Raadsvergadering 12 september 2002
VOORZITTER: Mevrouw De Graaf, mag ik u uitnodigen om af te gaan ronden?
Mevrouw DE GRAAF: Dat doe ik. De huurdersbelangenvereniging vindt dat het buurtpark er moet
komen, inclusief een basketbalveld en een plek voor jongeren. Nederland is een vrij land. En Soest
maakt daar deel van uit. De openbare ruimte is er voor iedereen. Die ruimte kunnen we met elkaar
delen, jong en oud en van welke afkomst men ook is. Ik dank u.
Heer KOORING: Geachte voorzitter, geacht college, geachte raadsleden en overige geachte
aanwezigen. Mijn naam is Hans Kooring. Ik woon in de Varenstraat. Ik spreek hier namens een groot
aantal omwonenden van het toekomstige buurtpark. Eerst even een opmerking vooraf. Dat wij tegen
het voorstel zijn, zal inmiddels bekend zijn. Maar nu ter zake. Ik wil de raad graag de volgende
overweging meegeven. De basketbalvoorziening aan de Weegbreestraat is 8 juli jl. ontmanteld en op
diezelfde dag is de tijdelijke basketbalvoorziening nabij de MAVO-Soest gebruiksgereed gemaakt.
Circa 6Y2 week later op 26 augustus jl. is de tijdelijke schuilvoorziening aldaar geplaatst. Niet erg
voortvarend natuurlijk, maar ja, wat wil je in de vakantietijd. Hiermee werd dus voldaan aan de eisen
van de bewoners van de flats aan de Weegbreestraat. En tevens aan de wensen van de basketballende
jongeren uit die omgeving. Er is namelijk een goede, alhoewel tijdelijke vervangende voorziening
elders gecreëerd. Een hard gegeven is echter dat van die tijdelijke voorziening bij de MAVO-Soest tot
op de dag van vandaag geen gebruik is gemaakt door de probleemjeugd. En dat heb ik uit eigen
waarneming. Ook aan de Weegbreestraat is het deze zomer rustig gebleven volgens mijn informanten
aldaar. Dat het op beide locaties deze zomer rustig is gebleven zonder noemenswaardige problemen is
wonderbaarlijk en hebben we wellicht te danken aan de nauwe samenwerking tussen politie,
jongerenwerk en buurtopbouwwerk, waarvan in de rubriek Op 't Hoogt gisteren melding werd gedaan.
Mogelijk heeft dit nu al zijn vruchten afgeworpen en een kentering in het gedrag van de
probleemjeugd ten gevolge gehad. Zeker weten doen we het niet. Het blijft gissen. Maar stel dat deze
redenering wel klopt, of zelfs maar ten dele klopt, dan zouden we kunnen concluderen dat het
probleem is opgelost. De druk lijkt van de ketel. Maar ook dit blijft gissen. Ook ten aanzien van de
technische uitvoering en continuïteit zijn er nog veel onzekerheden. Of bepaalde werkzaamheden aan
het park qua tijdstip en technische uitvoering zijn te combineren met die van het project aan
weerszijden van het park zoals wethouder Witte veronderstelt, is nog maar zeer de vraag. Ook loopt er
nog een procedure aangaande de kooiconstructie, die nog lang kan duren en moet een procedure voor
het kappen van bomen zelfs nog worden gestart. In ieder geval dient te worden voorkomen dat de
buurt kortere of langere tijd geheel zonder voorzieningen komt te zitten, tengevolge van uitlopende of
onvoorziene werkzaamheden. En ook de voorgestelde financiering van het project uit IS V-gelden staat
nog volop ter discussie. Reden temeer om nog eens goed naar al deze problematiek te kijken. Wij
kunnen hier in ieder geval wél de nodige energie opbrengen. Doen we dit niet, dan hebben we straks
misschien een mooi park, met voorzieningen waar niemand gebruik van maakt en zijn we met zijn
allen 450.000,- gemeenschapsgeld armer. Ik wens de raadsleden veel wijsheid toe bij het nemen van
een besluit. Ik dank u allen voor uw aandacht.
Mevrouw LOFFELD: Goedenavond voorzitter, geachte commissieleden. Mijn naam is Judith Loffeld,
en ik ben jongerenwerkster bij Stichting Balans. Ik wil nu niet opnieuw alle argumenten voor het
buurtpark laten passeren, aangezien wij daar het afgelopen jaar al veel aandacht aan hebben besteed.
Ik wil graag de aandacht vestigen op het feit dat een samenleving bestaat uit verschillende groepen
mensen, van verschillende culturen, achtergronden en leeftijden. Een gemeente is verantwoordelijk
voor faciliteiten en voorzieningen voor al zijn burgers. Niet alleen voor die burgers die de weg naar
het gemeentehuis makkelijk weten te vinden, maar ook voor jongeren die niet altijd even duidelijk
voor hun mening uitkomen. Dit wil niet zeggen dat zij die niet hebben. Het afgelopen jaar heb ik nauw
samengewerkt met de jongeren die zich ophielden aan de Weegbreestraat. Dit deden zij omdat dit hun
manier van vrijetijdsbesteding is. Niet omdat zij problemen hebben, maar omdat ze het leuk vinden
om hun vrienden buiten te ontmoeten. Het proces dat ik samen met deze jongeren heb belopen is er
een waarbij de jongeren zich steeds meer interesseerden voor de politiek en bij de besluitvorming
aanwezig en betrokken waren. Kortom, jongerenparticipatie. Als het buurtpark er komt kan dit proces
verder worden ontwikkeld. Zo is er nu op de Dorpsstreek een beheergroep waarbij volwassen
bewoners en jongeren zeer betrokken zijn. Hetzelfde hopen wij te ontwikkelen voor het buurtpark.
