overheidsgeld, omdat ook dat, de groene kwaliteit van Soest, mensen beter tot hun recht laat komen. Als je die koerswijziging met elkaar gemaakt hebt en je maakt een ISV-plan, en je gaat naar de Provincie en je zegt: Provincie, wij hebben in Soest een ambitieuze raad, een ambitieus college, op het gebied van stedelijke vernieuwing, en wij willen een ISV-plan maken wat voor een gemeente van deze omvang nogal wat van ons vraagt qua ambtelijke capaciteit, qua geld, qua inzet, qua zweetdruppels. Wij vragen of u dat plan wilt ondersteunen. Het college van Gedeputeerde Staten zei: u had recht op een bepaald bedrag, maar het bedrag wat wij voor u in petto hadden, dat verdubbelen wij, omdat u het plan Spoordal er o.a. in hebt zitten, wat complex is, ingewikkeld is, misschien wel duur is, maar het zei in ieder geval: we geven u daar extra geld voor omdat u uit die complexe materie moet zien te komen, en wij subsidiëren u, als gemeente Soest, om een plan als Spoordal mogelijk te maken zoals u dat van plan bent. Laten we dat financiële ook even noemen. Als we het dus niet doen, Spoordal, en als we het niet doen zoals we het hier met elkaar de afgelopen jaren gedaan hebben, dan moeten we het terug geven. Laten we dat ook even benoemen. Dat is misschien een argument dat we hier nog nooit eerder met elkaar genoemd hebben, maar het zijn middelen die we gekregen hebben om dit soort complexe processen te trekken. En dat doet niets af aan de redenering dat ook dat gemeenschapsgeld is. Gemeenschapsgeld, of het nou van de Provincie, het Rijk of de gemeente is, is geld van ons allemaal en moet dus zorgvuldig besteed worden. ISV-plan, Spoordal. Vervolgens zijn we met dat plan Spoordal met u op weg gegaan en er is geen plan geweest wat zo in overleg met raad en samenleving tot stand gekomen is. En laten we dus ook helder zijn dat het college niet als een soort blindemannetje zou ik haast zeggen, maar doorgehold is op een plan, met een ambitie die los staat van datgene wat we meegekregen hebben. Want de raad zei: dit is het ISV-plan, aan de gang, college. Dit is ons nieuwe r.o.-beleid, aan de gang, college, actief zijn, werken aan de kwaliteit van het binnenstedelijke leefmilieu van Soest. En de raad heeft de keuze gemaakt voor de ontwikkelaar. Vijf ontwikkelaars, even voor de goede orde, er werd net gesuggereerd twee, maar er waren er vijf, waaronder héél bewust, een sociale verhuurder. SCW was één van de gegadigden voor het plan Spoordal, en wist in het plan ook nog huurwoningen onder te brengen tegen een behoorlijk forse gemeentelijke bijdrage. Het plan was kwalitatief wat minder dan het plan dat Heilijgers in aanbod had, het bracht relatief weinig huurwoningen en een zeer forse gemeentelijke bijdrage en was voor u allen de reden om te zeggen: die nemen we niet. We gaan op pad met de ontwikkelaar Heilijgers en we sluiten met Heilijgers een raamovereenkomst. Die raamovereenkomst, meneer de voorzitter, via u naar mevrouw Mann, is unaniem aangenomen. De raamovereenkomst Spoordal, geen tegenpruttelen van welke politieke groepering dan ook, ook de uwe niet, hij is unaniem aangenomen. Zelfs om het nog erger te formuleren, ik heb de notulen er maar even bij gehaald, 21 december 2000, precies twee jaar geleden: het voorstel wordt zonder discussie aangenomen. Punt. Dat is nogal wat. Miljoenen, ingewikkeld, spannend, moeilijk, zonder discussie. U heeft mij gevraagd, unaniem, om met die raamovereenkomst in de hand het plan Spoordal te gaan ontwikkelen. U ook dus, mevrouw Mann. Mevrouw MANN (GL): Mag ik even interrumperen. U kijkt me nu heel streng aan. Ik ga bijna denken dat het een echte preek wordt, maar ik heb het dus steeds over de discussie in juni. En natuurlijk, als het besluit eenmaal gevallen is en er moet daarna, een halfjaar later een raamovereenkomst gesloten worden, dan is het natuurlijk heel goed mogelijk datje het met de raamovereenkomst eens bent. Maar wat ik wil aanhalen, dat is de discussie van juni en dan wil ik gewoon ook aangeven dat dingen enorm kunnen kantelen, ook bij politieke partijen. Dat heb ik natuurlijk ook heel duidelijk willen aangeven. Wethouder KROL: Dank u wel mevrouw Mann. Ook de eerdere stappen in het plan Spoordal, ik noem er nog maar even ééntje, 25 mei 2000, waar inderdaad ook een aantal fracties wel het woord gevoerd hebben, is uiteindelijk unaniem aangenomen. Dus alle eerdere stappen die in de raad zijn gespeeld, zijn unaniem geweest van deze raad. En u moet het mij dus niet kwalijk nemen, dat ik met een unanieme raad, en dat dit college met een unanieme raad getracht heeft om daarmee ook te gaan doen wat u mij gevraagd heeft. Uiteindelijk ligt nu voor de realisatieovereenkomst. En ik bestrijd elk woord in deze raad, maar vooral daarbuiten, want dat heeft me natuurlijk wel een beetje verbaasd, in de commissievergadering is het niet aan de orde geweest, maar daar buiten is er veel discussie ontstaan, ik bestrijd elk woord over onhelder en niet-transparant. Want één ding is helder: onderwijsgebouwen zijn in de gemeente Soest, en overal, de verantwoordelijkheid van het gemeentebestuur. In alle omstandigheden in financiële zin. Dus een nieuwe school, van welke denominatie dan ook, wordt

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 2002 | | pagina 435