25 oktober 1989
- 18 -
herhaling vervallen, de leden van het college hebben u natuurlijk intenser
meegemaakt dan wij als raadsleden. Toch hebben we u moeten ervaren en ik
hoop dat dat ook naar u overgekomen is, als een goed leider van een
vergadering. Ook als een man met een bijzonder soort humor, vind ik. Daar
willen we u als raadsleden -en men heeft mij verzocht als nestor van de
raad om een paar woorden daarover te zeggen- bijzonder hartelijk voor
bedanken, voor de leiding die u gegeven hebt aan onze vergadering en de
manier waarop u met ons om bent gegaan. Wij hopen dat u met uw vrouw nog
heel veel jaren in gezondheid van uw welverdiende pensioen zult mogen
genieten.
VOORZITTER: De heer Verheus zegt zo treffend: binnen een jaar. Ja, vorig
jaar was ik ook wat verbluft van allerlei opmerkingen die naar mij
toekwamen. Dat ben ik dan nu weer. Günther heeft mij een beetje geraakt
door te zeggen: ik ga je nu Jan noemen. Dat vind ik wel leuk, want zelfs
die sympathie komt uit zijn mond en dat raakte mij ook wat. Soortgelijke
woorden van de heer Verheus. Het raakt mij wat, zeg ik dan. Vorig jaar heb
ik gezegd, ik ben wat verbluft van dit soort opmerkingen. Het is altijd zo,
hoe lang je ook ergens bent, als je ergens komt, dan betekent dat dat je
ook weer gaat. De burgemeester die hier komt op 16 november, die gaat een
keer. Zo is het hele leven. Het hele leven is een komen en een gaan. Altijd
als je ergens komt, houdt dat een soort belofte in. Dat was hier ook zo. Je
verwacht er wat van en die belofte van Soest was niet zo erg groot. Dat
hebt u gemerkt. Maar het is waar wat mijn rechterbuurman zei: ik begon het
leuk te vinden. Ik begon een beetje van Soest te houden. Dus het is maar
goed dat ik weer wegga, anders wordt het nog moeilijker om weg te gaan.
Komen en gaan, totdat je ergens komt waar je nooit meer gaat. U weet
misschien dat de Fransen zeggen: adieu. Dat vinden ze niet zo'n goeie
groet, want dat wil dus eigenlijk zeggen dat je hem niet meer zien wilt
voordat je Dieu bent. Zo bedoel ik het dus niet. Maar ik stel het dus in
het kader van: totdat je komt waar je nooit meer gaat. Adieu Soest, het ga
u goed!
Vastgesteld in de openbare vergadering van de raad der gemeente Soest van
21 december 1989.
de secretaris
de voorzitter,
