22 juni 1989 - 6 - dat er hard gewerkt wordt. Er kan wat dat betreft dus niets meer mis gaan. Toch zat er een addertje onder het gras bij dat gemeentehuis. Terwijl jij, Paul, dacht voor open doel te scoren, vond je plotseling kubussen op je weg. En hoewel die kubussen, als je er dichtbij gaat staan, er van alle kanten uitzien als doelen, probeerde je toch omtrekkende bewegingen te maken. Dat lukte helaas toch niet, want kunst laat zich niet vangen voor één gat. Je kunt je daarvan vergewissen als je in Arnhem de tentoonstelling van Melle gaat bekijken. Paul, ik kom bij het derde en laatste doel dat je voor ogen had, je transfer. Alles wat je in een vreemde taal spreekt, komt wat zachter over, vandaar ik de Engelse taal daarvoor heb gekozen. Dat kwam uiteraard niet onverwacht. Reeds bij je aankomst in Soest had je aangekondigd dat dat moment binnen kortere of langere termijn zou kunnen komen. Wel, wie eens wat anders wil, die gaat zich uiteraard oriënteren. Jij noemde dat vingeroefeningen. Wel, ik denk dat jij bij het doen van die vingeroefeningen, waarbij je natuurlijk landelijk nog wel eens ergens kwam, genoten moet hebben van de vergezichten aan het Spaarne, aan de Amstel, mogelijk aan de IJssel en zeker aan de Rijn. Contouren die je daar in de verte zag, moeten je toch beïndrukt hebben. Dat je je aan het oriënteren was, konden wij tussendoor in het college af en toe merken, wij zagen daar sporen van. Bij onderwerpen die over allerlei dingen konden gaan, kwam regelmatig bij jou de opmerking: "in dubio abstine"als je aarzelt moet je er niet aan beginnen. Wij dachten in het college: hij is weer met zijn vergezichten bezig geweest en denkt nu na. Ook is er een moment geweest, met Kerstmis een paar jaar geleden, dat jij alle leden van het college een boekje overhandigde, geschreven door een oud-minister. Dat boekje heette "Gast in eigen huis". Ook op dat moment ging bij ons een lichtje branden, omdat wij dachten: mogelijk zou dat een symbolische betekenis kunnen hebben. Paul, hoe dan ook, bij je voorbereidingen en je oriëntaties hebben wij begrepen dat geen brug voor jou te ver was en dat geen berg voor jou te hoog was. Het werd dus Arnhem. Paul, jij gaat nu spelen in een hogere divisie. Dat betekent omschakelen naar een ander tempo, je komt in een andere werkomgeving terecht. Eén lichtpuntje is voor jou daar al georganiseerd. Wat is namelijk het geval? De taakverlichting is al een beetje geregeld: het voorzitterschap van het V.N.G, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten ligt nu niet meer in Arnhem, maar is naar Den Haag verplaatst. Ik denk dat dat een belangrijk gegeven is voor wat betreft de activiteiten die je daar zult aantreffen. Overigens denk ik dat het verschil tussen Soest en Arnhem toch niet zo groot zal zijn, zeker niet nu wij allerwege spreken over een Europa 1992. Ik denk dat in dat Europa 1992 Soest -kijk maar eens naar die vlaggen- en Arnhem toch ongeveer gelijke bekendheid zullen hebben en ook zullen krijgen. Daar zullen wij in Soest zeker voor zorgen. Paul, ik denk dat je in Arnhem ook te maken zult krijgen met vergelijkbare processen en vergelijkbare aandachtspunten als in Soest. Ter illustratie: Soest en Soesterberg worden fysiek gescheiden door een uitloper van de Utrechtse heuvelrug. Wil je dus van Soest naar Soesterberg dan kom je een natuurlijke scheiding tegen. In Soest spreken wij over een "noordpool" en een "zuidpool" als we het over het winkelgebeuren hebben. Wel, ik denk dat in Arnhem ook dit soort zaken aan de hand zijn. De natuurlijke barrière is dan de Rijn en voor wat betreft de noordpool en de zuidpool denk ik dat Arnhem-zuid en Arnhem-noord ook gelijke aandacht van jou zullen gaan vragen. Ik heb geconstateerd in een persbericht dat jij je Frans sinds bij de duivenhok-opening het woord "convoyeur"begeleider, is gevallen jij voor dat Frans een bepaald gevoel hebt gekregen. Ik merkte dat in de krant toen het dejè.-vu gevoel bij jou naar voren kwam. Dat dejè-vu gevoel daar kun je zo wat bij denken. Je maakte je daar enige zorgen over voor wat betreft

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1989 | | pagina 163