GEORGE WASHINGTON
De Vrijheidsheld van Amerika
Hij was de wegbereider voor de Vereenig de
Staten.
1732 - - 1932
George Washington, de vader van den vrij
heidsoorlog der Vereenigde Staten van Noord-
Amerika, werd den 22sten Februari 1732 ge-
i boren in de Engelsche kolonie Virginië kis
zoon van een planter. Het koloÏÏlale regiem
was toen reeds vrij machtig en zoowel Enge
land als Frankrijk bezaten uitgestrekte pro
vincies. Spanje zetelde destijds in het Zuiden,
doch daar dit land met den vrijheidsoorlog
van het Noorden weinig of niets te maken
'heeft gehad, speelt het in deze geschiedenis
jeorge Washington in Generaalsuniform.
een rol van weinig beteekenis. Wanneer twee
tnachtige staten, zooals destijds Engeland en
Frankrijk, in een vreemd land buren zijn, is
vriendschap vrijwel uitgesloten. Immers een
land, dat zijn expansiedrang door kolonisatie
tracht te bevredigen, heeft altijd het verlangen
om dit bezit te vergrooten en wanneer twee
staten dit verlangen koesteren is op den duur
een botsing onvermijdelijk. Aldus geschiedde
ook in dit geval. De Franschen hadden het
plan opgevat om het Ohiodal, dat nog vrij
gebied was, binnen te trekken. Engeland was
geenszins met dit plan ingenomen en het werd
de eerste taak van belang voor George Wash
ington om in opdracht van den gouverneur van
Virginië de Franschen te verzoeken, hun voor
nemen niet ten uitvoer te brengen. Hun ver
zoek was gegrond op een verdrag, dat zij be
weerden eens met de bevolking van deze streek
te hebben afgesloten, een verdrag, dat als een
soort garantie dienst moest doen voor de rust
en vrede, waarop de Indianen hoogen prijs
stelden. De Franschen daarentegen beriepen
zich op het recht van den eersten en beweer
den o.a., dat zich aan de Zuidelijke oevers
van het Michiganmeer en aan de oevers van
de Illinois reeds lang Fransche nederzettingen
bevonden, voordat de Engelschen er een voet
hadden gezet. Voorts beriepen zij zich op on
derlinge verdragen, die bijvoorbeeld de erken
ning inhielden van eikaars bezittingen in
Amerika. Engeland hield zich echter vast aan
bet hierboven genoemde argument en wilde
niet toegeven. Frankrijk wilde evenmin zwich
ten en een oorlog was onvermijdelijk. Een oor
log, die naiuurlijk ook buiten Amerika werd
gevoerd; bijna geheel Europa werd er in gewik
keld en het gevolg van dezen oorlog is ge
weest, dat Frankrijk het grootste gedeelte van
zijn koloniën op het westelijk halfrond heeft
ingeboet. De vredesvoorwaarden waren voor
de Franschen zeer vernederend en hadden
slechts het bekende resultaat tot gevolg: het
wachten op een gelegenheid tot wraak. Deze
gelegenheid kwam spoediger dan men ver
wacht had; de Amerikaansche revolutie werd
door de Franschen krachtig gesteund en het
is met zekerheid te zeggen, dat het eerste
schot, dat aan de oevers van de Ohio weer
klonk, het signaal werd voor de troebelen, die
het einde van de Engelsche koloniale overheer-
sching beteekenden
Op den voorgrond.
Wij hebben bij deze inleiding Washington
even uit het oog verloren. Gaan wij in het kort
na, hoe hij zich voor zijn land nuttig heeft ge
maakt.
Nadat de eerste opdracht, bevattende het
verzoek aan de Franschen om hun plannen ten
opzichte van het Ohiodal op te geven, op een
weigering van die zijde gestrand was, gelastte
de gouverneur hem in 1753 om aan het hoofd
van een gewapende afdeeling kolonisten het
doordringen van de Franschen in het Ohiodal
tegen te gaan, In den beginne had hij succes,
doch in 1754 werd hij gedwongen, zich aan
de Franschen over te geven. Weer vrij ge
komen, nam hij in 1755 deel aan den tocht
van den Engelschen generaal Braddock tegen
het fort Duquesne, dat zich in handen van de
Franschen bevond. Hierbij gelukte het Washing
ton, zich te redden, toen de troepen van Brad
dock in een hinderlaag vielen en grootendeels
werden vernietigd. Hij keerde naar zijn vader
land terug en hield zich voorloopig van den
militairen loopbaan afzijdig. Daar hij echter in
naam nog altijd aan het hoofd van de troepen
stond, ontwierp hij plannen voor de verbetering
van het leger, hetgeen kort daarna wel degelijk
noodig bleek, daar Indianen het de grensposten
geducht lastig maakten.
Eerst bij het uitbreken van
den z.g. zevenjarigen zeeoorlog
tusschen Frankrijk en Engeland
nam Washington weer daadwer
kelijk aan den krijg deel. Hij
maakte o.a. den tocht van gene
raal Forbes mede, welke eindig
de met de inneming van fort
Duquesne in 1758. In de volgen
de jaren geraakte Washington,
die lid was geworden van
de volksvertegenwoordiging van
Virginië, op den achtergrond en
eerst tijdens de moeilijkheden
met de Engelsche regeering trad
hij weer naar voren.
De nationale geest ontwaakt
In dien tijd was het de ge
woonte, dat de planters in Vir
ginië alle benoodigdheden in het
moederland bestelden, zoowel
huishoudelijke artikelen als
landbouwwerktuigen. Alhoewel
niet van bijzonder belang, voel
den de planters deze gewoonte
op den duur toch als een soort
dwang, waarvan men zich moei
lijk los kon maken. De stoot
tot de ontevredenheid werd
gegeven door het invoeren van
een belasting op den invoer van
thee, papier, glas en verfstoffen.
Deze maatregel van de Engel
sche regeering verwekte groote
ontstemming. In enkele streken,
o.a. in Massachusetts en in an
dere koloniën, werden reeds besluiten genomen
om dezen maatregel niet te aanvaarden. Men ging
zelfs zoo ver, een verbond te sluiten, waarvan
ieder lid de opdracht had om de Engelsche
manufacturen, die ingevoerd waren, noch te
gebruiken, noch te köopen, tenzij in het drin
gendste geval. De geest van ontevredenheid
verspreidde zich snel door de provincies en
in April 1769, kort voor de opening van de
volksvertegenwoordiging in Virginië, ontving
overste Washington verschillende brieven van
fabrikanten en industriëele ondernemingen,
waarin op verzet tegen de maatregelen van
Engeland werd aangedrongen, Washington,
vredelievend van aard, trachtte de gemoederen
te sussen en beloofde een verzoek bij de En
gelsche regeering in te dienen, dat een ver
zachting der maatregelen beoogde. Dit verzoek
haalde niets uit; integendeel werden nieuwe
maatregelen uitgevaardigd, die ten nadeele van
de bevolking der koloniën waren. Dit tvas olie
op het vuur en had zelfs tot gevolg, dat de
boycot van alle Engelsche goederen werd ge-
eischt. Twee congressen van de afgevaardigden
der provincies vonden plaats en tijdens het
tweede congres, waarvan Washington de ziel
genoemd kan worden, werd deze tot opper
bevelhebber van het Amerikaansche leger be
noemd. Daar de Engelsche regeering reeds een
verzoek van het eerste congres met een min
achtend stilzwijgen had beantwoord, had het
tweede congres geen andere keus dan gewa
pend verzet. Moeilijkheden met Engeland waren
niet meer te voorkomen en zoo brandde de
strijd los, die het einde beteekende van het
Engelsche régime in Midden-Amerika. In het
begin streden de Amerikanen van Washington
niet voordeelig. O.a. moest Washington in 1776
New-York verlaten en ontruimen en werd hij
het volgende jaar bij Brandywine verslagen.
Langzamerhand slaagde hij er in, het Ameri
kaansche leger, waarin eerst een chaotische
wanorde heerschte, te disciplineeren, zoodat in
1778 de Amerikanen hun eerste succes boekten.
Toen na de overwinning van Saratoga het
Amerikaansche leger versterkt werd door de
Fransche troepen, was het pleit spoedig beslist.
In 1781 slaagde Washington er in, de Engel
schen bij Yorktown tot capituleeren te brengen,
waarop in 1782 de Engelsche regeering Amerika
onafhankelijk verklaarde. Na het tot stand
komen der constitutie in 1787, waaraan Wash
ington ijverig had deelgenomen, werd hij in
1789 gekozen tot president. Onder zijn bewind
werd het bestuur geregeld en het bouwen van
een hoofdstad, die naar hem genoemd werd,
voorbereid. Toen hij voor den tweeden keer
tot president werd gekozen (1793), dreef hij
een onzijdigheidsverklaring voor de Unie tijdens
den oorlog tusschen Frankrijk en Engeland
door. In 1795 bracht hij het handelsverdrag
met Engeland tot stand, in 1797 weigerde hij,
voor den derden keer herkozen te worden,
Het afscheid van Washington.
Het tijdstip was aangebroken, waarop
Washington, die zich voor zijn land op zoo
vele manieren verdienstelijk had gemaakt, af
scheid ging nemen van het volk, dat hem als
het ware op handen droeg. Uit de proclamatie,
die hij tot het volk der Vereenigde Staten
richtte, bij wijze van afscheid, bleek met welke
grootsche ideeën Washington bezield is ge
weest. De tijden van strijd, van patriottisme
in den strijdbaren zin des woords waren voor
bij, nieuwe stonden voor deur: de tijden van
bloei en ontwikkeling, die wel de liefde voor
de vrijheid tot basis moesten hebben, doch die
tot stand moesten komen door een vrede
lievende samenwerking van alle staten onder
ling. Geen kleinzielige onderlinge kwesties
mochten .dit groote ideaal in den weg staan.
Het Noorden moest de handen ineensluiten
met het Zuiden, het Oosten met het Westen.
Een groot rijk van oceaan tot oceaan, dat was
het grootsche ideaal van den pionier der
Amerikaansche vrijheid.
Hij heeft de verwezenlijking van zijn ideaal
zelf niet mogen beleven. Twee jaar later, den
Hen December 1799, stierf hij op zijn land
goed te Mount Vernon. Dien dag was het
Amerikaansche volk in rouw gehuld,
WASHINGTON ALS BURGER.
De grootste eenvoud kenmerkte hem.
Behalve een groot staatsman en veldheer
was George Washington een eenvoudig burger,
wars van alle grootdoenerij, waartoe anderen
zich in zijn plaats zoo gauw zouden hebben
laten verleiden. Tegenover zijn vrienden bleef
hij altijd dezelfde; iedereen bleef welkom in zijn
huis. Als bewijs hiervoor een grappig voorval.
Een oude strijdmakker van George Washington*
die van Kentucky naar Philadelphia was ge
komen, om den president te zien, had zich la
ten vertellen, dat „Washington uit hoofde van
zijn beroep een aristocraat was geworden", die
den ouden soldaat zeker wel te gering zou vin
den om hem nog in zijn woning welkom te hee-
ten. Doch de oude soldaat liet zich niet inti-
mideeren, hij ging rustig bij den president zijn
opwachting maken en kwam terug om zijn
vrienden te vertellen, hoe de president en zijn
vrouw, na hem reeds voor het venster te heb
ben herkend, zich hadden gehaast om hem met
open armen te ontvangen „En", voegde hij er
glimlachend aan toe, „ik heb het nooit beter
gehad dan dien dag. „Bied Hoss" is nog de
zelfde van vroeger".
Een vriend van Washington vertelde eens de
volgende niet onvermakelijke anecdote.
Een bekend acteur maakte een tocht per
koets in de buurt van Mount Vernon en reed
een oud vrouwtje en ouden man achterop, die
met moeite een zwaren wagen voortduwden. Hij
stapte onmiddellijk uit en bood aan om een
handje te helpen; dadelijk werd hij geassisteerd
door een eenvoudig gekleed man, die van zijn
paard was gesprongen om denzelfden dienst
aan te bieden. Eerst nadat de vreemde man
weer was weggereden, vertelde zijn koetsier,
dat zij Washington hadden ontmoet,
„George Washington?" vroeg de acteur stom
George Washington in de eerste dagen van zijn presidentschap.
verbaasd. „Die eenvoudige man? Ach, maar
dat is toch onmogelijk....?"
Dit was waarschijnlijk de eerste keer in het
leven van den acteur, dat hij een natuurlijke
verbazing aan den dag legde", voegde een
vriend van Washington, een spotvogel, eraan
toe.
DE „WASHINGTON KATHEDRAAL"
Nadert haar voltooiing.
Te Washington, de hoofdstad der Vereenigde
Staten, zijn de werkzaamheden aan de
„Washington Kathedraal" thans zoover gevor
derd, dat het gebouw gebruikt kan worden
voor een godsdienstoefening op den 200en ge
boortedag van George Washington, Officiëel
heet het gebouw „Kathedraal van de H.H,
Petrus en Paulus"; het is ontworpen in den
Gothischen stijl der 14e eeuw en ligt op den
St. Albanberg, 120 M. hooger dan de eigenlijke
stad, zoodat de hoofdtoren, wanneer deze
gereed is, nog 33 M. zal uitsteken boven het
bekende Washington-monument, de indrukwek
kende marmeren obelisk, die 170 M. hoog is,
terwijl de zijden aan de basis 16.8 M. meten.
De kathedraal wordt in kruisvorm gebouwd en
zal in totaal ruim 7 millioen dollar kosten. In
het grafgewelf onder de kerk liggen tal van
bekende Amerikanen, o.a, Woodrow Wilson.
WASHINGTON ALS BOEKEN
LIEFHEBBER.
Hij had een welvoorziene bibliotheek.
Washington was het type van den echten
boekenliefhebber en daar hij zeer gefortuneerd
was, kon hij in zijn bibliotheek ook de beste
uitgaven van zijn lievelingsschrijvers bijeen
brengen. Hij had zijn eigen boekbinder te
De overgave van het Engelsche leger hij Yorktown naar een schilderij van Trumbull.
Philadelphia en liet hem vele boekwerken in
binden in kalfsleer en voorzien van symbolische
voorstellingen op den rug. Het liefst las hij
Addison en Goldsmith, doch hij bestudeerde
ook Shakespeare, Swift, Smollett, Sterne en
Fielding. Zijn voorliefde voor Cervantes heeft
hij met talrijke groote mannen gemeen; hij
bezat zelfs een dubbel stel van Dr. Smollett's
vertaling van „Don Quichote", welke in 1786
te Londen verschenen is in 4 deelen. Natuur
lijk had Washington ook groote belangstelling
voor de literatuur Yan zijn eigen tijd, de aan
meesterwerken zoo rijke achttiende eeuw; in
zijn bibliotheek vond men de werken van
Chesterfield en Pope, de brieven van Voltaire
en Gibbon's „Decline and Fall of the Roman
Empire." Hij bezat ook de groote dictionnaire
van Dr. Johnson, die in 1786 te Londen is
verschenen in twee dikke deelen.
Behalve voor literatuur interesseerde Wash
ington zich ook sterk voor de geschiedenis
van den staat Virginië, waarin hij bijna zijn ge-
heele leven heeft doorgebracht, en voor land-,
bouwkundige onderwerpen. Onder de werken^
die bewaard zijn gebleven uit zijn bibliotheek,
worden dan ook steeds genoemd Beverley's
,History of Virginia" en „New principles of
gardening" door Betty Langley, het werk, dat
Washington tot leiddraad diende bij den aan
leg der tuinen op zijn landgoed Mount Vernon.
Beide werken dragen, evenals tal van andere
uit zijn bibliotheek, de handteekening „George
Washington" en het jaartal, waarin zij gekocht
zijn, in groote letters op het titelblad.
DE EERSTE PRESIDENT
BENOEMING.
Ging met groote feestelijkheden
gepaard.
De eerste daad in het openbaar na de be
noeming van Washington tot president van 4e
V.S. van Noord-Amerika was het afleggen van
den eed. Het Congres had besloten, hieraan
groote feestelijkheden te verbinden en op den
dag, dat de plechtigheid zou geschieden, lever
den de straten van New-York een grootschen
aanblik op, Duizenden menschen waren in den
omtrek van de „Federal Hall", waar het con
gres was7 vergaderd, samengestroomd om den
vader van den vrijheidsoorlog hulde te betui
gen. Nadat in alle kerken een plechtige gods
dienstoefening was gehouden, werd George
Washington op den 30sten April 1789 om 12
uur 's middags door de afgevaardigden van
het congres en andere hoogwaardigheidsbe-
kleeders van zijn huis afgehaald en in rijtuigen
ging de stoet naar de „Federal Hall". De stoet
was als volgt samengesteld: voorop de troepen,
daarachter de afgevaardigden en magistraten,
dan Washington alleen in een koets gezeten,
gevolgd door de gezanten van de verschillende
buitenlandsche mogendheden, de staatsambte
naren en drommen van burgers. Toen de stoet
de „Hall" had bereikt, begaf Washington zich
onmiddellijk naar het balcon, waar hem voor
het oog van een ontzaggelijke menigte door
den kanselier Livingston de eed werd afge
nomen, Na deze plechtigheid daverde de lucht
van gejuich; waarschijnlijk is dit het mooiste
oogenblik geweest uit het leven van Washing
ton, Te voet begaf hij zich naar de St. Pauls-
kerk, waar de Bisschop gebeden uitsprak en
hiermede was de officiëele plechtigheid ten
einde, Doch eerst toen begonnen de feesten,
die dagenlang voortduurden.
