Buitengewone raadsvergadering t.g.v.
het afscheid van burgemeester J. de Widt
-6-
gekregen had wat hij gewenst had, ook al ontbraken bij de verschijning de fysieke kenmerken die
normaliter, zeker bij het dragen van een ambtsketen zo pregnant in beeld kunnen komen.
Dames en heren, toen gebeurde er iets wat mij nog scherp voor de geest staat. Want op dat moment,
wij kennen burgemeester De Widt allemaal als een heel vriendelijke man, maar op het moment dat ik
de raad de complimenten maakte trok er toch een schaduw over zijn gezicht. En ik zag hem denken:
"oh, ze zullen me toch geen watje gaan vinden?" En vervolgens in een flits perste hij zijn lippen tot
een scherpe plooi in een strak gezicht. En dat was duidelijk een relict van de opleiding aan de Konink
lijke Militaire Academie, want het deed mij herinneren aan de wijze waarop ik de plooien in mijn
eerste grijs moest persen. In zijn reactie zei hij met veel gevoel voor positiebepaling, "de secretaris
dacht mijn karakter te kennen" en hij leek er dreigend aan toe te voegen, maar hij deed het niet "maar
daar komt hij nog wel achter". Hans, daar had je natuurlijk groot gelijk in. Ik ben er achter gekomen
en ik heb gelijk gekregen.
Het is nu eenmaal zo dat jouw krediet niet voortvloeit uit een poker-power face waar als het ware de
sterren en strepen vanaf vonken, nee, jouw gezag heb je verborgen met het scherpste wapen waarover
je beschikt en dat is je ontwapenende glimlach. En als de heer Lubbers binnenkort inderdaad naar de
Molukken gaat om daar te bemiddelen, dan doet hij er verstandig aan om de diplomaat De Widt mee
te nemen, want ik ben ervan overtuigd dat bij de eerste aanblik van jou, zowel Moslims als Christenen
hard hollend hun wapens inleveren.
Hans, op de eerste werkdag hebben we met elkaar afgesproken een tandem te vormen. En jij zei,
zonder daar woorden voor te gebruiken, maar met een veelzeggende blik: "Wim, als jij nou achterop
de pedalen gaat staan, dan zal ik vooraan het stuur vasthouden". Ook viel me op datje uitdrukkelijk
vroeg of ik mede wilde letten op de accessores, of om het in het Nederlands te zeggen: de bijzitters, of
zoals wij ze noemen, de wielhouders. Ik moest je waarschuwen als zij elkaar in de wielen reden, of
met elkaar zaten te knoeien of iets anders deden wat niet zou kloppen. En ik heb het ook altijd trouw
gedaan.
Hans, je gaf me de ruimte om af en toe over je schouders mee te kijken. En als ik over je linker
schouder keek dan zag ik een pertinente dwaling van deze meestal zo wijze gemeenteraad gestalte
krijgen in een onafzienbare rij door de gemeente betaalde politiesurveillanten. En als ik over je rechter
schouder keek, dan zag ik een menigte brandweerlieden de handen voor jou in het vuur steken, omdat
jij leuke speeltjes voor hen uit het vuur had gesleept.
Hans, het was me een genoegen om achter je te zitten. En met mij geldt dit voor het gehele ambtelijke
apparaat. Gisteren tijdens een wat vrolijke bijeenkomst van het personeel is daar ook al uitdrukking
van gegeven, maar ik wil dat vandaag in deze openbare raadsvergadering ook nog eens uitdrukkelijk
zeggen. Jij hield ons, jij hield mij uit de wind. En in de luwte, achter jouw brede rug, konden wij
gedijen. Tussen ons beiden klikte het vanaf de eerste dag heel goed. Ik heb met genoegen voor je en
met je gewerkt. Aan onze speciale functionele relatie komt nu door jouw vertrek een einde. Ik zal voor
de toekomst de herinnering aan een kwart van mijn arbeidzaam leven, samenwerking met jou, koeste
ren.
Hans, als je samen gedurende meer dan 10 jaar een fietstocht maakt, een tandemtocht, door de
gemeente, dan raak je verbonden met die gemeenschap. Jij hebt aangegeven die verbondenheid die je
hebt gekregen met de gemeenschap van Soest en Soesterberg ook tot uiting te willen brengen door je
afscheid mede in het teken te stellen van het project Mondelinge Geschiedenis Soest/Soesterberg.
Meneer de voorzitter, ik weet dat deze raad allergisch is voor belangenverstrengeling, en er huiduit
slag van krijgt, en ik weet uit ervaring, dat u de grenzen altijd nauw hebt bewaakt, toch veroorloof ik
me nu de vrijheid om in het grensgebied te treden en niet alleen als gemeentesecretaris, maar ook als
voorzitter van de Historische Vereniging Soest/Soesterberg en als voorzitter van Radio Soest, te
zeggen dat ik ontzettend blij ben dat je juist dat project hebt uitgekozen, een project waarin deze beide
verenigingen samenwerken. Het zegt iets over de betekenis en de erkenning die jij aan deze vereni-