Raadsvergadering 12 maart 2002 (ontbinding oude raad) vroeg, maar ik werk gewoon, dus zeg graag hoe laat dat ongeveer is. Nou, dat was dan tussen zes en halfzeven. Ik ben daar heen gegaan met een mobiel kippenhok. Er zijn in Soest 23 loodgieters. Eén van die loodgieters heeft mij geholpen met verwarmingsbuizen en elleboogjes en kroonsteentjes en weet ik veel hoe het allemaal heet, kippenhok in elkaar gezet, gaas eromheen, ook over de bodem, op een aanhangwagen en toen 's morgens om zes uur naar Neks. En we hebben ze allemaal gevangen. Zeven eenden, Neks kon weer rustig slapen en ik kon naar mijn werk. Dus ja, wat is hard? Hart voor de zaak, betrokkenheid. En het is ook al door onze voorzitter genoemd, ik zal netjes zeggen 'burgemeester' dat bij Neks ook emotie speelt. Maar dat kan niet anders. Betrokkenheid is emotie en emotie zonder betrokkenheid is er niet. En ik denk dat die ontwikkelingen die bij Neks voor ons zo zichtbaar waren, het ging soms heel snel, heel fel, werd gezegd, dat dat heel boeiend was, zeg ik dan maar. Maar nou die eendjes, als je daar naar kijkt, dan hebben ze nog iets, typisch voor Neks. Misschien wat ruimer: typisch voor de politiek. Als een eendje wat over zijn kop krijgt, als een politicus wat over zijn kop krijgt, kijk maar naar het eendje, dat gaat onder water, schudt zich even af, maakt de veertjes schoon en gaat weer verder. En dat uithoudingsvermogen dat waarderen we zo bijzonder ook in Neks. En nu dat plaatje. Uithoudingsvermogen. Ik heb dat plaatje gekregen van een bekende van Neks, die jaren geleden al werkte met haar in kinderopvang en vrouwenraad, wat ik begrepen heb, en ja, die kon niet alles terugvinden, maar wel een krantenartikel van 17 jaar terug. En ik heb dat uitvergroot, ik zal het zo meteen meegeven, van 1985, dat ze terugkijkt, 17 jaar geleden dus, op de ontwikkelingen in de vrouwenraad en wat ze allemaal gedaan heeft. Ja, als ik zo'n artikel krijg dan vraag ik wel eens mensen: herken je er wat in? Dus ik liet mijn vrouw dat artikel zien en ze zei: hé, dat is dat meisje van Piet Blommers. Ja Piet, dat is heel leuk joh, als je dat ziet zo meteen. Er is dus heel veel gebeurd en ik ga niet herhalen op een andere manier wat Koos heeft verteld, onze burgemeester sorry, ik mag nog geen Koos zeggen in formele bijeenkomsten, maar goed, dat komt later wel weer, maar het heeft toch iets met een begin en een eind. Maar niet een eind in activiteiten maar voor momenten hier in deze raadzaal. Ik heb van Neks begrepen dat zij verwachtingen had en wij zeggen dan wel 'dromen'. En die dromen kom ik tegen in dat artikel over die vrouwenraad. Maar ook daarvoor kende ik Neks al en die betrokkenheid, iets realiseren, dat waren de dromen. En het is zo mooi dat zij ook eindigt in een periode met dromen in positieve zin. Want 2001 was het een jaar van dromen. Dromen over nog verder, dromen na 2015. En om dat nou vast te houden zijn we met een aantal mensen op zoek geweest in Soest zelf en daar is een Wereldwinkel, en die Wereldwinkel heeft 'dromenvangers'. En die hebben wij gekocht voor jou, onder andere. Nu kun je één keer vragen 'burgemeester pak het even voor mij uit', ik zal dit voor je uitpakken en het is een heel wonderlijk ding. Alles watje droomt, en je wil dat bewaren wanneer je wakker wordt, die dromenvanger houdt alle dromen voor jou bij de hand. Dit is maar een grapje. Het gaat toch nog bij ons één klein stukje verder, laat ik het zo maar noemen. We hebben ook iets gevonden dat karakter, eigenschappen, verwachtingen van Neks naar voren brengt, dat te maken heeft met cultuur, met kunst en zoveel dingen bij elkaar brengen in iets wat tastbaar is, dat was niet makkelijk. Maar wij zijn een club die zegt: gooi het maar in de groep, en dan komt er iets uit. En nou komt toch wat gevraagd werd: waar is die tas nou voor nodig? Ik kan het beschrijven, maar ik laat het haar toch zelf uitpakken. Er zitten drie kunstwerkjes in die op het oog identiek zijn. Maar, omdat het met de hand gemaakt is, niet écht identiek zijn. Het lijkt wel zo. Het zijn kunstwerkjes met toch elk een eigen kleur. En je kunt elk kunstwerkje op zichzelf ook beschouwen. Je kunt zeggen: ik zet een kunstwerkje boven neer, ik zet er eentje beneden neer, eentje in de serre, het kan allemaal. Je kunt ze allemaal apart bezien. Maar met z'n drieën bij elkaar geeft het veel meer waarde. Dat samenhouden, dat is jouw waarde. En dat samenhouden hiervan, ik weet zeker dat jij dat doet. En nou moeten de mensen niet gemeen politiek denken, dat het er maar drie zijn, het hadden er ook vier kunnen zijn, maar die hadden ze daar niet meer. Dus, beste Neks, eigenlijk zeg ik gewoon lieve Neks, met Piet, een hele fijne tijd, heel veel plezier en gezondheid. We komen elkaar tegen, want er is één idee, en dan steek ik een beetje uit de fractie, dat samenwerken, daar willen we toch nog wel van genieten, we hebben het idee om samen te gaan koken, met de hele fractie. En dan denk je: wat is dat nou. Dat is toch een klein stukje wat we vaker doen. Samen iets maken om de teamgeest te bevorderen en daar was jij. ik zeg het nog maar één keer, de moeder-overste voor. Want jij hield alles bij elkaar. Ik zal het nooit meer zeggen. Neks, bedankt. (applaus) -12-

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 2002 | | pagina 45