i
V
m
-
IS DE VREDE IN GEVAAR?
De laatste dagen werd ons herhaal
delijk en van de meest uiteenloopende
Zijden de vraag gesteld, of het besluit
van Duitschland om de ontwapenings
conferentie den rug toe te keeren en
voor het lidmaatschap van den Volken
bond te bedanken, beteekende, dat thans
de vrede in Europa ernstig in gevaar is
gebracht.
Het antwoord op deze vraag is tege
lijkertijd gemakkelijk en moeilijk. Ge
makkelijk, omdat wij zouden kunnen ant
woorden, dat de vrede in 'Europa reeds
voor het besluit van Duitschland zeer
problematisch was, moeilijk, omdat geen
mensch op het oogenblik de draagwijdte
Van den plotselingen stap van Duitsch-
fcmd kan overzien.
Si Hierbij komt ;nog, dat de grootste
oorlogsdreiging niet in Europa, maar in
het Verre Oosten is gelegen, waar dc
toestand tusschen Japan en Rusland zeer
gespannen is en waar men reeds zoo
ver is, dat de scherpe nota-wisseling
kracht wordt bijgezet door troepencon
centraties aan de grenzen. De geheele
Russische politiek der laatste maanden
ïs er op uit geweest om het voorheen
niet denkbeeldige gevaar - an' een aan
val uit het Westeri teniet te doen. We
behoeven slechts te svijzén op de opmer
kelijke vriendschap tusschen Rusland en
Polen, en tegelijkertijd op het verbreken
'dei- vriendschapsbanden, die lange jaren
Jusschen de Duitsche republiek en Rus
land hebben bestaan. Van het Westen
heeft Rysland geen gevaar meer te duch
ten. HéÉfflcan al zijn krachten dus con-
fcentreeréü in het Verre Oosten en het
ziet er naar uit, dat Rusland niet terug-
fchrikt voor een oorlog. Het zou vooral
e?h ontzaglijke 'luchtvloot in de be
dreigde gebieden hebben samenge
trokken. ii
Dat 'het in het Verre Oosten nood
zakelijkerwijs op eert oorlog moet uit-
'Jdopén, dat is zoc zeker als twee maal
twee vier is. En een oorlog in die ge
bieden is juist ook voor ons land zoo
ge' omdat onze koloniën, met
1 hoeveelheid aan stookolie, be-
njoJigd voor de Japansche ^.ïogsvloot,
er zoo dicht bij liggen. V. i een oorlog
tusschen Japan en Rusiaud beteekent,
dat ook andere landen, welke in het
Oosten hun koloniën en handels-
;en bezitten, het niet bij toekijken
1 laten.
■•nat er verband tusschen de oor-,
elijkheden in Europa en het
Oosten? Natuurlijk bestaat dit
v band. Het 1« niet toevallig' dat
er tusschen Japan en Duitschland de
laatste maanden zulke vriendelijke woor
den gewisseld zijn, dat Duitschland Japan
gepolst heeft over het terugontvangen
van de in den wereldoorlog verloren ko
loniën, een verzoek, dat Japan voor
lopig enèrgieic hééft afgewezen. Dat
Duitschland dén stap van Japan volgde
Om den Volkenbond 1 te verlaten Is ook
alet zonder bèteekehls.
Japan heeft ér gróót belang bij in
Europa een hem goedgezinde natie te
bezitten. Dit kan men moeilijk van
frankrijk of Engeland zeggen, die van
het Japansche imperialisme niets moeten
nebben.
Tot nu toe bespraken we enkel de po
litieke moeilijkheden, die tot een oorlog
kunnen voeren. Maar politieke moeilijk
heden zijn een resultaat, een bewust re
sultaat van heel andere handelingen
Een oorlog wordt niet gevoerd om ge
drenkt eergevoel, om een aangedane be-
feediging, om een of ander grensincident
of omdat twee volken elkaar haten.
Een oorlog wordt gevoerd om zeer con
crete dingen, om het heel eenvoudig te
zeggen om materieele winst.
Er bestaat een categorie van bewust*
oorlogsmakers. Zij zien er niet in het
minst uit als de dolende roofridders uit
ver voorbije tijden, zij zijn van elke ro
mantiek ontbloot. Zij terroriseeren geen
kleine landstreken, maar geheele we
relddeelen. 'Niet iïi den banalen zin des
woords. Het zijn eerbiedwaardige Jieeren
met vriendelijke gezichten, die in het da-
gelijksche leven geen vlieg kwaad doen
en misschien wel lid zijn van een ver-
eeniging ter bescherming van dieren of
van een anti-vivisectie-bond. Zij tronen
achter schrijfbureaux en hun machtigste
wapen is de telefoon. Hiermee roepen zij
de geesten op, die het werk moeten doen.
Als men eens in de gelegenheid zou
worden gesteld op een morgen te mogen
luisteren, wat er door die telefoon voor
orders worden gegeven, zou men ver
steld staan. Men zou de meest tegenstrij
dige opdrachten hooren geven aan de
meest uiteenloopende groepen van de
maatschappij.
De heeren achter de schrijfbureaux,
die wij op het oog hebben, staan aan het
hoofd van de groot-industrie, de staal-
nijverheid, de vliegtuigindustrie, de pe-
troleumondernemingen. Zij kennen
zakelijk slechts een vaderland: de
wereld. Zij doen zaken met iedereen,
met toekomstige vijanden evengoed als
met het land, waarin hun industrie is
gevestigd. Er is bijv. geen handel zoo
internationaal als de wapenhandel.
Hebben wij dezer dagen niet kunnen
lezen, dat enkele Russen naar Den Haag
zouden komen om er in contact te ko
men met Duitsche ingenieurs, die plan
nen voor een modernen oorlogsbodem
hadden ontworpen, welke tegelijkertijd
ook aan de Nederlandsche regeering
waren aangeboden.
De wapenen, waarmee men in het
Verre Oosten en in Zuid Amerika vocht
en vecht zijn voor het meerendeel af-.
komstig van Europeesche munitiefabrie
ken, van de Schneider Creuzot werken
in Frankrijk, van de Vickers Armstrong
in Engeland, van de Skoda-fabrieken in
Tsjecho Slowakije, van de Krupp-fabrie
ken in Duitschland. Wapens worden ge
leverd aan iedereen, die er slechts geld
voor over heeft.
De oorlogsindustrie heeft het lot van
de wereld in handen. Ze onderhoudt
nauwe relaties met regeeringskringen
van zooveel mogelijk landen, ze tracht
de meerderheid van de aandeelen te ver
werven in krantenondernemingen. Zij
laat de journalisten van de verschillende
landen tegen elkaar in schrijven, zij
tracht tweedracht te. zaaien op conferen
ties, kortom ze tracht alle landen van de
noodzakelijkheid te overtuigen een groot
leger en een groote vloot te onderhou
den. Hiertoe werkt dag en nacht een
leger van geheime agenten en spionnen.
Het is duidelijk, dat achter het besluit
van Duitschland de groot-industrie stond
en ze heeft het zelfs niet onder stoelen
of banken gestoken, want den dag na
het officieel bekend worden van de uit
treding uit den Volkenbond, zond de
Duitsche groot-industrie bij name van
Dr. Krupp een telegram aan Hitier,
waarin de volkomen instemming met
dezen stap Jpetuigd werd.
Is de vrede in gevaar? Ja. Zal er
spoedig oorlog komen? Waarschijnlijk
niet. Niet uit overwegingen van moree-
len aard. maar enkel en alleen omdat
men in Europa nog niet volkomen toe
gerust is om een nieuwen oorlog te be
ginnen. Zeker kunnen we ervan zijn, dat
de munitiefabrieken en aanverwante be
drijven met koortsachtigen ijver zullen
gaan werken.
Dr. J. Sf.
thans verdwijnt Duitschland uit Genève,
de Vereenigde Staten van Noord-Ame
rika zijn nog nooit officieel toegetreden.
Met begrijpelijke spanning wacht de we
reld dus af, wie thans aan de beurt is
het knusse onder-onsje te Genève den
rug toe te keeren.
Naar onze hoogst bescheiden meenirig
zouden de overgebleven mogendheden
niet beter kunnen doen, dan nu maar
eens aan Duitschland te toonen, hoe ern
stig zij het met de Ontwapening meenen
en b.v. eerst maar eens de helft van
leger en vloot op gaan doeken. Want
daarmede zouden toch de drie bezwaren
van Duitschland op werkelijk afdoende
wijze zijn weerlegd. Is er,één lezer van
dit blad, die ook maar een ejjkele
seconde gelooft, dat de overgebleven
mogendheden daartoe den zedefijkén
moed zullen hebben? Och, kom! Wie
lacht niet, om zoo'n onderstelling,, die
toch beter uitwerking zou hebben, dan
het zenden van booze telegrammetjes,
die alleen bewijzen, dat deheeren te
Genève hoogst gevoelig, op de teentjes
zijn getrapt.
Doch genoeg over- de onverkwikke
lijke gebeurtenissen aan het Lac Léman-
Slechts moeten wij nog even een besluit
van den Franschen secretaris-generaal
van den Volkenbond, Avenol, memoree-
ren, dat onze volkomen instemming heeft.
Sedert de stichting van den Volkenbond
is de heer A. Pelt, zoon van den direc
teur van de hoogere-burgerschool te
Zaandam, verbonden geweest aan. .dé
informatie-afdeeling, die zorg draagt
voor een juiste berichtge- ing van de
pers. Reeds onder den vorigen secretaris
generaal, den Engelschman, Sir Eric
Drummond, was de heer A. Pelt met tal
van belangrijke opdrachten* belast. ge:
Buitenlandse!) Overzicht
De quartzlamp als detective. Met behulp van een miscroscoop en een
quartzlamp kan men de echtheid van een kunstwerk onvoorwaardelijk vast
stellen, Men ziet hier een teekening onder de quartzlamp,
weest. De reis van de comralssie-Lytton
naar Mantsjoerijë heeft de heer Pelt o.a.
mede gemaakt, evenals hij bijstand heeft
verleend aan mr. A. R. Zimmerman,
toen deze als Hooge-Commlssaris van
den Volkenbond te Weenen resideerde,
om op de Oostenrijksche zaken toezicht
te houden. Ten slotte heeft de heer Pelt
aan het Internationaal Gerechtshof te
's-Gravenhage herhaaldelijk voor dén
Volkenbond belangrijk werk verricht en
wij herinneren ons persoonlijk, dat de
heer Pelt ook bij de „International Law
Association" een gezien medewerker is
geweest. Deze volkomen verdiende on
derscheiding van een deskundig en hard
werkend Nederlander zal in breede krin
gen, zoo in Nederland, als te Genève,
met groote voldoening zijn vernomen.
En waar wij persoonlijk van (ie hupsche
hulpvaardigheid van den heer Pelt vele
malen hebben mogen profiteeren, spreekt
het wel vanzelf, dat wij ons veroorloven
onze persoonlijke gelukwenschen te voe
gen bij de reeksen gelukwenschen, die
onzen ijverigen landgenoot in deze dagen
ongetwijfeld zullen bereiken.
Ook in een geheel ander opzicht staat
Duitschland in het middenpunt der be
langstelling en wel door het eindeloos
schijnende proces over den al dan niet
door den Nederlander Marinus van der
Lubbe gestichten brand in den Rijksdag
Nu zullen weer de beide ministers Goe-
ring en Goebbels als getuige worden ge
hoord.
Een nieuwtje van zeer recenten aard
is, dat de Nederlandsche dagbladschrij
ver, Jhr. mr. C. de Marees van Swin-
deren, neef van den Nederlandschen ge
zant van dien naam te Londen en zoon
van een bekenden Nederlandschen rech
ter, tijdens de behandeling van het proces
in den Rijksdag te Berlijn, is over ge
bracht naar het hoofdbureau van politie
te Berlijn, om aldaar een verhoor te on
dergaan. De heer Marees van Swinde-
ren heeft in een op Java verschijnend
blad artikelen geschreven, die onaange
naam zouden zijn voor Duitschland en
beleedigend zouden zijn voor minister
Goering. Op het oogenblik, dat wij dit
overzicht schrijven, is de heer De Ma
rees van Swinderen al weer in vrijheid
gesteld, zoodat de geheele zaak met een
sisser schijnt afgeloopen te zijn.
Men hoort zoo vaak in Nederland
klagen, dat scheepvaart en werven hier
te lande zoo ontzettend te kampen heb
ben met werkloosheid. Misschien zal het
onzen lezers belang inboezemen te ver
nemen, dat het elders niet beter gesteld
is. Want in België, te Antwerpen n.1.,
zijp de werven van de bekende firma
Duitschland nog steeds troef in
de wereldpers. De Ontwape-
nings-conferentie met haar voor
zitter Henderson verontwaardigd.
De machteloosheid van den
Volkenbond wederom aangetoond.
Rondom het groote proces te
Berlijn, Een Nederlandse!» jour
nalist op het politiebureau ver
hoord. Werkloosheid in België.
Door de wereldpers gaat dag aan dag
Duitschland's naam. Geen blad, waar
ook ter wereld verschijnend, of het heeft
op de uittreding van Duitschland uit den
Volkenbond en de verlating van de Ont-
wapenings-conferentie te Genève een
ellenlange commentaar geleverd. Ge
meenlijk in afkeurenden zin. Wie had
trouwens anders verwacht? Want sedert
den Wapenstilstand van November 1918
zit Duitschland nu eenmaal in het hoekje,
waar de meeste slagen vallen. De Ontwa-
penings-conferentie is zelf ook boos en
lichtelijk van de kook geraakt, evenals
de Voorzitter dezer conferentie, de vroe
gere Engelsche minister, Henderson.
Voor hem is het dan ook heel eerlijk
gezegd wel een hard gelag en het is
hem te vergeven, dat hij op drie punten
het verlaten der conferentie door
Duitschland meende te moeten aanvech
ten. Duitschland had n.1. beweerd, dat
de Ontwapenings-conferentie haar ont-
wapeningstaak niet zou volbrengen; dat
de sterk gewapende staten niet den wil
hadden hun ontwapeningsverplichtingen
te vervullen; dat de verwezenlijking van
de rechtsgelijkheid voor Duitschland on
mogelijk werd gemaakt. De brave Hen
derson meende dit drie onjuiste bewerin
gen te moeten heeten. Er zijn millioenen,
ook buit%r Duitschland, die nog nooit
zoo zuiver de puntjes door Duitschland
op alle I's hebben zien zetten. Wij zijn
van oordeel, dat deze drie Duitsche grie
ven in de feiten van allen dag de meest
gereede bevestiging vinden. De vergade
ring vereenfgde zich natuurlijk met Hen-
derson's opvatting en het door den Voor
zitter gewenschte telegram werd naar
Berlijn verzonden, waar het ergens in de
Wilhelmstrasse, waar het Duitsche de
partement van bwtenlandsche zaken is
gevestigd, wel onder het stof der archie
ven zal worden begraven.
Na de tallooze vertooningen van
machteloosheid, die de Volkenbond aan
een verbaasde menschheld heeft laten
zien, komt nu weer een nieuwe machte
loosheidsuiting de vorige vermeerderen.
Japao heeft den Volkenbond verlaten,,
Cockerill gesloten en heeft men het per
soneel, ongeveer 1.000 man sterk, ont
slag moeten verleenen. Ten overvloede
schijnt een der grootste Belgische ree-
derijen voornemens te zijn tegen het
einde van dit jaar het geheele scheep
vaartbedrijf dier reederij stop te zetten.
Waaraan nog toegevoegd kan worden,
dat op het oogenblik reeds 43 van de
Belgische handelsvloot is opgelegd.
Wanneer gedeelde smart halve smart
is, zal dit misschien den toestand in eigen
land wat dragelijker doen schijnen? Maar
voorloopig is het in ieder geval wel een
afdoend bewijs van de economische hul
peloosheid, waarin Europa thans ver
keert.
OBUS RW Cl
HÜFF
Een afbeelding van de oorkonde,
waarin de Nobelprijs eens aan den
Nederlandschen geleerde prof. Van 't
Hoff werd toegekend.
Binnenlandsch Overzicht
De belangstelling voor de staats
financiën. Boter wordt schaar-
scher. Een volksgericht.
Voorzichtig met het toedienen van
geneesmiddelen. Buitenlandsch
fabrikaat bij de nationale hulde-
betooging.
Er is den laatsten tijd een verhoogde
belangstelling merkbaar voor alles wat
dén Staat betreft. En begrijpelijk is deze
belangstelling, want de maatregelen, die
de Staat tegenwoordig neemt, raken ons
allen ten nauwste. Ze doen in de meeste
gevallen1 een aanslag op onze portemon-
naie. Als we van nieuwe indirecte be
lastingen hooren, die de meest noodzake
lijke levensmiddelen duurder maken, dan
zijn we wel eens geneigd te vragen: „Is
dat nu wel allemaalnoodig?" We zijn
altijd1 even snel van de noodzakelijkheid
dezer maatregelen overtuigd. En daarom
willen we het wel eèns narekenen of het
inderdaad noodig is, dat wij zooveel aan
de schatkist moeten offeren.
Dit is in zekeren zin mogelijk door dé
maandelijksche lijsten van de Rijksmid
delen te bestudeeren. Zoo juist is het
overzicht verschenen van do, opbrengst
der middelen over de maand September.
Alle rijksmiddelen tezamen hebben in
deze maand bedragen ƒ33.255.421, dat
is ongeveer 1.4 millioen meer dan een
twaalfde van de jaarraming. Men moet
echter niet al te spoedig verheugd zijn,
want in de eerste negen maanden van
dit jaar was de opbrengst nog 5.6 mil
lioen gulden minder dan geraamd was.
Het is natuurlijk niet te voorspellen of
de resteerende drie maanden van dit jaar
dit tekort zullen opheffen. Tot nu blijkt
hoe de uiterste zuinigheid geboden blijft
en waarom de regeering steeds weer
nieuwe bronnen moet aanboren om het
evenwicht in de staatshuishouding tot
stand te brengen.
Onze zuivelproducten worden schaar-
scher en dat beteekent voor de huis
vrouw, dat ze duurder worden. De pro
ductie van de natuurboter wordt steeds
kleiner. Hoe dit nu zoo ineens mogelijk
is, kunnen we niet nagaan, ofschoon het
wel bevreemding wekt. Indien de
schaarschte aan natuurboter echter aan
houdt, kon het wel eens gebeuren, dat
er binnenkort minder boter in de mar
garine gemengd wordt. Of dit al spoedig
het geval zal zijn is echter nog niet
bekend.
Het is soms heel moeilijk, in een volk
oude gewoonten te dooden. Vooral moei
lijk is het, de primitieve rechtsbevredi-
ging te onderdrukken. In een moderne
samenleving kan het nu eenmaal niet
toegèlaten worden, dat men zichzelf recht
verschaft of op eigen houtje over ande
ren recht gaat spreken. We weten allen,
dat het desondanks toch nog vrij veel
voorkomt; zijn niet alle vechtpartijen in
den grond van de zaak middelen om een
echt of vermeend onrecht te beslechten?
Een wel zeer grondige wijze van pri
mitief recht heeft men dezer dagen in
het dorpje Berlicum 'toegepast. Het was
enkele bewoners van het dorp ter oore
gekomen, dat een oude man door zijn
vrouw en dochter voortdurend mishan
deld werd. Hieraan zou men nu wel eens
een einde maken. Het gevolg was een
z.g. „tafelpartij". Met een grooten paal
werd door de luiken geramijd, de kamer
in, waar een groot gedeelte der meube
len vernield werd. De politie ging na
tuurlijk dadelijk op zoek naar de daders
van deze vernieling, die Intusschen niet
zoo gemakkelijk bleken te vinden, omdat
het qeheelc dorp zich met deze daad
solidair had verklaard. Tenslotte is de
politie er toch in geslaagd een drietal
personen, van wie men gegronde redenen
heeft, dat zij de schuldigen zijn, te ar
resteeren. Zij zijn naar 's Hertogenbosch
overgebracht en zullen door den rechter
commissaris worden verhoord.
Met het toedienen van geneesmiddelen
kan men niet voorzichtig genoeg zijn.
Dit is een algemeene waarheid, die men
steeds in acht moet nemen. Het schijnt
echter, dat niet iedereen van deze waar-,
heid is doordrongen, zooals deze week
in de residentie is gebleken. Het geval
was als volgt. Twee kinderen moesten
op voorschrift van den dokter levertraan
met phosphor innemen. De levertraan
werd in een apotheek gekocht, een fami
lielid, - een verpleegster, bélopfde voor
de phosphor te zullen zórgen, welke zij
bij een chèmicaliëp-groothandel bestelde
in haar kwaliteit van verpleegster. De
bestelling werd telefonisch opgegeven en
hierbij moet een vergissing hebben
plaatsgevonden. Inplaats van de voor
geschreven miligrammen werd een aan
tal grammen phosphor afgeleverd, welke
door de levertraan gemengd werden. Dé
kinderen, die deze levertraan moesten
innemen kregen dus een duizendvoudige
hoeveelheid toegediend. Een van de
kinderen. een 4x/2-)arig jongetje is aan
de vergiftiging overleden, terwijl het
tweede kind, een tweejarig knaapje
zwaar ziek is geworden. Men hoopt het
echter nog in leven te behouden. De
verpleegster is radeloos en verkeert in
overspannen toestand.
Dit tragische geval leert, dat men
nooit moet ingaan op welk vriendelijk
aanbod ook, waar het betreft toedienen
van geneesmiddelen. In de eerste plaats
dient men zich aan het voorschrift van
den dokter te houden en de recepten la
ten klaarmaken door een bevoegd apo
theker. Het leven is een te heilig bezit
om er mee te spelen.
Een onbegrijpelijke geschiedenis heeft
zich afgespeeld op de grootsche, na
tionnle huldebetooging op 9 September
te Amsterdam. Door het nationale co
mité voor de huldiging, werd een speldje
uitgereikt. Later deelde het comité nog
mede, dat er een buitenqèwoon groote
belangstelling voor deze fraai uitgevoer
de speldjes bestond, welke voor iedereen
te kr'gen waren bi] den secretaris.
Het is thans gebleken dat dit herden
kingsspeldje van buitenlandsch fabrikaat
is, niettegenstaande er een aanbieding
voor de vervaardiging ervan was ge-,
daan door een Nederlandsche onderne
ming. Wij schreven: een onbegrijpelijke
geschiedenis. Hier in Amsterdam was
een manifestatie van de nationale ge
dachte en de herinnering ervan moet
voortleven in een in het buitenland ver
vaardigd speldjei Terecht heeft èen der-
qelijke handelwijze ergernis opgewekt.
En'daarbij zijn er nog geen werkloozen
in Nederland genoeg cn bekommert het
buitenland zich om onze industrie? Neen
en daarom moet men'w-cfar "hét mogelijk
is de voorkeur" geven aan Nederlandsch
fabrikaat, gebiedende noodzaak is het dit
te doen' bij een nationale plechtigheid
Ja, als het niét. anders koni liever geen.
speldjes, dan geïmporteerde speldjes.
WEEKPRAAT JE.
BEHEERSCHING.
„Ja, ik ben nu eenmaal van opvlie
genden aard, je moet het me maar niet
kwalijk nemen is het stereotype ant
woord van menschen, welke in een on-
beheerscht oogenblik en dikwijls volko
men onredelijk een of anderen beleedi-
genden uitval tegen anderen hebben
gedaan.
Laten we dadelijk vooropstellen, dat
deze lichtgeraakte, spoedig booze en ge
makkelijk leelijke woorden hanteerende
menschen lang niet tot de kwaadsten be-
hooren. Ze brengen een gevoelsreactie
over in woorden en verlossen zichzelf
daarmede dikwijls van een innerlijken
last. Zij denken niet na bij wat ze zeg
gen, doen dit in sommige gevallen pas
er na. In andere gevallen denken ze er
in 't geheel niet over na. In het eerste
geval komen ze meestal uit zichzelf met
een verontschuldiging aandragen, in het
laatste zijn ze geneigd deze te geven
als het slachtoffer van hun driftbui iets
daarover zegt.
ALFRED NOBEL, -
de stichter van den Nobelprijs, \vlèris
honderdsten geboortedag men den
21en September herdacht.
Beheersching is iets heel moeilijks. Het
is een te weinig beoefende eigenschap.
Menschen, die zich zelf in alle omstan
digheden weten te beheerschen, zullen
zelden door hun woorden kwaad stich
ten. Men moet echter niet tot een ander
uiterste vervallen en zelfs voor de meest
ernstige, ingrijpende dingen ongevoelig,
ongeschokt blijven. Deze ongeschoktheid
kan dikwijls nog prikkelender werken,
dan een in drift uitgestooten woord.
Beheersching is noodzakelijk om met
andere menschen te kunnen verkeeren.
Een oogenblik van niet-beheersching kan
soms tot de meest ernstige gevolgen
aanleiding geven. Er bestaan menschen.
die er op uit Zijn iemands beheersching
tot het uiterste te prikkelen, die een boos
woord, een beleediging willen uitlokken,
om hierdoor fel te kunnen treffen. Zoo
iets noemt men met een Vreemd woord
provoCeeren. Een beheèrscht mensch zal
tot evenwichtige daden komen, die de
gemeenschap slechts ten goede kunnen
komen. Hij is over het algemeen een
goede kameraad, een graag geziene gast.
De wereld gaat op het oogenblik
mank aan onbeheerschte daden, in het
groote en in het kleine. Beheersching is
een karaktertrek van ons volk. Daarom
leven we in ons landje over het alge
meen vrij rustig en gelukkig. Onbe
heerschte daden worden hier onvoor
waardelijk afgekeurd, vooral als ze daar
bij bet stempel dragen van import.
Een zelfbeheerscht volk zal het ge
makkelijk hebben, maar het moet 'dan
ook uit zelfbeheerschte menschen be
staan. Laten we trachten de groote kunst
van zelfbeheersching machtig te worden,
tot heil van anderen, -tot heil van ons
zelf.
De witte olifant vergiftigd.
De bevolking van de hoofdstad van
Siam, Bangkok, verkeert in de grootste
opwinding. Het schoonste exemplaar
van heilige witte olifant is in zijn
luxueusen stal vergiftigd gevonden. Men
vreest, dat het hier een „politieke aan
slag" betreft.
Ric Rac.
„En dan, als |e me doodt, denk er
dan eens aan hoe groote moeite het zou
kosten, om, als alle misdadigers, terug te
keeren naar de plaats van het misdrijf'.
Schipbreuk zonder dat de
passagiers het merkten.
Toen de passagiers van den stoomer
„Laurentanic" van de White-Star-lijn
enkele dagen geleden in Liverpool aan
kwamen waren zij niet weinig verrast
en verbluft toen de familieleden en vrien
den, die hen van boord haalden, hen ge
roerd om den hals vielen en hen met
hun wonderbare redding geluk wensch-
ten. Op de verwonderde vragen werd
hun even verwonderd geantwoord, dat
de radio de catastrophe aan boord van
de „Laurentanic" tot in de kleinste bij
zonderheden had uitgezonden.
Spoedig was de zaak opgehelderd.
Men herinnerde zich, dat de kapitein op
een mistigen dag op volle zee een red
dingsoefening had gehouden, waarom
ook niet, en de passagiers hadden er veel
genoegen van beleefd. Zij wisten echter
niet, dat achter deze geschiedenis diepe
ernst was verborgen, dat bet schip ten
gevolge van een dikken mist door een
ander schip geramd was en een groot
lek had aekrenen.
De kapitein van de „Laurentanic"
bleek een groot psycholoog te zijn. HIJ
wist, dat een paniek het ergste is, wat
aan boord kan geschieden. Daarom had
hij een „kleine reddingsoefening" in scène
gezet, de passagiers in de booten laten
plaats nemen en deze naar het andere
schip te laten roeien. Intusschen gelukte
het lek weer te dichten. En de passagiers
vonden deze reddingsoefening een wel
kome onderbreking van de vaart. Men
ziet boe goed het is, als een kapitein
menschenkennis bezit. Uit deze geschie
denis blijkt echter, dat de radio wel een*
wat al te overijld kan weri—
Record-waanzin in Amerika.
Een zakenman in Kansas City in
Amerika heeft een prijs uitgeloofd van
2000 dollar voor een paar, dat, slechts
in een badpak gehuld, het 't langste
op een ijsblok uithoudt. Wij zouden een
blok ijs voorschrijven voor het abnor
male brein, waarin dit waanzinnig denk
beeld ls gerezen.
