20 juli 1989
32 -
een wespennest van wanbestuur als u de heer Pothuizen termen hoort noemen
als "tijdbom" en als hij het over de financiën heeft "het paard van Troje"
dat inderdaad een soort mammon van schulden wordt straks. Hij noemt ook nog
de kamikaze-pilootkortom, voorzitter, u kunt er tegenaan de komende
maanden. Ik hoop dat u in het college -vooral met de ijzeren wethouder die
nu wel tevreden zit te knikken, maar dat lachen zal hem nog wel vergaan- de
komende maanden hier eens even orde op zaken kunt stellen. Want wat is er
aan de hand? Als de heer Krijger zegt dat wij al jaren bezig zijn met
hierover te praten, dan moet u de notulen maar eens nagaan. Dan zult u
merken dat de meeste gesprekken hebben plaatsgevonden achter gesloten
deuren. Om maar eens wat te noemen: op bladzijde 1 van uw raadsvoorstel
wordt een vergadering genoemd van 29 november 1988. Ik heb die notulen
gisteren nog eens even nagelezen en dan blijkt dat een of andere meneer
gewoon een tekening heeft toegelicht, waar verder helemaal niet over
gediscussieerd is, omdat de hele commissie het voor kennisgeving heeft
aangenomen. Zo gaat het al jarenlang. We wachten maar steeds af. Waar
wachten we dan op? Dat staat in de eerste zin van het raadsvoorstel,
namelijk het instellen van een haalbaarheidsstudie. Daar had de heer
Verheus het ook over. Wel, voorzitter, u kunt mij geloven of niet, maar u
hoort het ook nog wel van anderen in Soest de komende zes maanden, die
haalbaarheidsstudie is er nooit gekomen, daar zitten we nog steeds op te
wachten! Dat is dan tenslotte ontaard in een aantal tekeningen en plannen
die slecht onderbouwd zijn, in een aantal stukken die niet kloppen, in een
bedrag van 16,9 miljoen waar iedereen kennelijk overheen leest. Als de heer
Verheus het vergelijkt met het vorige raadsstuk, dan moet ik hem er wel op
attent maken dat het vorige raadsstuk ging over 50.000,- en dat dit gaat
over bijna 17 miljoen. Dat is iets anders.
Heer VERHEUSAls ik even mag, mijnheer de voorzitter, het ging mij voor
wat het vorige raadsstuk betreft niet om het bedrag, maar om het principe,
de wijze van behandeling.
Heer VISSER: Ja, maar ik ken uw principes en die gaan vaak niet verder dan
de portemonnee. Het gaat er hier om dat wij straks voor een uitgave komen
per jaar van meer dan een miljoen. Ik moet nog zien of dat op te brengen
is. Die financiële onderbouwing -u gelooft het niet- die ontbrak gister
avond dus. Dat zijn dan zogenaamde vertrouwelijke stukken, daar mag
helemaal niet over gepraat worden. Ik heb begrepen uit de krant van vandaag
dat er gisteravond ook niet over gepraat is, want die stukken zijn
vertrouwelijk. Heeft u het wel eens in Woerden meegemaakt dat in een
openbare raadsvergadering besluiten werden genomen op grond van
vertrouwelijke stukken waar in de openbaarheid niet over gepraat mag
worden? Kortom, voorzitter, ik kan zo nog wel een half uurtje doorpreken.
Wethouder MENNE: Inderdaad, mijnheer Visser, als gesproken wordt over
personen en zaken die de gemeente kunnen schaden, dan hebben wij hier -u
ook- al vaak besluiten genomen op grond van stukken die zeer vertrouwelijk
waren. Ik kan daar morgen wel wat voorbeelden van geven als u even bij mij
langskomt.
Heer VISSER: Laten we niet praten over schade, wethouder! Als er één op het
ogenblik schade toebrengt aan de gemeente Soest met een aantal plannen die
op een ondemocratische manier op de tafel worden gelegd, dan had ik dat
niet verwacht van de ijzeren wethouder, die zo op de centen zit en nu
zomaar 16,9 miljoen beschikbaar stelt voor wat eigenlijk? Voor plannen die
de bevolking totaal niet aanspreken, laten we dat voorop stellen. Op een
plek die totaal niet haalbaar is. Met een achtergrond van een verkoop van
H
v
v
h
t
s
h
z
a
A
d
g'
g'
g'
Cl
b:
v<
B:
S:
r«
e«
g<
dj
Bc
g«
Ne
ki
me
bv
be
mc
aa
V
O]