Raadsvergadering 12 september 2002
- 11 -
Zorgelijk vind ik dat om dat te moeten aanschouwen. We worden bestookt met mailtjes. We worden
nog net niet uitgescholden, maar het neigt er wel toe. De pers wordt ingeschakeld om allemaal dingen
neer te zetten. Dat vind ik een punt van zorg dat ik denk: nou, moet het zo ver gaan dat ze zo elkaar
uitspelen, dat ze zo met elkaar bezig zijn om het op deze manier te doen. Laten we die energie met
elkaar erin steken om er een mooie wijk van te maken, in plaats van tegen elkaar met elkaar en niet
elkaar de loef af steken met wie de meeste en mooiste argumenten heeft. Maar laten we zorgen dat we
met elkaar daar wat moois van maken, dat de normen en waarden daar weer terugkomen. Dat vind ik
belangrijker dan nu met elkaar alle argumenten weer over tafel gooien. Dus eigenlijk wil ik het daarbij
laten. We hebben het in de commissie al aangegeven: de kwaliteit gaat voor het CDA daar voorop.
Wij zijn dus voor het buurtpark. De financiering hebben wij meegekregen. Dat was een punt van
aandacht wat ons betreft. Dat is op die wijze gelegitimeerd door de Provincie. Dus wat het CDA
betreft gaan we akkoord met het voorstel en ik hoop dat dit soort dingen in de wijk anders worden
opgepakt en dat we er een mooie bloeiende wijk van maken en in plaats van tegen elkaar met elkaar
vechten.
Heer ROEST (D66): Voorzitter, we zijn al geruime tijd geleden begonnen bij een jop en we zijn
geëindigd bij een aangekleed buurtpark, of een aangeklede jop. Welk raadslid in deze gemeente had
bij de beleidsonderhandelingen, waar het gaat over de kaders van beleid, belangrijke zaken, grote
investeringen, het idee dat we in maart dus een miljoen gulden over zouden hebben voor een prachtig
aangeklede jop. Ik niet en waar ik heb geïnformeerd bij mijn collega's het merendeel ook niet. Dat is
een aparte ervaring om dat mee te maken. Ik wil het in eerste instantie, ik hoop tegelijkertijd aan de
insprekers aandacht te besteden, hebben over het proces, want het doet mij ook erg pijn. We kunnen
het rustig betitelen als een drama. Het is planvorming van het jaar nul. In allereerste instantie hebben
we hier overlegd en toen ging het nog, de heer Nachbahr heeft het er over gehad, over drie jops, het
ging alleen maar over jops. In die commissie heeft de raad breed gezegd, geen enkel overleg met
betrokkenen, burgemeester u gaat terug, ik vind het jammer dat ik de burgemeester niet rechtstreeks
kan aanspreken, u gaat terug en u gaat uw huiswerk goed doen. Wat is er gebeurd? Daarna is er eerst
weer lekker getekend aan een plan, daarna wel aan de hand van dat plan intensief overleg met de
betrokkenen. Maar aan de hand van een plan niet mensen betrekken zoals bij klankbordgroepen bij een
plan. Zodat je verschillende belangen in een wijk verenigt. Neen, wat we nu zien is een wijk die
verdeeld is. In plaats van een wijk die zelf voor één miljoen een oplossing mag zoeken voor
problemen in de buurt, we hebben daar mevrouw De Graaf over gehoord, en misschien tot andere
oplossingen was gekomen, hebben we nu een verdeeldheid die verschrikkelijk is. Ondanks de zware
investeringen waar de burgemeester het over had, is er veel kapot gemaakt. D66 heeft in juni
aangegeven dit niet te willen. Het probleem van de overlast in de Weegbreestraat voor alle
duidelijkheid, was een reëel probleem. Mij heeft het ook verwonderd dat dat zo lang daar heeft moeten
zijn. De ontmanteling van het basketbalveld heeft dan ook onze instemming. En ik heb begrepen dat
eigenlijk alleen al die ontmanteling al tot verbetering van de situatie heeft geleid. De nu gekozen
oplossing met het buurtpark heeft echter niet onze instemming. D66 was en dat is al een aantal jaren
zo, dat begon al bij de Koningsweg, die jop, wij zijn voorstander van als er problemen zijn, en het is
hier misschien een probleem wat voorbij is, van eenvoudige verplaatsbare oplossingen in de
onmiddellijke omgeving. Gevoegd, en dat is belangrijk, bij strak gehanteerde spelregels. Want jeugd
heeft behoefte aan duidelijkheid. Dit plan stellen we vast, heeft geen draagvlak in de directe buurt.
Biedt geen oplossing voor de jop. Hij staat er zo meteen wel, maar hij doet het niet. Hij vernietigt een
heerlijk multifunctioneel sportveldje, waar overdag de school en de kinderen uit de buurt gebruik van
maken. Ik heb van de week mijn nieuwe brugklassers begroet, waaronder een aantal van de Van der
Huchtschool, Turkse kinderen ook in mijn klas. En ik heb ze gevraagd als kennismaking: stuur nou
eens een briefje aan me, zet er een foto van jezelf op, dan kan ik snel de namen leren en vertel eens
watje leuk hebt gevonden aan gym op de lagere school en watje denkt hier op mijn school, ik zal
geen reclame maken, hier mee te maken. En wat was de topper voorzitter? Slagbal en kastiebal. Dat
was de top. Als je dat op dat nieuwe veldje zou willen doen, dan gaat de bal of in de sloot, of tegen de
ruiten. Het is weg. Vernietigd. Niet bezig met de leefwereld en de interesses van een kind. Gemiste
kans. Ik heb het vandaag één van de insprekers horen zeggen. Het plan is te duur. Zeker gezien de
benarde financiële omstandigheden. In juni hadden we net een gunstige meicirculaire achter de rug,
maar dames en heren, er is in twee, drie maanden heel wat veranderd. Dat zou op zich best een motief