23 oktober 1991
- 56 -
2
bevestigen? Ook kan een uitgangspunt zijn dat wijgezien de toenemende
ervaring van onze burgers, die tegelijkertijd ook grijzer worden, er bij de
instellingen geen leeftijdsgrenzen gehanteerd zullen worden voor alle
functies. Sociale vernieuwing. Meer een kwestie van doen, dan van praten.
Heer LOKKER (CDA)Mijnheer de voorzitter, daar word ik nou zo moe van! De
opmerkingen die door de WD zijn gemaakt over een zaak die in de commissie
al uitvoerig aan de orde is geweest en waar we gekomen zijn tot een aantal
afspraken met elkaar. Nu schijnen daar ineens weer zoveel voorwaarden bij
te worden gesteld, dat misschien die discussie haast niet meer mogelijk
wordt. Op één punt wil ik dan het misverstand dat nu misschien wordt
opgeroepen door de WD, toch even wegnemen. Er is een duidelijke afspraak
gemaakt en er zijn voldoende waarborgen voor openbaarheid van behandeling.
Er is voldoende waarborg voor inspraak, wezenlijke invloed dus van de
betrokken instellingen en organisaties. Het wordt niet een gesloten-deuren
discussie, zoals u hebt verzekerd en zoals we allemaal hebben kunnen horen.
Het is gewoon een zaak van fatsoenlijk bestuur dat als er gestreefd wordt
naar consensus over een zo wezenlijke zaak als het opnieuw opzetten van een
welzijnsplan, dat zorgvuldig moet worden gedaan. Er worden afspraken
gemaakt over de procedure, de te behandelen onderwerpen, de te hanteren
uitgangspunten, in samenspraak natuurlijk met alle betrokkenen, dat is
verzekerd. Dus, wij willen ons absoluut aan de afspraak die toen gemaakt
is, houden en we hebben geen enkele behoefte om hier nog iets aan toe te
voegen
Wethouder KINGMA: Voorzitter, even een correctie richting mevrouw Tomassen,
de 80.000,= die in de tweede wijziging voorkomt, betreft niet alleen
sociale vernieuwing, maar ook milieu-investeringenHet is een ruimte die
er wat dat betreft qua nieuw beleid is ingezet, zoals eerder door mijn
collega Menne is aangegeven. U zegt: concrete plannen. In dat opzicht kan
ik aansluiten bij de opmerkingen van de heer Krijger. Dat betekent dat we
al werkende die plannen willen ontwikkelen. Het is niet vooral aan ons,
maar vooral aan de burgers zelf om daarmee te komen. Wat dat betreft kan ik
u zeggen dat de volgende stap 6 november in de raadscommissie welzijn is,
de presentatie, aanbieding van de plannen van de werkgroep 2000, de
rapporten die gemaakt zijn voor en ten behoeve van de bewonerscommissies,
die aangeboden worden aan de gemeenteIk denk dat dat weer het inluiden
van een volgende stap in de ontwikkeling is waar we gewoon op dit moment
nog niet weten wat daarvan komt. Dat houdt het spannend en dat is goed.
Iedereen nieuwsgierig, zo hoort het ook.
Richting de heer Krijger heeft de heer Lokker denk ik al duidelijk
aangegeven hoe wat dat betreft denk ik ook de conclusies over dat onderwerp
in de raadscommissie zijn geweest. Terecht dat hij benadrukt -dat wil ik
ook nog wel een keer doen- dat het er niet om gaat om discussies achter
gesloten deuren te voeren, om anderen buiten te sluiten, maar dat het nodig
is bij de start te praten over de aanpak en met elkaar eens te kunnen
brainstormen om ook te weten vanuit welke invalshoek iedereen ernaar kijkt,
om te zoeken naar een goed model om iedereen op een verantwoorde manier
tot zijn recht te laten komen. Daar is gewoon iedereen bij gebaat en het
welzijnswerk in de eerste plaats.
Wat mij betreft, uw concrete opmerking over budgettering, dat dat inclusief
bijvoorbeeld prijscorrecties moet zijn, dat is haast vanzelfsprekend. Dat
zijn dingen die inderdaad in dat soort gesprekken worden meegenomen. Maar
goed, dat zijn toch echt uitwerkingskwesties.
U noemt nog zoiets als leeftijdsgrenzen bij instellingen. Bij mijn weten
zijn die er niet. Daar waar ze er zijn denk ik dat iedereen die ze
tegenkomt ze maar moet melden, dan kunnen we daar, voor zover we daar
