u ARTIKEL.
VERMINDERD VERANT
WOORDELIJKHEIDSBESEF.
De ernstige botsing van de twee volle
autobussen bij Overschie stemt natuur
lijk ,in de eerste plaats tot deernis met de
slachtoffers. Maar ver daar bovenuit
steekt het antwoord op de vraag: wat
is de feitelijke oorzaak van dit uiterst
betreurenswaardige ongeval?
Trouwens niet van dit speciale onge
val alleen. Want wie des Maandags de
ochtend- en avondbladen doorkijkt,
wordt het wee om het hart, zoo hij ken
nis neemt van de helaas al gebrui
kelijke gewonden- en dooden-ïijst.
Hiervoor moet een oorzaak bestaan.
Die oorzaak is er ook. Maar men schijnt
te schromen de waarachtige oorzaak met
den vinger aan te wijzen. Bij het ongeval,
dat te Overschie heeft plaats gevonden
en waarbij gelukkig en wonder boven
wonder geen dooden te betreuren val
len, wil een ernstig blad als de „Nieuwe
Rotterdamsche Courant" ontegenzeggelijk
is, aan den te smalfen weg en aan een
opkomende mistbank de voornaamste
oorzaken van het ongeval zien. En eerst
in de derde plaats komt het blad schuch-
tertjes met nog een derde oorzaak aan
dragen. Daarmede verdoezelt men noch
tans de waarheid.
Want het is ons bedunkens aan
geen twijfel onderhevig, dat bij het onge
val te Overschie in gansch andere rich
ting naar de wezenlijke oorzaken van het
ongeval dient gezocht. De jeugdige leef
tijd van den chauffeur van de autobus,
ijie uit dè Ardennen naar 's-Gravenhage.
reed, diens oververmoeidheid; de praat
zucht van den chauffeur van de andere
autobus, die zich vlak voor het ongeval
met twee passagiers in-zijn wagen druk
onderhield dat zijn de factoren, die
metterdaad het ongeluk, dat betrekkelijk
nog zoo goed is afneloooer., hebben ver
oorzaakt.
En dit sterk verminderde verantwoor
delijkheidsbesef doelt hier voorzeker nu
eens juist niet op den jeugdigen chauf
feur, die 24 lange uren in het touw was
geweest. Deze jongeman is heelemaal 18
Jaar oud en het zenuwgestel van den
jongen kerel zal wel zoon begrijpelijken
Schok hebben ontvangen, dat wij hem
èllerminst nog meer wenschen te belasten.
Neen, de groote en voornaamste fout
schuilt bij de auto-onderneming te 's-Gra
venhage, die niet geschroomd heeft aan
een jongen man van welgeteld 18 levens
Jarén de verantwoordelijkheid op de
Schouders te wentelen, een autobus met
34 passagiers voor een 5-daagsch uit
stapje naar de Ardennen en Luxemburg
fe' -beéturen. De tweede en volgende
voornaamste fout schuilt bij het verkeers
bureau, dat een uitstapje naar de Arden
jnen en Luxemburg op zoo'n voortreffe
lijke wijze te organiseeren, dat het reis
gezelschap, dat zich te goeder trouw aan
/dit verkeersbureau heeft toevertrouwd,
des morgens om zes uur, luttele kilo
meters van 's-Gravenhage af, naar huis
Wordt gejakkerd. En nu kome men niet
met het uitvluchtje, dat men den vorigen
•Zaterdag vertraging had gehad. Best mo
gelijk en onmiddellijk toegestemd. Maar
Wie was dan de verantwoordelijke leider
en de verantwoordelijke vertegenwoord'
ger van dit verkeersbureau, die er nie'
voor terugdeinst door een jakkerpartn
Zonder weergade zich vermoedelijk nop
verdienstelijk te willen maken tegenover
de directie van zijn onderneming? Wij
kennen dit bureau niet, doch prijzen ons
alleen gelukkig, dat wij nimmer van de
wellicht overigens voortreffelijke
'diensten van deze instelling hebben ge
bruik gemaakt. En wij willen der directie
van dit bureau wel van ganscher harte
de ongevraagde verzekering geven, dat
wij voor onze buitenlandsche reizen nooit
of te nimmer van de diensten van dit
-bureau gebruik zullen maken.
De derde en volgende voornaamste
fout schuilt eenerzijds bij den chauffeur
van den Stewart-reiswagen van de
Haagscheautobusonderneming, ander
zijds bij de twee passagiers, die naast
dezen chauffeur waren gezeten, en die,
geen der beide partijen in het geding uit
gezonderd, zich niet hebben ontzien, door
hun onderling loos gepraat de aandacht
van den chauffeur van zijn meest voor
'de hand liggenden plicht af te houden.
Dat enkele passagiers van deze autobus
zoo verontwaardigd bleken, dat zij, vlak
na het ongeval, den praatlustigen chauf
feur te lijf wilden gaan, moge niet plei
ten voor hun beheerschte zenuwen, het
pleit tevens niet voor het rechtvaardig
heidsgevoel dier opgewonden passagiers,
want zij hadden met evenveel of met
even weinig? gevoel voor recht of
voor onrecht? hun twee mede-passa
giers te lijf kunnen gaan, die wel al even
hard gekwekt zullen hebben als de
chauffeur»
Het is en het zij hier nogmaal:
met zooveel woorden herhaald het
- sterk verminderde verantwoordelijkheids
besef, dat in het huidige tijdsbestel overa!
in de wereld, in alle lagen der maat
schappij, bij ieder mensch, welhaast geen
enkel mensch uitgezonderd, te bemerken
valt, dat alleen en uitsluitend schuldig
staat aan wat nu nog een betrekkelijk
goed afgeloopen ongeval is gebleven,
Ofschoon wij thans nog niet in het
bezit zijn van alle noodige gegevens, on
ontbeerlijk om het onderwerp in vollen
omvang te bespreken, kunnen wij thans
reeds zeggen, dat voor ons persoonlijk
niet de minste of geringste twijfel be
staat, dat de wekelijksche dooden- en ge-
.Wondenlijst in de Maandagbladen stoelt
op het verminderde verantwoordelijk
heidsbesef der massal
Buitenlandse!» OverzIcHfe
tenltt In den klassieken, 'vet'!
Zegelden spoorwagen. Rusland
tijdens ett na bet Czarlstlsche re
gime, Er is niets veranderd,
slechts de namen zijn gewijzigd,
Mensjewiki en Bolsjewikl. Van
éint-Petersburg, via Petrograd,
naar Moskou is slechts een gra
dueel verschil. De buitenland
sche correspondenten in Moskou
gemuilkorfd. De werkelijke toe
stand in Rusland.
Sedert Lenin In den bereids klassiek!
geworden verzegelden spoorwagen van,
Zwitserland, dwars door Duitschland,
met medeweten, waarschijnlijk zelfs metj
goedvinden en misschien zelfs op -initla-j
tief van den Duitschcn Generalen Staf,;
op het Czarlstische Rusland werd los--
gelaten, teneinde in het grootste Euro
peesche rijk tweespalt te zaaien, de Gza-
rlstische regeering ten' val te breng-n én;
aldus in de kaart van de allerhoog Se
Duitsche legerleiding te spelen, moge er
in Rus' .nd veel zijn Veranderd, één ding
is nochtans gebleven: de afgeslotenheid'
an het Russische wereldrijk.
In de jaren van vóór den wereldoorlog
hoe lang geleden wil die tijd den iho-'
dernen mensch voorkomen! kon men
in Europa overal frank en vrij' reizen,
zonder eenige moeilijkheden van buiten
landsche paspoorten en pasvisa, 'behalve,
in twee landen: het Turksfchë rijk en'
Rusland. Wie bij Eydtkunden, het Rus
sische grensstation fen Oosten van Ko
ningsbergen gelegen, met den Fern-D-
trein uit Berlijn aankwam, had onmiddel
lijk brt besef, in een andere Wereld te
komen. Angstig strëng Was de controle
def reizigers en van de bagage, dan
kwam men aan de andere zijde van het
station, waar de Russische D'treln ge
reed stond op éen spoor, dat aanzienlijk
breeder was dan de In de rest van Euro
pa bestaande spoorwegbreedte. En wie
eindelijk, na vele malen gevisiteerd en
ondervraagd te zijn, in Hotel de I Europe
te Sint-Petersburg, dat toen nog de hoofd
stad was, belandde, had reeds In den
Pezö korte geschiedkundige beschou
wing moet ons uit de machine, nu een'
nieuwe beperkende bepaling voor de bui
tenlandsche correspondenten in Rusland
is afgekondigd. Dezè in Rusland toch al'
niet te welkome gasten hebben van de-
persafdeeling van het Russische volks
commissariaat van buitenlandsche zaken'
een aanschrijving 'gekregen, dat zij voorts;
aan de Russische hoofdstad niet mogen;
verlaten, zonder -machtiging Van Bultèn-j
landsche Zaken,
En tegelijk; met die geenszins onbe
langrijke ïriededeeling, komt het1 Sto'ck-
hoimsche' dagblad' Aftenbladet", dat wel
vaak goed is1 ingelicht,doch allerminst
van sensatie vrij ihag heeten, 'ttiét de
en in verschillende d'eelen van Zuid-Rus
land. een volsl&gèn oproer zoü zijn uit
gebroken. Arbeiders en boeren zouden de
soldaten van het Sovjet-régime aanval
len. aÜe spoorlijnen zouden door militai
renzijn bezét en met soldaten overvuldé
treinen zouden op weg zijn naar de be
dreigde gebeden, die zich tegen Moskou
hebben verzgt, met de opdracht, ten
koste van glle.s den opstand in bloed 'te
smoren. Wat dit door de eeuwen heen'
in Rusland beteekend heeft, beseft hij het
best, d\e in den wereldoorlog de toen
nog Czaristische Russische soldaten met
Russische machinegeweren in den rug
tegen de Duitsch-Oostenrijksch-Hongaar-
sche loopgraven heeft zien opjagen.
De persafdeeling te Moskou weet beter
en vertelt, dat dit alles een verzinsel is,
dat het in de Oekraine en andere deelen
van het uitgestrekte Russische rijk vol
komen rustig is.
Ons persoonlijk oordeel is, dat beide be
richten onwaar, 'zijn. Volkpmen rust zal
er wel niet zijn,' 'volslagep opstand waar
schijnlijk evenmin. Het Russische bolsje
wistische régime maakt een zeer moei
lijken tijd door, toegestemd. Welke.Jphiro-
peesche regeering van welken staat ook
heeft daaronder niet te lijden? Aan Stalin
en zijn medewerkers zullen de moeilijk
heden van een wereldcrisis niet bespaard
zijn gebleven. Zelfs in het rustige Neder
land kan Dr. H. Colijn er van meepra
ten! De langs één scherpe lijn geredi-
Binnenlandse!! Overzicht»
Indische aangelegenheden» h&
De gevangenneming van Ir. Soe
karno, Dr. H. Colijn dient
Roestam Effendi van bescheid.
De handelsbetrekkingen tusschen
Nederland en Rusland.
De Indische regeering-heeft geweigerd
met den heer Thamrin, lid van den
Volksraad, ïn discussie te treden, In zake
zijn bekend voorstel, tot de regeering
vragen te mogen richten over de gevan
genneming van Ir. Soekarno en de ver
dere ietwat drastische maatregelen, die
de Indische regeering genomen heeft, ten
einde aan de revolutionaire beweging in
Indië paal en perk te stellen. Wel heeft
de Algemeene Secretarie aan den voor
zitter van den Volksraad een uitvoerig
schriftelijk antwoord doen toekomen,
waarin den heer Thamrin op al zijn 13
vragen behoorlijk bescheid gegeven
wordt. Maar in een mondelinge discussie
ziet de regeering te Buitenzorg geen heil
en het wil ons voorkomen, dat zij het
gelijk aan haar zijde heeft. Met een man
als den heer Thamrin in een bespreking
te treden, heeftvoor een regeering, die
zichzelf respecteert, geen zin. Maar de
heer Thamrin geeft het van zijn zijde
ook niet op en heeft nu bij den Volks
raad een motie ingediend, waarin hij den
Volksraad wil laten uitspreken, dat dit
college de houding der Indische regeering
door de niet-mondeling beantwoorde in
terpellatie betreurt en het politioneel be
leid van de Indische regeering afkeurt.
Dit kon de heer Fruln van de Vader-
landsche Club natuurlijk niet op zich
laten zitten èri hij 'diende op zijn beurt,
het van zijn zijde weet alleszins begrijpe
lijke voorstel ihi t."motie van zijn mede
lid van den Volksraad, den heer Tham
rin, niet in behandeling te nemen. Hier
botsen twee gansch verschillende wereld
beschouwingen ernstig opeen.
tiet zal tijd worden, dat de regeering
te Buitenzorg er werk van maakt, aan
de al d n niet vermomde revolutionaire
leden van den Volksraad de verdere uit
oefening van hun mandaat te ontzeggen.
-;T
::X,-
Na een succesvolle oceaanvlucht keert het luchteskader van Generaal Balbo
vlieghaven Ostia terug,
in de Romeinsche
overigens wijdschen hall van het hotel
den onafwijsbaren indruk, dat men onder
niet onvriendelijk, maar toch nauwkeurig
toezicht van de geheime Russische politie
stond.
Daargelaten het korte regime van Ke
renski, toen wij van Stockholm, over
Haparanda en Tornea, dwars door hel
huidige Finland, dat toen nog deel van
Rusland was, naar het herdoopte Petro
grad zijn gereisd ici gezelschap van een
der voormannen van de toen aan de
macht zijnde Mensjewiki, waardoor een
reeks van faciliteiten ons ten deel viel,
die wij nu nog weten te waardeeren, zoo
dat ons eigen oordeel vertroebeld Is en
kwalijk zuiver mag heeten, is er in al
de zestien jaren, sedert den moord van
]ekaterinenburg, in Rusland niets ver
anderd.
Lenln moge den zetel van de Bolsje
wistische Russische regeering van Petro
grad naar de al-oude hoofdstad, Moskou,
hebben verplaatst, wijl eerstgenoemde
stad te dicht bij 's lands grenzen lag en
dus kwalijk was te verdedigen, er is
niets veranderd, alleen heet de almach
tige geheime staatspolitie thans G.P.Oe.
Maar dat is dan gansch het verschil:
andere letters.
Het is nog niet zoo heel lang geleden,
dat de buitenlandsche correspondenten
der groote Europeesche dagbladen, die
de verslaggeving van het onmetelijke
Russische rijk voor hun rekening hadden
genomen, vanuit Riga, Kowno, of Hel
sinki (de Finsche naam voor de hoofd
stad van Suomi, die de rest van Europa
Helsingfors pleegt te betitelen) aan hun
bladen, zoo eens per maand, seinden, dat
Lenin was overleden. Dan juichten al de
van zwart, over blauw, tot licht-rose ge
tinte Europeesche couranten, want nu
zou Rusland uit de klauwen van het
Bolsjewisme worden verlost. Hier was de
wensch de vader van de gedachte!
Edoch, Lenin stierf niet, althans voor-
loopig niet. En toen ook hij eindelijk wel
stierf, gelijk wij allen eens zullen sterven,
was er weinig reden tot juichen, want de
toestand in Rusland was geconsolideerd,
Stalin volgde Lenin op en er was in
i Rusland in feite niets veranderd.
geerde Duitsche pers is natuurlijk una
niem in haar oordeel over de toestanden
in Rusland, hetgeen, naar onze onbe
scheiden meening, alleen bewijst, dat Ber
lijn over de door Moskou gevolgde poli
tiek in hooge mate ontstemd is. Geen
wonder, want de verdragen van Sovjet-
Rusland met Frankrijk, met Polen en met
de Kleine Entente hebben Duitschland
zoo volkomen geïsoleerd, fiat die ont
stemming vap Berlijn, zoo spoedig de
Wilhelmstrasse daartoe een kans kreeg,
tot uiting in de Duitsche pers moest ko
men. Nu is de gelegenheid er eindelijk,
één druV op den knop van het voortr r-
felijk en „einheitlich" werkende Duitsche
pers-apparaat, en van Westfalen tot Ko
ningsbergen gaat Rusland en de Sovjet-
regeering een wissen ondergang tegemoet.
Dat er op het huidige oogenblik in
Rusland iets broeit, zij gaarne toege
stemd, maar er Is in datzelfde groote
Rusland op den dag van heden nog geen
macht aan te wijzen, die het Sovjet
régime zou kunnen verdelgen, omdat die
regeering maar al te goed er voor zorg
heeft gedragen, dat alle macht en alle
wapenen, alle vliegtuigen, alle machine
geweren en alle pantserauto's zijn in
handen van de Sovjet-autoriteiten en van
de trouwste troepen, die door dik en dun
de huidige Russisch machthebbers zullen
s'.-anen.
In den jare 1933 is geen revolutie kans
van slagen beschoren, zoo de opstande
lingen niét over machlnegewert'n i
'pantserauto's' beschikken. Nog 'Ib den
zomer van hef jaar '^17'hebbén dè Bol-
sjewiki bij hun eerste misluktepoging
Kerenski ten val te brengen, dit op bloe
dige wij-e aan den lijve ondervonden.
Dacht men nu héusch, dat de Moskou-
sche heeren die harde les, op de Newski-
Prospect te Petrograd in Juli 1917 ge
leerd, nu reeds zouden hebben vergeten?
Er broeit wat in Rusland, maar men
juiche niet te vroeg over den val van
het Bolsjewisme daar te lande. Lenin is
ook niet gestorven aan het eerste tele
gram, dat zijn overlijden meldde!
De Indische regeering zal daarbij te rade
kunnen gaan bij de Ncderlandsche regee
ring, die een wetsontwerp heeft ontwor
pen, waarbij zij de bevoegdheid zou krij
gen aan leden van vertegenwoordigende
lichamen, die handelen in strijd met de
door die leden afgelegde eeden en belof
ten» de uitoefening van hun mandaat te
ontzeggen.
Mocht de Indische regeering er toe
kunnen besluiten, een dergelijk voorstel
te doen, dan kan' het welhaast niet an
ders of de heer Thamrin zou een van
de eerste leden van den Volksraad zijn,
die van deze bepaling zou kunnen pro-
fiteeretl» waardoor de Volksraad opeens
verlost zou zijn van een lid, dat het
klaarblijkelijk met den afgelegden eed, of
met de afgelegde belofte, niet al te nauw
hpeffc genomen.
Het is den Nederlandschen minister
president van Koloniën, Dr. H. Colijn,
beschoren geweest, kort en bondig te
toonen, hoe zijn houding is tegenover
erkend revolutionaire leden van de Twee
de Kamer der Staten-Generaal, zooals
de heer Roestam Effendi, die aan den
minister over de gevangenneming van Ir.
Soekarno en de maatregelen van de In
dische regeering, ter beperking van het
vergaderrecht Van uiterst linksche poli
tieke partijen in Indië, vragen had ge
steld.
Inderdaad heeft de heer Roestam Ef
fendi het antwoord thuis gekregen, maar
-het is de vraa'g, of antwoorden als: „Om
dat de' Indische regeering een en ander
noodig oordeelde; Neen: Onbekend:
Neen", waarmede Dr. H. Colijn heeft
volstaan, wel voldoende waardeering bij
den heer Roestam Effendi hebben ge
vonden.
In ieder geval bewijst deze wijze van
afdoening van de gestelde vragen, dat
onze nieuwe minister-president meer c1 n
beu is van het eeuwige vragen van revo
lutionair getinte kamerleden. En ons zou
het allerminst verbazen, mocht het wets
ontwerp tot wering van al te linksche
kamerleden tot stand komen, dat de heer
Roestam Effendi zijn allerlangsten tijd
kamerlid zal zijn geweest.
Reeds vroeger hebben wij er op ge
wezen, dat het voor de Nederlandsche
regeering, in het bijzonder voor den mi-
nist.er van buitenlandsche zaken, geen zin
heeft, nog langer hardnekkig de erken
ning de jure et de facto van dé Russisc' e
Sovjet-republiek tegen te werken.
Sedert ongeveer een jaar verleent de
Nederlandsche regeering een staatsgaran
tie voor de levering van artikelen aan
Rusland door Nederlandsche fabrikanten
en wel tot een bedrag van 50 van de
vordering, die de Nederlandsche leveran
cier op Rusland heeft. De regeering is tot
dezen maatregel overgegaan o.a. uit
overweging, dat men op die wijze een
deel van de Nederlandsche nijverheid
aan Werk kon helpen, zonder welke ga
rantie van de regeering zij waarschijnlijk
verplicht zou zijn een gelijk bedrag, mis
schien nog wel een grooter bedrag, aan
werkloozénsteun uit te keeren.
De mogelijkheid van een handelsver
drag tusschen Rusland en Nederland is
in studie genomen door een commissie,
waarin vooraanstaande personen uit het
bankwezen, uit de scheepvaart, uit den
landbouw en uit den handel in koloniale
waren zitting hebben. Binnen zeer korten
tijd is het voorstel van deze commissie
te verwachten, een vertegenwoordiger
der Nederlandsche regeering op handéls-
gebied naar Rusland af te vaardigen.
Aan dezen persoon zal de opdracht wor
den verstrekt, te Moskou met de Rus
sische regéering te onderhandelen 'óver
het sluiten van een handelsverdrag tus
schen Nederland en Rusland. Ook om
trent den te zenden persoon is men het
reeds Vrijwel eens geraakt, zoodat diens
vertrek binnen niet al te langen tijd is
te verwachten.
Wat nu den invoer van Rusland in
Nederland aangaat, deze bedroeg in 1932
nog 36 millioen gulden, waarvan aan
hout alleen 27 millioen gulden. In dat
zelfde jaar voerde Nederland naar Rus
land slechts een bedrag uit tusschen
en 5 millioen gulden, waarvoor echter
door de Russische regeering wissels wer
den afgegeven met zeer langen looptijd,
zelfs van anderhalf, twee en twee-en-
een-half jaar.
Daar Rusland voor de door de Rus
sische regeering in Nederland ingevoerde
goederen contante betaling eischt, springt
het nadeel voor den Nederlandschen han
del, die dit als meten met twee maten
moet gevoelen, zeer scherp in het oog.
Voor dch afgevaardigde van de Ne-'
derlandsche regeering naar Moskou, zij
het dan nog geen gezant, doch een han
delsvertegenwoordiger, is dus voldoende
werk te verrichten, om zijn uitzending in
ONZE PORTRETTLNLj
Carlos Manuel de Cespedes, de nieuwe
Cubaansche president.
ieder opzicht te rechtvaardigen.
Kan dan ten slotte de minister van
buitenlandsche zaken, Jhr. de Graef, het
over zijn hart verkrijgen het al te een
zijdige standpunt van zijn beide voor
gangers, Jhr. van Karnebeek en Jhr. Bee-
laerts van Blokland, te laten varen, dan
kan het welhaast niet, anders, of pok Ne
derland krijgt een klontje uit dè Russi
sche pap te verorberen.
En moge dit al geen groote portie zijn,
in ieder geval is het voor den Neder
landschen handel beter dan op een leeg
bord te moeten blijven kijken.
-JK-
Sjaak van Egmond, onze populaire wielrenner,
behaalde in Parijs het wereldkampioenschap in
de amateur-klasse.
Belasting op kort haarl
Te Wartenburg (Ver. St.) moeten
.óuwen en meisjes, die het haar kort
dragen, een belasting van 12.per jaar
betalen! Als ze getrouwd zijr wordt dat
bedrag verdubbeld.
Goed afgeloopen!
Een doove geoloog, van Soelen, heeft
in Zuid-Afrika een onaangenaam avon
tuur beleefd. Hij had een v -attenzwijn
aangeschoten en volgde het spoor io een
boschje, waar hij zich plotseling tegen
over drie leeuwen bevond, die bezig wa
ren het zijn te verscheuren. Van Soelen
had nog maar vier patronen, doch onver
schrokken vuurde hij en slaagde er wew
kelijk in alle drie leeuwer te dooden.
WEEKPRAATJE.
WEERZIEN.
Welhaast iedereen kent de ontroering,
die een plotseling weerzien in een men-
Schenlëven kan-doen-ontstaan, Een weer
zien kan iets tragisch zijn, maar kan
vaker nog aanleiding zijn tot een diepe,
grootsche, innerlijke vreugde.
juist in de vacantiedagen komen we
dikwijls voor ongedachte' en niet ver
wachte ontmoetingen te staan, zien wij
oude vrienden én oude l>ekenden terug,
die wij nimmer meer dachten te ont
moeten. Ja, in uren van stille overpein
zing wijlden onze gedachten wel eéns bij
dat verleden, waarin die vrienden en be
kenden een plaats in ons leven innamen,
toen wij ze dagelijks ontmoetten, toen wij
ook dagelijks met hen van gedachten
wisselden, wij niet meer de ontroering
van het herhaalde weerzien gevoelden,
omdat wij de voortdurend weerkeeren-
de ontmoetingen iets vanzelfsprekends
vonden.
Maar toen kwam plotseling het af
scheid, een gedwongen, pijnlijk afscheid
soms, omdat zich een wig van niet meer
willen of niet meer kunnen begrijpen tus
schen ons en hun leven inwrong. Een
afscheid, dat dikwijls voor eeuwig werd
genomen, althans het was de heilige
overtuiging, dat het voor eeuwig bedoeld
was. Wij nietige menschen, die een af
scheid voor eeuwig sluiten, alsof wij
over de eeuwigheid hebben te beslissen!
Niets van wat wij menschen bedisselen
is eeuwig.
Wonden genezen, haat verflauwt en
menschen, van wien wij voor eeuwig af
scheid dachten te nemen, willen wij na
jaren, als andere stormen over ons leven
gewaaid hebben, weer eens gratig terug
zien, omdat het goede, dat we eens niet
hen samen beleefden, nog niet bedolven
blijkt te zijn onder het stof van den
voortjagenden tijd.
Laten we eerlijk zijn, wij allen hakeu
in het diepst van ons wezen alles wat
vroeger schoon en goed in ons leven
was terug te zien. Het is het goede en
schoone, waarvan we eigenlijk nimmer
afscheid willen nemen, dat we onze
levensdagen lang met ons .meedragen.
Soms leidt dit meedragen van beelden
uit het verleden tot tweeslachtigheid, die
veel moeilijkheden teweeg brengén. Maar
moeilijkheden; ook in ons'zieleleven, zijn
er om overwonnen te worden en een
weerzien te ontloopen, omdat er moei
lijkheden, we erkennen dadel;,k, vaak
schier onoverkomelijke moeilijkheden
aan verbonden zijn, dat ware een lafheid
jéqens ons zelf.
Een weerzien kan een der machtigste
oogenblikken van ons leven zijn, en kan
komen als een onwezenlijke, fantastisch
schoone droom. Een weerzien kan het
leven opnieuw waarde geven.
En daarom, laat nimmer uw laatste
woord jegens wien ook zijn: vaarwel.
Zeg altijd, ook al tou het de grootste
moeite kosten: Tot weerziens!
