drukt hun bezorgdheid uit over de getallen die in de
verstedelijkingsnota worden gebruikt. Met deze
laatste motie hebben burgemeester en wethouders
geen moeite. Wat er in de V.V.D.-motie staat over de
Centrumweg is precies datgene wat het college van
burgemeester en wethouders zich voorstelt te doen.
De heer LANGE: Mevrouw de voorzitter! Ik zou nog
willen terugkomen op wat ik in eerste instantie heb
gezegd over de limiterende factoren die moeten wor
den ingebouwd ten aanzien van de groei. Bij iedereen
hoor ik dat men vindt dat wij nu al moeten vastleggen
welke gebieden, waarop nog geen bestemming rust en
die niet vallen onder het plan Landelijk Gebied, nog
open staan om te gaan bebouwen. U hebt eraan her
innerd, dat Overhees 3 en 4 in 1981 vol zullen zijn en
dat er daarna toch nog behoefte aan woningbouw zal
zijn.
De VOORZITTER: Zou kunnen zijn!
De heer LANGE: Ik vraag mij af of het niet verstan
dig is - dit is vooral van belang voor de agrariërs die
rechtszekerheid willen hebben, zoals in Kortend en
zeer zeker in Kerckenlandt en de Boerenstreek, het
gebied tussen de Insp. Schreuderlaan en de Stadhou
derslaan - vast te leggen waar wél en waar niet meer
gebouwd zal mogen worden. Wij hebben duidelijk ge
zegd waar naar onze mening wél en waar naar onze
mening niet meer mag worden gebouwd, ook in de toe
komst niet. Ik geloof dat hieraan bij de Soester bevol
king duidelijk behoefte bestaat. Hiermee leggen wij
onszelf natuurlijk duidelijk planologische beperkingen
op. Dit dringt des temeer, wanneer men de angstige
gedachte van de heer De Wilde wil steunen, dat wij
door de verstedelijkingsnota gedwongen zouden kun
nen worden misschien tegen onze zin, mensen op te
nemen in onze leefgemeenschap.
Wij moeten op een bepaald moment zeer duidelijk
kunnen zeggen: we zijn vol. Bussum is vol, Blaricum
is vol. Daar gaat men de hei niet op; wij gaan de dui
nen niet in, we gaan de Eempolders niet in. Wij moe
ten duidelijk durven zeggen: tot hier en niet verder.
U weet hoe wij over de prognoses denken. Er ligt een
warwinkel van getallen en cijfers, die maandelijks aan
gepast worden. Als het nu duidelijk is dat wij behoef
te hebben aan 689 woningen, maar dat wij die wonin
gen pas ongeveer in 1980 zullen hebben gerealiseerd,
geloof ik dat wij gerust als basis voor onze woningbe
hoefte een hard getal mogen nemen. Dan kunnen wij
voorbijgaan aan alle prognoses van de P.P.D. over de
huwelijksvruchtbaarheid en de gemiddelde woningbe
zetting.
De VOORZITTER: Maar er komt iedere dag bij en
daarvoor zulje een prognose moeten hebben.
De heer LANGE: Mevrouw de voorzitter. U zegt zelf,
dat wij niet sneller kunnen bouwen dan wij nu doen.
De VOORZITTER: U vindt dat wij het wel kunnen
afwachten?
De heer LANGE: Ik geloof dat wij juist bijzonder
voorzichtig moeten zijn met snel bouwen op basis van
dubieuze prognoses. Naar mijn mening moeten wij
zeer duidelijk zeggen dat wij een bepaald toelatings
beleid hanteren in Soest. Met het toelatingsbeleid
achter de hand kunnen wij dan stellen dat wij een re-
ele behoefte hebben aan een bepaald aantal woningen
in een bepaalde termijn. Het moet mogelijk zijn aan
de hartd .van, de behoeftecijfers extrapolerend dé wo
ningbehoefte in 1981 vast te stellen.
128
De VOORZITTER: Maar als men extrapoleert, zal
men toch moeten werken met een zekere prognose.
Ook extrapolatie is trouwens een prognose.
De heer LANGE: Niet de huwelijksvruchtbaarheid,
maar de reële woningbehoefte is extrapolerend.
De VOORZITTER: Neen, want daarvoor moeten wel
mensen aanwezig zijn. De woningbehoefte is een afge
leid gegeven. Men komt er niet onderuit om op een of
andere manier prognoses te gebruiken. Die 689 wo
ningzoekenden van vandaag hebben op zijn vroegst
over drie jaar een huis. Wij zijn dus in feite drie jaar te
laat. Die woningen hadden er al moeten staan. En er
komen er iedere dag bij.
De heer LANGE: Als wij die 689 mensen van een
woning hebben voorzien, dan zal er weer een nieuwe
lijst zijn.
De VOORZITTER: Wij hebben dit berekend, met de
nodige marges. Wij menen dat wij tot 1980 ongeveer
1281 woningen nodig hebben. Dit op grond van de
prognoses, maar wij hebben nu een achterstand; dus
wij hebben er meer nodig.
De heer LANGE: Als wij nu alle zeilen bijzetten om
die achterstand in te halen, dan kunnen wij tóch niet
sneller bouwen.
De VOORZITTER: Zo mag u het niet stellen. Ik geef
toe dat het bijzonder moeilijk is om met prognoses te
werken. Men kan echter niet helemaal zonder progno
ses.
De heer LANGE: Als we maar niet al te veel waarde
hechten aan die prognoses en als we op grond van die
prognoses maar niet versneld gaan bouwen, zodat wij
op een gegeven moment tóch met leegstand komen te
zitten, die weer aanzuigend werkt.
De VOORZITTER: Dat kan alléén al daarom niet,
omdat wij al 689 woningen achter zijn.
De heer LANGE: Ook over het verkeer wil ik nog en
kele opmerkingen maken. Wij vinden inderdaad het
oorspronkelijke alternatief voor de Centrumweg be
ter. Wij vinden het jammer dat er op de kaarten met
zo'n grove lijn is getekend, want ik meen dat nog wel
enige verschuiving mogelijk is. Ik meen dat wij deze
zaak nog eens duidelijk in de commissie moeten door
spreken.
De VOORZITTER: Dat is logisch, maar het is een
aanduiding, om datgene wat je ervan zou kunnen ver
tellen visueel voor te stellen. Het is natuurlijk niet
het exacte tracé, waarbij, als men dit echt gaat uitme
ten en tekenen, nog met bepaalde omstandigheden
rekening kan worden gehouden.
De heer LANGE: Wij kunnen natuurlijk meegaan met
demening dat wij voorlopig moeten uitgaan van één
baan, maar dat wij wel rekening moeten houden met
verdubbeling, wanneer wij de tunnel onder de spoor
lijn gaan bouwen.
Wij vragen ons af of het lonend is uit te rekenen wat
het zou kosten als wij deze weg zo ingraven, dat hij
ook afgedekt wordt dat het met andere woorden een
tunnel wordt.
De VOORZITTER: De heer Van der Dussen zegt dat
het best uitgerekend kan worden,, maar dat het schrik
barend duur is.
De heer LANGE: Met de demarkatie van het centrum
langs de Parklaan gaan wij helemaal akkoord. Alle
voorstellen die ertoe strekken dat wij niet over de as
van de Parklaan mogen gaan, kunnen wij alleen maar
steunen.
