21 september 1995 - 6 - heb toch ook gezocht naar een aantal dingen die jouw periode met betrekking tot Soesterberg wat kunnen verlevendigen. Die twee attributen heb ik net gebruikt in het begin en ik heb toen gezegd: ze zijn eigenlijk bedoeld voor het einde van het verhaal. Want waar is dat kussentje voor? Ik weet nog goed, toen ik een keer naar Soesterberg ging, dat ik daar kwam en ik zocht een plattegrond. Toen moest ik op de knieën om te kijken waar Soesterberg nou precies lag. Inmiddels is dat veranderd, nu moet ik in Soesterberg op een krukje gaan staan om te kijken waar Soest ligt. Dat zijn toch belangrijke dingen, die gebeurd zijn. Willem, wij hebben dus geprobeerd een aantal zaken ook op papier vast te leggen. Nu hebben wij daar altijd wat scribenten voor. Ik heb hier bij me twee zaken en die heb jij niet. Je zei net plagend: ik heb drie borden, nog één bord en je kunt komen eten. Wij hebben iets anders voor jou. We hebben een certificaat en daar staat op: "uitgereikt aan Willem Blaauw, 25 jaar uitdragen liberale gedachte" want je bent al die tijd van één partij lid geweest. Er staat in watermerk onder: "de hele wereld". Je bent ook heel veel weggeweest en ook heel ver geweest, vandaar. Daarbij ook een uitnodiging voor jou en Janny om samen met de fractieleden en de fractie-assistenten eens uitgebreid te tafelen in een restaurant naar keuze en terug te kijken op 25 jaar raadswerk en een toekomst met liberaal blauw in onze Soester gemeen schap. Willem, bedankt. Heer KROL (CDA)Ik heb maar een klein papiertje. Ik ben een van de jongsten vanavond, nog steeds, dan moet je ook niet het langst willen praten. Beste Ries, want zo wou ik het toch maar doen. Ook als CDA-fractie willen wij vanavond, al is het maar heel even, we zijn met heel veel en dan wordt het gauw formeel, stilstaan bij het feit dat jij 25 jaar in deze raad hebt gezeten, eerst voor de KVP en natuurlijk veel langer voor het CDA. Al die jaren, daar weet ik heel weinig van, dus dat heb ik moeten navragen. Ik heb wat mensen gebeld de afgelopen dagen, van: hoe zat dat nou met die Ries van Logtenstein toen hij in deze raad kwam? Nou, daar kwamen hele mooie, boeiende verhalen uit, daar zal ik ook wat van gebruiken, niet alles, sommige verhalen zullen we in het informele circuit nog eens met elkaar memoreren. Velen hebben jou getypeerd als een heel serieus raadslid. Het feit dat je je stukken heel goed kent en weinig nodig hebt om te vragen: hoe zit het ook alweer? Je hebt heel duidelijk gevoel voor politieke verhoudingen, je bent ambitieus en beseft terdege wanneer zaken in deze gemeenteraad een bepaalde politieke lading krijgen. Dan zie je hem kijken van: nou moeten we even opletten. Dan moeten wij ook aan die kant van de tafel dus even opletten, want dan is er wat aan de hand. Wat wij ons nauwelijks meer kunnen voorstel len -en dat vind ik heel interessant- is natuurlijk dat jij 25 jaar geleden het jongste raadslid was. We kunnen het ons niet meer voorstellen dat je toen 32 jaar was, in 1970, want dan was je toch een broekie in het politieke bedrijf. Ik kan me ontzettend goed inleven in het gevoel dat jij dus had, toen jij met 32 jaar in de gemeenteraad was gekomen. Toch was het iets anders. In die tijd was het politieke bedrijf van de gemeente Soest een zaak van een grote verzameling wat oudere heren en die maakten de politieke dienst uit. Dat in de raadsvergadering niet de fractievoorzitters het woord voerden, was ongebruikelijk. In de raadsvergadering spraken de fractievoorzitters met eerbied tegen de wethouders en die spraken met eerbied terug. Het feit dat je als gewoon raadslid wel eens tegen een wethouder zei dat hij toch zijn stukken beter moest lezen of vooral wat beter moest opletten, dat was verre van velen. In de commissievergaderingen mocht Ries van Logtenstein gelukkig wel namens de KVP-fractie in die tijd het woord voeren. Eén van die commis sievergaderingen -het is hier al gememoreerd- was een hele populaire. Ik zal de wethouder niet meer noemen die daar toen voorzitter was, want misschien zou hij dat niet aardig vinden. Waarom was die zo populair, die commissiever gadering? Er was een kast en heel soms vroegen de commissieleden -het was tenslotte besloten, het feit dat de zaal vol zit, zoals nu, was ongebruike lijk- als het goed gegaan was, de vergadering, dan was er altijd wel een commissielid die het lef had om te zeggen: voorzitter, zullen we de kast open maken? En wat gebeurde er dan? Het woord «alcoholmatiging» was in 1970 gelukkig nog niet uitgevonden, dan kwam de borrel op tafel. Er werd onder het genot van een borrel een aantal zaken met de commissie doorgesproken. Onge twijfeld zul je het je herinneren. De tijden zijn heel erg veranderd, soms ten voordele, soms ook niet. In die jaren, toen je dus als jong raadslid eigenlijk nog maar heel weinig

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1995 | | pagina 213