.
Beslissingen worden nog te vaak voor mensen geno
men en niet met mensen. Het systeem is nog weinig
democratisch, zowel naar vorm als naar inhoud. Het
systeem heeft een eigen patroon, een eigen code en
een eigen wijze van doen ontwikkeld. Zij werken eer
der afsluitend dan openbrekend. Nu moet u, mevrouw
de voorzitter, straks na de pauze niet net als vorig jaar
gaan zeggen „dat het een groeiproces is en dat men
toch wel in Soest op de goede weg is". Ik citeer u
letterlijk: „Door middel van hearings en openbare
bijeenkomsten is men bezig de bevolking bij de zaken
te betrekken." Meestal, geacht college, bent u te laat.
De plannen zijn klaar. Er is niets meer aan te doen. Ik
heb onlangs zo'n hearing meegemaakt. Maar je kunt
net zo goed een stel poppen achter de tafel zetten,
een bandrecorder op de tafel en een microfoon er
voor: spreekt u maar. Een dialoog is nauwelijks toege
staan. Argumenteren is er niet bij. Overtuigen komt
niet te pas. Inspraak is geen procedure, maar een
overtuiging; een manier van bestuderen die essentieel
is verbonden aan de participatiedemocratie.
Een ander aspect van welzijn dat nauw met het vo
renstaande samenhangt is de openbaarheid van com
missies. Wij stellen het college voor dit jaar nog
minstens drie commissies open te breken. Daarbij ge
ven wij de voorkeur aan gemengde commissies. Bur
gemeester en wethouders hebben voor het komende
jaar een prachtig vergaderschema gemaakt van de
commissies ruimtelijke ordening, onderwijs, financiën
en openbare werken. Maar wanneer vergaderen de
overige commissies Hoe kan ik als raadslid voldoen
aan artikel 8, sub 2 van de verordening op de vaste
raadscommissies waar staat „leden van de raad zijn
bevoegd de vergaderingen van een commissie waarvan
zij geen deel uitmaken, als toehoorder bij te wonen",
wanneer ik niet weet wanneer er wordt vergaderd?
Een ander voorbeeld van dit schimmenspel. Ik maak
sinds drie maanden deel uit van de commissie woon
ruimteverdeling, maar deze commissie heeft in deze
periode nog nooit vergaderd. Sterker nog: de hele
commissie komt in het groene boekje van het college
niet eens meer voor. Wordt in Soest geen woonruim
te meer verdeeld?
Een goede raad is duur. Er zal voor al het geld dat wij
straks gaan verdienen hard moeten worden gewerkt.
Het Soester publiek zal ongetwijfeld kritischer op ons
gaan letten, wanneer men hoort dat wij voor het
raadswerk zoveel honderd gulden plus een onkosten
vergoeding in de maand opstrijken. Het wordt dan he
lemaal een pijnlijke zaak, wanneer men als raadslid
voldaan de ogen sluit voor de nooddruftigen in onze
consumptiemaatschappij. Om de weerstanden te
overbruggen hebben wij de overige politieke partijen
voorgesteld voor één keer in de maand een algemeen
politiek café te organiseren waar ambtenaren, raadsle
den en burgers in het wild rondlopen (zoals Harry
Jonker het vorig jaar zo plastisch uitdrukte) en waar
Soester aangelegenheden en problemen echt bespreek
baar zijn. Progressief Soest is bereid voor dit stukje
welzijn en democratisering haar eigen, succesvolle
politieke café „PROEST" op te offeren, wanneer ten
minste iedereen meedoet.
Het hoge woord ambtenaren is er uit. Ik heb ontzag
voor het ambtenarenkorps in Soest. In de korte tijd
dat ik meedraai heb ik al een aantal hoofden van
dienst leren kennen als integere mensen. Geen poli
tieke adviseurs weliswaar, maar zuiver technische raad
gevers die hun vak verstaan. Wat alle ambtenaren ech
ter missen is hun stem. Je hoort ze nooit. Daarom pleit
ik voor een openbare behandeling van de gemeentebe
groting met alle samenstellers, betrokkenen en belang
hebbenden. De klucht van het besloten afdelingsonder-
zoek met weinig zinvolle vragen en vaak nietszeggende
antwoorden was voor mij een desillusie. Wanneer de
raad niet de volledige informatie krijgt (zoals burge
meester en wethouders), dan is het voor de raad on
mogelijk zijn taak als hoofd van de gemeente waar te
maken. Tot nu toe werkt het ambtelijk apparaat pri
mair voor het college van burgemeester en wethou
ders en de eens regerende raad is een praatcollege ge
worden of - zoals de heer Buytendijk, lid van de com
missie Merkx het uitdrukte - „een bestuurlijke gluur
der". Een mentaliteitsverandering is nodig om de
noodzakelijke veranderingen tot stand te brengen.
Mevrouw de voorzitter. Ik had het over welzijn. U
kunt mij nu niet verhinderen te zeggen wat ik donder
dag 21 november jl. in de raad had willen zeggen over
het bestemmingsplan landelijk gebied. U hebt de pro
cedure drie maanden verlengd. Ruim de tijd om nog
eens nauw overleg te plegen met de betrokkenen. Dan
denk ik vooral aan de verblijfsrecreanten. Dat zijn
aardige en lieve mensen uit verschillende grote steden
die volijverig de belangen van het hun toegemeten
stukje bos behartigen. En die verzorging steekt schril
af tegen de onverzorgde situatie van de gemeentebos-
sen eromheen. Het is heel benauwd, wanneer Soest
niet openstaat voor de recreatie van stedelingen en de
smerige dagrecreatie van benzineslurpende „bermtoe-
rimobilisten" bevordert. Dagrecreatie is voor mij dag
vogels, dag bloemen, dag recreatie! U mag dan mis
schien suggereren, mevrouw de voorzitter, dat iedere
eigenaar het recht heeft een kampeerterrein op te hef
fen wanneer hij dat wil, maar ik meen dat de gemeen
te dat recht om ethische redenen niet heeft. De ge
meente wil dat ook niet. Deze mensen zitten niemand
in de weg en daarvan is ook de Stichting Utrechtse
Heuvelrug overtuigd.
208